INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nabywców na fakturach VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nabywców na fakturach VAT oraz stawki podatku VAT, jaką winny być opodatkowane usługi budowlane świadczone przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawczyni.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o przedstawienie własnego stanowiska w kontekście zadanego pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W oparciu o decyzję nr … zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę przez Starostę, rodzice Wnioskodawczyni rozpoczęli w 2010 r. budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego z wydzielonym lokalem użytkowym (gabinet ortodontyczny). Zgodnie z metryką projektu powierzchnia użytkowa:

• części mieszkalnej wynosi 283,4 m²,

• wydzielonego lokalu użytkowego 48,4 m².
  
  

W trakcie budowy, w dniu 9 maja 2011 r. aktem notarialnym rep. …, Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców udział wynoszący 2/3 części w prawie własności nieruchomości.

Nieruchomość stanowi rozpoczęta budowa budynku mieszkalno - usługowego, w stanie surowym otwartym, z parterem przeznaczonym na cele prowadzonej działalności gospodarczej - gabinet lekarski. Obecnie jest kontynuowana realizacja projektu budowlanego. Faktury za wykonane w 2010 r. usługi otrzymywali rodzice Wnioskodawczyni ze stawką 7% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy faktury VAT od dnia darowizny za wykonane usługi budowlane mają być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, tj. Wnioskodawczynię i Jej rodziców...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 1 kwietnia 2012 r.), faktury za wykonane usługi budowlane mogą być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, jak również tylko na nazwisko jednego współwłaściciela np. Wnioskodawcy, w przypadku posiadania upoważnienia od rodziców do reprezentowania ich w tym zakresie.

Wnioskodawca powołał art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej wskazując, iż na żądanie kupującego lub usługobiorcy podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są wystawić rachunek potwierdzający wykonanie usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t .j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej również K.c., regulujące kwestie własności. Stosownie do art. 195 K.c. własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a jak stanowi art. 198 K.c. każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Natomiast z przepisu art. 206 K.c. wynika, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom. Korzystanie z rzeczy wspólnej obejmuje możliwość używania rzeczy. Prawo do współużytkowania rzeczy wspólnej obejmuje również uprawnienia do pobierania pożytków i partycypowania w innych przychodach rzeczy. Zakres tych uprawnień określony jest wielkością udziału każdego ze współwłaścicieli. W analogiczny sposób obciążają współwłaścicieli wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Oznacza to np. że współwłaściciel, który dokonał nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem współwłasności, może się domagać zwrotu ich w części od pozostałych współwłaścicieli stosownie do ich wielkości.

Zatem w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, jeśli są to osoby fizyczne, dla celów podatku od towarów i usług traktuje się je w taki sam sposób jak inne osoby fizyczne. Wynika to z postanowień Działu IV K.c., w którym mówi się, iż współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się tym, że własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm podmiotom. Oznacza to, że każdego ze współwłaścicieli należy traktować jako odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 4 ustawy stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Ponadto w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 68, poz. 360 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści przywołanych przepisów nie wynika zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest prawo związane z jednym i tym samym lokalem. Zatem nabywcą towaru czy usługi może być więcej niż jedna osoba, zaś dane zawarte w fakturze VAT muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Jednocześnie wskazać należy, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług rodzice i córka nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż rodzice Wnioskodawczyni rozpoczęli w 2010 r. budowę jednorodzinnego budynku mieszkalnego z wydzielonym lokalem użytkowym (gabinet ortodontyczny). W trakcie budowy, w dniu 9 maja 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny od rodziców udział wynoszący 2/3 części w prawie własności nieruchomości. Nieruchomość stanowi rozpoczęta budowa budynku mieszkalno - usługowego, w stanie surowym otwartym, z parterem przeznaczonym na cele prowadzonej działalności gospodarczej - gabinet lekarski. Obecnie jest kontynuowana realizacja projektu budowlanego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii czy faktury VAT od dnia darowizny za wykonane usługi budowlane mają być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, tj. Wnioskodawczynię i Jej rodziców.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku gdy nabywcą robót budowlanych dotyczących całości obiektu będą wszyscy współwłaściciele – w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni i Jej rodzice to na podstawie § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów, dane Zainteresowanej i Jej rodziców jako nabywców usług budowlanych winny być wymienione na fakturze wystawionej stosowanie do art. 106 ust. 1 ustawy w związku z ust. 4 tego artykułu. Natomiast w sytuacji gdy nabywcą przedmiotowych robót budowlanych będzie wyłącznie Wnioskodawczyni wówczas faktura VAT winna zawierać tylko dane Zainteresowanej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych przesłanek niż wskazane przez Zainteresowaną we własnym stanowisku. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż faktury za wykonane usługi budowlane mogą być wystawiane na nazwiska i imiona wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, jak również tylko na nazwisko jednego współwłaściciela jednakże należy zauważyć, iż to rzeczywisty przebieg transakcji wskazuje kto jest nabywcą usługi i na kogo powinna zostać wystawiona faktura, a nie fakt posiadania przez Zainteresowaną upoważnienia od rodziców do reprezentowania ich w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy kwestii określenia nabywców na fakturach VAT. Natomiast w zakresie stawki podatku VAT, jaką winny być opodatkowane usługi budowlane świadczone przez wykonawcę na rzecz Wnioskodawczyni wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawczyni.

Należy stwierdzić, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.