Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.481.2019.1.AC
z 1 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej preferencyjną stawką podatkową oraz prowadzenia ewidencji poprzez zastosowanie księgi pomocniczej– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej preferencyjną stawką podatkową oraz prowadzenia ewidencji poprzez zastosowanie księgi pomocniczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z póżn. zm.; dalej: pdof) i prowadzi jednoosobową, pozarolniczą działalność gospodarczą z przeważającą działalnością według kodów PKD 62.02 oraz 72.22 (działalności związane z informatyką oraz oprogramowaniem). W ramach tej działalności Wnioskodawca projektuje i tworzy autorskie programy finansowo-księgowe w języku programowania na platformie programistycznej systemu … i przekazuje je wraz z pełnymi prawami autorskimi swoim klientom. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy (program komputerowy) uwzględniona jest w cenie sprzedaży usług informatycznych zamówionych przez klientów u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich od osób trzecich.

System … jest powszechnie używanym oprogramowaniem do obsługi procesów biznesowych w korporacjach, sprzedawanym przez niemiecką firmę …, jednakże programy tworzone na udostępnianej przezeń platformie programistycznej są utworami odrębnymi i podlegają ochronie na rzecz ich autora na podstawie art. 1 i dalszych ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83).

Po zakończeniu projektu, prawa autorskie Wnioskodawcy do utworzonych przezeń programów stają się pełną własnością Jego klientów, co regulowane jest jednoznacznymi postanowieniami w kontraktach i nie wymaga odrębnych protokołów przeniesienia. O trwałym przekazaniu praw autorskich klientom świadczy też fakt, że po zakończeniu i rozliczeniu projektów oraz przekazaniu działających i przetestowanych programów Wnioskodawca traci dostęp do systemów … klientów i w konsekwencji traci możliwość dalszej modyfikacji lub dystrybucji swoich utworów. Programy tworzone przez Wnioskodawcę są bowiem zawsze ściśle związane z systemami klientów, dla których były opracowane i nie mogą być w łatwy sposób powielane na systemy klientów trzecich.

W 2019 r. Wnioskodawca projektuje i tworzy kilka tego typu programów dla różnych klientów, w tym przykładowo oprogramowanie dla ewidencji, rozliczania i raportowania trwałych, jak i przejściowych różnic dla obliczenia podatku odroczonego w 115 firmach działających w ramach jednej grupy kapitałowej w 43 krajach (systemach prawno-podatkowych) na całym świecie. Jest to pionierskie i innowacyjne rozwiązanie, które umożliwia ujednolicenie i zautomatyzowanie procesu raportowania podatkowego w ramach jednego standardu korporacyjnego w skali globalnej z poziomu tzw. Centrum Usług Wspólnych, przy jednoczesnym uwzględnieniu często znacznych różnic prawnych odnośnie traktowania przychodów i kosztów podatkowych/niepodatkowych w poszczególnych jurysdykcjach.

Programy opracowywane przez Wnioskodawcę realizowane są w ramach prac badawczo-rozwojowych, w rozumieniu definicji zawartych w art. 5a pkt 38, 39 i 40 pdof: „działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: „Badania naukowe są działalnością obejmującą (...) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzeniu do nich znaczących ulepszeń. (...) Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Definicja ta w pełni odpowiada charakterowi prac Wnioskodawcy, gdyż w celu ich wykonania nieustannie zdobywa On, poszerza i łączy wiedzę z kilku dziedzin, takich jak: prawo (przepisy księgowe i podatkowe), nauki podstawowe (matematyka, statystyka, logika) oraz nauki stosowane (informatyka), a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu nowatorskich programów. Prace programistyczne poprzedzone są bowiem dogłębnymi badaniami, analizami i konsultacjami z instytucjami prawnymi oraz klientami w celu zwiększenia zasobów wiedzy o wymaganiach prawnych, biznesowych i technicznych oraz ich dalszego wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Prace Wnioskodawcy mają we wszystkich projektach zawsze charakter twórczy, innowacyjny i nierutynowy, gdyż dotyczą funkcjonalności, jakich nie realizuje istniejące oprogramowanie. Wynika to najczęściej ze zmian przepisów podatkowo-księgowych w poszczególnych krajach, których efektem jest powstanie wymagań nie stosowanych dotychczas w danej jurysdykcji.

Dobrym przykładem takich zmian na przykładzie Polski są: Split Payment czy Jednolity Plik Kontrolny – rozwiązania, które w Polsce stosowane są od niedawna, a wcześniej nie były znane. Rodzi to potrzebę analizy prawnej, funkcjonalnej oraz technicznej, zaprojektowania odpowiedniego rozwiązania oraz oprogramowania go, wdrożenia i przetestowania i wykracza daleko poza pojęcie rutynowego i okresowego ulepszenia.

Prace badawczo-rozwojowe prowadzone przez Wnioskodawcę zmierzają do uzyskania odpowiedzi na przykładowe poniższe pytania:

• w jaki sposób obsłużyć nowe wymaganie?
  

• jaki jest wpływ nowego wymagania na istniejące procesy biznesowe w firmie?
  

• jak zintegrować nowe wymaganie z istniejącymi procesami biznesowymi w firmie?
  

• jakie skutki uboczne mogą zaistnieć w przypadku implementacji nowego wymagania i jak im przeciwdziałać?
  

• jak zoptymalizować i zautomatyzować oprogramowanie, aby w pełni i efektywnie realizowało nowe wymaganie tak pod kątem prawnym, jak i użytkowym?
  
  

Efektem prac badawczo-rozwojowych jest opracowanie dokumentacji stanowiącej podstawę dla stworzenia programu, tj. dokumentacji opisującej przyszłe funkcjonalności i sposób ich realizacji zarówno od strony biznesowej (Specyfikacja Funkcjonalna), jak i od strony technicznej (Specyfikacja Techniczna).

Oprogramowanie tworzone jest w sposób systematyczny i rozłożony w czasie. Wnioskodawca realizuje wszystkie prace jako projekty, na które podpisuje kontrakty. Z uwagi na zazwyczaj duży zakres prac, projekty te mają charakter długoterminowy od 5 miesięcy do 3 lat i często są częścią większych projektów wdrożeniowych. W tym czasie Wnioskodawca wystawia comiesięczne faktury, którym towarzyszą protokoły ze zrealizowanych prac w danym miesiącu najczęściej podzielonych na etapy (prace badawczo-rozwojowe, opracowanie dokumentacji, programowanie, testowanie, wdrażanie). Protokoły te jednocześnie stanowią akceptację i odbiór określonego etapu prac przez klienta. Po zakończeniu projektu zbiór wszystkich miesięcznych protokołów i powiązanych z nimi faktur jest jednocześnie potwierdzeniem całkowitego odbioru prac przez klienta, zamknięcia wzajemnych rozliczeń i nie wymaga odrębnych dokumentów.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów (KPiR), w której oprócz przychodów z działalności informatycznej wykazuje również przychody z wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi IP Box i zastosować 5% stawkę opodatkowania do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, czyli autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 pdof).

W celu dostosowania się do regulacji IP Box i spełnienia wymogów z art. 30cb ust. 1 i 2 pdof Wnioskodawca wprowadził dodatkową, odrębną ewidencję o nazwie „Ewidencja KPWI” w formie księgi pomocniczej do KPiR. Ewidencja KPWI ma strukturę i sposób prowadzenia identyczne do KPiR, ale rejestruje wyłącznie dokumenty przychodowe i kosztowe związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej. Dokumenty te są więc rejestrowane podwójnie, raz w KPiR i drugi raz w Ewidencji KPWI. Dla celów łatwego powiązania i przeszukiwania obu ewidencji numer porządkowy, pod którym dokument jest rejestrowany w KPiR w kolumnie „1. Lp” jest przepisywany do kolumny „1. Lp” w Ewidencji KPWI.

Wszystkie dokumenty przychodowe i kosztowe powiązane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej opisywane są symbolem KPWI-NNN, gdzie KPWI oznacza Kwalifikowane Prawo Własności Intelektualnej, a NNN – trzyznakowy numer kolejny Kwalifikowanego Prawa Własności Intelektualnej nadany przez Wnioskodawcę. Numeracja KPWI zaczęła się od 001 i każde nowe KPWI otrzymuje pierwszy wolny numer kolejny. Numeracja ta jest kontynuowana w kolejnych latach obrotowych zatem numer kolejny KPWI jest zawsze unikatowy dla całej działalności Wnioskodawcy. Wszystkie dokumenty przychodowe i kosztowe związane z danym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mają ten sam numer KPWI, co w łatwy sposób pozwala obliczyć dochód lub stratę z każdego KPWI. Kod KPWI jest wprowadzany także do kolumny „17. Uwagi” w Ewidencji KPWI.

Przy takim sposobie prowadzenia ewidencji obliczenie dochodów i wysokości opodatkowania tak z całej działalności, jak i z poszczególnych jej rodzajów możliwe jest w następujących krokach:

1. ustalenie kwalifikowanego dochodu do opodatkowania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej na podstawie przychodów i kosztów w Ewidencji KPWI według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 pdof;
2. ustalenie kwoty podatku 5% od kwalifikowanego dochodu obliczonego w punkcie A;
3. pomniejszenie przychodów i kosztów wykazanych w KPiR o przychody i koszty wykazane w Ewidencji KPWI;
4. ustalenie dochodu do opodatkowania od działalności niezwiązanej z KPWI na podstawie danych z KPiR skorygowanych w punkcie C;
5. ustalenie kwoty podatku liniowego 19% od dochodu obliczonego w punkcie D;
6. ustalenie łącznej kwoty podatku dla całej działalności gospodarczej jako sumy z pozycji B i E.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, wyodrębnienie przychodów i kosztów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do oddzielnej Ewidencji KPWI oraz oznaczanie dokumentów dotyczących tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tym samym kodem KPWI-NNN zawierać będzie wszystkie elementy wskazane w art. 30cb ust. 1 i 2 pdof i zapewni możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej a w szczególności:

• wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z którego Wnioskodawca uzyskuje przychody;
  

• czytelne wykazanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a także dochodu/straty przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
  

• wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 pdof przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
  

• dokonywanie zapisów odnoszących się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej wyłącznie w dedykowanej do tego i tylko tego Ewidencji KPWI w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach opisanej sytuacji gospodarczej kwalifikowany dochód osiągnięty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawca może opodatkować stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy opisany sposób ich ewidencji poprzez zastosowanie księgi pomocniczej – Ewidencji KPWI wraz z oznakowaniem w niej każdego dokumentu przychodowego i kosztowego symbolem KPWI-NNN spełnia wymogi z art. 30cb tejże ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości korzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 pdof, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Po pierwsze:

Wnioskodawca tworzy autorskie programy komputerowe, a zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 pdof, jednym z kwalifikowanych praw własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Po drugie:

Wnioskodawca przekazuje klientom swoje prawa autorskie do stworzonych programów w ramach usług informatycznych przez nich zamówionych, a zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 3 pdof, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty: (...) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Po trzecie:

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prace poprzedzające stworzenie nowego oprogramowania, wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter badawczo-rozwojowy.

Zgodnie z rozumieniem art. 5a pkt 38 pdof, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 lit. b pdof w powiązaniu z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe aplikacyjne definiuje się jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei zgodnie z art. 5a pkt 40 pdof w powiązaniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe definiuje się jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Prace wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu nowego autorskiego oprogramowania, mają charakter twórczy i ich celem jest projektowanie i udostępnienie nowych i oryginalnych rozwiązań w efekcie nabywania, kształtowania i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności. Inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży w całości po stronie Wnioskodawcy, gdyż nie nabywa On wyników prac badawczo-rozwojowych, ani praw autorskich od osób trzecich. Programy tworzone przez Wnioskodawcę zawsze odpowiadają na pojawiające się nowe wymagania prawno-podatkowe w obszarze finansów i księgowości w poszczególnych jurysdykcjach na świecie, które to wymagania dotychczas nie były obsługiwane, a programy je realizujące nie są dostępne na rynku. Wyklucza to uznanie tych prac za jedynie techniczne wdrożenie produktu lub usług opracowanych przez inny podmiot, a nieregularne pojawianie się nowych wymagań wyklucza traktowanie tych prac jako rutynowe okresowe ulepszenia/aktualizacje istniejącego oprogramowania. Wnioskodawca każdorazowo przed zaprojektowaniem oprogramowania musi przeprowadzić dogłębną analizę prawną, biznesową i techniczną łączącą wiedzę z wielu dziedzin (prawo, rachunkowość, matematyka, statystyka, logika, informatyka), co w pełni odpowiada cytowanym wyżej definicjom działalności badawczo-rozwojowej.

Prace Wnioskodawcy mają charakter systematyczny, co oznacza, że nie są jednorazowe, lecz są prowadzone w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ich ciągłe prowadzenie w przyszłości. Projekty Wnioskodawcy mają charakter zorganizowany, a z uwagi na postępujące zmiany technologiczne, nieustannie zmieniające się przepisy prawne oraz konieczność sprostania zmieniającym się oczekiwaniom klientów, prace nad tymi projektami nie mają charakteru incydentalnego.

Odnosząc się do drugiej części pytania dotyczącej sposobu prowadzenia ewidencji, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie obok KPiR odrębnej Ewidencji KPWI dla przychodów i kosztów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i oznaczanie w niej każdego dokumentu kodem KPWI-NNN, czyli unikatowym numerem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, którego dokument dotyczy, jak to przedstawiono w opisie stanu faktycznego, spełni wymogi art. 30cb pdof.

Stosownie bowiem do treści art. 30cb ust. 2 pdof, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Natomiast zgodnie z rozumieniem art. 30cb ust. 1 pdof, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca pdof są obowiązani:

• wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
  

• prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
  

• wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
  

• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
  

• dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
  
  

Ewidencja KPWI zatem, jako odrębna od KPiR ewidencja, zgodnie z art. 30cb pdof, umożliwi po pierwsze obliczenie całkowitej podstawy opodatkowania z całego dochodu kwalifikowanego od wszystkich kwalifikowanych praw własności intelektualnej łącznie. A po drugie, poprzez zastosowanie wspólnego identyfikatora KPWI-NNN w stosunku do wszystkich dokumentów przychodów i kosztów tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej umożliwi ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej osobno, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z każdego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej odrębnie, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową, pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach tej działalności Wnioskodawca projektuje i tworzy autorskie programy finansowo-księgowe w języku programowania A na platformie programistycznej systemu … i przekazuje je wraz z pełnymi prawami autorskimi swoim klientom. Opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy (program komputerowy) uwzględniona jest w cenie sprzedaży usług informatycznych zamówionych przez klientów u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych ani praw autorskich od osób trzecich. System … jest powszechnie używanym oprogramowaniem do obsługi procesów biznesowych w korporacjach, sprzedawanym przez niemiecką firmę …, jednakże programy tworzone na udostępnianej przezeń platformie programistycznej są utworami odrębnymi i podlegają ochronie na rzecz ich autora na podstawie art. 1 i dalszych ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83). Programy opracowywane przez Wnioskodawcę realizowane są w ramach prac badawczo-rozwojowych, w rozumieniu definicji zawartych w art. 5a pkt 38, 39 i 40 updof. Wnioskodawca, w celu wykonania prac nieustannie zdobywa, poszerza i łączy wiedzę z kilku dziedzin, takich jak: prawo (przepisy księgowe i podatkowe), nauki podstawowe (matematyka, statystyka, logika) oraz nauki stosowane (informatyka), a następnie wykorzystuje ją przy tworzeniu nowatorskich programów. Prace programistyczne poprzedzone są dogłębnymi badaniami, analizami i konsultacjami z instytucjami prawnymi oraz klientami w celu zwiększenia zasobów wiedzy o wymaganiach prawnych, biznesowych i technicznych oraz ich dalszego wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Prace Wnioskodawcy mają we wszystkich projektach zawsze charakter twórczy, innowacyjny i nierutynowy, gdyż dotyczą funkcjonalności, jakich nie realizuje istniejące oprogramowanie. Efektem prac badawczo-rozwojowych jest opracowanie dokumentacji stanowiącej podstawę dla stworzenia programu, tj. dokumentacji opisującej przyszłe funkcjonalności i sposób ich realizacji zarówno od strony biznesowej (Specyfikacja Funkcjonalna), jak i od strony technicznej (Specyfikacja Techniczna). Oprogramowanie tworzone jest w sposób systematyczny i rozłożony w czasie. Wnioskodawca realizuje wszystkie prace jako projekty, na które podpisuje kontrakty.

W dniu 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.). Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

− podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

((a+b) x 1,3)/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
  

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
  

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
  
  

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca wprowadził dodatkową, odrębną ewidencję o nazwie „Ewidencja KPWI” w formie księgi pomocniczej do KPiR. Ewidencja KPWI ma strukturę i sposób prowadzenia identyczne do KPiR, ale rejestruje wyłącznie dokumenty przychodowe i kosztowe związane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej. Wszystkie dokumenty przychodowe i kosztowe powiązane z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej opisywane są symbolem KPWI-NNN, gdzie KPWI oznacza Kwalifikowane Prawo Własności Intelektualnej, a NNN – trzyznakowy numer kolejny Kwalifikowanego Prawa Własności Intelektualnej nadany przez Wnioskodawcę. Wszystkie dokumenty przychodowe i kosztowe związane z danym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mają ten sam numer KPWI, co w łatwy sposób pozwala obliczyć dochód lub stratę z każdego KPWI. Wyodrębnienie przychodów i kosztów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do oddzielnej Ewidencji KPWI oraz oznaczanie dokumentów dotyczących tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej tym samym kodem KPWI-NNN zawierać będzie wszystkie elementy wskazane w art. 30cb ust. 1 i 2 pdof i zapewni możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej a w szczególności: wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z którego Wnioskodawca uzyskuje przychody; czytelne wykazanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a także dochodu/straty przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 pdof przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; dokonywanie zapisów odnoszących się do kwalifikowanych praw własności intelektualnej wyłącznie w dedykowanej do tego i tylko tego Ewidencji KPWI w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z więcej niż jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),
  

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
  

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.
  
  

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na klienta praw autorskich do wytwarzanego programu finansowo-księgowego – autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odrębna ewidencja poprzez zastosowanie księgi pomocniczej – Ewidencji KPWI wraz z oznakowaniem w niej każdego dokumentu przychodowego i kosztowego symbolem KPWI-NNN jest wystarczającą formą odrębnej ewidencji wymienionej w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tytułu odpłatnego przeniesienia na klienta praw autorskich do wytwarzanego programu finansowo-księgowego wg stawki 5%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.