2019.10.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.445.2019.6.EG

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.445.2019.6.EG
z 14 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.) oraz z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi eksploatacji pojazdu samochodowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi eksploatacji pojazdu samochodowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.) oraz z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 3 października 2019 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

(ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca posiada samochód ciężarowy (środek trwały) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który posiada dwa rzędy siedzeń.

Pojazd ten wykorzystuje wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej – służy jako laweta. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

W pismach z dnia 2 września 2019 r., oraz z dnia 30 września 2019 r, Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Wnioskodawca informuje, że z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że przedmiotowy pojazd jest pojazdem specjalnym oraz spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określonych do tego przeznaczenia pojazdu. Wnioskodawca posiada samochód ciężarowy (środek trwały) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który posiada dwa rzędy siedzeń. Pojazd ten Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej – służy jako laweta. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.
Wydatki eksploatacyjne dotyczące pojazdu samochodowego są dokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy.
Wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem dotyczą okresów miesięcznych od 01.11.2018 r.
Pytanie dotyczy wydatków na części eksploatacyjne oraz paliwo.
Pojazd jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa, mającym nadwozie konstrukcyjne przeznaczone do przewozu pojazdów uszkodzonych. Ponadto w dowodzie rejestracyjnym znajduje się informacja o przeznaczeniu pojazdu do wykorzystania jako pomoc drogowa.
Całkowita dopuszczalna masa pojazdu wynosi 3,5 tony.
Od daty 10.11.2018 widnieje wpis w dowodzie o przeznaczeniu pojazdu jako pomoc drogowa.
Liczba miejsc 5 - dwa rzędy siedzeń.
Wnioskodawca nie złożył właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji VAT-26. W chwili obecnej odlicza 50% VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczać 100% podatku VAT od paliwa i innych wydatków związanych z tym samochodem mimo braku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy, z ustawy o VAT wynika, iż pełne odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przysługuje podatnikom, w przypadku gdy pojazdy te są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Chodzi tu m.in. o pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Do pojazdów tych – w myśl art. 86a ust. 9 ustawy o VAT – zalicza się m in.:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

Spełnienie wymagań dla ww. pojazdów stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Oznacza to, że podatnicy posiadający tego rodzaju pojazdy (np. z jednym rzędem siedzeń), mogą odliczać VAT naliczony od wydatków z nimi związanych w całości, pod warunkiem, że dla tych pojazdów przeprowadzone będzie dodatkowe badanie techniczne.

Jednak ze względu na to, że pojazd, o których mowa w niniejszym wniosku posiada dwa rzędy siedzeń, pełne odliczanie VAT naliczonego od wydatków z nim związanych możliwe jest jedynie wówczas, gdy sposób wykorzystania tych pojazdów, zwłaszcza określony w ustalonych przez podatnika zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (art. 86a ust 4 pkt 1 ustawy o VAT).

Ponadto prowadzenie szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu jest warunkiem dodatkowym, potwierdzającym wykorzystanie pojazdu wyłącznie do celów firmowych. Ewidencja taka powinna być prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystania samochodu do działalności gospodarczej, do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Podatnik wykorzystujący samochód osobowy wyłącznie do celów działalności gospodarczej, dla którego ma obowiązek prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiązany jest również zgłosić na formularzu VAT-26 ten pojazd właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Dopiero spełnienie wszystkich wymienionych powyżej warunków umożliwia odliczenie pełnego podatku naliczonego od poniesionych wszelkich wydatków związanych z tym samochodem.

Tym samym brak prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wyklucza możliwość odliczenia 100% podatku VAT od wydatków związanych z eksploatacją pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W tym miejscu wskazać należy, że szczegółowe regulacje odnoszące się do prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zawarte są w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
-jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez te stacje, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednia adnotacje o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 86a ust. 11 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, ze pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:

od dnia wprowadzenia zmian,
jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
1. od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
2. od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, ze pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
  -chyba ze zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Jak wynika z art. 86a ust. 17 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 5 przypadki, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uwzględniając specyfikę prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz konieczność przeciwdziałania nadużyciom wynikającym z wykorzystywania pojazdów do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą.

Stosownie do § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709) , warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach określone dla tych przeznaczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada samochód ciężarowy (środek trwały) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który posiada dwa rzędy siedzeń.

Pojazd ten wykorzystuje wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej – służy jako laweta. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu. Wydatki eksploatacyjne dotyczące pojazdu samochodowego są dokumentowane fakturami wystawionymi na rzecz Wnioskodawcy. Wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem dotyczą okresów miesięcznych od 01.11.2018 r. Pojazd jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pomoc drogowa, mającym nadwozie konstrukcyjne przeznaczone do przewozu pojazdów uszkodzonych. Ponadto w dowodzie rejestracyjnym znajduje się informacja o przeznaczeniu pojazdu do wykorzystania jako pomoc drogowa. Od daty 10.11.2018 widnieje wpis w dowodzie o przeznaczeniu pojazdu jako pomoc drogowa.

Wnioskodawca nie złożył właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego informacji VAT-26.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków i pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby dokonać odliczenia pełnej kwoty podatku VAT z tytułu wydatków związanych z samochodami wymienionymi w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy o VAT, warunkiem koniecznym jest, aby pojazdy te posiadały zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, przy czym powyższe winno wynikać również z dowodu rejestracyjnego zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że pojazd, o którym mowa we wniosku, nie będzie samochodem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy (wpis w dowodzie rejestracyjnym o przeznaczeniu pojazdu – pomoc drogowa), gdyż pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt l i pkt 2 ustawy są pojazdy, które mają jeden rząd siedzeń. Pojazd będący przedmiotem wniosku posiada dwa rzędy siedzeń i 5 miejsc do przewozu osób, zatem nie jest pojazdem, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy. Również w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy, nie wymieniono pojazdu specjalnego – pomoc drogowa. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowy pojazd nie będzie pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy.

Jednakże stosowanie do przepisu § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu bowiem z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że samochód, jest pojazdem specjalnym – pomoc drogowa i są spełnione warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, a pojazd ten ma nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów. Zatem należy uznać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika w myśl art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że samochód, jest pojazdem specjalnym – pomoc drogowa i są spełnione warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń, a pojazd ten ma nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów oraz wykorzystywany jest wyłącznie do czynności opodatkowanych to pomimo niezłożenia przez Wnioskodawcę informacji o tym pojeździe (VAT-26) do naczelnika urzędu skarbowego i nieprowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku od wydatków eksploatacyjnych, o ile nie zachodzą wyłączenia zawarte w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości Zainteresowany uzyskał z chwilą gdy z dokumentów pojazdu wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynikało, że pojazd ten jest pojazdem specjalnym, co zostało potwierdzone uzyskaniem przez Wnioskodawcę właściwej adnotacji w dowodzie, tj. w analizowanym przypadku w dniu 10 listopada 2018 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin