2019.09.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.446.2019.1.MWJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.446.2019.1.MWJ
z 20 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej w celu jej dalszego wykorzystania przez Wnioskodawczynię na potrzeby najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej w celu jej dalszego wykorzystania przez Wnioskodawczynię na potrzeby najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni obejmuje następujące obszary:

prywatna praktyka lekarska (lekarz okulista),
podmiot leczniczy udzielający świadczeń zdrowotnych (na podstawie podpisanej z NFZ umowy o świadczenie usług),
najem lokali na rzecz podmiotów trzecich - lekarzy (gabinety lekarskie),
sklep optyczny.

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni jest prowadzona w całości w budynku posadowionym na nieruchomości gruntowej, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, stanowiącej własność Wnioskodawczyni (dalej: Nieruchomość). Jest to jedyna nieruchomość, stanowiąca środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Nieruchomość stanowi własność Wnioskodawczyni począwszy od dnia 13 września 2004 roku. Tytułem prawnym stanowiącym podstawę nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię była umowa o podziale majątku dorobkowego. Umowa o podziale majątku dorobkowego nie podlegała podatkowi od towarów i usług. Przy nabyciu Nieruchomości Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie budowy Nieruchomości Wnioskodawczyni i Jej były mąż nie skorzystali z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości w 2004 roku Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, świadczy zarówno usługi opodatkowane podatkiem VAT (najem lokali, sklep optyczny), jak i usługi zwolnione z VAT (praktyka lekarska, udzielanie świadczeń lekarskich).

W tym roku Wnioskodawczyni rozpoczęła proces przekształcenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: spółka przekształcona). Przyczyną podjęcia decyzji o zmianie formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej były m.in.: stan zdrowia, zamiar przekazania dzieciom udziałów w spółce przekształconej oraz chęć znacznego ograniczenia czasochłonnej działalności zawodowej.

Zgodnie z art. 584(1) ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. 2019 roku, poz. 505 ze zm.), przedsiębiorca przekształcany staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu do rejestru. Spółce przekształconej będą przysługiwały wszystkie prawa i obowiązki przedsiębiorcy przekształcanego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przejmie w całości aktywa i pasywa dotychczasowego przedsiębiorstwa. Poza kwestiami formalnymi nie ulegną zmianie dotychczasowe zasady współpracy z kontrahentami. Nowopowstała spółka ma również pozostać podmiotem zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem.

Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać Nieruchomość z ewidencji środków trwałych do majątku osobistego. Po przekształceniu, Wnioskodawczyni zamierza nadal prowadzić działalność gospodarczą - prywatną praktykę lekarską oraz wynajmować Nieruchomość (za wyjątkiem gabinetu, służącego Wnioskodawczyni do prowadzenia prywatnej praktyki lekarskiej) na rzecz spółki przekształconej. Spółka przekształcona będzie prowadziła sklep optyczny, podnajmowała lokale lekarzom oraz udzielała świadczeń zdrowotnych na podstawie umowy z NFZ. Nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni nie będzie więc wykorzystywana na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni będzie wystawiała spółce przekształconej faktury VAT i opodatkowywała ten najem podatkiem VAT według stawki 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym czynność wycofania przez Wnioskodawczynię Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Czynność wycofania przez Wnioskodawczynię Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabycie Nieruchomości opisanej we wniosku nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wycofanie Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie stanowić dostawy towarów ani świadczenia usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2016, str. 1, z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo co odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

W niniejszym przypadku Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości. Prawnym tytułem nabycia Nieruchomości była zawarta w dniu 13 września 2004 roku umowa o podziale majątku dorobkowego, która nie podlegała podatkowi od towarów i usług. W trakcie budowy Nieruchomości Wnioskodawczyni i Jej były mąż nie skorzystali z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W niniejszej sprawie istotne jest również to, że Nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywana na cele prywatne. Nieruchomość będzie przeznaczona do wynajmu na rzecz spółki przekształconej (a więc do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT) lub do wykonywania czynności zwolnionych z VAT (prywatna praktyka lekarska).

W świetle powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy przekazywany majątek będzie w dalszym ciągu wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, w analizowanym przypadku do świadczenia usług najmu na rzecz powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa spółki, to przekazanie takie nie będzie rodziło żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług - nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie podlega postanowieniom ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku udokumentowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej fakturą VAT.

Wnioskodawczyni oddając w najem składniki majątku po ich wycofaniu z ewidencji środków trwałych, nie utraci statusu podatnika podatku VAT. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu za wynagrodzeniem (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT.

Należy zatem stwierdzić, że na gruncie podatku VAT w istocie nie dojdzie do wycofania ww. Nieruchomości z działalności, a jedynie nastąpi reorganizacja prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności.

Ponadto, mając na uwadze, że tzw. „wycofanie” Nieruchomości z działalności nie stanowi dostawy towaru, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie znajdą zastosowania stawki podatku ani też zwolnienie z podatku VAT.

Dodatkowo podkreślić należy, że aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Gdyby jednakże uznać, że czynność polegająca na wycofaniu Nieruchomości z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jego przekazaniu do majątku prywatnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, wówczas w ocenie Wnioskodawczyni taka czynność będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednak w ocenie Wnioskodawczyni taka prawna ocena opisanego we wniosku stanu faktycznego nie jest uprawniona.

Reasumując, opisana w niniejszym wniosku czynność wycofania przez Wnioskodawczynię należącej do niej Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wycofanie Nieruchomości z działalności gospodarczej nie będzie stanowić dostawy towarów ani świadczenia usług. Nabycie Nieruchomości (umowa o podziale majątku dorobkowego) nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu Nieruchomości w 2004 roku Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie budowy Nieruchomości Wnioskodawczyni i Jej były mąż nie skorzystali z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Począwszy od nabycia Nieruchomości w 2004 roku Wnioskodawczyni nie czyniła na Nieruchomość nakładów zwiększających wartość początkową, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości (nie doszło do ponownego pierwszego zasiedlenia Nieruchomości). Po wycofaniu, Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (najem Nieruchomości na rzecz spółki przekształconej) lub zwolnionych od podatku od towarów i usług (prywatna praktyka lekarska).

W podobnych sprawach wypowiedział się także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych z dnia 18 czerwca 2019 roku (0114-KDIP1-3.4012.219.2019.1.MK) oraz z dnia 13 czerwca 2019 roku (0115-KDIT1-1.4012.269.2019.1.AJ) uznając, że wycofanie nieruchomości do majątku osobistego nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Z powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast, zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Natomiast, stosownie do art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6 %:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, najem nieruchomości niemieszkalnych stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jako czynny i zarejestrowany podatnik VAT, Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, która obejmuje następujące obszary: prywatna praktyka lekarska (lekarz okulista), podmiot leczniczy udzielający świadczeń zdrowotnych (na podstawie podpisanej z NFZ umowy o świadczenie usług), najem lokali na rzecz podmiotów trzecich - lekarzy (gabinety lekarskie), sklep optyczny.

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni jest prowadzona w całości w budynku (dalej: Nieruchomość), który stanowi środek trwały w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Nieruchomość stanowi własność Wnioskodawczyni począwszy od dnia 13 września 2004 roku. Tytułem prawnym stanowiącym podstawę nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię była umowa o podziale majątku dorobkowego. Umowa o podziale majątku dorobkowego nie podlegała podatkowi od towarów i usług. Przy nabyciu Nieruchomości Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie budowy Nieruchomości Wnioskodawczyni i Jej były mąż nie skorzystali z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od dnia nabycia Nieruchomości w 2004 roku Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków zwiększających wartość początkową Nieruchomości, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Wnioskodawczyni świadczy zarówno usługi opodatkowane podatkiem VAT (najem lokali, sklep optyczny), jak i usługi zwolnione z VAT (praktyka lekarska, udzielanie świadczeń lekarskich).

Wnioskodawczyni rozpoczęła proces przekształcenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: spółka przekształcona). Przed wpisem przekształcenia do rejestru przedsiębiorców Wnioskodawczyni zamierza wycofać Nieruchomość z ewidencji środków trwałych do majątku osobistego. Po przekształceniu, Wnioskodawczyni zamierza nadal prowadzić działalność gospodarczą - prywatną praktykę lekarską oraz wynajmować Nieruchomość na rzecz spółki przekształconej. Spółka przekształcona będzie prowadziła sklep optyczny, podnajmowała lokale lekarzom oraz udzielała świadczeń zdrowotnych na podstawie umowy z NFZ.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywana na cele prywatne Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni będzie wystawiała spółce przekształconej faktury VAT i opodatkowywała ten najem podatkiem VAT według stawki 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zapytania należy zauważyć, że planowany przez Wnioskodawczynię, jako czynnego podatnika podatku VAT, wynajem Nieruchomości będzie wypełniać określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej i będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zatem, czynność polegająca na wycofaniu przez Wnioskodawczynię Nieruchomości, która w dalszym ciągu będzie przez Nią wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej – nie będzie stanowić na gruncie ustawy dostawy towarów ani świadczenia usług, a co za tym idzie, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie znajdzie również zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż przedmiotowy majątek nie zostanie przekazany i wykorzystywany na cele osobiste Wnioskodawczyni.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii, których zakres wyznaczono zadanym pytaniem. Nie rozstrzyga natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku, w szczególności zasad opodatkowania planowanego najmu, bowiem kwestie te nie były przedmiotem pytania.

Ponadto, wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości i skuteczności planowanych czynności na gruncie innych uregulowań prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin