Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.461.2019.2.EW
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2019 r. (data wpływu 30 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w związku z planowaną sprzedażą działek. Wniosek uzupełniono w dniu 30 października 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką w 2008 r. zakupił do majątku prywatnego działkę gruntu oznaczoną numerem działka 1 o powierzchni 0,8666 ha, która w chwili nabycia była niezabudowana i nie stanowiła nieruchomości rolnej w myśl przepisów kodeksu cywilnego. Działka w rejestrze gruntów widniała jako grunty zadrzewione oznaczone symbolem Lz. Decyzją Wójta Gminy w (…) Wnioskodawca uzyskał zgodę na usunięcie krzewów akacji celem ułatwienia pielęgnacji działki. Ponadto umową darowizny Zainteresowany wraz z małżonką otrzymał od syna w 2017 r. działkę sąsiednią, niezabudowaną oznaczoną numerem działka 2 o powierzchni (…) ha. Wnioskodawca wraz z małżonką wystąpił do Wójta Gminy (…) i otrzymał pozytywną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy na działce działka 1 i działka 2 sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zbiorników bezodpływowych do gromadzenia nieczystości płynnych oraz studni. Działki działka 1 i działka 2 po scaleniu uzyskały oznaczenie działka 3 a po ponownym podziale numery od 3/1 do 3/8 z czego działka 3/7 stanowi wydzielony pas pod drogę dojazdową a 3/8 o powierzchni (…) ha prawdopodobnie zostanie zbyta na powiększenie istniejącej działki zabudowanej. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać 6 działek pod budowę domów jednorodzinnych. Sprzedaż Wnioskodawca wraz z małżonką chce zlecić agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, gdyż nie zna się na obrocie nieruchomościami, nie zamierza się reklamować ani prowadzić jakichkolwiek innych czynności na przedmiotowych działkach (typu uzbrojenie, ogrodzenie). Działki nie były w żaden sposób związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w której Zainteresowany jest podatnikiem zwolnionym przedmiotowo z VAT (…).

Pismem z dnia 17 października 2019 r., nr (…) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informacje:

1. W jakim celu Wnioskodawca nabył działki nr działka 1 i działka 2? Czy nabycie ww. działek nastąpiło do celów prywatnych, a jeżeli tak to w jakim konkretnie celu, np. z zamiarem budowy domu na własne potrzeby mieszkaniowe?
2. W jakim celu i z czyjej inicjatywy dokonano scalenia działek nr działka 1 i działka 2 w działkę nr działka 3, a następnie jej podziału na działki o numerach od 3/1 do 3/8?
3. W jakim celu/z jakim zamiarem Wnioskodawca wystąpił do Wójta o decyzję o ustaleniu warunków zabudowy sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych?
4. Czy decyzja Wójta Gminy w (…) o ustaleniu warunków zabudowy dla działki nr działka 1 i działka 2 obowiązuje również dla działek o numerach od 3/1 do 3/8 i będzie obowiązywać na moment sprzedaży tych działek? Jeżeli wydana wcześniej decyzja nie będzie obowiązywać na moment sprzedaży ww. działek, to czy Zainteresowany wystąpił/zamierza wystąpić o takie decyzje dla działek będących przedmiotem sprzedaży?
5. W jaki sposób grunt, na który składają się działki mające być przedmiotem sprzedaży, był/jest wykorzystywany od momentu nabycia do momentu sprzedaży? Czy grunt ten był/jest wykorzystywany w działalności gospodarczej – w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Jeśli tak, to czy ww. grunt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?
6. Czy grunt, na który składają się działki będące przedmiotem zapytania był/jest/będzie udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy?
7. Czy grunt składający się na działki mające być przedmiotem sprzedaży jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jeżeli tak, to jakie jest przeznaczenie tego terenu w ww. planie?
8. Jednoznaczne określenie, czy na moment sprzedaży przedmiotowe działki będą stanowiły nieruchomości niezabudowane czy zabudowane? Jeżeli będą to nieruchomości zabudowane, to – odrębnie dla każdej działki – należy wskazać:
   1. jakimi budynkami, budowlami lub ich częściami?
   2. czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem/wytworzeniem ww. obiektów?
   3. czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektów posadowionych na nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), oraz czy pomiędzy czy między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres powyżej 2 lat?
   Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z powołanym wyżej przepisem – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
   • wybudowaniu lub
   • ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W piśmie z dnia 28 października 2019 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu, Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Ad 1.

Działkę oznaczoną nr działka 1 Wnioskodawca zakupił wraz z małżonką w ramach wspólnoty majątkowej małżeńskiej w celu budowy domu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe. Obecnie Zainteresowany wraz z małżonką mieszka w lokalu mieszkalnym w bloku.

Ad 2.

Scalenia działek działka 1 i działka 2 oraz dalszego podziału na działki od 3/1 do 3/8 Wnioskodawca dokonał z własnej inicjatywy w celu ich ewentualnej, korzystniejszej finansowo sprzedaży.

Ad 3.

Do wójta Gminy w (…) o warunki zabudowy Wnioskodawca wystąpił w 2017 r. po podjęciu rozważań o zbyciu gruntów w celu umożliwienia Zainteresowanemu ich sprzedaży w korzystniejszej cenie. Wnioskodawca miał świadomość, że trudno będzie mu sprzedać za godziwe pieniądze jedną dużą działkę. Byłoby to nieracjonalne z punktu widzenia ekonomicznego, bo uzyskując warunki zabudowy, niewymagające od Zainteresowanego żadnych specjalnych zabiegów, czynności i wielkiego zaangażowania może On osiągnąć większą cenę za zbycie działek w szczególności dlatego, że potencjalni nabywcy mają uprawdopodobnioną możliwość budowy domów jednorodzinnych choć o nowe warunki i tak muszą wystąpić.

Ad 4.

Wg informacji otrzymanych od urzędników w Gminie (…) (oraz od uprawnionego Geodety) decyzja o warunkach zabudowy dotyczy działek działka 1 i działka 2 a ewentualni nabywcy będą musieli ponownie występować o nowe decyzje o warunkach zabudowy dla działek po podziale na działki o nr 3/1 do 3/8. Zainteresowany przed sprzedażą nie będzie już występował o nowe warunki zabudowy dla poszczególnych działek.

Ad 5.

Grunt od dnia nabycia poprzez okres przed scaleniem i po podziale nie był i nie jest wykorzystywany w żaden sposób. Nie był i nie jest ujęty ani wykorzystywany w majątku firmy ani wykorzystywany do celów rolniczych.

Ad 6.

Grunt na który składają się działki mające być przedmiotem sprzedaży nie był, nie jest i nie będzie do dnia zbycia przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej (najmu, dzierżawy).

Ad 7.

Grunt składający się na działki mające być przedmiotem sprzedaży nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ad 8.

Działki na moment sprzedaży będą stanowiły nieruchomości niezabudowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 28 października 2019 r.).

Czy w przypadku sprzedaży działek, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie występował jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż majątku prywatnego, podzielonego wyłącznie w celu zbycia nieruchomości, dla którego uzyskano warunki zabudowy, gdyż bez nich sprzedaż byłaby potencjalnie niemożliwa (nabywca nie ryzykowałby zakupem działki pod budowę domu nie mając gwarancji, że otrzyma warunki zabudowy) nie jest działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca i jego małżonka nie występują jako podatnicy, o których mowa w tym przepisie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, czyli także m.in. grunty (art. 2 pkt 6 ustawy). Co do zasady więc dostawa gruntu powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Obowiązek podatkowy w VAT powstaje jednak wyłącznie wówczas gdy podlegające opodatkowaniu czynności wykonują podatnicy. Podatnikami zaś są tu osoby wykonujące działalność gospodarczą, tj. wszelką działalność m.in. producentów, handlowców (art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy). W tym przypadku Wnioskodawca wraz z żoną nie zachowują się w tym zakresie jak przedsiębiorcy. Poza podziałem i uzyskaniem warunków zabudowy Wnioskodawca wraz z żoną nie wykazuje żadnej innej aktywności która wskazywała by, że ich zamiarem jest prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Te 6 działek jest incydentalne i dotyczy wyłącznie gospodarowania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy wraz z małżonką. Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z planowaną sprzedażą działek będzie występował jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego – w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, działania marketingowe czy ogrodzenie działek).

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca nabył nieruchomości do majątku prywatnego, w celu budowy domu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe. Działki nie były w żaden sposób związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w której Zainteresowany jest podatnikiem zwolnionym przedmiotowo z VAT. Grunt nie jest też objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Po podjęciu decyzji o sprzedaży gruntu, Wnioskodawca wystąpił co prawda do Wójta Gminy i otrzymał pozytywną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy na działkach dla sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zbiorników bezodpływowych do gromadzenia nieczystości płynnych oraz studni. Przy czym powyższe było związane z tym, że Wnioskodawca miał świadomość, że trudno będzie mu sprzedać w korzystniejszej cenie jedną dużą działkę. Co ważne, decyzja o warunkach zabudowy dotyczy działek przed podziałem, a ewentualni nabywcy będą musieli ponownie występować o nowe decyzje o warunkach zabudowy dla działek po podziale. Zainteresowany przed sprzedażą nie będzie już występował o nowe warunki zabudowy dla poszczególnych działek. Sprzedaż Wnioskodawca chce zlecić agencji pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, gdyż – jak wskazał – nie zna się na obrocie nieruchomościami, nie zamierza się reklamować ani prowadzić jakichkolwiek innych czynności na przedmiotowych działkach (typu uzbrojenie, ogrodzenie). Grunt, na który składają się działki mające być przedmiotem sprzedaży nie był, nie jest i nie będzie do dnia zbycia przedmiotem żadnej umowy cywilnoprawnej (najmu, dzierżawy), ani wykorzystywany w żaden sposób. Działki na moment sprzedaży będą stanowiły nieruchomości niezabudowane.

W okolicznościach omawianej sprawy brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wyżej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie będzie wystarczające stwierdzenie jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy sprzedaż przez Wnioskodawcę działek, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, nie będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji, Zainteresowany w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek, nie będzie działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto wyjaśnić należy, że wydana interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla innych podmiotów niż dla Wnioskodawcy np. małżonki. Małżonka Zainteresowanego chcąc uzyskać interpretację indywidualną w odniesieniu do jej praw lub/i obowiązków podatkowych, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa

w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.