2019.09.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.392.2019.1.JO
z 24 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 17 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania wypłaty kwoty Cash contribution za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy – jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. czynność – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wypłaty kwoty Cash contribution za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. czynność.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
H. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
J. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

H. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Wnioskodawca”) jest podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność, jako centrum technologiczne odpowiedzialne za rozwój oprogramowania oraz strategiczną transformację cyfrową podmiotów funkcjonujących na rynku finansowym. Jej celem jest dostarczenie bezpiecznego oprogramowania, które ułatwi inwestorom wykonywanie operacji finansowych.

Wnioskodawca w celu uzyskania powierzchni biurowej służącej do prowadzenia działalności gospodarczej, zawarł w dniu 14 lipca 2017 r. z J. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Zainteresowany”) umowę podnajmu powierzchni biurowej oraz 10 miejsc parkingowych („Umowa”) usytuowanych w budynku biurowym („Powierzchnia”). Okres najmu został określony jako okres od dnia 8 grudnia 2017 r. do dnia 9 sierpnia 2024 r.

Zainteresowany jest podatnikiem VAT czynnym, prowadzącym działalność jako wiodąca firma doradcza świadcząca usługi na rynku nieruchomości. Przed dniem zawarcia przedmiotowej Umowy z Wnioskodawcą, Zainteresowany zawarł umowę najmu Powierzchni z jej właścicielem. Z uwagi na dysponowanie powierzchnią biurową wyższą niż bieżące zapotrzebowanie Zainteresowanego, zdecydował się on podnająć jej część na rzecz Wnioskodawcy. Najem Powierzchni dokonany został w ramach prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Wskazana Powierzchnia przez czas trwania Umowy jest użytkowana jedynie przez Wnioskodawcę.

Na skutek zawarcia umowy Zainteresowany zobowiązany został także do dokonania określonych prac adaptacyjnych dotyczących Powierzchni (bez dodatkowego wynagrodzenia).

Dodatkowo, oprócz prac, za które odpowiedzialny był Zainteresowany, określone prace adaptacyjne (inne niż prace Zainteresowanego) zobowiązany był wykonać Wnioskodawca. Prace te, tzw. fit-out, czyli prace adaptacyjne/wykończeniowe Wnioskodawca wykonał na własny rachunek oraz ryzyko. Prace wykonane przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego zostały zakończone przed dniem 1 kwietnia 2018 r.

W ramach rozliczeń, Zainteresowany udzielił Wnioskodawcy obniżki w wysokości 50% czynszu najmu Powierzchni na okres 16 miesięcy licząc od 8 grudnia 2017 r. W przypadku zaś gdyby prace adaptacyjne za które był odpowiedzialny Wnioskodawca wykonał inny podmiot niż wskazany powyżej, okres na który zostałaby udzielona obniżka czynszu wyniósłby 12 miesięcy.

Dodatkowo, Zainteresowany zobowiązał się do wypłaty korzyści finansowej dla Wnioskodawcy polegającej na pokryciu części kosztów prac adaptacyjnych Powierzchni, za które odpowiedzialny był Wnioskodawca („Cash contribution”).

Zgodnie z umową i aneksem z dnia 21 listopada 2017 r. wskazana kwota powinna była zostać powiększona o VAT - o ile będzie należny, natomiast jej wypłata powinna była mieć miejsce w dwóch transzach:

pierwsza w wysokości 122 183,08 EURO płatna w ciągu 30 dni od podpisania Umowy oraz

druga w wysokości 488 732,32 EURO płatna po dniu oddania do użytkowania biura, które miało nastąpić nie później niż do 1 kwietnia 2018 roku.

Płatność pierwszej i drugiej raty miała nastąpić na podstawie wystawionej noty księgowej.

W związku z powyższym, Zainteresowany wypłacił na rzecz Wnioskodawcy kwotę Cash contribution w dwóch transzach, na podstawie not obciążeniowych wystawionych przez Wnioskodawcę - Noty z dnia 22 listopada 2017 r. oraz Noty z dnia 4 kwietnia 2018 r. we wskazanych wyżej kwotach, nie doliczając do nich podatku od towarów i usług.

Po zakończeniu umowy podnajmu Powierzchni, Wnioskodawca zobowiązany jest pozostawić Powierzchnię w stanie niepogorszonym w stosunku do stanu, w jakim Powierzchnia znajdowała się na dzień 1 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania uzyskania wynagrodzenia od Zainteresowanego za pozostawione w Powierzchni wszelkie zmiany w przedmiocie najmu oraz wykonane przez niego prace adaptacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wypłata kwoty Cash contribution nie stanowiła wynagrodzenia za opodatkowaną VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego?
W sytuacji udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i uznania, że wypłata Cash contribution stanowi wynagrodzenie za podlegającą opodatkowaniu VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego, czy prawidłowe jest stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, które powinny dokumentować tę usługę za którą Zainteresowany otrzyma Cash contribution?

Stanowisko Zainteresowanych:

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata kwoty Cash contribution nie stanowiła wynagrodzenia za opodatkowaną VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego.
Zdaniem Zainteresowanego, w sytuacji udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i uznania, że wypłata Cash contribution stanowi wynagrodzenie za podlegającą opodatkowaniu VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego, Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, które powinny dokumentować tę usługę, za którą Zainteresowany otrzyma Cash contribution.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej:
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji:
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższej definicji pojęcia „świadczenie usług” wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym niezbędnym jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Należy uznać zatem, że nie każde rozliczenie pieniężne między podatnikami VAT jest czynnością opodatkowaną VAT. Wręcz przeciwnie, dokonanie transferu środków pieniężnych może być potraktowane jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w przypadku, gdy towarzyszy mu świadczenie zwrotne, organizowane przez podmiot, który te środki otrzymuje (tzw. ekwiwalentność świadczeń). Brak świadczenia zwrotnego powoduje, że wypłata pieniężna nie stanowi wynagrodzenia za czynność opodatkowaną VAT, a zatem nie może stanowić podstawy opodatkowania VAT dla jakiegokolwiek świadczenia podlegającego opodatkowaniu VAT (z uwagi na brak tego świadczenia).

Wskazać należy, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szeregu swoich orzeczeń (np. C-498/99, C-16/93, C-89/81, C-154/80) istotnych z punktu widzenia przedstawionego stanu faktycznego, a następnie zaaprobowanych przez krajowe sądy administracyjne (np. NSA w wyroku z dnia 12 sierpnia 2015 r., I FSK 1373/14) TSUE wyraził pogląd, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje relacja prawna między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Należy zwrócić uwagę, że powyższych elementów, przemawiających za rozpoznaniem świadczenia usług za wynagrodzeniem nie można dostrzec w ramach przedstawionego stanu faktycznego. W szczególności wypłata Cash contrubution:

nie stanowi wartości faktycznie przekazanej w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy, oraz

nie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Określona przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego w Umowie wypłata Cash contribution nie może zostać uznana za wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, ponieważ Wnioskodawca nie świadczy żadnych usług na rzecz Zainteresowanego.

W konsekwencji nie istnieje świadczenie wzajemne, a płatność należna Wnioskodawcy nie stanowi „wartości faktycznie przekazanej w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Przede wszystkim wypłata Cash contribution dokonana była w celu pokrycia części kosztów prac adaptacyjnych Nieruchomości za które odpowiedzialny był Wnioskodawca. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany zobowiązani zostali do dokonania prac adaptacyjnych budynku - przy czym zakres obowiązków w tym zakresie został dla obu stron transakcji ustalony oddzielnie. W przypadku Wnioskodawcy, prace adaptacyjne, które zobowiązany był dokonać wykonywane były na jego koszt i ryzyko.

Wyniki tych prac pozostają również we władztwie ekonomicznym Wnioskodawcy, a nie Zainteresowanego. W konsekwencji, Wnioskodawca wykonując prace adaptacyjne nie dokonuje świadczenia wzajemnego na rzecz Zainteresowanego. Wręcz przeciwnie - prace adaptacyjne wykonywane były na jego rzecz, zgodnie z wiedzą i potrzebami Wnioskodawcy, aby umożliwić mu prowadzenie działalności gospodarczej przy wykorzystaniu Powierzchni. W związku z tym, nie można uznać, że dokonanie prac adaptacyjnych będzie stanowiło ekwiwalent za wypłatę Cash contribution.

To Wnioskodawca jest ostatecznym odbiorcą rezultatów prac adaptacyjnych. W konsekwencji Zainteresowany dokonał wypłaty należności na rzecz towarów i usług, które pozostają we władaniu Wnioskodawcy. Fakt, iż Wnioskodawca adaptował Powierzchnię do własnych potrzeb nie jest świadczeniem usług na rzecz Zainteresowanego, a jedynie dokonaniem zakupów towarów i usług na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Warto też zwrócić uwagę, że praktyka organów podatkowych uznaje w niektórych sprawach dokonanie płatności takich jak Cash contribution jako wynagrodzenie za określone zobowiązanie się najemcy, np. do pozostawania stroną umowy najmu przez określony czas lub za samo zobowiązanie się do zawarcia tej umowy. Analizując ten aspekt należy przede wszystkim wskazać, że samo otrzymanie zapłaty za przystąpienie do umowy najmu albo pozostawanie jej stroną nie stanowi zapłaty za usługę. W takim wypadku Cash contribution mogłaby zostać zakwalifikowana jako wynagrodzenie za świadczenie usługi, gdyby towarzyszyły jej inne działania po stronie Wnioskodawcy - przykładowo gdyby Wnioskodawca miał kluczowe znaczenie dla Zainteresowanego, a zawarcie umowy miałoby dla Zainteresowanego rzeczywiste znaczenie reklamowo-marketingowe. Przykładowo, potwierdza to Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 2 lipca 2013 roku (sygn. akt I FSK 1218/12) wskazał, że „samo zawarcie przez najemcę umowy najmu, z jednoczesną płatnością otrzymaną od wynajmującego, jeżeli nie towarzyszą mu inne działania lub zaniechania najemcy, nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

Biorąc pod uwagę, że umowa nie przewiduje w swojej treści, iż wypłata Cash contributiona następuje w zamian za jakiekolwiek świadczenie zwrotne, w szczególności, że jest to wypłata w zamian za zawarcie umowy, czy też zobowiązanie do zawarcia umowy - należy uznać, że nie ma podstaw do zakwalifikowania wypłaty jako wynagrodzenia z tego tytułu.

Także TSUE w wyroku dnia 9 października 2001 r. C-409/98, w sprawie Commissioners of Customs & Excise v. Mirror Group plc jednoznacznie stwierdził (teza 26), że najemca, który zobowiązuje się, nawet w zamian za otrzymanie płatności od właściciela, wyłącznie do zostania najemcą oraz do płacenia czynszu, nie świadczy usługi na rzecz właściciela nieruchomości. Jedynie wtedy, gdy przyszły najemca świadczyłby usługę za wynagrodzeniem, jeżeli właściciel - uważając, że obecność najemcy w budynku zawierającym wynajmowane pomieszczenia zachęci innych najemców - miałby dokonać płatności tytułem wynagrodzenia za przeniesienie przedsiębiorstwa przyszłego najemcy do przedmiotowego budynku, takie zachowanie tego najemcy mogłoby zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług reklamowych (teza 27).

Należy jednak zauważyć, że powyższe dywagacje na temat ewentualnego świadczenia Wnioskodawcy mającego wpływ na działalność przez Zainteresowanego (np. poprzez działania reklamowe) w niniejszym stanie faktycznym nie mają zastosowania. Strony bowiem wyraźnie wskazały w zawartej Umowie, że wypłata Cash contribution została dokonana w celu pokrycia prac adaptacyjnych dokonanych przez Wnioskodawcę. Skoro strony Umowy same określiły cel wypłaty, to przyjąć należy, że ich intencja jest ściśle określona. Zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowany są podmiotami zawierającymi transakcje w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego. Wśród podstawowych zasad prawa kontraktowego znajduje się zaś zasada swobody umów, która oznacza swobodę układania stosunku prawnego według swojego uznania. Skoro Zainteresowany zdecydował się ponieść koszty na rzecz towarów i usług wykorzystywanych przez swojego kontrahenta, czyli de facto, takich których sam nie wykorzysta, to należy przyjąć, że taki był jego cel. Wszelka próba wykazania, że cel transakcji był inny niż wskazany przez Strony w Umowie jest bezprzedmiotowa i sprzeczna z immanentną cechą prawa cywilnego, tj. autonomii woli stron.

Innymi słowy, aby uznać, że wypłata cash Contribution miała związek z określonym działaniem (zobowiązanie do zawarcia umowy, działania marketingowe, innego typu świadczenia) po stronie Wnioskodawcy na rzecz Zainteresowanego, umowa powinna wprost wskazywać, że wypłata nastąpiła w zamian za to określone działanie. Brak tego określenia, powoduje, że Wnioskodawca w związku z otrzymaniem Cash contribution nie jest w żaden sposób zobowiązany do określonego świadczenia na rzecz Zainteresowanego. W konsekwencji, przesłanki konieczne do uznania, że w omawianym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem podlegającym opodatkowaniu VAT - nie są spełnione. Konkludując, ponieważ Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz Zainteresowanego żadnej usługi, za którą należne byłoby wynagrodzenie, a jednocześnie jest wyłącznym beneficjentem i jedynym ekonomicznym właścicielem tych prac, nie można uznać, że na skutek wypłaty przez Zainteresowanego Cash contribution dochodzi do wykonania czynności, która podlegałaby zakresowi podatku VAT.

Ad. 2

W przypadku gdyby organ uznał, że pomiędzy Zainteresowanym a Wnioskodawcą doszło do świadczenia usług (do czego w świetle opisu stanu faktycznego nie ma w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego podstaw), o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, czynność ta podlegać będzie udokumentowaniu, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, fakturą.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika VAT i dokumentujące czynności opodatkowane tym podatkiem. Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego - powstanie tego obowiązku co do zasady rodzi obowiązek wystawienia faktury.

Tym samym należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, w przypadku uznania, że wypłata Cash contribution stanowi wynagrodzenie za podlegającą opodatkowaniu VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę (do czego w świetle opisu stanu faktycznego nie ma w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego podstaw), Wnioskodawca zobowiązany byłby do wystawienia faktury VAT.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zdaniem Zainteresowanego, w przypadku zidentyfikowania usługi, którą świadczy na jego rzecz Wnioskodawca (do czego w świetle opisu stanu faktycznego nie ma w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego podstaw) należy uznać, że nabyta usługa została wyświadczona dla potrzeb wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zainteresowany jest, bowiem podmiotem prowadzącym działalność, jako wiodąca firma doradcza świadcząca usługi na rynku nieruchomości zajmując się m.in. pośrednictwem w ich obrocie. W konsekwencji świadczenie Wnioskodawcy zagwarantowało Spółce możliwość odpłatnego świadczenia usług najmu polegających na udostępnieniu pomieszczeń biurowych oraz miejsc parkingowych wskazanych w Umowie. Związek pomiędzy wypłatą wynagrodzenia a świadczonymi przez Zainteresowanego usługami wynajmu powierzchni budynku jest oczywisty.

Należy zwrócić także uwagę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku VAT, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze VAT, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu. Zacytowany powyżej przepis nie miałby jednak zastosowania ze względu na uznanie ewentualnej usługi świadczonej na rzecz Zainteresowanego jako podlegającej opodatkowaniu VAT (co w ocenie Wnioskodawcy i Zainteresowanego nie ma miejsca).

W konsekwencji, należy uznać, że w przypadku gdyby organ uznał, że Wnioskodawca świadczy na rzecz Zainteresowanego czynność opodatkowaną VAT, kwota podatku VAT, która zostałaby wykazana na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze VAT obejmującej Cash contribution stanowiłaby dla Zainteresowanego podatek naliczony, który ma on prawo odliczyć na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe - w zakresie uznania wypłaty kwoty Cash contribution za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy,

prawidłowe - prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ww. czynność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby dane świadczenie uznać za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonania tego świadczenia miało być wypłacone. Muszą być zatem spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie – jako usługa – podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu uzyskania powierzchni biurowej służącej do prowadzenia działalności gospodarczej, zawarł w dniu 14 lipca 2017 r. z Zainteresowanym umowę podnajmu powierzchni biurowej oraz 10 miejsc parkingowych usytuowanych w budynku biurowym („Powierzchnia”). Okres najmu został określony jako okres od dnia 8 grudnia 2017 r. do dnia 9 sierpnia 2024 r.

Na skutek zawarcia umowy Zainteresowany zobowiązany został także do dokonania określonych prac adaptacyjnych dotyczących Powierzchni (bez dodatkowego wynagrodzenia). Dodatkowo, oprócz prac, za które odpowiedzialny był Zainteresowany, określone prace adaptacyjne (inne niż prace Zainteresowanego) zobowiązany był wykonać Wnioskodawca. Prace te, tzw. fit-out, czyli prace adaptacyjne/wykończeniowe Wnioskodawca wykonał na własny rachunek oraz ryzyko. Prace wykonane przez Wnioskodawcę i Zainteresowanego zostały zakończone przed dniem 1 kwietnia 2018 r.

Strony Umowy ustaliły, że wyniki prac adaptacyjnych pozostaną ekonomiczną własnością Wnioskodawcy (Wnioskodawca będzie dokonywał amortyzacji z tytułu fit-out). Wnioskodawca - w porozumieniu z Zainteresowanym - wskazał do wykonania prac adaptacyjnych (za które odpowiedzialny był Wnioskodawca) podmiot zewnętrzny powiązany z Zainteresowanym. W ramach rozliczeń, Zainteresowany udzielił Wnioskodawcy obniżki w wysokości 50% czynszu najmu Powierzchni na okres 16 miesięcy licząc od 8 grudnia 2017 r. W przypadku zaś gdyby prace adaptacyjne, za które był odpowiedzialny Wnioskodawca wykonał inny podmiot niż wskazany powyżej, okres na który zostałaby udzielona obniżka czynszu wyniósłby 12 miesięcy.

pierwsza w wysokości 122 183,08 EURO płatna w ciągu 30 dni od podpisania Umowy oraz

druga w wysokości 488 732,32 EURO płatna po dniu oddania do użytkowania biura, które miało nastąpić nie później niż do 1 kwietnia 2018 roku.

Płatność pierwszej i drugiej raty miała nastąpić na podstawie wystawionej noty księgowej.

Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych w pierwszej kolejności jest kwestia, czy wypłata Cash contribution stanowi wynagrodzenie za podlegającą opodatkowaniu VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wypłaty Cash contribution mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za określone wynagrodzenie. Jak wskazano wyżej świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Otrzymaną przez Wnioskodawcę Cash contribution (określoną kwotę pieniężną) od Zainteresowanego należy traktować jako wynagrodzenie za skonkretyzowane świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą Cash contribution, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wypłata Cash contribution stanowi płatność wynikającą wprost z łączącego Zainteresowanego i Wnioskodawcę stosunku zobowiązaniowego wynikającego z zawartej umowy podnajmu. Jak wskazano w opisie sprawy Zainteresowany zawarł z Wnioskodawcą umowę podnajmu powierzchni biurowych oraz 10 miejsc parkingowych zobowiązując się jednocześnie do przeprowadzenia określonych prac adaptacyjnych dotyczących wynajmowanych Powierzchni. Wnioskodawca został również zobowiązany do wykonania prac adaptacyjnych na własny rachunek oraz ryzyko, innych niż prace Zainteresowanego. Prace adaptacyjne pozostały ekonomiczną własnością Wnioskodawcy. W dodatkowym porozumieniu Zainteresowany zobowiązał się do pokrycia części kosztów prac adaptacyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę. A zatem należy uznać, że Wnioskodawca (najemca) otrzymując płatność od Zainteresowanego został zwolniony z części ponoszonych kosztów. Należy zatem stwierdzić, że istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonanym świadczeniem (zgoda Wnioskodawcy na pokrycie części kosztów prac adaptacyjnych Powierzchni przez Zainteresowanego), a otrzymanym wynagrodzeniem. Zgodę na tolerowanie określonej czynności (tj. zgody na pokrycie części kosztów prac adaptacyjnych Powierzchni), za którą Wnioskodawca otrzyma określoną kwotę (Cash contribution) należy traktować jako skonkretyzowane świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wpłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niniejszego stosunku zobowiązaniowego nie zmienia fakt, że to Wnioskodawca wciąż pozostaje ekonomicznym właścicielem (dysponentem) nakładów na wynajmowanej powierzchni i może z nich dowolnie korzystać (zgodnie z umową podnajmu). Jednocześnie po zakończeniu umowy podnajmu Powierzchni Wnioskodawca zobowiązany jest pozostawić Powierzchnię w stanie niepogorszonym w stosunku do stanu, w jakim Powierzchnia znajdowała się na dzień 1 kwietnia 2018 r. Ponadto Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania uzyskania wynagrodzenia od Zainteresowanego za pozostawione w Powierzchni wszelkie zmiany w przedmiocie najmu oraz wykonane przez niego prace adaptacyjne, za które zostało wypłacone Wnioskodawcy Cash contribution.

W konsekwencji, w analizowanym przypadku wypłata przez Zainteresowanego na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego nazwanego Cash contribution, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca otrzymując Cash contribution stanowiącą wynagrodzenie za usługę powinien rozpoznać podlegające opodatkowaniu świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych, że wypłata kwoty Cash contribution nie stanowiła wynagrodzenia za opodatkowaną VAT usługę świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Zainteresowanego, należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z tytułu zakupionej usługi należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowe świadczenie Wnioskodawcy zagwarantowało Zainteresowanemu możliwość odpłatnego świadczenia usług najmu polegających na udostępnieniu pomieszczeń biurowych oraz miejsc parkingowych wskazanych w Umowie. Jednocześnie jak przyjęto w niniejszej interpretacji wypłata Cash contribution przez Zainteresowanego, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez Wnioskodawcę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Zatem w analizowanym przypadku zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Jednocześnie nie znajduje zastosowania art. 88 ustawy. W konsekwencji przy braku zaistnienia innych negatywnych przesłanek, Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących świadczoną przez Wnioskodawcę usługę.

Zatem stanowisko Zainteresowanych, że kwota podatku VAT, która zostałaby wykazana na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze VAT obejmującej Cash contribution stanowiłaby dla Zainteresowanego podatek naliczony, który ma on prawo odliczyć na zasadach ogólnych, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W celu poparcia własnego stanowiska Zainteresowani przytoczyli w uzasadnieniu stanowiska wyrok z dnia 2 lipca 2013 r. sygn. I FSK 1218/12, który rozstrzyga kwestię braku opodatkowania podatkiem VAT wypłaty najemcy jednorazowej kwoty stanowiącej zachętę do zawarcia negocjowanej długoterminowej umowy najmu, a zatem został wydany w innym stanie faktycznym niż objęty niniejszym wnioskiem. Zatem wskazany wyrok potraktowany został jako element argumentacji, jest to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin