Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.328.2019.2.MM
z 23 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 11 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 sierpnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.328.2019.2.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 14 sierpnia 2019 r. (data doręczenia 19 sierpnia 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 22 sierpnia 2019 r., które wpłynęło w dniu 27 sierpnia 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący podatnikiem, jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG dokonanego przez właściwy organ ewidencyjny. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest głównie w zakresie sprzedaży zegarków cyfrowych przez Internet, ale także m.in. w zakresie działalności wydawniczej gier komputerowych, działalności związanej z oprogramowaniem, działalności usługowej w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, projektowania.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł odpłatną umowę z przedsiębiorcą (dalej również: „druga Strona”), w zakresie której ustalono podział zysków generowanych przez stworzoną przez strony grę komputerową o nazwie X. Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca odpowiedzialny był za opracowanie autorskiej koncepcji gry komputerowej, przeznaczonej do rozgrywki w systemie VR wraz z oznaczeniem logiki gry oraz zasadami rozgrywki: opracowanie schematu zachowań realizowanych przez oprogramowanie podczas rozgrywki z użytkownikiem, w szczególności zaś zarys charakterów posiadanych przez poszczególne postacie istniejące w rozgrywce oraz indywidualizację ich stylu i wzoru zachowań, opracowanie koncepcji szaty wizualnej gry, w tym modelu poszczególnych etapów rozgrywki, wyglądu poszczególnych elementów oraz charakterów występujących w rozgrywce. Druga Strona odpowiedzialna była za stworzenie przedmiotowej koncepcji w formie oprogramowania, a więc urzeczywistnienie projektu Wnioskodawcy. Oprócz tego, druga Strona jest też podmiotem zarządzającym dystrybucją i rozpowszechnianiem gry komputerowej oraz osobą rozliczającą wszelkie transakcje z tego wynikające. W związku z powyższym strony ustaliły, że Wnioskodawca uprawniony jest do 33% wszelkich globalnych przychodów generowanych przez grę komputerową.

W piśmie z dnia 21 sierpnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że formą opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej jest podatek liniowy oraz prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie otrzymał jeszcze przychodów generowanych przez grę komputerową, a co za tym idzie nie dokonał jeszcze stosownego zaliczenia przychodów do źródeł, ani opodatkowania. Przychód otrzymywany przez Wnioskodawcę nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 2¹ ww. ustawy, ochroną nie są objęte odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Tym samym, produkt stworzony przez Wnioskodawcę, który jest pomysłem na grę i jej rozgrywkę nie może być uznany za utwór na gruncie tej ustawy, a Wnioskodawca nie posiada praw autorskich, z których mógłby czerpać wynagrodzenie na tym gruncie. Tak więc, koncepcja gry, którą opracował Wnioskodawca, nie jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 2¹ ww. ustawy, sam pomysł, koncepcja nie podlega ochronie. Przedmiotem ochrony jest bowiem ustalony utwór - gra komputerowa, a nie idea, na podstawie której powstała. Ponadto, Wnioskodawca nie jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Twórcą w rozumieniu ustawy jest każdy, kto stworzył utwór w rozumieniu prawa autorskiego. Jak wskazano wyżej - koncepcja Wnioskodawcy nie jest utworem, zatem Wnioskodawcy nie można przypisać przymiotu twórcy. Opracowanie koncepcji gry przez Wnioskodawcę nosi znamiona działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi działalność zarobkową nastawioną na zysk, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu. W ramach prowadzeni działalności Wnioskodawca zajmuje się m.in. wsparciem informatycznym oraz projektowaniem. Stworzenie koncepcji gry komputerowej mieści się zatem w ramach zakresu prowadzonej działalności. X to pierwsza koncepcja, która opracowana została przez Wnioskodawcę. Nie jest On odpowiedzialny za marketing gry komputerowej, a jedynie czasami zamieszcza informacje o grze na prywatnych portalach społecznościowych. Gra komputerowa udostępniana jest na platformach internetowych, m.in. …, …, …, gdzie na podstawie odpłatnie udzielonej licencji użytkownicy dostają dostęp do rozgrywki. Organizacją oraz rozliczeniami z platformami internetowymi zajmuje się podmiot, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy. Na podstawie dostarczanego przez niego zestawienia sprzedaży miesięcznej oblicza on udział Wnioskodawcy w generowanych przychodach. Następnie zapłata dokonywana ma być na podstawie faktury VAT wystawianej przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany z umowy zawartej z przedsiębiorcą, w zakresie której ustalono podział zysków generowanych przez stworzoną przez strony grę komputerową, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskiwany z umowy powinien być kwalifikowany, jako generowany z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe na kanwę przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że Wnioskodawca spełnia powyższe przesłanki, tj. prowadzi działalność zarobkową nastawioną na zysk, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się nie tylko sprzedażą towarów, lecz także wsparciem informatycznym oraz projektowaniem, a stworzenie koncepcji gry komputerowej w ramach wspólnego przedsięwzięcia mieści się w ramach zakresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotne znaczenie ma też okoliczność, żeby uzyskane przychody nie były zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w ustawie. Jednakże w ocenie Wnioskodawcy, możliwość zakwalifikowania przychodu, jako przychodu z prawa autorskiego (inne źródło przychodu wymienionego w ustawie), nie znajduje uzasadnienia. Rezultat działań Wnioskodawcy nie stanowi bowiem utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 21 ww. ustawy, ochroną nie są objęte odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Wnioskodawca w zakresie swojej pracy nad grą komputerową dostarczył właśnie koncepcję rozgrywki, schematu zachowań postaci oraz szaty graficznej gry komputerowej, które nie korzystają z ochrony prawa autorskiego. Wnioskodawca nie posiada więc majątkowych praw autorskich do przedmiotowej gry komputerowej, a wynagrodzenie, które otrzymuje, wynika z Jego partycypacji w kreowaniu wizji oraz sposobu rozgrywki gry komputerowej. Sama umowa nie może mieć także charakteru licencji, gdyż jak wykazano powyżej, praca Wnioskodawcy nie jest w istocie utworem.

Mając to na uwadze, przychód uzyskiwany z przedmiotowej umowy nie należy więc do innej kategorii przychodu wskazanego w ustawie.

Należy nadmienić, że sama umowa zawarta została w ramach swobody kontraktowej pomiędzy przedsiębiorcami oraz swoim charakterem bardziej przypomina instytucję wspólnego przedsięwzięcia uregulowaną w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie Wnioskodawca osiąga wynagrodzenie w postaci 33% wszelkich globalnych przychodów generowanych przez grę komputerową. Należy jednak wskazać, że to druga strona umowy, a nie Wnioskodawca, zarządza sposobem dystrybucji gry komputerowej, to na niej ciąży również obowiązek rozliczeń z zakresu uzyskiwanych globalnych przychodów. W świetle powyższego zasadne jest przyjęcie stanowiska, że przychód ten należy do kategorii przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy, wymieniono dwa odrębne źródła przychodów, tj.:

• pozarolniczą działalność gospodarczą – pkt 3,
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) – pkt 7.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, przy czym u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast za przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 powoływanej wyżej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwestią istotną dla zakwalifikowania ww. przychodów do odpowiedniego źródła przychodów jest ocena, czy opracowanie koncepcji gry przez Wnioskodawcę nosi znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej. Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podstawę, by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotnym jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  

• wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć, jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy. Istotnym jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter, cechy przeznaczenia użytkowego,
  

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Wobec powyższego w celu zakwalifikowania określonych działań do działalności gospodarczej należy ocenić zamiar, okoliczności i cel tych działań.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zawarł odpłatną umowę z przedsiębiorcą (dalej również: „druga Strona”). Zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca odpowiedzialny był za opracowanie autorskiej koncepcji gry komputerowej, przeznaczonej do rozgrywki w systemie VR wraz z oznaczeniem logiki gry oraz zasadami rozgrywki. Druga Strona odpowiedzialna była za stworzenie przedmiotowej koncepcji w formie oprogramowania, a więc urzeczywistnienie projektu Wnioskodawcy. Oprócz tego, druga Strona jest też podmiotem zarządzającym dystrybucją i rozpowszechnianiem gry komputerowej oraz osobą rozliczającą wszelkie transakcje z tego wynikające. W związku z powyższym strony ustaliły, że Wnioskodawca uprawniony jest do 33% wszelkich globalnych przychodów generowanych przez grę komputerową. Przychód otrzymywany przez Wnioskodawcę nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Koncepcja gry, którą opracował Wnioskodawca, nie jest utworem w rozumieniu ww. ustawy oraz nie jest On twórcą w rozumieniu tej ustawy. Wnioskodawca zajmuje się m.in. wsparciem informatycznym oraz projektowaniem. Stworzenie koncepcji gry komputerowej mieści się zatem w ramach zakresu prowadzonej działalności. Organizacją oraz rozliczeniami z platformami internetowymi zajmuje się podmiot, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że skoro:

• przychód otrzymywany przez Wnioskodawcę nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
  

• koncepcja gry, którą opracował Wnioskodawca, nie jest utworem w rozumieniu ww. ustawy,
  

• Wnioskodawca nie jest twórcą w rozumieniu ww. ustawy,
  

• Wnioskodawca zawarł umowę na opracowanie koncepcji gry z przedsiębiorcą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
  

• stworzenie koncepcji gry komputerowej mieści się w zakres tej działalności,
  

to przychód uzyskany z tytułu tej umowy będzie przychodem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.