Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.245.2019.2.JKU
z 11 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 12 lipca 2019 r. (data wpływu – 12 lipca 2019 r.), uzupełnionym 22 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw do znaku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży praw do znaku.

Wniosek uzupełniono 22 lipca 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Spółkę Akcyjną w organizacji S. L. (Kupujący);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Spółkę jawną S. (Sprzedający);

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jawna S. (dalej: „Zbywca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, właścicielem praw do znaku towarowego (dalej: „Znak”). Z tytułu prowadzonej działalności Zbywca nie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Na moment złożenia przedmiotowego wniosku, Znak jest przedmiotem umowy dzierżawy zawartej pomiędzy Zbywcą a podmiotem trzecim (spółką komandytową). Na moment złożenia przedmiotowego wniosku, jedynym przedmiotem działalności gospodarczej Zbywcy jest wynikająca z tej umowy dzierżawa praw do Znaku. Zbywca zamierza jednak dokonać zmian z w zakresie prowadzonej działalności. Zbywca zamierza rozwinąć działalność w zakresie w zakresie obrotu lub najmu nieruchomości. W związku z tym od ponad roku Zbywca przygotowuje nieruchomości do własnej lub wspólnej zabudowy przeprowadzając stosowne analizy oraz występując o wydanie warunków zabudowy. Na moment złożenia wniosku nieruchomość, na której ma być przeprowadzona inwestycja nie jest własnością Zbywcy – stanowi ona własność wspólników Zbywcy. Z chwilą pozyskania prawomocnych warunków zabudowy planowane jest przeniesienie tych gruntów do majątku Zbywcy celem prowadzenia działalności gospodarczej przez Zbywcę z wykorzystaniem tych nieruchomości. Obecnie Znak stanowi główne i najbardziej wartościowe aktywo znajdujące się we własności Zbywcy. Poza Znakiem, Zbywca posiada jednak również inne aktywa, np. w postaci środków pieniężnych na rachunku bankowym oraz samochodu. Zbywca planuje dokonać zmiany profilu działalności. Nowa działalność prowadzona przez Zbywcę będzie opierać się m.in. na transakcjach związanych z rynkiem nieruchomości, w tym obrocie nieruchomościami oraz oddawaniu nieruchomości w najem. W związku z planowaną zmianą profilu działalności Zbywca zamierza rozwiązać umowę dzierżawy Znaku i sprzedać Znak (dalej: „Transakcja”). Transakcja będzie miała miejsce w 2019 r. albo 2020 r. Umowa sprzedaży Znaku zawarta zostanie pomiędzy Zbywcą a Spółką Akcyjną w organizacji S. L. (dalej: „Nabywca”), która w dniu planowanej Transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Transakcja sprzedaży zawarta pomiędzy Zbywcą i Nabywcą dotyczyć będzie wyłącznie praw do Znaku. W związku z planowaną Transakcją żadne inne składniki majątku, ani też zobowiązania, nie zostaną przeniesione pomiędzy Zbywcą i Nabywcą. Celem Nabywcy jest przejęcie w drodze Transakcji praw do Znaku, który to Znak Nabywca zamierza wykorzystywać w wprowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, obejmującej obrót towarami oznaczonymi Znakiem – wyłącznie na potrzeby czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Planowana przez Nabywcę działalność nie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, transakcja będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując treść art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 1a pkt 7, art. 2 pkt 4 oraz art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Zainteresowani wskazali, że jeśli Transakcja sprzedaży Znaku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, to nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z uzasadnienia stanowiska do pytania 1 wynika, że z tytułu sprzedaży Znaku Zbywca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z uzasadnienia stanowiska do pytania 2 wynika, że z tytułu sprzedaży Znaku Zbywca ma obowiązek zastosować 23% stawkę podatku. Oznacza to, że Transakcja sprzedaży Znaku nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a tym samym Nabywca nie będzie zobowiązany do jego uiszczenia.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania oznaczonego we wniosku nr 4).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja z 09 września 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.376.2019.2.JO.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży – stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, którą określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
2. innych praw majątkowych – 1%.
   
   

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona. Przy czym, mimo zwolnienia z podatku od towarów i usług, wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie będzie miało miejsca wówczas, gdy czynność będzie dotyczyć m.in. umowy sprzedaży a jej przedmiotem będzie m.in. nieruchomość lub prawo wieczystego użytkowania. Jednocześnie podkreślić należy, że z treści cytowanego przepisu (lit. a) wynika, że wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest czynność tylko w takim zakresie, w jakim jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Zbywca zamierza rozwiązać umowę dzierżawy znaku i sprzedać znak. Transakcja będzie miała miejsce w 2019 r. albo 2020 r. Umowa sprzedaży znaku (prawa do znaku) zawarta zostanie pomiędzy Zbywcą a Spółką Akcyjną w organizacji S. L., która w dniu planowanej Transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Transakcja sprzedaży zawarta pomiędzy Zbywcą i Nabywcą dotyczyć będzie wyłącznie praw do znaku. W związku z planowaną Transakcją żadne inne składniki majątku, ani też zobowiązania, nie zostaną przeniesione pomiędzy Zbywcą i Nabywcą.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy sprzedaży praw do znaku (prawa majątkowego) podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja sprzedaży – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia transakcji sprzedaży nieruchomości podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Opisana we wniosku sprzedaż praw do znaku podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co zostało stwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej 09 września 2019 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.376.2019.2.JO, w której wskazano, że: „sprzedaż prawa do znaku towarowego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%”.

Tym samym z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie – jak wskazano powyżej – planowana sprzedaż praw do znaku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Kupującym nie będzie zatem ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.