Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.256.2019.1.DJ
z 12 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2019 r. (data wpływu 2 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Kanady – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Kanady.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Stryj Wnioskodawczyni mieszkał i pracował w Kanadzie, gdzie w swoim zakładzie pracy opłacał składki w pracowniczym planie kapitałowym. Po przejściu na emeryturę miał z tego tytułu otrzymywać comiesięczne świadczenie przez okres 10 lat. Stryj Zainteresowanej wskazał ją jako osobę uposażoną na wypadek jego śmierci przed upływem tego okresu.

Stryj Wnioskodawczyni zmarł w lutym 2019 r. Jako beneficjentce, przypadły jej w udziale pozostałe środki. Są one wypłacane co miesiąc. Wnioskodawczyni otrzymuje czeki z Kanady. Do dnia dzisiejszego otrzymała dwa czeki.

W Kanadzie od tych kwot odprowadzany jest podatek w wysokości 15%. Czeki opiewają na kwotę o ten podatek pomniejszoną. W związku z formalnościami bankowymi niezbędnymi przy realizacji czeków, pierwszą kwotę Zainteresowana otrzyma za kilka miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni powinna otrzymane środki wykazać w zeznaniu podatkowym? Jeśli tak, z jakiego tytułu?
2. Czy wykazać kwoty, na które Wnioskodawczyni otrzymywała czeki, czy też kwoty, które realnie wpłyną na jej konto bankowe w danym roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, od kwot, które rzeczywiście wpłyną na konto bankowe w danym roku Zainteresowana powinna zapłacić podatek dochodowy w wysokości 19%, a dochody te wykazać w PIT-37, w części C1, rubryka 5 „inne źródła”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do postanowień art. 4a cyt. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów należy zaakcentować, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Wobec tego, co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiągające dochody za granicami Polski charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa.

Wnioskodawczyni wskazała, ze jej stryj pracując w Kanadzie opłacał w swoim zakładzie pracy składki w pracowniczym planie kapitałowym. Po przejściu na emeryturę miał z tego tytułu otrzymywać comiesięczne świadczenia przez okres 10 lat. Stryj zmarł w lutym 2019 r. Wnioskodawczyni jako beneficjentka, otrzymuje czeki z Kanady pobierając ww. świadczenie po zmarłym stryju. Od wskazanych środków jest w Kanadzie pobierany podatek w wysokości 15%. Ze względu na formalności bankowe, pierwsze środki z realizacji czeków Wnioskodawczyni otrzyma za kilka miesięcy.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy świadczenie jakie otrzymuje po zmarłym stryju powinna wykazać w zeznaniu podatkowym w Polsce.

W stosunku do przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 1371).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ww. konwencji, emerytury i renty kapitałowe, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Renty kapitałowe, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, jednakże podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 15 procent tej części renty kapitałowej, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie (art. 17 ust. 3 ww. konwencji).

Jak stanowi art. 17 ust. 4 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą, termin „renta kapitałowa” oznacza ustaloną kwotę wypłacaną okresowo w ustalonych terminach dożywotnio lub przez określoną liczbę lat, jako spełnienie zobowiązania dokonywania wypłat w zamian za uprzednio w pełni dokonane świadczenie (inne, niż świadczone usługi), jednakże nie obejmuje płatności, które nie mają okresowego charakteru lub jakichkolwiek rent kapitałowych, odliczanych w pełni lub częściowo od podatku w Umawiającym się Państwie, w którym zostały nabyte.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że Wnioskodawczyni będzie otrzymywała z Kanady co miesiąc świadczenie w postaci czeku, opiewające na określoną kwotę, przysługujące jej z uwagi na to, że była osobą uposażoną przez stryja do środków zgromadzonych w pracowniczym planie kapitałowym (PPK) na wypadek jego śmierci. Stryj po przejściu na emeryturę miał otrzymywać świadczenie przez okres 10 lat. Ponieważ zmarł przed upływem tego okresu, Wnioskodawczyni jako beneficjentce przypadły w udziale pozostałe środki. Świadczenie to podlega opodatkowaniu w Kanadzie w wysokości 15 procent. Do tej pory Zainteresowana otrzymała dwa czeki opiewające na kwotę o ten podatek pomniejszoną. Pomimo, że Wnioskodawczyni nie wskazała wprost, jaki rodzaj świadczenia będzie otrzymywać, to na gruncie wskazanych przepisów świadczenie które będzie otrzymywała Wnioskodawczyni z uwagi na okresowy charakter, a także fakt, że ma ono związek z uprzednim zatrudnieniem stryja w Kanadzie i opłacaniem przez niego składek na pracowniczy program kapitałowy, spełnia wskazaną w art. 17 ust. 4 konwencji definicję renty kapitałowej.

Jak z powyższego wynika do ww. świadczeń otrzymywanych z Kanady przez Wnioskodawczynię, mającą miejsce zamieszkania w Polsce, ma zastosowanie przepis art. 17 ust. 1 i ust. 3 konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Oznacza to, że otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenia będą podlegały opodatkowaniu zarówno w Kanadzie, jak i w Polsce.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania świadczenia otrzymywanego przez Wnioskodawczynię w Polsce należy zastosować odpowiednio przepisy art. 21 ust. 1 polsko – kanadyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 lit. a) ww. konwencji, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Kanadzie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b).

W myśl art. 21 ust. 1 lit. c) ww. konwencji, jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji, dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

Art. 27 ust. 8 stanowi, że, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Przedstawioną w powyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadę opodatkowania stosuje się wyłącznie w przypadku, jeśli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach lub korzystając z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. z małżonkiem. Od świadczenia, jakie Wnioskodawczyni otrzymuje z Kanady, nie powinien być naliczany podatek w Polsce, jednakże kwoty te posłużą do wyliczenia stopy procentowej podatku, według której będą opodatkowane inne dochody Wnioskodawczyni.

Mając na względzie przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przepisy obowiązującego prawa należy stwierdzić, że otrzymywane z Kanady świadczenie po zmarłym stryju będzie w Polsce podlegało zwolnieniu od opodatkowania. W przypadku, gdy oprócz dochodów zwolnionych Wnioskodawczyni osiągnie inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, winna rozliczyć świadczenie uzyskane z tytułu kanadyjskiej renty kapitałowej według metody wyłączenia z progresją i złożyć stosowne zeznanie roczne na druku ustalonym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, tj. wykazać je w zeznaniu PIT-36 oraz w załączniku do tegoż zeznania PIT/ZG w rubryce „Inne źródła, niewymienione w wierszach od 1 do 5 (w tym emerytury – renty, stypendia z zagranicy)”.

Natomiast odnosząc się do pytania, czy Wnioskodawczyni powinna wykazać kwoty, na które otrzymywała czeki, czy też kwoty, które realnie wpłyną na konto bankowe Zainteresowanej w danym roku, należy w pierwszej kolejności zwrócić uwagę treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca nie zawarł w treści ww. artykułu definicji pojęcia wartości pieniężnych, jednak posługując się potocznym znaczeniem tego określenia należy przez to rozumieć aktywa finansowe, które mogą być używane do regulowania zobowiązań pieniężnych jako substytuty pieniądza, mimo że nie są pieniądzem. Wartości pieniężne wyrażają istnienie prawa majątkowego o określonej wartości i przyjmują formę przykładowo weksli, czeków lub innych papierów wartościowych uprawniających do otrzymania określonych kwot pieniężnych. Jednocześnie, przychodem będzie nie tylko otrzymanie lecz również postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych (np. czeku). Oznacza to, że przychód osiągnie zarówno podatnik który pobrał pieniądz osobiście jak i ten, który nie pobrał pieniędzy, pod warunkiem że były one postawione mu do dyspozycji. Poprzez sformułowanie „postawienie do dyspozycji” należy rozumieć takie przedstawienie podatnikowi przysługujących mu wartości pieniężnych, aby mógł on z nich swobodnie skorzystać („Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz”, red. Dr J. Marciniuk, wyd. C.H.Beck, Warszawa 2003). W przypadku zatem należności przekazanych podatnikowi w formie czeku, należy uznać, że zostają one postawione do dyspozycji z momentem przekazania podatnikowi czeku możliwego do zrealizowania. Moment faktycznego zrealizowania czeku nie ma wpływu na to, że z chwilą otrzymania go podatnik miał już określoną wartość pieniężną do swojej dyspozycji.

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie należy uznać, że Wnioskodawczyni uzyskała przychód już w momencie otrzymania czeku. Moment jego faktycznej realizacji, a tym samym wysokość kwoty, która wpłynie na jej konto, nie ma wpływu na jej obowiązki podatkowe.

Przeliczenia na polskie złote należy dokonać według art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Przy czym koniecznym jest zwrócenie uwagi na fakt, że kwota widniejąca na czeku jest kwotą pomniejszoną o 15% podatek pobrany w Kanadzie. Natomiast w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca jednoznacznie wskazał, że dla potrzeb obliczenia stopy procentowej do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku (dochody zagraniczne). Dochód to przychód pomniejszony jedynie o koszty uzyskania przychodu, których w przypadku emerytur i rent nie odlicza się. W konsekwencji, w przypadku emerytur i rent przychód równy jest dochodowi. Pobrany w drugim Państwie podatek nie wpływa w tej sytuacji na pomniejszenie kwoty dochodu.

Tym samym Wnioskodawczyni dla potrzeb ewentualnego rozliczenia rocznego powinna brać pod uwagę kwotę brutto otrzymywanego świadczenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym od kwot, jakie wpłyną na jej konto bankowe w danym roku, powinien zostać zapłacony podatek dochodowy w wysokości 19%, a dochody te należy wykazać w PIT-37, w części C1 w rubryce 5 „inne źródła” – zostało uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.