Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.509.2019.2.EG
z 5 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 6 działek powstałych po podziale – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży 6 działek powstałych po podziale.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 października 2019 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mową darowizny (Aktem Notarialnym) z dnia ... roku, sporządzoną w Kancelarii Notarialnej ... (rep A nr ...) Wnioskodawca otrzymał od ojca ..., darowiznę w postaci działek A, B, C w obrębie .... Działki tworzą gospodarstwo rolne o powierzchni ... m². Wnioskodawca zamierzał wybudować na nich dom i w roku 2014 uzyskał pozwolenie na budowę nr ... i rozpoczął budowę domu. W trakcie budowy okazało się, że Wnioskodawca nie ma wystarczających środków na kontynuację budowy. W związku z tym podjął decyzję o podziale działki na kilka mniejszych, celem sprzedaży części z nich, a środki z ewentualnej sprzedaży przeznaczyć na dokończenie budowy. Decyzją Wójta Gminy ... znak ... z dnia ... został zatwierdzony podział na 8 działek: nr D, powierzchnia ... .ha nr E, powierzchnia ... ha nr F, powierzchnia ... ha nr G, powierzchnia ... ha nr H, powierzchnia ... ha nr I, powierzchnia ... ha nr J, powierzchnia ... ha nr K, powierzchnia ... ha z czego na działce D trwa budowa domu Wnioskodawcy, działka E zostanie dla Dziecka jak dorośnie. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej i nie wykorzystywał ww. nieruchomości w tym celu. Nigdy wcześniej nie sprzedawał żadnej działki. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Pomimo zamiaru ich sprzedaży, Wnioskodawca nie będzie w żaden profesjonalny sposób przygotowywał nieruchomości do sprzedaży - nie zamierza doprowadzać do nich jakichkolwiek mediów, utwardzać dróg wewnętrznych, ogradzać siatką, czy też czynić jakichkolwiek nakładów na ich zagospodarowanie czy uatrakcyjnienie. Do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedano jeszcze ani jednej działki. Wnioskodawca nie powierzył też sprzedaży żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Czynności sprzedaży działek w ocenie Wnioskodawcy będą okazjonalne. Wnioskodawca nie zakłada, że sprzedaż działek będzie odbywać się w formie ciągłej i tym samym winien być traktowany wyłącznie jako wyprzedaż majątku prywatnego. Wnioskodawca planuje zamieszczenie stosownych ofert sprzedaży za pośrednictwem sieci Internet lub gazet o zasięgu lokalnym z wyłączeniem jednak powierzenia sprzedaży ww. działek profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
   
2. Do czasu sprzedaży działek F, G, H, I, J i nr K będą wykorzystywane do zaspokajania bieżących potrzeb (produkcja rolna).
   
3. Do czasu podziału działek A, B, C na działki D, E, F, G, H, I, J, K, (z czego D to działka zabudowana) działki A, B, C były oddane w dzierżawę bezpłatną mamie Wnioskodawcy …. Po podziale nie są już dzierżawione.
   
4. Działki F, G, H, I, J i nr K są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) na własne potrzeby z wyłączeniem działów specjalnych produkcji rolnej.
   
5. W rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym.
   
6. W odpowiedzi na pytanie Organu, cyt.: „Czy z ww. działek Wnioskodawca dokonuje/będzie dokonywał dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawca wskazał – „Tak. Na własne potrzeby.”.
   
7. Dostawa tych produktów jest/będzie zwolniona od podatku VAT.
   
8. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej a tym bardziej w zakresie usług developerskich.
   
9. Decyzja w warunkach zabudowy została wydana jednocześnie na działki A, B, C ponieważ wszystkie trzy działki biegną wzdłuż gospodarstwa, dając łącznie szerokość ok 30 m.
   
10. Pozwolenie na budowę zostało wydane jednocześnie na działki A, B, C ponieważ wszystkie trzy działki biegną wzdłuż gospodarstwa, dając łącznie szerokość ok 30 m.
    
11. Podzielone zostały wszystkie trzy działki (A, B, C).
    
12. Wszystkie działki po podziale mają dostęp do drogi gminnej biegnącej wzdłuż tych działek. Nie było potrzeby wydzielania dróg wewnętrznych.
    
13. W odpowiedzi na pytanie Organu, cyt.: „Czy na dzień sprzedaży dla działek nr F, G, H, I, J i nr K zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy? Jeżeli tak, to należy wskazać:
    1. kiedy decyzja zostanie wydana?”, Wnioskodawca wskazał, że: „To zależy od ewentualnego nowego nabywcy. Z tego co wiem to zainteresowany zakupem występuje do gminy o warunki zabudowy”.
       
    2. „z czyjej inicjatywy nastąpi wydanie decyzji o warunkach zabudowy?”, Wnioskodawca wskazał, że: „Wydanie decyzji o warunkach zabudowy nastąpi z inicjatywy nabywcy”.
14. Przed sprzedażą działek F, G, H, I, J i nr K nie będą składane wnioski o pozwolenie na budowę. O pozwolenie na budowę będzie wnioskował ewentualny nabywca.
    
15. Na pytanie Organu, cyt.: „Jakie inne pozwolenia, decyzje zostaną wydane przed sprzedażą ww. działek?”, Wnioskodawca wskazał, cyt. „z tego co się orientuję, przed sprzedażą działek będą potrzebne: wypis z rejestru gruntów, zaświadczenie o istniejącym planie zagospodarowania przestrzennego lub braku planu zagospodarowania przestrzennego, zaświadczenie o braku objęcia działki uproszczonym planem urządzania lasu”.
    
    

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji prawa podatkowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu dostawy sześciu działek (F, G, H, I, J, K).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży wspomnianych powyżej działek (F-K) Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży ww. działek pomimo iż stanowią one obecnie tereny budowlane nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT albowiem Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Dla celów podatku VAT działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT można wywnioskować, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzalny), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód, czyli przez podmiot występujący w odniesieniu do takiej czynności w charakterze podatnika. Podobnego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2010 r. (nr ITPP1/443-367/10/BS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą działek powstałych po podziale – za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Na podstawie umowy darowizny z dnia …. Wnioskodawca otrzymał darowiznę w postaci działek. Działki tworzą gospodarstwo rolne. Wnioskodawca na przedmiotowych działkach rozpoczął budowę domu, jednak z braku wystarczających środków na kontynuowanie budowy podjął decyzję o podziale działek na kilka mniejszych celem ich sprzedaży.

Decyzją Wójta został zatwierdzony podział na 8 działek: z czego na jednej z działek trwa budowa domu Wnioskodawcy, druga zostanie dla Dziecka. Do czasu podziału działek A, B, C na działki D, E, F, G, H, I, J, K, (z czego D to działka zabudowana) działki A, B, C były oddane w dzierżawę bezpłatną mamie Wnioskodawcy …. Po podziale nie są już dzierżawione.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej i nie wykorzystywał ww. nieruchomości w tym celu. Nigdy wcześniej nie sprzedawał żadnej działki. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Pomimo zamiaru ich sprzedaży, Wnioskodawca nie będzie w żaden profesjonalny sposób przygotowywał nieruchomości do sprzedaży – Wnioskodawca nie zamierza doprowadzać do nich jakichkolwiek mediów, utwardzać dróg wewnętrznych, ogradzać siatką, czy też czynić jakichkolwiek nakładów na ich zagospodarowanie czy uatrakcyjnienie. Wnioskodawca planuje zamieszczenie stosownych ofert sprzedaży za pośrednictwem sieci Internet lub gazet o zasięgu lokalnym z wyłączeniem jednak powierzenia sprzedaży ww. działek profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami.

Działki są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej polegającej na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) na własne potrzeby z wyłączeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy wskazać, że jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z kolei, umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, zgodnie bowiem z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami takiej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, iż działki A, B, C były oddane w dzierżawę bezpłatną – jednakże biorąc pod uwagę ww. definicje z Kodeksu cywilnego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie działki były przedmiotem nieodpłatnego udostępnienia (użyczenia) a nie przedmiotem umowy dzierżawy.

Stwierdza się, zatem iż przedmiotowa nieodpłatna dzierżawa gruntu (nie skutkująca korzyścią majątkową) nosi znamiona użyczenia i nie została dokonana dla celów zarobkowych. W związku z powyższym postępowania Wnioskodawcy nie można zdefiniować jako prowadzenia działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż 6 działek powstałych po podziale nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży 6 działek powstałych po podziale Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek powstałych po podziale działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż 6 działek powstałych po podziale nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż 6 działek powstałych po podziale nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca, w związku z dostawą przedmiotowych działek, będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży 6 działek powstałych po podziale.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym wskazano, iż Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności mających na celu zwiększenie atrakcyjności sprzedawanych przez niego działek, tj. uzbrojenie terenu, stworzenie infrastruktury niezbędnej dla nadania działkom statusu działek budowlanych. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży 6 działek po podziale tj. jednego zdarzenia przyszłego, to zgodnie z art. 14f § 1 wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast, Wnioskodawca wniósł opłatę w kwocie 240 zł, różnica w kwocie 200 zł zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r., zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.