Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4017.1.2019.2.AM
z 25 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2019 r. (data nadania 10 lipca 2019 r., data wpływu 15 lipca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4017.1.2019.1.AM z dnia 1 lipca 2019 r. (data nadania 1 lipca 2019 r., data doręczenia 4 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sukcesji podatkowej związanej z reorganizacją struktury wojewódzkich ośrodków (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie sukcesji podatkowej związanej z reorganizacją struktury wojewódzkich ośrodków (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W województwie (…) istnieją cztery Wojewódzkie Ośrodki (…) jako odrębne osoby prawne:

• Podmiot A;
  
• Podmiot B;
  
• Podmiot C;
• Podmiot D.
  
  

Każdy z tych Ośrodków samodzielnie gospodaruje majątkiem, zgodnie z art. 58 ustawy o samorządzie województwa.

Postanowiono o reorganizacji struktury poprzez utworzenie jednej osoby prawnej w mieście 1 z trzema oddziałami terenowymi w mieście 2, mieście 3 i mieście 4 co pozwoli na efektywniejsze, elastyczniejsze i racjonalniejsze zarządzanie zasobami jednostek, które służą jednemu celowi na terenie województwa. Reorganizacja polegać będzie na likwidacji Podmiotu B,C i D i przekazaniu ich majątku w całości do Podmiotu A. oraz przejęciu pracowników likwidowanych Podmiotów przez Podmiot A. Podstawą prawną reorganizacji jest Uchwała Sejmiku Województwa (…) z dnia 25 czerwca 2019 r. Na podstawie przedmiotowej Uchwały całości organizacyjno-majątkowe jakie stanowi majątek oraz pracownicy likwidowanych Podmiotów zostaną nabyte przez Województwo (…) i przekazane Podmiotowi A., który będzie je wykorzystywał do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast po ich przejęciu przez Podmiot A. staną się oddziałami terenowymi Podmiotu A.

Obecnie Podmiot A. nie posiada oddziałów terenowych i nie są one przewidziane w jego statucie. Oddziały terenowe powstaną w wyniku zmiany statutu Podmiot A. Podmiot A nie zostanie zlikwidowany, będzie kontynuował działalność. Zlikwidowanie wszystkich Podmiotów i ustanowienie w to miejsce nowej osoby prawnej oznaczałoby brak ciągłości wykonywania zadań publicznych Podmiotów określonych w art. 117 ustawy (…). Podmioty działają na podstawie ustawy (…). Przepis art. 116 ust. 1. ustawy (…) stanowi, że Sejmik województwa tworzy, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw (…), wojewódzkie ośrodki (…) na obszarze województwa. Zgodnie z ustępem drugim tego przepisu ośrodek posiada osobowość prawną. Zgodnie z art. 120 ustawy (…) sejmik województwa nadaje ośrodkowi statut. Statut ośrodka określa w szczególności jego organizację i warunki tworzenia oddziałów terenowych. Likwidacja Podmiotów wskazanych wyżej odbędzie się na podstawie uchwały Sejmiku Województwa (…), która jednocześnie przekaże mienie województwa stanowiące własność likwidowanych jednostek do Podmiotu A. Przekazaniu będzie podlegał majątek ruchomy, nieruchomy i wartości niematerialne i prawne. Majątek zgodnie z treścią uchwały zostanie przekazany w celu wykonywania celów statutowych i zadań ustawowych. Zgodnie z art. 18 pkt 19 lit. F ustawy o samorządzie województwa (tj. z dnia 22 lutego 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 512)) do wyłącznych kompetencji sejmiku województwa należy tworzenie, przekształcanie i likwidowanie wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych oraz wyposażanie ich w majątek.

Oznacza to, że podstawę prawną likwidacji stanowi ten przepis to jest art. 18 pkt 19 lit. F ustawy o samorządzie województwa.

Celem działania Podmiotów nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, jakkolwiek mogą one taką działalność prowadzić, zgodnie z art. 117 ust. 3 ustawy (…), ośrodek może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będą przeznaczane na zadania ośrodka związane ogólnie rzecz ujmując z bezpieczeństwem (…). Uchwała będzie przewidywać, że w tym zakresie w jakim majątek likwidowanych jednostek stanowi przedsiębiorstwo dojdzie do przeniesienia przedsiębiorstwa w całości w rozumieniu art. 55(1) k.c. Reasumując majątek nabyty przez Podmiot A powiększy fundusz założycielski w rozumieniu Rozporządzenia Ministra (…) i będzie stanowił pierwsze wyposażenie w rozumieniu art. 119 ust. 6 ustawy (…), ze względu na fakt, iż przedmiotowy majątek stanowił pierwsze wyposażenie w likwidowanych Podmiotów i jego przeznaczenie się nie zmieni, przy jednoczesnej zmianie dysponenta jakim będzie Podmiot A., który z kolei należy wyposażyć w pierwsze wyposażenie służące realizacji celów publicznych na obszarze terytorialnym, na którym Podmiot A. dotychczas nie działał, a na którym to terenie utworzone zostaną oddziały terenowe Podmiotu A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Podmiot A. wstąpi w prawa i obowiązki określone w przepisach podatkowych likwidowanych Podmiotów B., C. i D. na zasadzie art. 93 ustawy Ordynacja podatkowa?
   
2. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie wyłączenie określone w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem czy środki pochodzące z likwidowanych osób prawnych, a przekazane Podmiotowi A powiększą fundusz założycielski Podmiotu A. i jako pierwsze wyposażenie związane z utworzeniem ośrodków terenowych nie będą stanowić przychodu w rozumieniu updop po stronie Podmiotu A?
   
3. Alternatywnie, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 tj. w przypadku braku możliwości zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, majątek nabyty przez Podmiot A w wyniku reorganizacji, a pochodzący z likwidowanych jednostek będzie stanowił dochód Podmiotu A, przy czym dochód ten byłby wolny od podatku poprzez możliwość zastosowania w danej sprawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, tj. pytanie nr 1 wniosku. Wniosek w pozostałym zakresie, tj. dotyczącym przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie nr 2 i 3 wniosku) zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Podatnik stoi na stanowisku, że zastosowanie będzie mieć art. 93 ustawy ordynacja podatkowa, a w efekcie Podmiot A wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki likwidowanych Podmiotów B., C. i D. Zgodnie z art. 93 ustawy ordynacja podatkowa.

Zgodnie z tym przepisem osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
   
2. osobowych spółek handlowych,
   
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
   
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

W niniejszym stanie faktycznym dojdzie do przejęcia osób prawnych w postaci Podmiotu B, C i D przez Podmiot A, przy czym przejęcie nastąpi poprzez likwidację trzech Podmiotów i przekazanie ich przedsiębiorstw w całości Podmiotowi A, tym samym Podmiot A zostanie wyposażony w całość majątku oraz substratu organizacyjnego w tym także na zasadzie art. 23 (1) kodeksu pracy przejmie zakłady pracy likwidowanych Podmiotów, a ponadto Podmiot A przejmie całość zadań likwidowanych jednostek.

Podatnik stoi również na stanowisku, że majątek pochodzący z likwidowanych Podmiot A będzie stanowił powiększenie funduszu założycielskiego Podmiotu A, jako pierwsze wyposażenie tego Podmiotu A w ten majątek. Zgodnie z art. 18 pkt 19 lit. F ustawy o samorządzie województwa do wyłącznych kompetencji sejmiku województwa należy tworzenie, przekształcanie i likwidowanie wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych oraz wyposażanie ich w majątek. Oznacza to, że samorząd województwa ma prawo wyposażać w majątek tworzone przez siebie osoby prawne. Należy także przyjąć, że może doposażyć osobę prawną, w celu wykonywania przez nią zadań i że takie doposażanie będzie powiększać fundusz założycielski Podmiotu A. Zgodnie z § 4 Rozporządzenia Ministra (…) w sprawie szczegółowych warunków gospodarki finansowej wojewódzkiego ośrodka (…) oraz szczegółowych warunków ewidencji przychodów i kosztów związanych z działalnością ośrodka z dnia (…) ośrodek tworzy fundusze:

1. założycielski;
   
2. zapasowy;
   
3. specjalne.
   
   

Zgodnie z § 5 Fundusz zapasowy tworzy się z wygospodarowanych zysków z działalności ośrodka, zgodnie z § 6 fundusze specjalne tworzy się zgodnie z odrębnymi przepisami. Oznacza to, że majątek w który zostanie wyposażony Podmiot A nie powiększa w myśli rozporządzenia ani funduszu zapasowego ani specjalnego, wobec czego powinien powiększyć fundusz założycielski.

W myśl zasady wyrażonej w art. 47 ustawy o samorządzie województwa:

1. Mieniem województwa jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez województwo lub inne wojewódzkie osoby prawne.
   
2. Wojewódzkimi osobami prawnymi, poza województwem, są samorządowe jednostki organizacyjne, którym ustawy przyznają wprost taki status, oraz te osoby prawne, które mogą być tworzone na podstawie odrębnych ustaw wyłącznie przez województwo.
   
3. Województwo jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem praw i obowiązków, które dotyczą mienia województwa nienależącego do innych wojewódzkich osób prawnych.
   
   

Z powyższego wynika, że mienie wojewódzkich osób prawnych zawsze pozostaje mieniem województwa, zatem likwidacja trzech Podmiotów i przekazanie ich mienia czwartemu Podmiotowi nie zmienia statusu tego mienia.

Następnie podnieść należy, iż w przypadku odmiennego zapatrywania organów podatkowych na wskazaną powyżej kwestię, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zachodzi podstawa do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 updop z uwagi na fakt, iż podstawową funkcją i celem Podmiotów jest prowadzenie działalności oświatowej i naukowo-technicznej.

Wobec powyższego podatnik stoi na stanowisku, że:

1. Podmiot A wstąpi w prawa i obowiązki określone w przepisach podatkowych likwidowanych Podmiotów B, C i D na zasadzie art. 93 ustawy Ordynacja podatkowa;
   
2. na zasadzie art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych środki pochodzące z likwidowanych osób prawnych – Podmiotów B, C i D powiększą fundusz założycielski Podmiotu A, jako pierwsze wyposażenie związane z utworzeniem ośrodków terenowych i nie będą stanowić przychodu po stronie Podmiotu A;
   
3. w przypadku odmiennej odpowiedzi na powyższe zagadnienie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że względem ewentualnego dochodu powstałego po stronie Podmiotu A. zachodziłaby podstawa do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 updop.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie sukcesji podatkowej związanej z reorganizacją struktury wojewódzkich ośrodków (…) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Na podstawie art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powyższy przepis art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

Pojęcie „przepisy prawa podatkowego”, do którego odnosi się art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Pod pojęciem tym rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Powyższe przepisy mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 93d Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie, zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d Ordynacji podatkowej stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Przez sukcesję podatkową rozumieć należy wstąpienie następcy prawnego, z mocy prawa, we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podmiotu, którego byt prawny jest przejmowany.

Sukcesja podatkowa obejmuje zatem co do zasady wszelkie podatkowe konsekwencje zdarzeń prawnych, które zaistniały w podmiocie przejmowanym lub w osobach łączących się przez zawiązanie nowego podmiotu. Skutkiem wystąpienia sukcesji prawnopodatkowej jest wstąpienie przez podmiot przejmujący lub nowo powstały we wszelkie prawa i obowiązki (stosunki prawne) podmiotu przejmowanego lub podmiotów łączących się przez zawiązanie nowego podmiotu, ze skutkiem takim, jakby to sukcesor prawny był od początku stroną tych stosunków prawnych.

Sukcesja podatkowa ma zatem charakter sukcesji generalnej, co oznacza, że obejmuje całą sytuację prawnopodatkową poprzednika prawnego. Należy zauważyć, że ustawodawca w treści art. 93 Ordynacji podatkowej nie przewidział zawężenia zakresu sukcesji podatkowej.

Ponadto, występowanie zasady sukcesji na gruncie prawa podatkowego oznacza w szczególności, że do sytuacji osoby tracącej byt prawny w wyniku połączenia nie będą miały zastosowania regulacje prawne określające konsekwencje podatkowe likwidacji.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego w województwie (…) istnieją cztery Wojewódzkie Ośrodki (…).

Wojewódzkie Ośrodki (…) działają w oparciu o przepisy ustawy (…).

W świetle tych przepisów wojewódzkie ośrodki (…) tworzy sejmik województwa po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw (…). Ośrodek jest samorządową wojewódzką osobą prawną. Zarząd województwa sprawuje nadzór nad ośrodkiem.

W myśl art. 119 ustawy (…) Ośrodek prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na zasadach określonych w niniejszej ustawie. Składniki majątkowe nabyte w ramach pierwszego wyposażenia ośrodka tworzą jego fundusz założycielski.

Sejmik województwa nadaje ośrodkowi statut (art. 120 ww. ustawy). Statut ośrodka określa w szczególności jego organizację i warunki tworzenia oddziałów terenowych.

Jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej postanowiono o reorganizacji struktury poprzez utworzenie jednej osoby prawnej w mieście 1 z trzema oddziałami terenowymi w mieście 2, mieście 3, mieście 4, co pozwoli na efektywniejsze, elastyczniejsze i racjonalniejsze zarządzanie zasobami jednostek, które służą jednemu celowi na terenie województwa.

Reorganizacja polegać będzie na likwidacji Podmiotu B, C i D i przekazaniu ich majątku w całości do Podmiotu A. oraz przejęciu pracowników likwidowanych Podmiotów przez Podmiot A.

Podstawą prawną reorganizacji jest Uchwała Sejmiku Województwa (…). Zgodnie z art. 18 pkt 19 lit. f ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 512) do wyłącznych kompetencji sejmiku województwa należy tworzenie, przekształcanie i likwidowanie wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych oraz wyposażanie ich w majątek. Na podstawie przedmiotowej Uchwały Sejmiku całości organizacyjno-majątkowe jakie stanowi majątek oraz pracownicy likwidowanych Podmiotów zostaną nabyte przez Województwo (…) i przekazane Podmiotowi A., który będzie je wykorzystywał do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Natomiast po ich przejęciu przez Podmiot A. staną się oddziałami terenowymi Podmiot A. Obecnie Podmiot A. nie posiada oddziałów terenowych i nie są one przewidziane w jego statucie. Oddziały terenowe powstaną w wyniku zmiany statutu Podmiotu A. Podmiot A. nie zostanie zlikwidowany, będzie kontynuował działalność. Zlikwidowanie wszystkich Podmiotów i ustanowienie w to miejsce nowej osoby prawnej oznaczałoby brak ciągłości wykonywania zadań publicznych Podmiotów określonych w ustawie (…). Przekazaniu będzie podlegał majątek ruchomy, nieruchomy i wartości niematerialne i prawne. Majątek zgodnie z treścią uchwały zostanie przekazany w celu wykonywania celów statutowych i zadań ustawowych.

Celem uregulowania w ordynacji podatkowej instytucji następstwa prawnego było, z jednej strony, zapewnienie wierzycielom podatkowym możliwości egzekwowania należności podatkowych ciążących na poprzednikach od ich następców, z drugiej – umożliwienie następcom korzystania z praw poprzedników.

Zgodnie z art. 93 Ordynacji podatkowej następcy wstępują we wszystkie uregulowane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki łączących się osób prawnych lub osobowych oraz kapitałowych spółek handlowych. Następstwo prawne może być wynikiem łączenia się takich podmiotów lub przejmowania jednego podmiotu przez inny z wyżej wymienionych podmiotów. Analizowany przepis Ordynacji podatkowej określa generalne zasady następstwa prawnego, natomiast w poszczególnych ustawach podatkowych mogą być regulowane zasady szczegółowe.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do przejęcia osób prawnych w postaci Podmiotu B, C i D przez Podmiot A, przy czym przejęcie nastąpi poprzez likwidację trzech Podmiotów i przekazanie ich przedsiębiorstw w całości Podmiot A., tym samym Podmiot A. zostanie wyposażony w całość majątku oraz substratu organizacyjnego w tym także na zasadzie art. 23 (1) kodeksu pracy przejmie zakłady pracy likwidowanych Podmiotów, a ponadto Podmiot A przejmie całość zadań likwidowanych jednostek.

W sprawie będącej przedmiotem analizowanego wniosku nie zachodzą przesłanki warunkujące zaistnienie sukcesji podatkowej na gruncie Ordynacji podatkowej.

Sukcesja występuje bowiem w następujących przypadkach:

1. łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych lub osobowych i kapitałowych spółek handlowych – art. 93 Ordynacji podatkowej;
   
2. przekształcenia osób prawnych, spółek kapitałowych, innych spółek niemających osobowości prawnej oraz stowarzyszenia utworzonego w wyniku przekształcenia stowarzyszenia zwykłego – art. 93a Ordynacji;
   
3. łączenia i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych – art. 93b ww. ustawy;
   
4. podziału osoby prawnej – art. 93c Ordynacji.
   
   

Żaden z ww. przepisów nie odnosi się do likwidacji podmiotu i przejęcia jego majątku przez inny podmiot.

Przepisy o podatkowym następstwie prawnym należy traktować jako wprowadzające do prawa podatkowego zasadę sukcesji generalnej, co nie może być utożsamiane z kreowaniem sukcesji prawnej jako takiej. Przepisy Ordynacji podatkowej tylko wykorzystują dla celów podatkowych poszczególne przypadki następstwa prawnego, same ich nie kreując. Następstwo prawne pod tytułem ogólnym w prawie podatkowym może więc zaistnieć tylko wtedy, gdy takie następstwo wyraźnie dopuszczają przepisy regulujące ustrój danego podmiotu prawnego.

Na gruncie prawnopodatkowym należy wykluczyć następstwo prawne w tych sytuacjach, w których nie przewidują go przepisy prawa ustrojowego, chyba że przepis podatkowy wprost go wskazuje, przede wszystkim dlatego, że zasadą jest, że następstwo prawne może zaistnieć tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w przepisach prawa”. Fakt istnienia następstwa prawnego nie może natomiast stanowić przedmiotu domniemania. Wszystkie przypadki podatkowego następstwa prawnego wiąże jeden wspólny mianownik – powstanie nowego lub na nowo ukształtowanego podmiotu prawnego.

W związku z powyższym, przypadek likwidacji podmiotu (osoby prawnej) i przejęcia jego majątku przez inny podmiot (osobę prawną) w żadnej mierze nie przystaje do instytucji podatkowego następstwa prawnego unormowanego w art. 93 i następne Ordynacji podatkowej, związku z czym nie może być objęty tego rodzaju regulacjami.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że likwidacja Podmiotów B., C. i D. i przekazanie ich majątku do Podmiotu A, nie jest objęta dyspozycją art. 93 Ordynacji podatkowej, ponieważ na skutek planowanych działań nie następuje łączenie, przekształcenie ani podział osoby prawnej, a likwidacja trzech ośrodków i przekazanie ich majątku do Podmiotu A.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a w konsekwencji nie można uznać, że Podmiot A. wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki likwidowanych Podmiotów B, C i D. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.