INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.10.2011 r. (data wpływu 31.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na usługi związane z doradztwem gospodarczym w związku z planowanym wprowadzeniem akcji na giełdę (bez emisji nowych akcji i podwyższenia kapitału zakładowego) – jest prawidłowe,
• zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi związane z doradztwem gospodarczym w związku z planowanym wprowadzeniem akcji na giełdę (bez emisji nowych akcji i podwyższenia kapitału zakładowego) oraz zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów w momencie poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator jednej z sieci. Akcjonariusze rozważali wprowadzenie akcji Spółki na Giełdę Papierów Wartościowych, bez emisji nowych akcji i podwyższenia dotychczasowego kapitału zakładowego. Wprowadzenie akcji Spółki na giełdę pozwoliłoby na dokonanie rynkowej wyceny wartości akcji, jak również otworzyłoby możliwość sprzedaży akcji przez niektórych akcjonariuszy i zwiększyłoby płynność akcji dla pozostałych akcjonariuszy, którzy po debiucie utrzymaliby akcje Spółki w swoich portfelach. Oczywistym efektem takiej sytuacji byłoby rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, zwiększenie jej wiarygodności poprzez poddanie wycenie rynkowej wartości posiadanego majątku i potencjału gospodarczego, oraz poddanie się sformalizowanym giełdowym procedurom przekazywania informacji o sytuacji finansowej. Prace nad realizacją tego projektu rozpoczęto na wniosek akcjonariuszy przekazany Zarządowi Spółki w drugiej połowie 2009 roku. Po rozpoczęciu prac, oraz ustaleniu harmonogramu projektu zostały podjęte stosowne uchwały Zarządu oraz Rady Nadzorczej Spółki w sprawie dalszej realizacji projektu. Ze względu na fakt, że wprowadzenie akcji na giełdę jest niezwykle złożonym od strony formalno prawnej i organizacyjnej procesem, Spółka zaangażowała doradców, którzy posiadali w tym zakresie stosowne doświadczenie i dawali gwarancję sprawnego i efektywnego poprowadzenia projektu. W celu realizacji projektu Spółka zatrudniła min. doradców prawnych (dla zapewnienia zgodności dokumentów z wymogami w zakresie formalnoprawnym), doradców inwestycyjnych (sporządzenie stosownych dokumentów dla organów giełdy), audytora (dla przeprowadzenia wymaganego przez przepisy prawa badania ksiąg rachunkowych), oraz agencję ratingową (w celu dokonania oceny standingu finansowego według standardów rynkowych). Ponadto Spółka utworzyła tzw. „data room”, czyli kompleksowy zbiór dokumentów niezbędnych do przygotowania prospektu emisyjnego. W data room przechowywane były dokumenty tajne i poufne, mające istotne znaczenie dla funkcjonowania Spółki zarówno w okresie prowadzenia prac nad projektem, jak w kolejnych latach. Realizacji projektu w Spółce nadano wysoki priorytet poufności, osoby delegowane do projektu, przed przystąpieniem do prac składały stosowne oświadczenie o zachowaniu w poufności wszystkich informacji pozyskanych w ramach tej pracy. Zachowanie poufności wrażliwych danych wynikało z konieczności zapewnienia transparentnego przebiegu procesu a w przyszłości równego dostępu do informacji wszystkich potencjalnych inwestorów. Potencjalny wyciek informacji mógłby stawiać niektórych z zainteresowanych w uprzywilejowanej pozycji. Co więcej takie informacje mogłyby być również wykorzystane na rynku przeciwko Spółce. Mimo znacznego zaangażowania prac, proces nie został zakończony wprowadzeniem akcji Spółki na giełdę. Ostatecznie Walne Zgromadzenie nie podjęło decyzji o przeprowadzeniu oferty publicznej, w wyniku czego Spółka odstąpiła od realizacji dalszych działań w ramach projektu. W związku z powyższym wydatki Spółki ograniczyły się jedynie do ogólnych kosztów doradztwa gospodarczego, w tym prawnego, inwestycyjnego, audytora i agencji ratingowej. Spółka nie poniosła wydatków związanych z samym wprowadzeniem akcji na giełdę: opłaty za wpis do ewidencji papierów wartościowych, opłaty należne Komisji Nadzory Finansowego, opłaty roczne na rzecz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na usługi związane z doradztwem gospodarczym (m.in. prawnym, inwestycyjnym, audytorskim, ratingowym) w związku planowanym wprowadzeniem jej akcji na giełdę stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o CIT...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę należy uznać za koszty pośrednie w rozumieniu art. 15 ust 4d ustawy o CIT i wykazać jako koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia...
3. Czy Spółka posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu powyższych wydatków na podstawie art. 86 ust 1 ustawy o VAT...
   
   

Przedmiotowa interpretacja została wydana w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Koszty poniesione w związku z rozpoczęciem realizacji projektu wprowadzenia jej akcji na giełdę były pośrednio związane z bieżącą działalnością Spółki. Ich poniesienie było niezbędne do realizacji jednego z celów Spółki uzyskania niezależnej rynkowej wyceny posiadanego przez nią kapitału i potencjału rozwoju. Taką wycenę gwarantuje tylko i wyłącznie wolny rynek kapitałowy, którym bezsprzecznie jest Giełda Papierów Wartościowych. Dodatkowo, poprzez wprowadzenie akcji na giełdę, Spółka uzyskałaby większą wiarygodność u jej dotychczasowych oraz potencjalnych kontrahentów biznesowych. Wprowadzenie akcji na publiczny rynek regulowany powinno również w przyszłości skutkować pozyskaniem nowych klientów i kontrahentów oraz zwiększeniem obrotów osiąganych przez Spółkę w kolejnych łatach. Powszechna jest opinia, że spółkom giełdowym stawia się wyższe wymagania i standardy w zakresie jakości produkcji i usług oraz informowania opinii publicznej o wszystkich istotnych dla Spółki i użytkowników jej usług, faktach.

Wprowadzenie akcji na giełdę wymaga specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, którego Spółka nie posiadała. Dlatego też, niezbędnym z punktu widzenia Spółki okazało się zaangażowanie niezależnych specjalistycznych podmiotów, które zawodowo zajmują się doradztwem prawnym, inwestycyjnym i strategicznym przy realizacji tego typu procesów. Do wprowadzenia akcji na rynek publiczny niezbędne jest podjęcie szeregu czynności prawnych i faktycznych m.in. przygotowanie prospektu emisyjnego. Co prawda, w wyniku braku ostatecznych decyzji akcjonariuszy taki dokument w wersji ostatecznej nigdy nie powstał, ale Spółka rozpoczęła prace przygotowawcze w tym zakresie — zatrudniła biegłego rewidenta do przeprowadzenia badania ksiąg, przygotowywała niezbędne dane finansowe, marketingowe i biznesowe, utrzymywała data room. W związku z realizacją omawianego projektu, Spółka poniosła szereg wydatków, które jej zdaniem miały charakter kosztów pośrednich. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (dalszego intensywnego rozwoju Spółki), ale nie miały bezpośredniego powiązania z usługami świadczonymi przez Spółkę. Były to wydatki o charakterze ogólnych kosztów zarządu (doradztwo strategiczne, doradztwo prawne, badanie ksiąg), rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu wdacie poniesienia (zgodnie z normą prawa wyrażoną w art. 15 ust 4d ustawy o CIT). Zasadność powyższej klasyfikacji podatkowej poniesionych wydatków znajduje również swoje potwierdzenie w uchwale NSA z dnia 24 stycznia bieżącego roku, sygn. akt II FPS 6/10. Co prawda sędziowie NSA rozważali kwestię możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podwyższenie kapitału zakładowego w związku z emisją nowych akcji, jednakże wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy przepisów ustawy o CIT mają uniwersalny charakter i znajdą odpowiednie zastosowanie również w przedmiotowej sprawie. NSA uznał bowiem, że kosztem uzyskania przychodu nie są jedynie wydatki bezpośrednio związane z emisją nowych akcji, bez poniesienia których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego. Do kosztów tych zaliczono: opłaty notarialne, sądowe, giełdowe; koszty druku dokumentów akcyjnych; koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego. Natomiast wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem osoby prawnej, służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu, chyba że zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust I ustawy o CIT. Do wydatków takich można zaliczyć koszty doradztwa inwestycyjnego, pomoc prawną, usługi audytorskie, usługi marketingowe, itp. Okolicznością nie mającą znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest to, że nie doszło do wprowadzenia akcji Spółki do publicznego obrotu. Dla klasyfikacji podatkowej istotna jest ocena istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a możliwością uzyskania przychodów. Ocena ta powinna być dokonana na moment ponoszenia wydatku, a nawet wcześniej na moment podejmowania decyzji o poniesieniu wydatku. W utrwalonej linii orzecznictwa sądowego podkreśla się, że poniesienie wydatku nie musi skutkować faktycznym uzyskaniem przychodu. „Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo -skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak „skutku”, tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu” (wyrok NSA z 27 stycznia 2003 r sygn. akt III SA 1652/2001). Natomiast w wyroku z 25 stycznia 2001 r. (sygn. akt 111 SA 2295/99) sąd stwierdził, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów na gruncie ustawy (...) o podatku dochodowym od osób prawnych (...)„ to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo -skutkowy, z którego wynika, że poniesienie wydatku ma wpływ lub może mieć wpływ na powstanie albo zwiększenie tego przychodu, a nie osiągnięcie faktycznego przychodu. Momentem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest moment dokonania owego wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu ( art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), chyba że zachodzi wyjątek od tej zasady wyrażony w zdaniu pierwszym art. 15 ust. 4”. Można więc uznać, że wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu, przy założeniu, że racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z poniesionym wydatkiem spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu. W wyroku NSA z dnia 2 grudnia 2005 sygn. akt II FSK 11/05 stwierdzono: Stosownie do treści tego przepisu ( art. 15 ust 1 ustawy o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, tzn. z istniejącym po stronie podatnika zamiarem uzyskania lub powiększenia sumy przychodów w wyniku poniesienia tych wydatków. Kryterium subiektywne, a takim jest ono z woli ustawodawcy winno uwzględniać punkt widzenia podatnika. Związek przyczynowy występować musi pomiędzy poniesionym kosztem a przychodem osiągniętym lub zamierzonym i nieosiągniętym, i w tym znaczeniu wchodzi w grę także kryterium obiektywne pozwalające na ocenę czy konkretny koszt jest - lub może być przydatny - z punktu widzenia celu, o jakim mowa wyżej.” Natomiast w dalszej części uzasadnienia wskazano: „Podkreślić także należy, iż decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a nawet niewspółmiernie mniejszej, od poniesionych nakładów. Zasadniczo błędne byłoby odtwarzanie związku pomiędzy wydatkami a rzeczywiście uzyskanymi przychodami, istotny jest związek pomiędzy kosztem poniesionym a celem/projekcją/uzyskania przychodu.” Z kolei w wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2007, sygn. I SA/Po 1136/07 stwierdzono: „Literalna wykładnia art. 22 ust. 1 ustawy, a w szczególności użytego w nim zwrotu „w celu” wskazuje, że pierwszoplanowe znaczenie ma rzeczywisty zamiar podatnika, a nie ostateczny skutek. Każdorazowo przy ocenie charakteru poniesionego kosztu niezbędna jest obiektywna ocena wszystkich uwarunkowań, które istniały w czasie ponoszenia kosztów, które mogą zmieniać się w czasie i na które mogą oddziaływać także przyczyny niezależne od woli i świadomości podatnika.”

W świetle powyższego zarówno kwestia uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodu i możliwość ich rozpoznania w dacie poniesienia wydatku nie powinna budzić wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.