Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.109.2019.1.MD
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2019 r. (data wpływu – 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych od ojca, obywatela Turcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania darowizny środków pieniężnych od ojca, obywatela Turcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem Turcji. Wnioskodawca od września 2016 r. mieszka w Polsce na podstawie pozwolenia na pobyt czasowy (Karta Pobytu Czasowego). Wnioskodawca pracuje w Polsce i tu posiada ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Wnioskodawca nie pozostaje w związku małżeńskim.

Ojciec Wnioskodawcy jest obywatelem Turcji. Ojciec Wnioskodawcy mieszka i pracuje w Turcji. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z ojcem ustną umowę darowizny stanowiącą zdarzenie przyszłe. Do zawarcia umowy darowizny dojdzie do końca 2019 r. Wolą ojca Wnioskodawcy jest dokonanie na rzecz syna darowizny środków pieniężnych. Wnioskodawca wyrazi zgodę na przyjęcie darowizny.

Wnioskodawca będzie obdarowanym, a ojciec Wnioskodawcy darczyńcą. Kwota planowanej darowizny, tj. środków pieniężnych, będzie wyższa od limitu określonego w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Darowizna środków pieniężnych nastąpi w obcej walucie, tj. w euro.

Ojciec Wnioskodawcy planuje przelać darowane środki pieniężne z rachunku bankowego prowadzonego w banku w Turcji na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank w Polsce. Ojciec Wnioskodawcy dokona przelewu z jego osobistego konta, którego jest jedynym właścicielem. Ojciec Wnioskodawcy dokona jednorazowego przelewu darowanych środków pieniężnych. Wnioskodawca udokumentuje ten fakt potwierdzeniem przelewu lub wyciągiem bankowym.

Wnioskodawca i jego ojciec nie zawrą umowy w formie aktu notarialnego, bowiem Wnioskodawca przebywa w Polsce a jego ojciec w Turcji. Niemożliwe jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego na odległość.

W ostatnich pięciu latach Wnioskodawca nie otrzymał od ojca żadnej innej darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wobec Wnioskodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn?
2. Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn pod warunkiem, że nabycie zostanie przez Wnioskodawcę zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. od dnia obciążenia rachunku bankowego darczyńcy?
3. Czy darowane w walucie obcej środki pieniężne należy przeliczyć według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. na dzień obciążenia rachunku bankowego darczyńcy?
4. Czy w deklaracji SD-Z2 należy wskazać kwotę stanowiącą nadwyżkę nad kwotą stanowiącą limit określony w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. różnicę między kwotą stanowiącą przedmiot darowizny a kwotą wolną od podatku)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym wobec Wnioskodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Co za tym idzie, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn pod warunkiem, że nabycie zostanie przez Wnioskodawcę zgłoszone właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Nadto, Wnioskodawca wykaże fakt otrzymania darowizny potwierdzeniem przelewu lub wyciągiem z konta bankowego. Dniem powstania obowiązku podatkowego będzie dzień obciążenia rachunku bankowego darczyńcy. Od tego dnia rozpocznie się bieg 6-ścio miesięcznego terminu do złożenia stosownego formularza SD-Z2.

W formularzu SD-Z2 Wnioskodawca zobowiązany jest wskazać kwotę stanowiącą nadwyżkę nad kwotą stanowiącą limit określony w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. różnicę między kwotą darowizny a kwotą wolną od podatku). Jako, że darowizna zostanie dokonana w walucie obcej (tj. euro) – Wnioskodawca zobowiązany jest do przeliczenia równowartości tej kwoty na walutę PLN według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca przywołał treść art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1, art. 14 ust. 1-3, art. 4a ust. 1, 3 i 4 a także art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz art. 888 Kodeksu cywilnego wskazując, że w związku z faktem, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji darowizny, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie Kodeks cywilny.

Jak wynika z treści ww. przepisów, w celu skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn należy spełnić łącznie następujące warunki:

• podmiotem nabywającym własność rzeczy lub praw majątkowych powinien być: małżonek, zstępny, wstępny, pasierb, rodzeństwo, ojczym lub macocha;
• nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych powinno zostać zgłoszone przez nabywającego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy) – warunek ten nie dotyczy jednak nabycia następującego na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego (art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy),
• udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
  
  

Mając na uwadze wymienione przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcę obowiązują przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawca od 2016 r. mieszka i pracuje w Polsce. Wnioskodawca otrzyma darowiznę od ojca (darczyńca jest wstępnym Wnioskodawcy) – czyli osoby zaliczanej do I grupy podatkowej.

W przedmiotowej sprawie ojciec Wnioskodawcy planuje zdarzenie przyszłe, tj. planuje dokonać darowizny środków pieniężnych (waluta EURO) w wysokości przekraczającej kwotę wolną od podatku. Środki pieniężne zostaną przelane z rachunku bankowego ojca Wnioskodawcy (prowadzony przez bank w Turcji) na rachunek bankowy Wnioskodawcy (prowadzony przez bank w Polsce). Wobec tego Wnioskodawca będzie dysponował potwierdzeniem przelewu stanowiącym dowód otrzymania darowizny.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Ponieważ darowizna, którą w przyszłości otrzyma Wnioskodawca od swojego ojca, nie przybierze formy aktu notarialnego – stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy powstanie w razie zawarcia umowy bez zachowania formy aktu notarialnego z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia. Spełnienie świadczenia nastąpi wtedy, gdy darowizna zostanie wykonana, a zatem kiedy nastąpi wydanie obdarowanemu przedmiotu darowizny.

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych, w terminie 6-miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W przypadku darowizny środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym darczyńcy – wydanie oznacza obciążenie rachunku darczyńcy. Z uwagi na fakt, że darowizna zostanie dokonana w walucie obcej (EURO), Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać stosowanego przeliczenia na walutę PLN. W deklaracji SD-Z2 należy wskazać kwotę darowizny wyrażoną w walucie polskiej. W formularzu SD-Z2, w polu nr 82, Wnioskodawca zobowiązany jest wskazać kwotę stanowiącą nadwyżkę nad kwotą stanowiącą limit określony w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. różnicę między kwotą darowizny a kwotą wolną od podatku). Jako, że darowizna zostanie dokonana w walucie obcej (tj. euro) – Wnioskodawca zobowiązany jest do przeliczenia równowartości tej kwoty na walutę PLN według kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze opisany wyżej stan faktyczny i powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z płacenia podatku od darowizn na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, o ile dokona zgłoszenia, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn w zakresie nabycia środków pieniężnych tytułem darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

W myśl art. 2 tej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 ww. ustawy, podatkowi nie podlega nabycie własności rzeczy ruchomych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych podlegających wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli w dniu nabycia ani nabywca, ani też spadkodawca lub darczyńca nie byli obywatelami polskimi i nie mieli miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak z powyższych przepisów wynika, nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą; jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast nabycie przez osobę fizyczną rzeczy i praw majątkowych tytułem darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn, jeżeli:

• nabywane rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą, jednakże w chwili zawarcia umowy darowizny nabywca nie jest obywatelem polskim lub nie ma miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub,
• nabywane rzeczy ruchome znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub nabywane prawa majątkowe wykonywane są na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale w dniu nabycia zarówno darczyńca jak i obdarowany nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu lub siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Uogólniając, należy stwierdzić, że ustawodawca w ustawie o podatku od spadków i darowizn określił dwa samoistne stany prawne – normujące odmienne zdarzenia – w zakresie przysporzenia majątkowego, z którymi prawo wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Pierwszy, określony w treści art. 1 ww. ustawy, odnosi się do nabycia rzeczy lub praw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od obywatelstwa czy też miejsca zamieszkania uprawnionej osoby fizycznej.

Drugi stan prawny, określony w art. 2 cyt. ustawy, odnosi się do posiadania obywatelstwa polskiego lub miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca jako wiodącą przyjął zasadę domicylu, zgodnie z którą obowiązek podatkowy ciąży na osobie mającej stałe miejsce zamieszkania w Polsce, nawet gdy chodzi o nabycie rzeczy lub praw majątkowych za granicą. Drugą zaś z zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania jest zasada obywatelstwa i miejsca stałego pobytu, stosownie do której obowiązek podatkowy powstaje z momentem otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny, jeżeli nabywca jest obywatelem polskim lub ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Turcji. Wnioskodawca od września 2016 r. mieszka w Polsce na podstawie pozwolenia na pobyt czasowy (Karta Pobytu Czasowego). Wnioskodawca pracuje w Polsce i tu posiada ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Ojciec Wnioskodawcy jest obywatelem Turcji; mieszka i pracuje w Turcji. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z ojcem ustną umowę darowizny stanowiącą zdarzenie przyszłe. Do zawarcia umowy darowizny dojdzie do końca 2019 r. Wolą ojca Wnioskodawcy jest dokonanie na rzecz syna darowizny środków pieniężnych. Wnioskodawca wyrazi zgodę na przyjęcie darowizny. Kwota planowanej darowizny, tj. środków pieniężnych, będzie wyższa od limitu określonego w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Darowizna środków pieniężnych nastąpi w obcej walucie, tj. w euro. Ojciec Wnioskodawcy planuje przelać darowane środki pieniężne z rachunku bankowego prowadzonego w banku w Turcji na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank w Polsce.

Dokonując analizy przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, iż przedmiot darowizny, który mają stanowić środki pieniężne, w chwili zawarcia umowy nie będzie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z treści wniosku jasno wynika, iż darowana Wnioskodawcy suma pieniężna zostanie mu przekazana w formie przelewu z rachunku bankowego ojca, prowadzonego w banku w Turcji. Ojciec nie przebywa na terytorium RP, a jego miejsce zamieszkania jest w Turcji. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Przepis ten bowiem dotyczy rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy jednak wskazać, iż na mocy art. 2 ww. ustawy, przedmiotem ustawy o podatku od spadków i darowizn objęte jest również nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą. Jednakże, powołany przepis ma zastosowanie tylko wówczas, gdy w chwili zawarcia umowy darowizny (lub otwarcia spadku) nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy nie będzie obywatelem polskim jak również nie będzie posiadał na terytorium Polski stałego pobytu – legitymuje się bowiem kartą pobytu czasowego – tym samym nabycie przez niego środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na treść art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym, skoro nabycie środków pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, to nie może więc korzystać ze zwolnienia. W tym kontekście bezcelowa (i tym samym bezpodstawna) jest zatem analiza sposobu przeliczania środków na walutę PLN.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu pr

zedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.