Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.303.2019.2.IP
z 11 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczenia polegającego na zarybieniu rzeki i jeziora zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w stawki podatku dla świadczenia polegającego na zarybieniu rzeki i jeziora zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną. Wniosek uzupełniono w dniu 5 sierpnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Polski Związek Wędkarski jest stowarzyszeniem wędkarzy (PKWiU – 9499Z). Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A. jest terenową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, która wpisana jest do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z § 6 Statutu Polskiego Związku Wędkarskiego i zapisami KRS, celem funkcjonowania Okręgu PZW jest organizowanie i promowanie wędkarstwa, rekreacji, sportu wędkarskiego, użytkowanie i ochrona wód, działanie na rzecz ochrony przyrody i kształtowanie etyki wędkarskiej.

Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A. nie jest nastawiony na osiągnięcie zysku. Wnioskodawca realizuje tym samym zapisy § 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r., poz. 713), tj.:

• 1. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.
• 3. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.
  
  

W dniu xx kwietnia 2018 r. została podpisana ugoda mediacyjna między Okręgiem Polskiego Związku Wędkarskiego w A. a B. Sp. z o.o. Ugoda miała na celu zażegnanie zawisłego sporu. Strony opracowały „Projekt” współdziałania, którego głównym celem jest wzmocnienie potencjału ekologicznego za pomocą realizacji zarybień, asortymentami wskazanymi w operatach obwodów rzeki oraz jeziora. B. Sp. z o.o. zobowiązały się do pokrycia kosztów zakupu materiału zarybieniowego w kwocie (…) zł brutto rocznie w każdym roku realizacji „Projektu”, nie więcej niż (…) zł brutto. Całkowita wartość realizacji „Projektu” to kwota (…) zł brutto.

W związku z tym, że ugoda została podpisana w dniu xx kwietnia 2018 r. i cześć zarybień została już zrealizowana, w 2018 r. zostały refakturowane koszty zarybienia na kwotę (…) zł brutto. Pozostała kwota przypadająca na 2018 r. w wysokości (…) zł brutto oraz kwota przypadająca na 2019 r. w wysokości (…) zł brutto ma być zrealizowana w 2019 r.

Obowiązkiem Okręgu PZW w A. jako użytkownika rybackiego jest między innymi realizacja zarybienia zgodnie z obowiązującymi operatami. Materiał zarybieniowy jest zakupiony przez Stowarzyszanie zgodnie z corocznym planem zarybienia i na podstawie protokołów zarybienia wpuszczany do danego zbiornika wodnego. W związku z tym, że materiał zarybieniowy finansowany jest ze składki członkowskiej okręgowej, która jest w stawce zw., od faktu zakupu nie jest odliczany podatek VAT. Materiał zarybieniowy kupowany jest od gospodarstw rybackich w stawce VAT 5% lub od rolników ryczałtowych w stawce VAT 7%.

Zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną z dnia xx kwietnia 2018 r., Okręg PZW w A. ma obowiązek refakturować wartość zarybienia w kwocie brutto oraz każdorazowo dołączyć do faktury VAT sprzedaży protokoły zarybienia.

Do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację indywidualną faktury VAT sprzedaży za realizację zarybienia refakturowane były w stawkach VAT zgodnie z fakturami zakupu narybku od producentów tj. 5% oraz 7%.

Pismem z dnia 26 lipca 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.303.2019.1.IP tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. Czy Wnioskodawca, tj. Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
2. Czego dotyczył spór pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką z o.o. B.? – należy opisać.
3. Czy konieczność zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością B. ugody mediacyjnej w dniu xx kwietnia 2019 r. wynikała z przepisów prawa? – należy wskazać podstawę zawarcia przedmiotowej ugody.
4. Jakie prawa i/lub obowiązki wynikają z postanowień ww. ugody mediacyjnej dla każdej ze stron?
5. W związku z zwartą w opisie sprawy informacją o treści: „Strony opracowały »Projekt« współdziałania, którego głównym celem jest wzmocnienie potencjału ekologicznego za pomocą realizacji zarybień, asortymentami wskazanymi w operatach obwodów rzeki oraz jeziora”, należy wyjaśnić co należy rozumieć przez „wzmacnianie potencjału ekologicznego za pomocą realizacji zarybień”, w tym kto i na jakiej podstawie jest zobowiązany do realizacji tego przedsięwzięcia; czy kwestię tą regulują przepisy prawa? – należy wskazać jakie.
6. Czy materiał zarybieniowy nabywany jest/będzie w imieniu własnym Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w A., ale na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością B.?
7. Na kogo są/będą wystawione faktury na zakup materiału zarybieniowego, na Wnioskodawcę czy Spółkę?
8. Czy Wnioskodawca przenosi/będzie przenosił prawo do rozporządzania towarem w postaci materiału zarybieniowego na Spółkę?
9. Czy Wnioskodawca przenosi/przenosił będzie koszty wskazane we wniosku na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością B. bez doliczania marży?
10. Czy koszty nabywanego materiału zarybieniowego są/będą przenoszone na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością B. w związku z wykonywaniem przez Spółkę innych czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług)? Jeżeli tak, to należy opisać na czym polegają/będą polegać te czynności.
11. Czy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością B. istnieje/będzie istniała jakaś relacja prawna (np. umowa) w zakresie dostawy towarów i/lub świadczenia usług, inna niż zawarta w dniu xx kwietnia 2018 r. ugoda mediacyjna? Jeżeli tak, to należy opisać na czym polegają/będą polegać te relacje prawne i czynności wykonywane na rzecz którejś ze stron?
12. Pod jakim symbolem PKWiU według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) sklasyfikowany jest materiał zarybieniowy nabywany przez Wnioskodawcę?
    
    

W piśmie z dnia 31 lipca 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

• Ad 1.
  Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A. jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.
• Ad 2.
  W maju 2014 r. doszło do masowych śnięć ryb w rzece i jeziorze spowodowanych dopływem toksycznej substancji (amoniaku). Użytkownikiem rybackim obu tych obwodów rybackich jest Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A., który w wyniku tego zdarzenia poniósł straty. Wody są użytkowane na podstawie wieloletnich umów zawartych z przedstawicielami Skarbu Państwa. Okręg PZW w A. postanowił dochodzić zadośćuczynienia za poniesione straty na drodze cywilnej od podmiotu odpowiedzialnego, w jego opinii, za śnięcia ryb.
• Ad 3.
  Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A. wniósł do Sądu Okręgowego powództwo przeciwko B. Sp. z o.o. (właściciel zakładu, w którym doszło do awarii) o zapłatę za wyrządzoną szkodę (…). Strony sporu, przy udziale interwenienta ubocznego C. spółka z o.o. Oddział w Polsce, postanowiły przystąpić do mediacji. Postępowanie mediacyjne zakończyło się zawarciem ugody z dnia xx kwietnia 2018 r., która postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia xx maja i xx maja 2018 r. (sprostowanie pierwotnego postanowienia) została zatwierdzona w całości. Zawarcie ugody zatwierdzonej przez Sąd zakończyło proces cywilny. Możliwość rozwiązania sporu w drodze mediacji wynikała z zapisów art. 183 Kodeksu postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1360).
• Ad 4.
  B. w ugodzie mediacyjnej zobowiązały się do sfinansowania zwiększonych zarybień jeziora i rzeki, w zgodzie z zapisami aneksów do operatów rybackich sporządzonych dla tych wód na kwotę (…) zł rocznie, w tym należny podatek od towarów i usług (brutto). Łączna wartość kosztów ponoszonych przez B. z tytułu Projektu/ugody mediacyjnej nie przekroczy łącznie (…) zł. OPZW będzie przekazywać każdorazowo B. protokoły zarybień, faktury zakupu oraz coroczne sprawozdania z odłowów gospodarczych, prowadzonych w obwodach objętych Projektem. Przekazane materiały będą wykorzystane między innymi, w programie monitoringu emisji i monitoringu środowiska, prowadzonego przez B. oraz dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko oraz pozwolenia zintegrowanego. B. będą przekazywać OPZW kopie raportów oceny oddziaływania na środowisko podejmowanych przedsięwzięć. Strony ugody będą uznawać i prezentować Projekt jako wspólne przedsięwzięcie ograniczające negatywne oddziaływanie na środowisko, w rozumieniu art. 403 ust. 1 pkt 3 Prawa Wodnego.
• Ad 5.
  Zgodnie z zawartymi umowami użytkowania obwodów rybackich jeziora i rzeki, sporządzonymi dla tych obwodów operatami rybackimi, a także zapisami ustawy o rybactwie śródlądowym z dnia 18 kwietnia 1985 r. OPZW w A. jest zobowiązane do corocznych zarybień tych akwenów. Zarybienia są zabiegiem gospodarczym służącym zrekompensowaniu strat w środowisku spowodowanych szeroko pojętą antropopresją, tj. zanieczyszczaniem wód powierzchniowych, odłowami rybackimi, odłowami kłusowniczymi, niekorzystnymi zmianami w środowisku, eliminacją gatunków obcych dla ekosystemów występujących w Polsce (np. karaś srebrzysty, trawianka, itp.) Zarybienia w danym obwodzie, zgodnie z zapisami ustawy o rybactwie śródlądowym z dnia 18 kwietnia 1985 r., może prowadzić tylko jego użytkownik rybacki, czyli w przypadku rzeki i jeziora – OPZW w A.
• Ad 6.
  Materiał zarybieniowy nabywany jest/będzie w imieniu własnym Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego w A., ale na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością B.
• Ad 7.
  Faktury są i będą wystawione na Wnioskodawcę.
• Ad 8.
  Wnioskodawca nie przenosi/nie będzie przenosił prawa do rozporządzania towarem w postaci materiału zarybieniowego na Spółkę. Zgodnie z zawartymi umowami użytkowania, sporządzonymi operatami rybackimi i zapisami ugody mediacyjnej, Wnioskodawca zamówi odpowiedni materiał zarybieniowy we własnym imieniu i zrealizuje zarybienie wystawiając protokoły zarybienia. Realizacja dodatkowego zarybienia Spółki odbywa się łącznie z realizacją zarybienia Wnioskodawcy, wynikającym z planu zarybienia (plan zarybienia Wnioskodawcy jest powiększony o obowiązkowe zarybienie Spółki).
• Ad 9.
  Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego w A. nie doliczał i nie będzie doliczał marży przy przenoszeniu kosztów na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością B.
• Ad 10.
  Koszty nabywanego materiału zarybieniowego są/będą przenoszone na Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością B. tylko i wyłącznie za materiał zarybieniowy w cenie zakupu narybku. Spółka nie będzie wykonywała innych czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług), w związku z tym nie są/nie będą przenoszone na Spółkę żadne inne koszty.
• Ad 11.
  Nie istnieje/nie będzie istniała żadna inna relacja prawna (np. umowa) w zakresie dostawy towarów i/lub świadczenia usług niż zawarta w dniu xx kwietnia 2018 r. ugoda mediacyjna.
• Ad 12.
  1. PKWIU 03.00.15.0 – stawka VAT 7% (rolnik ryczałtowy),
  2. PKWiU 050011012 – stawka VAT 5%.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka powinna być zastosowana stawka podatku VAT dla zrefakturowania kosztów zarybienia zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną z dnia xx kwietnia 2018 r. pomiędzy Okręgiem Polskiego Związku Wędkarskiego w A. a B. Sp. z o.o.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że zgodnie z podpisaną ugodą z dnia xx kwietnia 2019 r. i zawartym w niej „Projektem”, firma B. ma partycypować w kosztach zarybienia, koszty te są refakturowane dokładnie w tej samej cenie, w której zakupiono materiał zarybieniowy od producenta (Stowarzyszenie nie zmienia ceny zakupu). Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że od faktur zakupu materiału zarybieniowego Stowarzyszanie nie odlicza podatku VAT naliczonego, zdaniem Wnioskodawcy, przy refakturowaniu materiału zarybieniowego dla B., winna być zastosowana stawka podatku VAT zgodnie z fakturą VAT sprzedaży producenta materiału zarybieniowego, tj. 5% lub 7%.

Do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację indywidualną faktury VAT sprzedaży za realizację zarybienia refakturowane były w stawkach VAT, zgodnie z fakturami zakupu narybku od producentów, tj. 5% oraz 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednio beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić jednakże należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Polski Związek Wędkarski jest stowarzyszeniem wędkarzy (PKWiU – 9499Z), jest terenową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, która wpisana jest do Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Zgodnie z § 6 Statutu Polskiego Związku Wędkarskiego i zapisami KRS, celem funkcjonowania Okręgu PZW jest organizowanie i promowanie wędkarstwa, rekreacji, sportu wędkarskiego, użytkowanie i ochrona wód, działanie na rzecz ochrony przyrody i kształtowanie etyki wędkarskiej. Wnioskodawca nie jest nastawiony na osiągnięcie zysku. Wnioskodawca realizuje tym samym zapisy § 2 pkt 1 i 3 ustawy Prawo o stowarzyszeniach. Zgodnie z zawartymi umowami użytkowania obwodów rybackich jeziora i rzeki, sporządzonymi dla tych obwodów operatami rybackimi, a także zapisami ustawy o rybactwie śródlądowym, Wnioskodawca jest zobowiązany do corocznych zarybień tych akwenów. Zarybienia są zabiegiem gospodarczym służącym zrekompensowaniu strat w środowisku spowodowanymi szeroko pojętą antropopresją, tj. zanieczyszczaniem wód powierzchniowych, odłowom rybackim, odłowom kłusowniczym, niekorzystnym zmianom w środowisku, eliminacji gatunków obcych dla ekosystemów występujących w Polsce (np. karaś srebrzysty, trawianka, itp.). Zarybienia w danym obwodzie, zgodnie z zapisami ustawy o rybactwie śródlądowym, może prowadzić tylko jego użytkownik rybacki, czyli w przypadku rzeki i jeziora – Wnioskodawca. W maju 2014 r. doszło do masowych śnięć ryb w rzece i jeziorze spowodowanych dopływem toksycznej substancji (amoniaku). Wnioskodawca w wyniku tego zdarzenia poniósł straty. Wody są użytkowane na podstawie wieloletnich umów zawartych z przedstawicielami Skarbu Państwa. Wnioskodawca postanowił dochodzić zadośćuczynienia za poniesione straty na drodze cywilnej od podmiotu odpowiedzialnego, w jego opinii, za śnięcia ryb. Zainteresowany wniósł do Sądu Okręgowego powództwo przeciwko Spółce (właściciel zakładu, w którym doszło do awarii) o zapłatę za wyrządzoną szkodę. Strony sporu, przy udziale interwenienta ubocznego postanowiły przystąpić do mediacji. Postępowanie mediacyjne zakończyło się zawarciem ugody z dnia xx kwietnia 2018 r. Możliwość rozwiązania sporu w drodze mediacji wynikała z zapisów art. 183 Kodeksu postępowania cywilnego. Ugoda miała na celu zażegnanie zawisłego sporu. Strony opracowały „Projekt” współdziałania, którego głównym celem jest wzmocnienie potencjału ekologicznego za pomocą realizacji zarybień, asortymentami wskazanymi w operatach obwodów rzeki oraz jeziora. Spółka zobowiązała się do pokrycia kosztów zakupu materiału zarybieniowego w kwocie (…) zł brutto rocznie w każdym roku realizacji „Projektu”, nie więcej niż (…) zł brutto. Całkowita wartość realizacji „Projektu” to kwota (…) zł brutto. W związku z tym, że ugoda została podpisana w dniu xx kwietnia 2018 r. i część zarybień została już zrealizowana, w 2018 r. zostały refakturowane koszty zarybienia na kwotę (…) zł brutto. Pozostała kwota przypadająca na 2018 r. w wysokości (…) zł brutto oraz kwota przypadająca na 2019 r. w wysokości (…) zł brutto ma być zrealizowana w 2019 r. Obowiązkiem Wnioskodawcy jako użytkownika rybackiego jest między innymi realizacja zarybienia zgodnie z obowiązującymi operatami. Zainteresowany będzie przekazywać każdorazowo Spółce protokoły zarybień, faktury zakupu oraz coroczne sprawozdania z odłowów gospodarczych, prowadzonych w obwodach objętych Projektem. Przekazane materiały będą wykorzystane między innymi, w programie monitoringu emisji i monitoringu środowiska, prowadzonego przez Spółkę oraz dokumentacji oceny oddziaływania na środowisko oraz pozwolenia zintegrowanego. Spółka będzie przekazywać Wnioskodawcy kopie raportów oceny oddziaływania na środowisko podejmowanych przedsięwzięć. Strony ugody będą uznawać i prezentować Projekt jako wspólne przedsięwzięcie ograniczające negatywne oddziaływanie na środowisko, w rozumieniu art. 403 ust. 1 pkt 3 Prawa Wodnego. Materiał zarybieniowy jest zakupiony przez Stowarzyszanie zgodnie z corocznym planem zarybienia i na podstawie protokołów zarybienia wpuszczany do danego zbiornika wodnego. W związku z tym, że materiał zarybieniowy finansowany jest ze składki członkowskiej okręgowej, która jest w stawce zw., od faktu zakupu nie jest odliczany podatek VAT. Materiał zarybieniowy kupowany jest od gospodarstw rybackich w stawce VAT 5% (PKWiU 050011012) lub od rolników ryczałtowych w stawce VAT 7% (PKWiU 03.00.15.0). Zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną z dnia xx kwietnia 2018 r., Wnioskodawca ma obowiązek refakturować wartość zarybienia w kwocie brutto oraz każdorazowo dołączyć do faktury VAT sprzedaży protokoły zarybienia. Do dnia wystąpienia z wnioskiem o interpretację indywidualną faktury VAT sprzedaży za realizację zarybienia refakturowane były w stawkach VAT zgodnie z fakturami zakupu narybku od producentów tj. 5% oraz 7%. Materiał zarybieniowy nabywany jest/będzie w imieniu własnym Wnioskodawcy, ale na rzecz Spółki. Faktury są i będą wystawione na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie przenosi/nie będzie przenosił prawa do rozporządzania towarem w postaci materiału zarybieniowego na Spółkę. Zgodnie z zawartymi umowami użytkowania, sporządzonymi operatami rybackimi i zapisami ugody mediacyjnej, Wnioskodawca zamówi odpowiedni materiał zarybieniowy we własnym imieniu i zrealizuje zarybienie wystawiając protokołu zarybienia. Realizacja dodatkowego zarybienia Spółki odbywa się łącznie z realizacją zarybienia Wnioskodawcy, wynikającym z planu zarybienia (plan zarybienia Wnioskodawcy jest powiększony o obowiązkowe zarybienie Spółki). Okręg Polskiego Związku Wędkarskiego nie doliczał i nie będzie doliczał marży przy przenoszeniu kosztów na rzecz Spółki. Koszty nabywanego materiału zarybieniowego są/będą przenoszone na Spółkę tylko i wyłącznie za materiał zarybieniowy w cenie zakupu narybku. Spółka nie będzie wykonywała innych czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) w związku z tym nie są/nie będą przenoszone na Spółkę żadne inne koszty. Nie istnieje/nie będzie istniała żadna inna relacja prawna (np. umowa) w zakresie dostawy towarów i/lub świadczenia usług niż zawarta w dniu xx kwietnia 2018 r. ugoda mediacyjna.

Na tle powyższego Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że postępuje prawidłowo stosując stawki VAT w wysokości 5% i 7% dla zrefakturowania kosztów zarybienia zgodnie z podpisaną ugodą mediacyjną.

Odnosząc się do analizowanej sprawy należy w pierwszej kolejności przywołać przepisy ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1476, z późn. zm.).

I tak, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o rybactwie śródlądowym, do chowu, hodowli lub połowu ryb w obwodzie rybackim uprawniony jest podmiot wykonujący uprawnienia właściciela wód w zakresie rybactwa śródlądowego albo osoba władająca obwodem rybackim na podstawie umowy zawartej z:

1. właściwym podmiotem na podstawie art. 6d ust. 2 albo
2. podmiotem wykonującym uprawnienia Skarbu Państwa w zakresie rybactwa śródlądowego do dnia 30 czerwca 2017 r., albo
3. podmiotem wykonującym do dnia 31 grudnia 2005 r. uprawnienia Skarbu Państwa w zakresie rybactwa śródlądowego na warunkach określonych przepisami ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 91 i 1162).
   
   

Natomiast, w myśl przepisu art. 4b ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym, zarybianie wód może prowadzić:

1. uprawniony do rybactwa;
2. instytut badawczy, uczelnia, fundacja, uznana organizacja producentów ryb lub organizacja społeczna, w ramach programu badawczego lub programu ochrony i odbudowy zasobów ryb w porozumieniu z uprawnionym do rybactwa;
3. organ administracji publicznej, we współpracy z uprawnionym do rybactwa, instytutem badawczym, uczelnią, fundacją, uznaną organizacją producentów ryb lub organizacją społeczną, jeżeli utrzymanie, odtwarzanie lub poprawa stanu zasobów ryb należy do zadań organu administracji publicznej lub wynika z działań określonych w programie ochrony i odbudowy zasobów ryb;
4. dyrektor parku narodowego w celu wykonywania ochrony ryb na wodach parku narodowego.
   
   

Uprawniony do rybactwa w obwodzie rybackim jest obowiązany prowadzić racjonalną gospodarkę rybacką (art. 6 ust. 1 ww. ustawy). Przy czym, zgodnie z art. 6 ust. 2 powołanej ustawy, racjonalna gospodarka rybacka polega na wykorzystywaniu produkcyjnych możliwości wód, zgodnie z operatem rybackim, w sposób nienaruszający interesów uprawnionych do rybactwa w tym samym dorzeczu, z zachowaniem zasobów ryb w równowadze biologicznej i na poziomie umożliwiającym gospodarcze korzystanie z nich przyszłym uprawnionym do rybactwa. Z kolei operat rybacki określający zasady prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim sporządza uprawniony do rybactwa (art. 6a ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym).

W myśl art. 6d ust. 1 cyt. ustawy – publiczne śródlądowe wody powierzchniowe płynące stanowiące własność Skarbu Państwa dyrektor regionalnego zarządu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie przekazuje do rybackiego korzystania w drodze oddania w użytkowanie obwodu rybackiego.

Ponadto – zgodnie z art. 75 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r., poz. 2268, z późn. zm.) – zakazuje się wprowadzania ścieków do wód:

1. powierzchniowych, jeżeli byłoby to sprzeczne z warunkami wynikającymi z istniejących form ochrony przyrody, stref ochrony zwierząt łownych albo ostoi utworzonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, a także stref ochronnych ujęć wody ustanowionych na podstawie art. 135 ust. 1 oraz obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych ustanowionych na podstawie art. 141 ust. 1,
2. powierzchniowych w obrębie kąpielisk, miejsc okazjonalnie wykorzystywanych do kąpieli i plaż publicznych nad wodami oraz w odległości mniejszej niż 1 kilometr od ich granic,
3. stojących,
4. jezior, jeżeli czas dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny,
5. cieków naturalnych oraz kanałów będących dopływami jezior, jeżeli czas dopływu ścieków do jeziora byłby krótszy niż 24 godziny.
   
   

Według art. 78 ww. ustawy Prawo wodne, ścieki wprowadzane do wód lub do ziemi w ramach zwykłego korzystania z wód albo usług wodnych powinny być oczyszczone w stopniu wymaganym przepisami ustawy i nie mogą:

1. zawierać:
   1. odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz zanieczyszczeń pływających,
   2. substancji priorytetowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 114,
   3. chorobotwórczych drobnoustrojów pochodzących z obiektów, w których leczeni są chorzy na choroby zakaźne;
2. powodować w tych wodach:
   1. zmian w naturalnej, charakterystycznej dla nich biocenozie,
   2. zmian naturalnej mętności, barwy lub zapachu,
   3. formowania się osadów lub piany.
   
   

Wprowadzający ścieki do wód lub do ziemi są obowiązani zapewnić ochronę wód przed zanieczyszczeniem, w szczególności przez budowę i eksploatację urządzeń służących tej ochronie, a tam, gdzie jest to celowe, powtórne wykorzystanie oczyszczonych ścieków (art. 83 ust. 1 ustawy Prawo wodne). Z kolei, zgodnie z art. 83 ust. 2 ww. ustawy, wybór miejsca i sposobu wykorzystania albo usuwania ścieków powinien minimalizować negatywne oddziaływania na środowisko.

W przedmiotowej sprawie należy również zwrócić uwagę na przepisy prawa cywilnego, które definiują m.in. co należy rozumieć jako szkodę.

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) rozróżnia dwa rodzaje szkód: deliktową (wynikającą z czynów niedozwolonych) oraz kontraktową (wynikającą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania umownego).

I tak, stosownie do art. 415 ww. ustawy, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Natomiast w myśl art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów Kodeksu cywilnego, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika oraz na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Należy zauważyć, że jeżeli w związku z zaistnieniem szkody, podmiot który wyrządził szkodę wypłaca z tego tytułu podmiotowi, któremu szkoda została wyrządzona świadczenie, np. odszkodowanie, to istotą tego świadczenia jest rekompensata za szkodę a nie płatność za jakieś ekwiwalentne świadczenie.

Ponadto, w myśl art. 917 Kodeksu cywilnego, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że otrzymywana przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej ugody kwota stanowiąca pokrycie kosztu zakupu dodatkowego materiału zarybieniowego, na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług nie stanowi/nie będzie stanowić zwrotu kosztów.

Jak wskazano wyżej, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega wykonywana za wynagrodzeniem czynność, czyli dostawa towarów lub świadczenie usług.

Za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

1. istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
2. wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy lub dostarczane towary,
3. istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
4. odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
5. istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
   
   

Jak wynika z opisu sprawy, w wyniku zawartej ugody mediacyjnej, Wnioskodawca zobowiązał się do naprawienia szkody powstałej w wyniku działania Spółki w obwodach rybackich, których użytkownikiem jest Wnioskodawca, tj. do dokonania dodatkowych zarybień ww. obwodów rybackich, natomiast Spółka zobowiązała się pokryć związane z tym koszty. Co istotne w analizowanym przypadku, Wnioskodawca nabywa/będzie nabywać materiał zarybieniowny w swoim imieniu, ale na rzecz Spółki, a faktury są/będą wystawiane na Wnioskodawcę. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca obciąży Spółkę kosztem zakupu materiału zarybieniowego, jednakże nie przenosi/nie będzie przenosił prawa do rozporządzania towarem w postaci materiału zarybieniowego na Spółkę.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nie dokonuje/nie będzie zatem dokonywał dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Powtórzyć w tym miejscu należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, czynności, które nie wpisują się w definicję dostawy towarów, stanowią świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Przy czym, aby zaistniało świadczenie usług, pomiędzy stronami musi dojść do świadczenia ekwiwalentnego, tj. musi nastąpić świadczenie, a w zamian za nie musi zostać wypłacone wynagrodzenie.

W analizowanym przypadku – jak wynika z opisu sprawy – pomiędzy Spółką mającą zwrócić koszty organizacji dodatkowych zarybień rzeki i jeziora a Wnioskodawcą zachodzi/będzie zachodzić świadczenie wzajemne, gdyż istnieje podmiot będący bezpośrednim beneficjentem tego zobowiązania, czyli Spółka.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz fakt, że – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca nabywa materiał zarybieniowy, co zostaje udokumentowane wystawianymi na niego fakturami, a następnie (na podstawie zawartej ze Spółką ugody mediacyjnej) kosztami zakupu tego materiału zarybieniowego obciąża Spółkę i dokonuje zarybienia akwenów, które zostały zanieczyszczone w wyniku działalności Spółki, to między Wnioskodawcą a Spółką dochodzi/będzie dochodzić do świadczenia usług.

Ponadto zauważyć należy, że Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany na mocy ugody mediacyjnej do wykonania różnych czynności na rzecz Spółki składających się na usługę kompleksową polegającą na zarybianiu rzeki i jeziora. Z wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca przekazuje/będzie przekazywać każdorazowo Spółce protokoły zarybień, faktury zakupu oraz coroczne sprawozdania z odłowów gospodarczych, prowadzonych w obwodach rybackich. Całość ww. świadczeń realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki ma/będzie mieć charakter odpłatny, przy czym fakt, że Spółka pokrywa/będzie pokrywać wyłącznie koszty poniesione przez Wnioskodawcę na zakup materiału zarybieniowego niezbędnego do zrealizowania dodatkowych zarybień, nie ma znaczenia dla oceny charakteru tego świadczenia.

W analizowanej sprawie występują/wystąpią wszystkie elementy, które stanowią o tym, że mamy/będziemy mieć do czynienia z wykonaniem kompleksowej usługi za wynagrodzeniem, którego wysokość wynika z zawartej między stronami ugody mediacyjnej. Tym samym, zwrot kosztów dokonywany przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy za zakup materiału zarybieniowego stanowi/będzie stanowić wynagrodzenie za kompleksowe świadczenie usług, podlegające – w myśl art. 5 ust. 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Podkreślenia wymaga, że w myśl art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zatem zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Świadczenie usługi, o której mowa we wniosku, tj. wykonania dodatkowego zarybienia w zamian za wynagrodzenie, nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku ani usług objętych obniżonymi stawkami, w konsekwencji jest/będzie opodatkowane wg podstawowej stawki VAT, tj. 23%.

Podsumowując, mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie mamy/będziemy mieć do czynienia ze świadczeniem przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki kompleksowej usługi polegającej na realizacji dodatkowego zarybiania rzeki i jeziora w zamian za wynagrodzenie wynikające z zawartej ugody mediacyjnej. Przedmiotowe świadczenie jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy – w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz art. 41 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega/będzie podlegać opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 23%.

W tym miejscu należy podkreślić, że fakt że Wnioskodawca zawarł ze Spółką ugodę mediacyjną, z której treści wynika, że ma on obowiązek refakturować wartość zarybienia w kwocie brutto oraz każdorazowo dołączyć do faktury VAT sprzedaży protokoły zarybienia, a ponadto koszty nabywanego materiału zarybieniowego są/będą przenoszone na Spółkę tylko i wyłącznie za materiał zarybieniowy w cenie zakupu narybku, nie może przesądzać, że pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie dochodzi/nie będzie dochodzić do świadczenia, które na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zdefiniowane jest jako usługa. Umowy cywilnoprawne, w tym ugody zawierane między podatnikami na podstawie ustawy Kodeks cywilny lub innych ustaw nie mogą bowiem wpływać na zakres obowiązków, jakie wynikają z prawa podatkowego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.