2019.09.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.413.2019.1.JB
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

określenia stawki podatku od towarów i usług w przypadku zawarcia umowy najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania – jest prawidłowe;
uznania Operatora za odbiorcę usług najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania w przypadku zawarcia tzw. umowy o współpracę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą A i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości składającej się z (…) lokali mieszkalnych w pełni umeblowanych i kompletnie wyposażonych wraz z parkingiem podziemnym położonej w (…) przy ul. (…). Przedmiotowa nieruchomość wybudowana została przez Wnioskodawczynię z przeznaczeniem na świadczenie usług zakwaterowania obejmujących oddanie lokali na cele krótkotrwałego pobytu. Celem Wnioskodawczyni nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemców, a jedynie krótkoterminowe udostępnianie lokali mieszkalnych w celach turystycznych, na czas delegacji służbowych etc. Usługi te mieszczą się pod pozycją PKWiU 55.20.19.0 jako „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”.

Wnioskodawczyni otrzymała interpretację Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w (…) z dnia 24 października 2018 r. zgodnie, z którą usługa świadczona za pośrednictwem Operatora może zostać zakwalifikowana jako „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi” i tym samym usługi te należy zakwalifikować pod pozycją 163 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje opodatkowaniem tychże usług według stawki 8%.

Z uwagi na brak możliwości aktywnego pozyskiwania klientów oraz zarządzania lokalem Wnioskodawczyni nawiązała współpracę z podmiotem profesjonalnie zajmującym się obsługą wynajmu lokali mieszkaniowych. Strony zawarły umowę najmu z prawem do zarządzania lokalem i świadczenia usług krótkotrwałego najmu. Na podstawie zawartej umowy najmu najemca oprócz prawa do zarządzania przedmiotową nieruchomością jest również uprawniony do dalszego podnajmu lokalu na cele krótkoterminowego zakwaterowania oraz pobierania płynących z tego pożytków oraz sprawowania zarządu w zakresie dalszego podnajmu. Przedmiotem umowy jest najem nieruchomości wraz z prawem do zarządzania lokalami.

Przez „Zarządzanie”, należy rozumieć wszelkie czynności podejmowane przez Najemcę w celu oferowania miejsc noclegowych i/lub lokali mieszkalnych w celach krótkotrwałego pobytu i zakwaterowania wraz z prawem do podnajmu lokalu mieszkalnego i/lub miejsca noclegowego, utrzymanie lokali i miejsc noclegowych w należytym stanie technicznym i porządku w wynajętym obiekcie, obsługę bezpośrednią klientów (gości) bez serwowania posiłków, dokonywanie rozliczeń z ostatecznymi najemcami, tj. pobór wszelkich opłat za noclegi/wynajem i sprawdzenia stanu technicznego lokalu lub miejsca noclegowego po zdaniu go przez klienta, a także inne czynności niezbędne do zapewnienia ciągłości oferty najmu krótkoterminowego dla klientów ostatecznych (gości).

Przez „Najem krótkoterminowy w celach krótkotrwałego pobytu i zakwaterowania” – rozumie się udostępnianie lokali mieszkalnych lub miejsc noclegowych, których celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, tylko potrzeb związanych z okresowym pobytem w celach turystycznych, biznesowych, delegacji służbowych etc., nie przekraczający 3 miesięcy.

Pod pojęciem: „Klient (gość)” należy rozumieć osobę fizyczną będącą ostatecznym najemcą korzystającym z miejsca noclegowego lub lokalu mieszkalnego w celach turystycznych, biznesowych i innych, płacący czynsz najmu na rzecz Najemcy (operatora). Zgodnie z umową najemca zobowiązany jest do zapłaty procentowego czynszu. Podstawą obliczenia wysokości procentowego czynszu będzie wysokość czynszu brutto, którą zobowiązał się zapłacić Wnioskodawczyni podnajemca z tytułu umowy podnajmu. Strony zgodnie ustaliły, że 70% wysokości czynszu brutto podnajmu najemca zapłaci Wnioskodawczyni tytułem procentowego czynszu najmu brutto, zaś pozostała część, tj. 30% wysokości czynszu z podnajmu będzie należna najemcy tytułem zarządzania lokalem. Procentowy czynsz najmu zawiera stawkę podatku VAT.

Umowa o współpracy, którą zawarła Wnioskodawczyni zobowiązuje Operatora do samodzielnego poszukiwania klientów zainteresowanych usługą krótkotrwałego najmu w lokalu Wnioskodawczyni. W przypadku ich znalezienia Operator będzie z klientami zawierał umowy najmu we własnym imieniu i na własny rachunek. Wynagrodzenie zostało określone w umowie procentowo. Podstawą do ustalenia tego wynagrodzenia będzie zestawienie sporządzone przez Operatora na koniec każdego miesiąca ilustrujące pobraną od klientów należność oraz poniesione przez Operatora koszty pomniejszone o należną Operatorowi prowizję. Operator (najemca) zawarł umowy najmu całego budynku we własnym imieniu z Wnioskodawczynią a następnie zawiera umowy najmu krótkoterminowego – poszczególnych lokali mieszkalnych – bezpośrednio z klientami.

Operator będzie otrzymywał prowizję procentową od kwot dochodu uzyskanego w danym miesiącu. Spółka (najemca, Operator) będzie płacił czynsz Wnioskodawczyni w miesięcznie w ustalonej proporcji procentowej. Wysokość wynagrodzenia będzie ustalana w oparciu o iloczyn wynajętych miejsc noclegowych razy ilość dób najmu razy ilość gości – klientów. Wnioskodawczyni będzie wystawiała co miesiąc fakturę VAT Operatorowi z tytułu umowy najmu po dokonaniu wyliczenia zgodnie z powyższymi założeniami.

Wnioskodawczyni będzie ujmowała w rejestrach VAT faktury wystawione na rzecz Operatora z tytułu umowy najmu, natomiast Operator będzie wystawiał paragony na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub faktury na rzecz innych podmiotów będących klientami (gośćmi).

Operator będzie wskazany jako sprzedawca usługi na rzecz klienta. Jako sprzedawca usługi będzie wskazany Operator. Kwota będzie uzależniona od faktycznej sprzedaży usług w danym miesiącu, tj. od ilości wynajętych miejsc noclegowych.

Główny Urząd Statystyczny wskazał dwie grupy PKWIU, tj. 68.20.11.0 – „Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych” oraz PKWiU 55.20.19.0 – „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”. Pierwsza z grup nie odpowiada stanowi faktycznemu, ponieważ wynajem nie będzie służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych na dłuższy okres czasu, gdyż jest to najem krótkotrwały w celach turystycznych, zakwaterowania studentów lub osób pracujących. Najem ten nie będzie przekraczał w zasadzie miesiąca. Głównym celem umowy jest pozyskanie najemców na okres od kilku dni do maksymalnie miesiąca z uwagi na wysokość czynszu (jest on znacznie większy aniżeli w przypadku umów na dłuższy okres czasu).

Pismem z dnia 24 października 2018 r. Urząd Statystyczny w Łodzi określił, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów za dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 2007, poz. 1293, ze zm.) świadczone przez Wnioskodawczynię usługi kwalifikują się do grupowania PKWU 55.20.19.0 – „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”. Usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu: PKWiU 55, więc podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.), PKWiU 55 zawiera usługi związane z zakwaterowaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zawarcie pomiędzy Wnioskodawczynią a Operatorem umowy najmu na cele świadczenia przez Operatora usług krótkotrwałego zakwaterowania, usługa wynajmu lokalu świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Operatora podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 8%, właściwej dla usług związanych z zakwaterowaniem?
Czy w sytuacji zawarcia pomiędzy Wnioskodawczynią a Operatorem umowy o współpracy, na mocy której Operator zobowiązany będzie do poszukiwania potencjalnych klientów zainteresowanych najmem krótkoterminowym i zawierania z nimi przez Operatora umów we własnym imieniu i na własny rachunek, Operator powinien zostać uznany za odbiorcę usługi najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania, świadczonej przez Wnioskodawczynię, do której znajdzie zastosowanie 8% stawka VAT, właściwa dla usług związanych z zakwaterowaniem?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad 1

W przypadku gdy dojdzie do zawarcia pomiędzy Wnioskodawczynią a Operatorem umowy najmu, na mocy której Operator będzie zobowiązany do podnajmu lokalu na cele krótkotrwałego zakwaterowania, do usług wynajmu lokalu świadczonych przez Wnioskodawczynię na rzecz Operatora winna zostać zastosowana stawka 8% VAT, właściwa dla usług związanych z zakwaterowaniem.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), opodatkowaniem ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku numer 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W załączniku numer 3 do ww. ustawy wymieniono w pozycji 163 usługi związane z zakwaterowaniem (PKWiU 55), zgodnie z którym w sytuacji gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu PKWiU 55 podlega ona opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawczyni, zawarcie z Operatorem umowy najmu nie wpłynie na możliwość zastosowania przez nią obniżonej stawki VAT wynoszącej 8%. Umowa wskazywać będzie bowiem konkretnie cel w jakim lokal będzie wykorzystywany, tj. świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych w sprawach 0461-ITPP1.4512.997.2016.1.D, PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110.

Ad 2

W sytuacji zawarcia między Wnioskodawczynią a Operatorem umowy o współpracy w ocenie Wnioskodawczyni również ta umowa winna podlegać stawce 8% podatku VAT.

Zawarta między stronami umowa będzie bowiem miała jedynie za zadanie ułatwić Wnioskodawczyni realizację celu jakim jest świadczenie usług zakwaterowania krótkoterminowego. Obecność Operatora podyktowana będzie względami techniczno-organizacyjnymi a jego rola polegać będzie na zastąpieniu Wnioskodawczyni w czynnościach związanych z wynajmem krótkoterminowym. Wykonywane na podstawie zawartej umowy czynności Operator będzie jednak wykonywał w imieniu i na rzecz Wnioskodawczyni. Dlatego w ocenie Wnioskodawczyni zawarcie ww. umowy nie pozbawia jej prawa do skorzystania z obniżonej stawki VAT wynoszącej 8%. Fakt, że Wnioskodawczyni nie będzie sama uczestniczyła w kontaktach z klientem i nie będzie samodzielnie ewidencjonowała przychodów pozyskanych bezpośrednio od osób korzystających z jej lokalu nie wpłynie bowiem na zmianę kwalifikacji świadczonej przez nią usługi. Zadaniem Operatora jest bowiem jedynie wspieranie Wnioskodawczyni w czynnościach związanych z krótkotrwałym najmem.

Jak wynika natomiast z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale także osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w przedmiotowej sprawie bowiem Operator każdorazowo działać będzie w zakresie uregulowanym przez łączącą ich umowę.

Wynagrodzenie Wnioskodawczyni zostanie określone w umowie jako procent usługi za wynajem lokalu pozyskanej od klienta. Podstawą do ustalenia tego wynagrodzenia będzie zestawienie sporządzone przez Operatora na koniec każdego miesiąca ilustrujące pobraną od klientów należność oraz poniesione przez Operatora koszty pomniejszone o należną Operatorowi prowizję.

Zgodnie natomiast z art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. W przedmiotowej sprawie zapłatą za usługę świadczoną przez Wnioskodawczynię na rzecz Operatora będzie procent kwoty netto dochodu faktycznie uzyskanego przez Operatora ze świadczenia usług zakwaterowania w lokalu w danym miesiącu. Dla świadczonej usługi najmu lokalu na rzecz Operatora znajdzie zastosowanie preferencyjna stawka podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i pozycją 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, przewidziana dla usług związanych z krótkotrwałym zakwaterowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

określenia stawki podatku od towarów i usług w przypadku zawarcia umowy najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania – jest prawidłowe;
uznania Operatora za odbiorcę usług najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania w przypadku zawarcia tzw. umowy o współpracę – jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego w stanie faktycznym (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług najem stanowi świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Należy podkreślić, że zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości składającej się z 12 lokali mieszkalnych w pełni umeblowanych i kompletnie wyposażonych wraz z parkingiem podziemnym. Przedmiotowa nieruchomość wybudowana została przez Wnioskodawczynię z przeznaczeniem na świadczenie usług zakwaterowania obejmujących oddanie lokali na cele krótkotrwałego pobytu. Celem Wnioskodawczyni nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemców, a jedynie krótkoterminowe udostępnianie lokali mieszkalnych w celach turystycznych, na czas delegacji służbowych etc. Usługi te mieszczą się pod pozycją PKWiU 55.20.19.0 jako „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”.

Wnioskodawczyni otrzymała interpretację Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w (…), z której wynika, że usługa świadczona za pośrednictwem Operatora może zostać zakwalifikowana jako „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi” i tym samym usługi te należy zakwalifikować pod pozycją 163 załącznika nr 3 ustawy.

Najemca w ramach Umowy jest uprawniony do dalszego podnajmu Lokali oraz pobierania płynących z tego tytułu pożytków oraz do sprawowania zarządu w zakresie dalszego podnajmu w celach krótkotrwałego pobytu i zakwaterowania. Najemca został również zobowiązany do nie zawierania umów podnajmu w innym celu aniżeli krótkotrwałego pobytu osób i ich zakwaterowania. Przez „Najem krótkoterminowy w celach krótkotrwałego pobytu i zakwaterowania” – rozumie się udostępnianie lokali mieszkalnych lub miejsc noclegowych, których celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, tylko potrzeb związanych z okresowym pobytem w celach turystycznych, biznesowych, delegacji służbowych etc., nie przekraczający 3 miesięcy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności ma wątpliwości w zakresie stawki podatku od towarów i usług w przypadku zawarcia umowy najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie 8% stawka podatku VAT. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotem umowy Wnioskodawczyni z Operatorem będzie najem nieruchomości składającej się z 12 lokali mieszkalnych w celu, krótkotrwałego zakwaterowania. Ponadto świadczone usługi Wnioskodawca klasyfikuje pod pozycją PKWiU 55.20.19.0, a zatem jako usługi związane z zakwaterowaniem.

Reasumując, zawarcie pomiędzy Wnioskodawczynią a Operatorem umowy najmu na cele świadczenia przez Operatora usług krótkotrwałego zakwaterowania, usługa wynajmu lokalu świadczona przez Wnioskodawczynię na rzecz Operatora podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 8%, właściwej dla usług związanych z zakwaterowaniem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą uznania Operatora za odbiorcę usług najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania w przypadku zawarcia tzw. umowy o współpracę.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że umowa o współpracy, którą zawarła Wnioskodawczyni zobowiązuje Operatora do samodzielnego poszukiwania klientów zainteresowanych usługą krótkotrwałego najmu w lokalu Wnioskodawczyni. W przypadku ich znalezienia Operator będzie z klientami zawierał umowy najmu we własnym imieniu i na własny rachunek. Wynagrodzenie zostało określone w umowie procentowo. Podstawą do ustalenia tego wynagrodzenia będzie zestawienie sporządzone przez Operatora na koniec każdego miesiąca ilustrujące pobraną od klientów należność oraz poniesione przez Operatora koszty pomniejszone o należną Operatorowi prowizję. Operator (najemca) zawarł umowy najmu całego budynku we własnym imieniu z Wnioskodawczynią a następnie zawiera umowy najmu krótkoterminowego – poszczególnych lokali mieszkalnych – bezpośrednio z klientami. Operator będzie wskazany jako sprzedawca usługi na rzecz klienta. Jako sprzedawca usługi będzie wskazany Operator. Kwota będzie uzależniona od faktycznej sprzedaży usług w danym miesiącu, tj. od ilości wynajętych miejsc noclegowych.

W związku z faktem, że z przedstawionego opisu sprawy wynika, że, Operator będzie zawierał umowy najmu z klientami we własnym imieniu i na własny rachunek, to nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 8 ust. 2a ustawy. Czynności wykonywane przez Operatora, na podstawie umowy o współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania, są wykonywane przez niego i w jego imieniu, zatem w tym zakresie Operator nie bierze udziału w świadczeniu usług (krótkotrwałego zakwaterowania świadczonych przez Wnioskodawczynię).

Należy jednocześnie zauważyć, że właściciel lokalu mieszkalnego wynajmując go podmiotowi, który zamierza wykorzystywać ten lokal do świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania turystom lub innym osobom trzecim, nie staje się przez to podmiotem świadczącym tego typu usługi (krótkotrwałego zakwaterowania). Zatem, to Operator zajmuje się zakwaterowaniem osób tam zamieszkujących, natomiast Wnioskodawczyni świadczy typowe usługi wynajmu.

Podsumowując, w sytuacji zawarcia pomiędzy Wnioskodawczynią a Operatorem umowy o współpracy, na mocy której Operator zobowiązany będzie do poszukiwania potencjalnych klientów zainteresowanych najmem krótkoterminowym i zawierania z nimi przez Operatora umów we własnym imieniu i na własny rachunek, Operator nie jest odbiorcą usługi najmu na cele krótkotrwałego zakwaterowania, świadczonej przez Wnioskodawczynię.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 2 wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji czynności dokonanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zaklasyfikował wymienione we wniosku czynności do odpowiednich grupowań PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin