Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.562.2019.1.ALN
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 23 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla sprzedaży nagrobków z montażem jako część usługi pogrzebowej lub samodzielnie jako nagrobek z montażem bez świadczenia ww. usługi pogrzebowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla sprzedaży nagrobków z montażem jako część usługi pogrzebowej lub samodzielnie jako nagrobek z montażem bez świadczenia ww. usługi pogrzebowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność od 09.10.2017 r., korzysta ze zwolnienia ze względu na nieprzekroczenie 200.000 PLN obrotu (art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT). Osiągnięty obrót z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej niebawem przekroczy ustawowe 200.000 PLN. Przeważającym PKD w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest 45.20.Z, tj. konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli.

Wnioskodawca zajmuje się również: cięciem, formowaniem i wykańczaniem kamienia o czym mówi PKD 23.70.Z. Podklasa ta obejmuje:

• cięcie, formowanie i wykańczanie kamienia dla budownictwa, drogownictwa, dekarstwa, do wykonywania nagrobków na cmentarzach itp.;
  

• produkcję mebli z kamienia;
  

• wykonywanie posągów innych niż artystyczne.
  
  

Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług, polegających na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci na zlecenie rodzin. Polega to przede wszystkim na:

• przygotowaniu miejsca do montażu nagrobka na cmentarzu;
  

• montażu i pracach związanych z montażem nagrobka;
  

• wykonywaniu tablic;
  

• demontażu istniejącego nagrobka;
  

• sprzedaży gotowych pomników pod wymiar.
  
  

Zgodnie z PKWiU, usługi pogrzebowe i pokrewne zostały sklasyfikowane pod symbolem 96.03. W grupowaniu: 96.03 - sklasyfikowane są następujące usługi pogrzebowe i pokrewne:

• 96.03.1 - Usługi pogrzebowe i pokrewne;
  

• 96.03.12.0 - Usługi pogrzebowe.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie ww. usługi wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180. zakwalifikowanych do PKWIU 96.03 i winny być opodatkowane obniżoną stawką 8%.

Dlatego też, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, polegające na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci na zlecenie rodzin mieszczą się w PKWiU w grupowaniu 96.03 i mogą podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku 8%.

Zatem można zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% do następujących usług, zakwalifikowanych jako usługi pogrzebowe (PKWiU 96.03):

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu w związku z pochówkiem na podstawie aktu zgonu;
  

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu zamawianego przez osobę żyjącą powyżej 75 lat;
  

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu zamawianego przez osobę żyjącą bez względu na wiek;
  

• wykonanie kwater wraz z ich montażem na cmentarzu, jako przygotowanie do pogrzebu;
  

• wykonanie kwater wraz ich montażem na cmentarzu, dla osób żyjących, czyli sprzedaży grobów;
  

• wykonanie kompleksowej usługi, tj. montażu nagrobka i kwater na cmentarzu;
  

• wykonanie demontażu i montażu istniejących nagrobków lub grobowców do pogrzebu wraz z usługą literniczą.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z tym, Wnioskodawca wnosi zapytanie o poprawność stosowania stawki VAT 8%.

Czy Wnioskodawca ma prawo zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% dla sprzedaży nagrobków z montażem jako część usługi pogrzebowej oraz samodzielnie jako nagrobek z montażem bez świadczenia usługi pogrzebowej?

Wszystkie ww. usługi wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180, zakwalifikowanych do PKWiU 96.03 i winny być opodatkowane obniżoną stawką 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki podatku 8% jest zasadne, gdyż zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w grupowaniu 96.03 mieszczą się: Usługi pogrzebowe i pokrewne wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną”, a z wyjaśnień do PKWiU wynika, natomiast, że stanowiące rozszerzenie powyższej klasy 96.03.

Dlatego też, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, polegające na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci na zlecenie rodzin mieszczą się w PKWiU w grupowaniu 96.03 i mogą podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia, przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Jak wynika z treści § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) – do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki w wysokości 23% ma zatem charakter reguły ogólnej. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m.in.: cięciem, formowaniem i wykańczaniem kamienia PKD 23.70.Z. Wnioskodawca zajmuje się również świadczeniem usług, polegających na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci na zlecenie rodzin. Polega to przede wszystkim na: przygotowaniu miejsca do montażu nagrobka na cmentarzu, montażu i pracach związanych z montażem nagrobka, wykonywaniu tablic, demontażu istniejącego nagrobka, sprzedaży gotowych pomników pod wymiar.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie ww. usługi wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180. zakwalifikowanych do PKWIU 96.03 i winny być opodatkowane obniżoną stawką 8%. Dlatego też, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, polegające na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci na zlecenie rodzin mieszczą się w PKWiU w grupowaniu 96.03 i mogą podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku 8%.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, że przy sprzedaży nagrobków z montażem jako część usługi pogrzebowej lub samodzielnie jako nagrobek z montażem bez świadczenia ww. usługi pogrzebowej zastosowanie znajdzie obniżona 8% stawka podatku VAT, gdyż wszystkie świadczone przez Wnioskodawcę usługi wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180, zakwalifikowanych do PKWiU 96.03.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz zadane przez Zainteresowanego w tym kontekście pytanie wskazać należy, że aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy ustalić, czy świadczone przez Niego usługi stanowią świadczenie złożone, tj. usługę kompleksową, czy też szereg niezależnych od siebie usług.

Odnosząc się do problematyki świadczenia złożonego, należy wskazać, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Z utrwalonego orzecznictwa TSUE wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy.

Powyższe potwierdza TSUE m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd), w którym, odnosząc się do art. 2(1) VI Dyrektywy, uznał, że z przepisu tego wynika, po pierwsze, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, po drugie zaś, że świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Ponadto, Trybunał podkreślił, że: „świadczenie jednolitej usługi ma miejsce w szczególności w przypadkach, gdy jeden lub więcej elementów może być uznany za tworzący świadczenie (usługę) główne podczas, gdy jeden lub więcej elementów mogą być uznane za świadczenia (usługi) dodatkowe, do których stosuje się te same konsekwencje podatkowe, jak w przypadku świadczenia (usługi) głównego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej”.

Jednym z istotniejszych orzeczeń przytaczanych przez szereg komentatorów, jak i sam TSUE w późniejszych orzeczeniach, jest sprawa z 27 października 2005 r. C-41/04 (Levob Verzekeringen). W wyroku tym TSUE zawarł kilka cennych uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – wg TSUE – w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29) (pkt 20 orzeczenia Levob).

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku TSUE należy przyjąć, że nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

Jak już wcześniej wskazano, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

W celu ustalenia, czy opisana w przedmiotowej sprawie usługa wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu lub wykonania kwater montażu ich na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci, stanowi kilka niezależnych usług, czy jedną kompleksową należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w grupowaniu 96.03 mieszczą się „Usługi pogrzebowe i pokrewne”.

Jak wynika z wyjaśnień do PKWiU, stanowiące rozszerzenie powyższej klasy 96.03:

1. grupowanie 96.03.11.0 „Usługi cmentarzy i usługi związane z przeprowadzeniem kremacji” obejmuje:
   • usługi zarządzania i utrzymywania cmentarzy,
   • usługi związane z opieką i pielęgnacją grobów i miejsc pochówku,
   • usługi związane z przeprowadzaniem kremacji,
   • usługi w zakresie liternictwa nagrobkowego wykonywane przez obsługę cmentarza,
   • usługi dzierżawy lub sprzedaży grobów;

2. grupowanie 96.03.12.0 „Usługi pogrzebowe” obejmuje:
   • usługi związane z przygotowaniem ceremonii pogrzebowych lub kremacyjnych,
   • usługi związane z przeprowadzeniem pochówku lub ekshumacji,
   • usługi balsamowania zwłok,
   • usługi instytucji pogrzebowych,
   • przewóz zwłok związany z ceremonią pogrzebową,
   • usługi pogrzebowe dla zwierząt domowych.
   
   
   
   

Grupowanie to nie obejmuje: usług religijnych związanych z uroczystościami pogrzebowymi, sklasyfikowanych w grupowaniu 94.91.10.0.

Tak więc usługa pogrzebowa to czynności związane z obsługą „zmarłych”, pochówkiem i urządzeniem pogrzebów i następuje zawsze w celu pogrzebania zwłok.

Jak wynika ze Słownika języka polskiego „pochówek” oznacza chowanie (grzebanie) zmarłego. Najczęstszą formą pochówku współcześnie jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi w trumnie oraz kremacja zwłok. Nazwa „pochówek” związana jest zatem z miejscem w odróżnieniu od „pogrzebu”, z którym związany jest obyczaj, obrzęd.

Pod poz. 180 załącznika nr 3 do ustawy, wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 96.03 usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną.

Mając na uwadze dokonaną wyżej analizę, trzeba podkreślić, że usługą pogrzebową jest zespół czynności wykonywanych w ramach jednego zlecenia, związanych z ceremonią pogrzebową (tj. z momentem pochówku), czyli m.in.: przygotowanie zwłok do pochówku, dostarczanie trumny, transport zwłok na miejsce pochówku, pochowanie zwłok, jak również z załatwianiem formalności związanych z pogrzebem. Natomiast wykonanie kamiennego nagrobka („stawianie pomnika”) w miejscu pochowania osoby zmarłej odbywa się dopiero po jakimś czasie po pogrzebie. Zatem nie istnieje związek wykonania tego nagrobka z samą ceremonią pogrzebową, tj. z pochówkiem.

Należy wskazać, że wykonanie nagrobka stanowi cel sam w sobie, a tym samym stanowi odrębne niezależne świadczenie od obsługi ceremonii pogrzebowej. Zatem usługi montażu nagrobka nie można uznać za usługę kompleksową z usługą pogrzebową.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nagrobków z montażem, w żadnym z przypadków nie można uznać za kompleksową usługę pogrzebową. Nie jest zatem prawidłowe traktowanie przez Wnioskodawcę tych czynności jako usługi kompleksowej i stosowanie do niej preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z poz. 180 załącznika nr 3 do ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, tj. prawidłowości stosowania 8% stawki VAT dla sprzedaży nagrobków z montażem jako część usługi pogrzebowej lub samodzielnie jako nagrobek z montażem bez świadczenia ww. usługi pogrzebowej, traktowanych jako kompleksowa usługa sklasyfikowana w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180, zakwalifikowanych do PKWiU 96.03. W przedmiotowej sprawie tutejszy organ nie rozstrzygał zatem kwestii stawki VAT dla poszczególnych dostaw dokonywanych przez Wnioskodawcę ponieważ przedmiotowa kwestia nie została objęta pytaniem i nie zostało w tym zakresie przedstawione stanowisko Wnioskodawcy, tym samym – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – nie może być rozpatrzona.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.