Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.320.2019.1.MBD
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 26 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy zmiany związane z rozwojem Spółki Komandytowej oraz Grupy, a w rezultacie ewentualna zmiana statusu Spółki Komandytowej z przedsiębiorcy średniego na przedsiębiorcę „dużego” wpłynie na zakres przyznanej pomocy publicznej, a co za tym idzie czy przedmiotowa zmiana wpłynie na sposób obliczenia wysokości zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w związku z wydaną Decyzją o wsparciu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy zmiany związane z rozwojem Spółki Komandytowej oraz Grupy, a w rezultacie ewentualna zmiana statusu Spółki Komandytowej z przedsiębiorcy średniego na przedsiębiorcę „dużego” wpłynie na zakres przyznanej pomocy publicznej, a co za tym idzie czy przedmiotowa zmiana wpłynie na sposób obliczenia wysokości zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w związku z wydaną Decyzją o wsparciu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczona odpowiedzialnością. Spółka jest podatnikiem podatku CIT podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce komandytowej prawa polskiego (dalej: „Spółka Komandytowa”). Spółka Komandytowa jako spółka osobowa prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku CIT. Jej dochód jest opodatkowany na poziomie wspólników w oparciu o przepisy odpowiednich ustaw podatkowych - w przypadku Wnioskodawcy jest to Ustawa CIT.

Spółka Komandytowa wraz z podmiotami powiązanymi wchodzi w skład Grupy podmiotów powiązanych (dalej: „Grupa”). Spółka Komandytowa prowadzi działalność na rynku przerobu złomu, koncentrując się na przetwarzaniu odpadów metali nieżelaznych. Część podmiotów z Grupy prowadzi działalność komplementarną do działalności Spółki Komandytowej (przetwórstwo), natomiast pozostałe prowadzą działalność odmienną na innych rynkach.

Aktualnie, Spółka Komandytowa planuje wdrożyć innowacyjną technologię efektywnego przetwarzania odpadów wielomateriałowych zawierających metale, której opracowanie jest wynikiem własnych prac rozwojowych oraz współpracy z jednostkami naukowymi (dalej: „Inwestycja”). W konsekwencji, w ramach całości zakładu Spółki Komandytowej ponoszone będą nakłady inwestycyjne ukierunkowane na zwiększenie całościowej zdolności produkcyjnej zakładu.

W związku z planowanym rozwojem prowadzonej działalności w ramach Inwestycji, Spółka Komandytowa wystąpiła do zarządzającego Specjalną Strefą Ekonomiczną z wnioskiem o wydanie decyzji o wsparciu (dalej: „Decyzja” lub „Decyzja o Wsparciu”), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1162, ze zm., dalej: „Ustawa o wspieraniu nowych inwestycji”) .

Spółka Komandytowa, posiada obecnie status średniego przedsiębiorcy zgodnie z art. 2 ust. 1 Załącznika 1 do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (dalej: „Rozporządzenie nr 651/2014”). Przy czym jest przedsiębiorstwem powiązanym - w rozumieniu art. 3 ust. 3 Rozporządzenia nr 651/2014 - z podmiotami z Grupy. Z tego też względu, na potrzeby uzyskania Decyzji status Spółki Komandytowej jako średniego przedsiębiorcy został ustalony zgodnie z art. 6 Załącznika 1 do Rozporządzenie nr 651/2014, tj. z uwzględnieniem danych wynikających z ksiąg rachunkowych podmiotów grupowych, które mogą być uznane za powiązane w rozumieniu tych przepisów. Jednocześnie w ocenie Wnioskodawcy dane te powinny zostać obliczone zgodnie z zasadami właściwymi dla przygotowania sprawozdania skonsolidowanego. Tym samym dla potrzeb określenia rocznego obrotu i sumy bilansowej Spółki Komandytowej m.in. dokonano wyłączenia przychodów i kosztów operacji gospodarczych dokonanych między podmiotami z Grupy, czy też wyłączono zyski lub straty powstałe w wyniku operacji gospodarczych dokonanych między podmiotami z Grupy, zawarte w wartości ich aktywów.

Mając powyższe na uwadze, Decyzja będzie ustalała wysokość pomocy publicznej w oparciu o zasady właściwe dla przedsiębiorcy średniego, w tym uwzględniając m.in. odpowiednią maksymalną intensywność pomocy publicznej, która zgodnie z § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2018 r. (winno być: 28 sierpnia 2018 r.) w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom działającym na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „Rozporządzenie”) dla Spółki Komandytowej wynosi 35%.

W przyszłości, z uwagi na dynamiczny rozwój Spółki Komandytowej oraz Grupy, po otrzymaniu Decyzji o Wsparciu, zatrudnienie, roczny obrót lub suma bilansowa Spółki Komandytowej (obliczane zgodnie z art. 6 Załącznika 1 do Rozporządzenie nr 651/2014) mogą przekroczyć wskaźniki pozwalające uznać Spółkę Komandytową za średniego przedsiębiorcę, tym samym może uzyskać ona status „dużego” przedsiębiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zmiany związane z rozwojem Spółki Komandytowej oraz Grupy, a w rezultacie ewentualna zmiana statusu Spółki Komandytowej z przedsiębiorcy średniego na przedsiębiorcę „dużego” wpłynie na zakres przyznanej pomocy publicznej, a co za tym idzie czy przedmiotowa zmiana wpłynie na sposób obliczenia wysokości zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, w związku z wydaną Decyzją o wsparciu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana statusu Spółki Komandytowej ze średniego na dużego przedsiębiorcę nie będzie miała wpływu na uzyskane prawo do pomocy publicznej według wskaźnika 35% nabyte przed datą zmiany statusu, wobec czego cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabyła Spółka Komandytowa przed zmianą statusu pozostaje nadal do wykorzystania. W rezultacie zmiana nie będzie miała wpływu na wysokość uzyskanego zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „Ustawa CIT”), w wyniku poniesionych już kosztów kwalifikowanych.

Zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej będzie dotyczyć wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla „dużego” podmiotu, tj. 25 %.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 Ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji. Z kolei na mocy art. 3 rzeczonej ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest stosowna decyzja o wsparciu.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z treści cytowanego art. 17 ust. 1 pkt 34a, a także przepisów art. 17 ust. 4 Ustawy CIT wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z określonej w decyzji o wsparciu działalności gospodarczej.

Powyższy przepis wyraźnie określa również limit zwolnienia przysługujący przedsiębiorcy prowadzącemu działalność określoną w decyzji o wsparciu, gdyż zwolnienie przysługuje do wartości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do jej uzyskania w największej wysokości. Zatem, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą określoną w decyzji o wsparciu jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie wskazanym w stosownej decyzji. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Jak stanowi § 5 ust. 1 rozporządzenia, maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

-z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Przepisy § 6 ust. 2 Rozporządzenia, stanowią, że maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 6, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2014 r., poz. 878, dalej: „Rozporządzenie w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej”).

Rozporządzenie w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej, określa intensywność pomocy publicznej dla poszczególnych obszarów:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, podlaskiego, warmińsko-mazurskiego;
2. 35% - na obszarach należących do województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, łódzkiego, małopolskiego, opolskiego, pomorskiego, świętokrzyskiego, zachodniopomorskiego oraz na obszarach należących do podregionów: ciechanowsko-płockiego, ostrołęcko-siedleckiego, radomskiego i warszawskiego wschodniego;
3. 25% - na obszarach należących do województw: dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego;
4. 20% - na obszarze należącym do podregionu warszawskiego zachodniego;
5. 15% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.;
6. 10% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
   
   

Zgodnie z § 6 ust. 2 Rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 Rozporządzenia nr 651/2014, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku mikroprzedsiębiorców oraz małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na dzień uzyskania Decyzji o wsparciu Spółce Komandytowej będzie przysługiwał status średniego przedsiębiorstwa. Z tego względu maksymalna intensywność pomocy publicznej dla Spółki Komandytowej po odpowiednim podwyższeniu wynosić będzie 35%. Mając na uwadze, że dla „dużych” przedsiębiorców nie przysługuje prawo do powiększenia o 10 punktów procentowych wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej zgodnie z Rozporządzeniem, to w momencie zmiany statusu Spółki Komandytowej na „dużego przedsiębiorcę” jej maksymalna intensywność pomocy publiczna powinna wynosić 25%.

Należy jednak podkreślić, że zmiana tego wskaźnika będzie obowiązywać dopiero od momentu utraty statusu średniego przedsiębiorcy przez Spółkę Komandytową i nie będzie miała wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania (a zarazem wysokości przysługującego zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT) wynikającej z poniesionych do tej pory kosztów kwalifikowanych.

Wskazuje na to m.in. art. 4 Załącznika I Rozporządzenie nr 651/2014, zgodnie, z którym w przypadku, gdy w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2, lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego, małego lub mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych. Zatem należy stwierdzić, że do zmiany statusu przedsiębiorstwa dochodzi dopiero wtedy, gdy zmiana ma trwały charakter, tj. wartości referencyjne przekraczają progi (lub pozostają poniżej progów) w dwóch kolejnych okresach obrachunkowych. Zgodnie bowiem z brzmieniem powołanego przepisu art. 4 zmienione wartości uwzględnia się począwszy od dnia zamknięcia ksiąg.

W ocenie Wnioskodawcy, zmiana wpływa na sytuację prawną beneficjenta pomocy publicznej dopiero od tego dnia, gdyż wskazane przepisy w żaden sposób nie nakazują korygowania wstecz otrzymanej już pomocy publicznej. Co więcej takie działanie byłoby sprzeczne z celem pomocy publicznej, która udzielana jest m.in. na rozwój przedsiębiorstw. Powstanie obowiązku jej częściowego zwrotu czy korekty w momencie gdy de facto osiągnięty został jej cel (przykładowo m.in. dzięki jej otrzymaniu przedsiębiorstwo beneficjenta rozwinęło się na tyle, że zmienił się jej status ze średniego na dużego przedsiębiorcę) byłoby nielogiczne i nie do pogodzenia z zasadą racjonalnego ustawodawcy.

Powyższe stanowisko jest jedynym jakie można pogodzić z zasadą ochrony praw nabytych, polegającą na zakazie pozbawiania ukształtowanych przez ustawy praw podmiotowych i ich ekspektatyw (prywatnych, jak i publicznych), czy też na zakazie ich ograniczania w stopniu naruszającym istotę danego prawa bez pełnego ekwiwalentu praw (uprawnień) utraconych. Mianowicie, Spółka Komandytowa uzyskując Decyzję nabyła - po spełnieniu odpowiednich warunków wymaganych prawem - określone w Decyzji prawa podmiotowe, tj. prawo do uzyskania pomocy publicznej (tym samym pośrednio określone prawo podmiotowe w formie prawa do zastosowania zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, uzyskała również Spółka). Zmiana warunków w porównaniu do tych określonych w Decyzji (tj. zmiana statusu Spółki Komandytowej ze średniego na dużego przedsiębiorcę) w późniejszym okresie nie może wpływać wstecznie na uzyskane już prawo do pomocy publicznej, gdyż prowadziłoby to do utraty podlegających ochronie praw nabytych.

Mając powyższe na uwadze, prawo do uzyskania pomocy publicznej o intensywności wynoszącej 35% uzyskane przed datą zmiany statusu jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania (a zarazem zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT). Oznacza to, że cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabędzie Spółka Komandytowa (a pośrednio Wnioskodawca jako jej wspólnik i jak podatnik podatku dochodowego beneficjent zwolnienia podatkowego wynikającego z Decyzji) przed zmianą statusu pozostanie nadal do wykorzystania, nawet po zmianie statusu z średniego na dużego przedsiębiorcę. Tym samym, zmiana statusu Spółki nie będzie miała wpływu na wysokość uzyskanego prawa do zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy CIT, w wyniku poniesionych już kosztów kwalifikowanych. Zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla „dużego” podmiotu, tj. 25%.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w m.in interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w tym m.in. z 21 sierpnia 2017 r. (winno być: 28 października 2016 r.) sygn. akt ITPB3/4510-422/16-1/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1162), wprowadzono mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ww. ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865; z późn. zm. dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej, zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w ww. decyzji.
  
  

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: „rozporządzenie”), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, lub
2. zatrudnienia określonej liczby pracowników w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

-z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

W myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, maksymalna intensywność pomocy publicznej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 6, jest określana zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020.

Jak stanowi § 6 ust. 2 rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej mikroprzedsiębiorcom, małym przedsiębiorcom i średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia nr 651/2014, podwyższa się o:

1. 20 punktów procentowych - w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców,
2. 10 punktów procentowych - w przypadku średnich przedsiębiorców

-w stosunku do maksymalnej intensywności tej pomocy określonej dla poszczególnych obszarów.

Mając powyższe na uwadze, dla „dużych” przedsiębiorców, nie przysługuje prawo do powiększenia o 10 punktów procentowych wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej zgodnie z rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z 30 czerwca 2014 r. w sprawie ustalenia mapy pomocy regionalnej na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2014 r. poz. 878), maksymalna intensywność pomocy regionalnej liczona jako stosunek wartości pomocy regionalnej, wyrażonej w ekwiwalencie dotacji brutto, do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem § 4 oraz § 5, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, podlaskiego, warmińsko-mazurskiego;
2. 35% - na obszarach należących do województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, łódzkiego, małopolskiego, opolskiego, pomorskiego, świętokrzyskiego, zachodniopomorskiego oraz na obszarach należących do podregionów: ciechanowsko-płockiego, ostrołęcko-siedleckiego, radomskiego i warszawskiego wschodniego;
3. 25% - na obszarach należących do województw: dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego;
4. 20% - na obszarze należącym do podregionu warszawskiego zachodniego;
5. 15% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2017 r.;
6. 10% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
   
   

Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia, maksymalną intensywność pomocy regionalnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu ustalonym przez Komisję Europejską 1, z wyłączeniem nowych inwestycji o kosztach kwalifikowanych przekraczających 50 mln euro, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów zgodnie z § 3.

W niniejszej sprawie należy wziąć pod uwagę również art. 4 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1).

Zgodnie z art. 4 załącznika do tego rozporządzenia, w przypadku, gdy w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2, lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego, małego lub mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych.

Mając powyższe na uwadze, zmiana wskaźnika pomocy obowiązuje od momentu utraty statusu średniego przedsiębiorcy.

Zmiana wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie tej części inwestycji, która jest dokonywana po dniu utraty statusu średniego przedsiębiorcy.

W związku z powyższym, prawo do uzyskania pomocy publicznej według wskaźnika 35% nabyte przed datą zmiany statusu jest nabyte definitywnie i późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na kwotę zdyskontowanej pomocy do wykorzystania. Oznacza to, że cała zdyskontowana wartość pomocy publicznej, do której prawo nabyła Spółka przed zmianą statusu pozostaje nadal do wykorzystania.

Zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla „dużego” podmiotu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zmiana progu maksymalnej intensywności pomocy publicznej dotyczy wyłącznie równowartości inwestycji dokonywanej po dacie zmiany statusu i podlega rozliczeniu wg wskaźnika właściwego dla „dużego” podmiotu, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.