Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.356.2019.1.BS
z 25 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym 21 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przekazanie przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 w roku 2019 na fundusz rezerwowy upoważnia Wnioskodawcę do uznania go za koszt podatkowy wyliczony zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• w roku 2019 – jest nieprawidłowe,
• w latach 2020 i 2021 – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy przekazanie przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 w roku 2019 na fundusz rezerwowy upoważnia Wnioskodawcę do uznania go za koszt podatkowy wyliczony zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku 2019 i w latach 2020 i 2021.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.301.2019.1.BS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 sierpnia 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca z uwagi na małą wydajność miejskiej sieci wodociągowej do celów p.poż. otrzymał polecenie o zwiększeniu źródła wody. Wnioskodawca kupił zbiornik żelbetowy o poj. 300m³, który został zagłębiony w ziemi i stanowi zbiornik podziemny na wodę. Następnie Wnioskodawca wykonał sieć hydrantową rozprowadzającą wodę do różnych punktów w budynkach produkcyjnych i na terenie zakładu. Zbiornik na wodę zaliczył do KŚT rodzaj 104 zbiornik podziemny stawka amortyzacyjna 4,5%. Sieć hydrantową zaliczył do KŚT 211 przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych z stawką amortyzacyjną 10%. W 2016 roku Wnioskodawca posiadał 55 wtryskarek hydraulicznych. Wnioskodawca podjął decyzję o modernizacji parku maszynowego na nowoczesne bardziej wydajne i energooszczędne wtryskarki elektryczne firmy F. W 2016 roku zakupił 5 wtryskarek elektrycznych, w 2017 roku 4 wtryskarki a w bieżącym roku 3 szt. Stare wtryskarki hydrauliczne Wnioskodawca złomuje i sprzedaje jako złom. Ponadto modernizuje linię pakowania swoich wyrobów. Zakupił nowoczesne zgrzewarki automatyczne i owijarki. W zeznaniu podatkowym za 2019 rok Wnioskodawca chce zwiększyć koszty uzyskania o kwotę amortyzacji zakupionych w latach 2016-2019 wtryskarek elektrycznych, owijarek i zgrzewarek w wysokości 100%, zgodnie z art. d ust. 7 pkt 3 (winno być: art. 18d ust. 7 pkt 3) i art. 18d ust. 3. Na podstawie art. 15cb ustawy o PDOOP planuje w zeznaniu podatkowym uznać za koszt podatkowy, kwotę wyliczoną zgodnie z art. 15cb ust. 1 od przekazanej w tym roku na fundusz rezerwowy z podziału zysku za rok 2018.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 16 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

1. Nie prowadzi działalności badawczej, jedynie działalność rozwojową polegającą na modernizacji parku maszynowego. Wymienia maszyny z grupy KŚT 4, 5 i 6 na nowe, które wykorzystują dotychczasową wiedzę i są to maszyny energooszczędne, ponadto pozwalają zwiększyć produkcję.
   
2. Nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a ustawy o CIT.
   
3. Nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.
   
4. Na dzień dzisiejszy nie prowadzi ewidencji o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, w przypadku gdy będzie mógł zaliczyć koszty amortyzacji od zakupionych nowych maszyn w 2017, 2018, 2019 do kosztów kwalifikowanych to Wnioskodawca będzie prowadził taką ewidencję.
   
5. Nie zaliczył jeszcze amortyzacji od nowych maszyn do kosztów kwalifikowanych. Wymiana maszyn odbywa się tylko w ramach środków finansowych Wnioskodawcy. Żadnych kosztów nikt Wnioskodawcy nie zwrócił i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
   
6. Środki trwałe zostały ujęte w ewidencji środków trwałych. Wtryskarki elektryczne F. KŚT 503, zaklejarki C. KŚT 435, maszyna MTP KŚT 435, robot W. KŚT 489, zgrzewarka automatyczna KŚT 435.
   
7. Zgromadzenie wspólników spółki w dniu 29 marca 2019 r. podjęło uchwałę o podziale zysku za rok 2018 i częściowo zysk został przeznaczony na fundusz rezerwowy Spółki. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia uchwały.
   
8. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.
   
9. Koszty amortyzacji od zakupionych nowych maszyn w celach rozwojowych firmy można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 7 pkt 3 i art. 18d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 16 sierpnia 2019 r., data wpływu 21 sierpnia 2019 r.):

Czy przekazanie zysku za rok 2018 w roku 2019 na fundusz rezerwowy upoważnia do uznania za koszt podatkowy wyliczony zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w roku 2019 i w latach 2020 i 2021?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z 16 sierpnia 2019 r., data wpływu 21 sierpnia 2019 r.) wyliczone koszty na podstawie art. 15cb od przekazanego w roku 2019 zysku za rok 2018 na fundusz rezerwowy uznaje się za koszt uzyskania w latach 2019, 2020 i 2021.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast treść art. 15 ust. 1 updop wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodaje się art. 15cb updop, w myśl którego w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
   
   

W myśl art. 15cb ust. 2 updop koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł. (art. 15cb ust. 3 updop).

Przepis art. 15cb ust. 4 wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Stosownie do art. 15cb ust. 9 updop w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 191 § 1 i § 2 Kodeksu spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 z późn. zm., dalej: „ksh”) wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

W myśl art. 231 § 1 ww. ustawy zwyczajne zgromadzenie wspólników powinno odbyć się w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.

Z kolei art. 231 § 2 ksh stanowi, że przedmiotem obrad zwyczajnego zgromadzenia wspólników powinno być:

1. rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy;
2. powzięcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty, jeżeli zgodnie z art. 191 § 2 sprawy te nie zostały wyłączone spod kompetencji zgromadzenia wspólników.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zgromadzenie wspólników spółki w dniu 29 marca 2019 r. podjęło uchwałę o podziale zysku za rok 2018 i częściowo zysk został przeznaczony na fundusz rezerwowy Spółki. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia uchwały. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Na podstawie art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych planuje w zeznaniu podatkowym uznać za koszt podatkowy, kwotę wyliczoną zgodnie z art. 15cb ust. 1 od przekazanej w tym roku na fundusz rezerwowy z podziału zysku za rok 2018.

W przedmiotowej sprawie należy przede wszystkim przywołać art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.

Natomiast art. 10 ust. 2 wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Powyższe oznacza, że w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę części zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r., rokiem przekazania tej części zysku na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy, stosowanie do art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie rok 2020.

Tym samym prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy za rok 2018, przy zastosowaniu ograniczeń o których mowa w art. 15cb updop oraz w art. 10 ustawy nowelizującej będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż po dniu 1 stycznia 2020 r., tj. w 2020 r. oraz 2021 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przekazanie przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 w roku 2019 na fundusz rezerwowy upoważnia Wnioskodawcę do uznania go za koszt podatkowy wyliczony zgodnie z art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

• w roku 2019 – jest nieprawidłowe,
• w latach 2020 i 2021 – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić przy tym należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.