INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu ustalenia procentowego udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej na podstawie art. 31a ust.10 ustawy o podatku akcyzowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej wpłynął wniosek Spółki o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu ustalenia procentowego udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Z dniem 1 stycznia 2012 r., na podstawie art. 31 a ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych. Definicja zakładu energochłonnego zawarta jest art. 31 a ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym.

Spółka prowadzi produkcję alkoholu etylowego w dwóch gorzelniach, opalanych węglem kamiennym. Ponadto Wnioskodawca świadczy usługi transportowe i spedycyjne na bazie zakładu położonego w innej miejscowości niż gorzelnie, uzyskuje przychody ze sprzedaży odpadów (złom) oraz ze sprzedaży zbędnych składników majątku trwałego. Wartość produkcji w gorzelniach stanowi ok. 96 % całkowitej wartości sprzedaży produkcji i usług oraz pozostałych przychodów.

Obiekt biura Zarządu i warsztatu, stanowiącego bazę dla świadczonych usług transportowych jest ogrzewany węglem, stanowiącym mniej niż l % wartości węgla wykorzystywanego dla celów produkcji alkoholu w gorzelniach.

Żadna z gorzelni nie spełnia warunku do uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z uwagi na to, że nie są one wyodrębnione pod względem finansowym, nie są dla nich zawierane oddzielne umowy.

W roku 2011, stanowiącym bazę dla ustalenia, czy Wnioskodawca posiada status zakładu energochłonnego w rozumieniu art. 31 a ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej alkoholu (produkowanego w gorzelniach) wyniesie więcej niż 10%, lecz mniej niż 10% ogólnej wartości sprzedaży produkcji i usług, uwzględniającej wartość usług transportowych, świadczonych poza gorzelniami, sprzedaż odpadów złomu oraz przychodów ze sprzedaży składników majątku trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy do ustalenia 10 procentowego udziału wartości zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej należy doliczyć także wartość:
1. świadczonych usług transportowych,
2. wartości pozostałej sprzedaży np.:
• odpadów złomu,
• środków uzyskanych ze sprzedaży zbędnych składników majątku trwałego...
2. Czy do ustalenia kwot porównywanych: wartość zakupu węgla i wartość sprzedaż produkcji należy brać wartości netto ( bez podatku VAT), czy kwoty opodatkowane podatkiem VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dla obliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 31 a ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym należy brać wyłącznie wartość produkcji sprzedanej uzyskanej przy wykorzystaniu węgla, to jest wartość sprzedaży produkcji alkoholu, nie uwzględniając wartości świadczonych usług transportowych oraz pozostałej sprzedaży, gdyż nie mają związku z ilością zużywanego węgla do produkcji alkoholu.

Wartość zakupu węgla oraz wartość sprzedaży produkcji należy ustalać według cen brutto (z podatkiem VAT).

Produkcja alkoholu stanowi przeważającą (ok. 96%) wartość produkcji w globalnej sprzedaży Wnioskodawcy. Sprzedaż usług transportowych oraz pozostała sprzedaż nie jest związana z wykorzystywaniem do ich świadczenia węgla. Przepis art. 31 a ust.3 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym posługuje się pojęciem "wartości produkcji sprzedanej" nie używając pojęcia : "wartości sprzedaży produkcji i usług".

Zdaniem Wnioskodawcy z powyższego wynika, że ustawodawca decyduje, że do wartości sprzedaży nie wlicza się wartości usług oraz pozostałej sprzedaży, a jedynie wartość produkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwana dalej ustawą określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą” wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie ich znakami akcyzy.

Artykuł 2 ust. 1 tej ustawy, będący słowniczkiem ustawowym zawiera definicję legalną niektórych określeń i zwrotów użytych w ustawie, i tak wyroby akcyzowe, zgodnie z definicją ustawową są to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się między innymi w punkcie 2 - wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 czyli z wyłączeniem paliw silnikowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wyrobami akcyzowymi są:

1. węgiel brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
2. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany, węgiel retortowy – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
3. jak również wszelkie wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych.
   
   

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1378) z dniem 2 stycznia 2012 r. znowelizowano ustawę o podatku akcyzowym m.in. poprzez dodanie art. 31a, który dotyczy zwolnień od akcyzy wyrobów węglowych.

Zgodnie z ww. art. 31a ust. 2 pkt 8 znowelizowanej ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych, gdzie przez zakłady energochłonne, zgodnie z art. 31a ust. 10 ustawy (a nie jak wskazuje Wnioskodawca - art. 31 a ust. 3 pkt 10 ustawy) rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Warunkiem zwolnienia, zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3; przy czym wyłączenia określone w tym przepisie nie dotyczą spółki jako zakładu energochłonnego.

Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę ( art. 31a ust. 5-7 ustawy).

W zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca opisuje, iż prowadzi produkcję alkoholu etylowego w dwóch opalanych węglem kamiennym gorzelniach, niespełniających warunku uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje również przychody ze świadczenia usług transportowych i spedycyjnych na bazie zakładu położonego w innej miejscowości niż gorzelnie, jak również uzyskuje przychody ze sprzedaży odpadów np. złomu oraz ze sprzedaży zbędnych składników majątku trwałego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż aby skorzystać ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych przez zakłady energochłonne (art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy) należy spełniać przywołaną powyżej definicję zakładu energochłonnego (art. 31 a ust. 10), to jest udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej powinien wynosić nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

W powyższym przepisie jest mowa o wartości produkcji sprzedanej, z ustaleniem której wiążą się wątpliwości Wnioskodawcy.

Fakt, iż świadczenie usług transportu i spedycji nie wymaga użycia węgla na cele opałowe, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, nie może decydować o tym, iż do wyliczenia wartości produkcji sprzedanej nie uwzględnia się wartości świadczonych usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, żadna z gorzelni nie spełnia warunku uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż do obliczenia wskaźnika należy brać wyłącznie wartość produkcji sprzedanej uzyskanej przy wykorzystaniu węgla, to jest wartość produkcji alkoholu, nie uwzględniając wartości świadczonych usług transportowych oraz pozostałej sprzedaży.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2012 (Dz. U. 2011, Nr 173 poz. 1030), wartość produkcji sprzedanej obejmuje m.in. wartość sprzedanych (niezależnie od tego, czy zostały zapłacone) na zewnątrz przedsiębiorstwa produktów, tj.: własnej produkcji wyrobów gotowych oraz wykonanych usług. Produkcję sprzedaną wyraża się w cenach realizacji, tj. w cenach faktycznie uzyskiwanych w transakcjach sprzedaży z bezpośrednimi odbiorcami, w wartości netto tj. bez należnego od tej sprzedaży podatku od towarów i usług (VAT).

Zgodnie z art. 31a ust. 10 ustawy, przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Definicja zakładu energochłonnego posługuje się sformułowaniem wartości produkcji sprzedanej, przez co należy rozumieć całość produkcji sprzedanej czyli zarówno wartość sprzedanych wyrobów gotowych, jak i wartość świadczonych usług.

Natomiast środków uzyskanych ze sprzedaży zbędnych składników majątku trwałego oraz ze sprzedaży złomu nie należy wliczać do „wartości produkcji sprzedanej”, gdyż sprzedany środek trwały i sprzedany złom nie stanowią części produkcji Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.