Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1146/12/BW
z 8 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2012r. (data wpływu 9 listopada 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupionego samochodu osobowego, który będzie oddany w odpłatne użytkowanie na podstawie umów najmu oraz
• nieprawidłowe – w zakresie odliczenia podatku naliczonego od kupowanego, do przedmiotowego samochodu osobowego, paliwa.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 17 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupionego samochodu osobowego, który będzie oddany w odpłatne użytkowanie na podstawie umów najmu oraz
• w zakresie odliczenia podatku naliczonego od kupowanego, do przedmiotowego samochodu osobowego, paliwa.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność gospodarczą, której jedną z główych działalności będzie wynajem pojazdów osobowych, nieposiadajacych homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. PKD 77.11.Z. Wnioskodawca planuje zawierać umowy zakupu samochodów osobowych i już w chwili zakupu przeznaczać je wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie. Umowy najmu, które będą podpisywane, zawierane będą na okres dłuższy niż 6 miesięcy kalendarzowych.

W umowie najmu będzie znajdował się zapis, że koszt paliwa używanego do napędu przeznaczonego na wynajem pojazdu, wliczony zostanie w cenę świadczonej usługi najmu. Faktury za paliwo zużyte przez najemcę do napędu wynajmowanego samochodu, wystawiane będą na Wnioskodawcę i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca samochodu będzie uprawniony do odbioru faktur za paliwo i będzie je przekazywać bezpośrednio do Wnioskodawcy. Całkowity koszt wynajmu samochodu, obejmujący również koszt zużytego w danym okresie rozliczeniowym paliwa, stanowić będzie podstawę opodatkowania.

Po zakończeniu umowy najmu - po okresie powyżej 6 miesięcy - przeznaczony na wynajem samochód przeznaczony nadal będzie do oddania w odpłatne używanie. Nie wiadomo kiedy i na jaki okres znajdzie się podmiot, który skorzystałby z oferowanych przez Wnioskodawcę usług w tym zakresie. W okresie po zakończeniu obowiązywania umowy najmu (zawartej na okres powyżej 6 miesięcy), jeżeli przeznaczony na wynajem samochód nie zostanie natychmiast oddany w odpłatne użytkowanie ponownie, może być wykorzystywany również (tzn. oprócz jego przeznaczenia na wynajem) do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem lub dzierżawa samochodów osobowych, np. w celu odbywania podróży służbowych.

Natomiast w piśmie z dnia 14 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Samochód osobowy, będący przedmiotem wynajmu, będzie zakupiony przez czynnego podatnika podatku VAT, w celu wynajmu na okres co najmniej 6 – miesięcy.

Faktury wystawiane najemcom będą zawierały pozycję „czynsz” za określony okres. W cenie czynszu będzie wkalkulowana wartość zakupionego do tego samochodu paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od zakupionego samochodu oraz od paliwa kupowanego do napędu konkretnego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy?

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości (100%) od zakupionego samochodu (tj. brak konieczności dokonywania korekty dokonanego przy nabyciu odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego) oraz od paliwa kupowanego do napędu konkretnego samochodu po zakończeniu umowy najmu trwającej powyżej 6 miesięcy w przypadku, gdy samochód będzie nadal przeznaczony do dalszego wynajmu, ale będzie również wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów - np. do podróży służbowych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego przy zakupie samochodu dotyczy tylko samochodów określonych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej (ustawie z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym), tj. zastosowanie będą miały wyłączenia przewidziane w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej. W związku ze spełnieniem warunków określonych w dyspozycji art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej w przypadku Wnioskodawcy nie powinno być zastosowane ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, lecz ogólna reguła znajdująca się w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie powinno mieć zastosowania również po okresie przeznaczenia zakupionego przez Wnioskodawcę samochodu wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu lub dzierżawy, jeżeli okres ten będzie dłuższy niż 6 miesięcy i samochód ten nadal będzie przeznaczony do wynajmu. Inne stosowanie wskazanych powyżej przepisów byłoby sprzeczne z ich moralnym brzmieniem, i powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w różnych interpretacjach indywidualnych w podobnych przypadkach (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3-443-344/09-2/KT - w tym przypadku podatnik także nabył samochód osobowy i samochód ten został wynajęty na okres powyżej 6 miesięcy, podczas których nie byt wykorzystywany do innych celów, a w przypadku zmiany przeznaczenia przedmiotowego samochodu podatnik nie był obowiązany dokonać korekty dokonanego przy jego nabyciu odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy założeniu, że samochód ten służyć będzie nadał czynnościom opodatkowanym? czyli nawet w przypadku, kiedy nie będzie nadal przeznaczony do wynajmu). Powyższe stanowisko potwierdzają również przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IP-PP2-443-578/07-2/Aso lub interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPI-443-840/09-2/JR.

W kwestii odliczania podatku naliczonego z tytułu paliwa nabytego do celów eksploatacji samochodu osobowego należy zwrócić uwagę na art. 4 ustawy nowelizującej. Przepis ten tworzy dyspozycję zgodnie z którą obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatników paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Ustawodawca wykluczył więc co do zasady możliwość odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów osobowych. Jednakże zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej w stosunku do przypadków opisanych w tym przepisie nie stosuje się art. 3 ust. 1. W efekcie tej regulacji należy przyjąć, że podatnik prowadzący działalność w sposób opisany w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej może obniżyć kwotę podatku należnego o wysokość podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów osobowych. Dla wykazania trafności tej argumentacji warto tu powołać postanowienie wydane w dniu 4 listopada 2005r. przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie (Syg. D3/443/60/05) lub Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-573/10/10-8/S/lB.

Natomiast w piśmie z dnia 14 stycznia 2013r. Wnioskodawca stwierdził, iż wartość podatku VAT zawarta w wartości samochodu oraz w paliwie zużywanym do tego samochodu będzie przysługiwała do odliczenia w całości.

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje uzasadnienie, aby podatek VAT zawarty w cenie samochodu oraz podatek VAT zawarty w cenie paliwa zużywanego do tego samochodu, został w pełni odliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupionego samochodu osobowego, który będzie oddany w odpłatne użytkowanie na podstawie umów najmu,
• nieprawidłowe – w zakresie odliczenia całości podatku naliczonego od kupowanego do przedmiotowego samochodu osobowego paliwa.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z ww. przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku czy też niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem, a także użytkowaniem samochodów, regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z kolei, zgodnie z art. 4 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady – w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność gospodarczą, której jedną z głównych działalności będzie wynajem pojazdów osobowych, nieposiadających homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. Wnioskodawca planuje zawierać umowy zakupu samochodów osobowych i już w chwili zakupu przeznaczać je wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie. Umowy najmu, które będą podpisywane, zawierane będą na okres dłuższy niż 6 miesięcy kalendarzowych.

Po zakończeniu umowy najmu - po okresie powyżej 6 miesięcy - przeznaczony na wynajem samochód przeznaczony nadal będzie do oddania w odpłatne używanie. Jednakże nie wiadomo kiedy i na jaki okres Wnioskodawca znajdzie podmiot, który skorzystałby z oferowanych usług w tym zakresie. W okresie po zakończeniu obowiązywania umowy najmu (zawartej na okres powyżej 6 miesięcy), jeżeli przeznaczony na wynajem samochód nie zostanie natychmiast oddany w odpłatne użytkowanie ponownie, może być wykorzystywany również (tzn. oprócz jego przeznaczenia na wynajem) do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem lub dzierżawa samochodów osobowych, np. w celu odbywania podróży służbowych.

Zauważyć należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów na potrzeby działalności. Użyte bowiem w przepisie sformułowanie „oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze (…)” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „stanowi przedmiot działalności podatnika” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem konkretnych samochodów w odpłatne używanie poprzez użycie wyrazu „tych”. Tym samym, sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne oddanie danego, konkretnego samochodu do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub podobnych. Z literalnego brzmienia przepisu art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest oddanie w odpłatne używanie tego samochodu w ramach działalności polegającej m.in. na jego wynajmie.

W niniejszych okolicznościach przedmiotem wykonywanej działalności Wnioskodawcy jest między innymi wynajem samochodów osobowych, nieposiadających homologacji ciężarowej o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż 425 kg. Wnioskodawca już w chwili zakupu samochodu osobowego zamierza przeznaczyć przedmiotowy samochód wyłącznie na oddanie w odpłatne używanie. W związku z powyższym, zawarta zostanie umowa najmu przedmiotowego samochodu. Po zakończeniu powyższej umowy przedmiotowy samochód nadal będzie przeznaczony do oddania w odpłatne używanie.

Mając na uwadze przywołane uregulowania w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca nabędzie samochód osobowy z przeznaczeniem na wynajem, który odda w odpłatny najem na okres dłuższy niż 6 miesięcy, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w tym zakresie, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tego samochodu.

Należy zauważyć, iż bez wpływu na przysługujące Wnioskodawcy prawo odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury VAT dokumentującej nabycie tego samochodu, przy dopełnieniu warunku wynajmowania go przez okres co najmniej 6-ciu pełnych miesięcy, pozostaje okoliczność, iż po zakończeniu okresu pełnych 6-ciu miesięcy wynajmu, w oczekiwaniu na następną, ewentualną umowę najmu, Wnioskodawca będzie wykorzystywać ten samochód do prowadzenia innej opodatkowanej działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia paliwa kupowanego do przedmiotowego samochodu wskazać ponownie należy, iż zgodnie z art. 4 ww. ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu w trakcie jego wyłącznego przeznaczenia w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu, dokonać należy oceny charakteru transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą samochodu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, iż w użytym w ww. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć należy również, iż dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Ponadto w myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazał, iż w zawartej umowie najmu znajdzie się zapis, że koszt paliwa używanego do napędu przeznaczonego na wynajem pojazdu, wliczony będzie w cenę świadczonej usługi najmu. Faktury za paliwo zużyte przez najemcę do napędu wynajmowanego samochodu wystawiane będą na Wnioskodawcę i zawierać będą numer rejestracyjny samochodu. Najemca samochodu będzie uprawniony do odbioru faktur za paliwo i będzie je przekazywać bezpośrednio do Wnioskodawcy. Całkowity koszt wynajmu samochodu, obejmujący również koszt zużytego w danym okresie rozliczeniowym paliwa, stanowić będzie podstawę opodatkowania.

W kontekście powyższego, warto wskazać wyrok TSUE z dnia 6 lutego 2003r. w sprawie C-185/01 (Auto Lease Holland BV). W sprawie tej Podatnik, będący firmą leasingową oferował swoim klientom usługę zarządzania zakupami paliwa do samochodów będących przedmiotem leasingu. W ramach usługi podatnik udostępniał klientom karty kredytowe wystawione na siebie. Klienci dokonywali płatności ryczałtowych w ciągu roku. Na zakończenie roku następowało rozliczenie końcowe, na podstawie którego klienci obciążani byli rzeczywistymi kosztami paliwa. Faktury za paliwo wystawiane były przez stacje benzynowe na Podatnika, który ujmował te koszty na fakturze za usługi leasingu wystawiane klientom.

Trybunał zauważył, iż „dostawa towarów" nie odwołuje się do przeniesienia własności zgodnie z procedurami określonymi w stosownym prawie krajowym, lecz obejmuje wszelkie przeniesienie majątku rzeczowego przez jedną stronę, które uprawnia drugą stronę w rzeczywistości do dysponowania nim tak, jakby ta strona była właścicielem tego majątku. Cel VI Dyrektywy może być zagrożony, jeśli warunki wystąpienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji opodatkowanych - różniłyby się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków regulujących przeniesienie własności w prawie cywilnym. W konsekwencji, aby odpowiedzieć na przekazane pytanie, konieczne jest ustalenie, na rzecz kogo - leasingodawcy czy leasingobiorcy - spółki naftowe przenosiły, w postępowaniu głównym, to prawo do rzeczywistego dysponowania towarem jak właściciel. Nie podlega sporowi, że leasingobiorca ma prawo do dysponowania paliwem tak, jakby był on jego właścicielem. Otrzymuje on paliwo bezpośrednio na stacjach benzynowych, a Auto nie ma w żadnym momencie prawa do decydowania, w jaki sposób to paliwo ma zostać zużyte i w jakim celu. Argument, iż paliwo jest dostarczane Auto, biorąc pod uwagę, że leasingobiorca nabywa paliwo w imieniu i na koszt tej spółki, która ponosi z góry koszt tego towaru, nie może być przyjęty”.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy że Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy paliwa na rzecz kontrahenta w trakcie faktycznego wynajmu przedmiotowego samochodu, gdyż paliwo to będzie przekazywane bezpośrednio pomiędzy stacją paliw a podmiotem wynajmującym samochód. Tym samym, Wnioskodawca ani przez moment nie będzie dysponował przedmiotowym paliwem jak właściciel z tego też względu nie może przekazać tego prawa (odsprzedać paliwa) na rzecz najemcy. W konsekwencji, skoro nie dochodzi do dostawy paliwa przez Wnioskodawcę na rzecz wynajmującego ten element transakcji jako taki nie powinien być opodatkowany, tym samym wykazany na fakturze.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotowy samochód faktycznie jest oddany w odpłatne użytkowanie i najemca samochodu będzie dokonywał zakupu paliwa do wynajmowanego samochodu, decydując o ilości, jakości i czasie zakupu, kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury za paliwo służące do napędu tegoż samochodu, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie dysponował przedmiotowym paliwem jak właściciel (nie będzie nabywcą towaru) pomimo, iż przewidziany przepisem art. 4 ww. ustawy nowelizującej zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizujacej, a przedmiotowy samochód korzysta z wyłączenia z tej grupy pojazdów poprzez spełnienie przesłanek zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizujacej.

Wskazać, w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, w myśl art. 106 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Szczegółowe dane jakie winna zawierać faktura określone zostały w wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ww. ustawy rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Obowiązek udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej przez podatnika tego podatku wynika z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu rzetelnego odzwierciedlenia w wystawianym dokumencie zaistniałego zdarzenia gospodarczego niniejszy przepis nakłada na podatnika obowiązek uwzględnienia przede wszystkim daty dokonania sprzedaży, ceny, stawki podatku, podstawy opodatkowania, a także co istotne w niniejszej sprawie – danych podatnika – wystawcy faktury oraz nabywcy towaru lub usługi. Faktury VAT są bowiem dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Pełnią szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W rezultacie łącznej analizy regulacji zawartych w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że termin „sprzedaży” należy rozumieć jako m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz w art. 7 ust. 1 tej ustawy określającej dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), stwierdzić należy, że podatnik dokumentując czynność dostawy towarów poprzez wystawienie faktury VAT zobowiązany jest do umieszczenia danych faktycznego nabywcy towarów tzn. takiego, na którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliwa kupowanego do napędu przedmiotowego samochodu należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie wyjaśnić, że w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jak z powyższego wynika interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika.

Interpretacje nie stanowią źródła prawa.

Zatem tut. organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku kierować się stanowiskiem innych organów podatkowych.

Bez znaczenia dla sprawy jest więc powoływanie się we wniosku na inne interpretacje podatkowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.