Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPTPP1/443-778/14-6/18/S/RG
z 9 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 573/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 30 października 2018 r.) oraz w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2018 r. sygn. akt I FSK 640/16 (data wpływu 5 października 2018 r.) stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy usług utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy, a co za tym idzie braku obowiązku wystawiania faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy usług utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy, a co za tym idzie braku obowiązku wystawiania faktur.

Wniosek został uzupełniony w dniu 29 stycznia 2015 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, tut. Organ wydał w dniu 5 lutego 2015 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPTPP1/443-778/14-5/RG w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy, wykonywanych na rzecz Gminy uznającą stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę za nieprawidłowe.

Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego doręczono Wnioskodawcy w dniu 10 lutego 2015 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, pismem z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) wezwano Organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę przedmiotowej interpretacji indywidualnej i uznanie, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Po dokonaniu analizy uzasadnienia zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 17 marca 2015 r. Nr IPTPP1/4512-1-2/15-2/EOG. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia prawa doręczono w dniu 20 marca 2015 r.

Na interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 5 lutego 2015 r. Nr IPTPP1/443-778/14-5/RG, Gmina … – Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w … złożyła w dniu 14 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Organu 17 kwietnia 2015 r.), skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … z powodu jej niezgodności z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt: I SA/Lu 573/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 5 lutego 2015 r. nr IPTPP1/443-778/14-5/RG.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający z upoważnienia Ministra Finansów, w dniu 5 lutego 2016 r. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem WSA w …, skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … z dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt: I SA/Lu 573/15. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 4 września 2018 r. sygn. akt I FSK 640/16 oddalił skargę kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … sygn. akt I SA/Lu 573/15.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … z dnia 4 grudnia 2015 r. wraz z aktami sprawy wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 30 października 2018 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy, wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w … zwany dalej Zakładem, jest jednostką organizacyjną gminy, funkcjonującą w formie samorządowego zakładu budżetowego i działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zakład budżetowy obsługuje gminę. W ramach swojej działalności Zakład realizuje zadania nałożone przepisami prawa, do realizacji których został powołany. Zakład budżetowy wykonuje tylko zadania o charakterze użyteczności publicznej.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2, 3, 11, 12, 13 ustawy o samorządzie gminnym do Gminy należy m.in. utrzymanie czystości, porządku oraz zieleni na terenie miasta.

Wyżej wymienione zadania własne Gmina zleca Zakładowi, jako swojej jednostce organizacyjnej. Dotację na te cele Zakład planuje w rocznym planie finansowym w kwocie netto. Gmina wpłaca do jednostki zaplanowane środki. Na równowartość wpłaty od Gminy Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną VAT, dla swoich potrzeb i opodatkowuje podatkiem należnym VAT, wykazując go w deklaracji VAT 7.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, iż Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej jest odrębnym od Gminy, czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Na pytanie Organu - czy zadania, o których mowa we wniosku Wnioskodawca wykonuje w ramach działalności gospodarczej prowadzonej we własnym imieniu i na własny rachunek, Wnioskodawca wskazał, „Nie. Zakład jest jednostką organizacyjną Gminy – Samorządowy Zakład Budżetowy i podstawowym celem działalności zakładu jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Zakład budżetowy obsługuje Gminę. W ramach swojej działalności Zakład realizuje zadanie własne Gminy, do realizacji których został powołany. Zakład budżetowy wykonuje tylko zadania o charakterze użyteczności publicznej.”

Na pytanie Organu - czy otrzymywana dotacja stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz Gminy, Wnioskodawca wskazał „Otrzymana dotacja stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, zadań zleconych przez Gminę, które są wykonywane na rzecz Miasta i Gminy.”

Na pytanie Organu - czy przedmiotowa dotacja jest jedynym otrzymywanym wynagrodzeniem za wykonanie zadań, o których mowa we wniosku, Zainteresowany odpowiedział „Tak”.

Na pytanie - czy dotacja otrzymywana przez Wnioskodawcę od Gminy na realizację przedmiotowych zadań ma wpływ na cenę wykonanych usług, Zainteresowany odpowiedział „Nie”.

Natomiast na pytanie Organu - czy dotacja jest przekazywana Wnioskodawcy wyłącznie na pokrycie kosztów realizacji zadań w zakresie utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie miasta, Wnioskodawca wskazał, „Tak. Dotacja przekazywana jest zakładowi wyłącznie na pokrycie kosztów realizacji zadań w zakresie utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zadania własne Gminy zlecane do wykonania Zakładowi, jako jednostce organizacyjnej gminy, podlegają opodatkowaniu VAT, a co za tym idzie czy powinna być wystawiana faktura VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja zadań własnych tworzącej go jednostki samorządu terytorialnego o charakterze użyteczności publicznej w zakresie gospodarki komunalnej nie stanowi świadczeń (usług w rozumieniu art. 8 u. o p.t.u.) podlegających opodatkowaniu VAT pomiędzy tymi podmiotami.

W takim przypadku Zakład nie wykonuje usług komunalnych na rzecz Gminy, lecz działa w jej imieniu jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, wykonując jej zadania własne, co pozostaje poza przedmiotem regulacji art. 8 u. o p.t.u. Nie występuje tu również wymiana świadczeń wzajemnych, co pozwalałoby na jej opodatkowanie, gdyż świadczenia są wykonywane na rzecz ludności (miasta) a nie Gminy. Brak jest również umowy cywilnej pomiędzy Zakładem a Gminą na świadczenie tych usług.

Jak z powyższego wynika brak jest podstaw do wystawienia za ww. zadania faktury VAT, ponieważ przedmiotowa dopłata (dotacja) nie jest zapłatą za wykonane usługi, nie stanowi obrotu, w związku z tym nie podlega opodatkowaniu od towarów i usług.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 573/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2018 r. sygn. akt I FSK 640/16, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w kwestii braku opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy usług utrzymania czystości, porządku oraz zieleni na terenie Miasta i Gminy, a co za tym idzie braku obowiązku wystawiania faktur jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późna. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy, w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy: gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym); wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3), targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11), zieleni gminnej i zadrzewień (art. 7 ust. 1 pkt 12) oraz cmentarzy gminnych (art. 7 ust. 1 pkt 13).

W celu wykonywania zadań - na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy - gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).

Na mocy art. 2 cytowanej ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

W okolicznościach analizowanej sprawy kwestią sporną było zagadnienie prawne czy samorządowy zakład budżetowy, realizujący zadania własne gminy w zakresie utrzymania porządku, czystości i zieleni na terenie Miasta i Gminy jest samodzielnym, odrębnym od gminy, podatnikiem podatku VAT.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 573/15 wskazał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona interpretacja indywidualna nie odpowiada prawu.

Zdaniem WSA w Lublinie, Organ w istocie nie ocenił w sposób właściwy tych twierdzeń zakładu, w których akcentował on swe organizacyjne i prawne powiązania z gminą, działanie w jej imieniu, w zakresie czynności przez nią wskazanych, na jej rachunek i ryzyko.

Sąd wskazał, że kwestia podmiotowości podatkowej, na gruncie podatku od wartości dodanej, w odniesieniu do jednostek tworzonych przez gminę, była przedmiotem analizy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-276/14, w którym, zdaniem TSUE „ art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112 powinien być interpretowany w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników VAT, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie”.

Jak wskazał WSA w Lublinie - w świetle kryteriów samodzielności podatnika wskazanych w wyroku TSUE w sprawie C-276/14 - nie można uznać, że samorządowy zakład budżetowy wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu, na własny rachunek i własną odpowiedzialność oraz że ponosi on związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ryzyko gospodarcze. TSUE w wyroku tym jednoznacznie wskazał, że dla oceny samodzielności podmiotu jako podatnika VAT za istotne uznać należy, czy dana osoba wykonuje działalność we własnym imieniu, na własny rachunek i na własną odpowiedzialność oraz czy ponosi ona związane z prowadzeniem działalności ryzyko gospodarcze. WSA wskazał, iż wprawdzie samorządowy zakład budżetowy ma większą samodzielność od jednostki budżetowej, na tle właściwości której wypowiadał się TSUE, lecz z uwagi na niespełnianie wskazanych w wyroku warunków, nie można stwierdzić, że ma on podmiotowość podatkową VAT odrębną od jednostki samorządu terytorialnego, która go utworzyła.

Zdaniem WSA, stwierdzić można, że o braku wystarczającej samodzielności zakładu budżetowego w rozważanym kontekście świadczy jego istota. Należy bowiem uwzględnić, że samorządowy zakład budżetowy powoływany jest do wykonywania zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego w przedmiocie gospodarki komunalnej, działając w tym zakresie w jej imieniu, jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, w oparciu o oddany w trwały zarząd majątek gminy, co oznacza, że majątek ten pozostaje w dalszym ciągu własnością tej jednostki i wykorzystywany jest do realizacji jej ustawowych zadań - jedynie ze względów pragmatycznych - za pośrednictwem tegoż zakładu.

Jak wskazał WSA, należy przyjąć, iż w każdej sytuacji, tj. zarówno w stosunkach pomiędzy zakładem budżetowym i gminą, jak i w stosunkach z podmiotami trzecimi, podatnikiem pozostaje tylko gmina.

Zdaniem Sądu, przyjęcie na gruncie podatku VAT tożsamości podmiotowo-podatkowej gminy, a nie jej zakładu budżetowego, oznacza jednocześnie, że gmina bezpośrednio świadczy usługi opodatkowane, związane z realizacją jej zadań własnych, które w ramach jej wewnętrznej organizacji zostały przekazane do wykonania zakładowi budżetowemu.

Jednocześnie, WSA wskazał, że Organ błędnie przyjął, że zakład ma obowiązek wystawiania faktur jako podatnik podatku VAT.

NSA podtrzymał argumentację WSA wyrażoną w zaskarżonym wyroku, sygn. akt I SA/Lu 573/15 i wskazał, że słusznie przyjęto w zaskarżonym wyroku, że gminny zakład budżetowy, jako taki, nie może być podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem NSA, niemożność prawna posiadania przez ZGKiM statusu podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1, 2 i 6 ustawy o VAT, z uwagi na formę działania w postaci zakładu budżetowego Gminy, wykluczała ten podmiot z kategorii podmiotów mogących świadczyć opodatkowane usługi na rzecz gminy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. To z kolei, zdaniem NSA, implikowało pogląd o wadliwym przyjęciu przez organ podatkowy powinności ZGKiM co do wystawiania faktur jako pochodzących od podatnika podatku VAT, jak wyraził się Sąd pierwszej instancji.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 573/15 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2018 r. sygn. akt I FSK 640/16 należy uznać, że niemożność prawna posiadania przez ZGKiM statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1, 2 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na formę działania w postaci zakładu budżetowego Gminy, wyklucza ten podmiot z kategorii podmiotów mogących świadczyć opodatkowane usługi na rzecz Gminy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym brak podstaw prawnych do wystawiania przez Wnioskodawcę faktur VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że warunkiem dokonywania wspólnych rozliczeń w zakresie podatku VAT przez jednostkę organizacyjną gminy - zakład budżetowy - oraz Gminę będzie dokonanie centralizacji rozliczeń. Przy czym wyroku TSUE w sprawie C-276/14 Gmina nie może stosować w sposób „wybiórczy”, centralizacji należy dokonać całościowo, tj. uwzględniając w ewentualnych składanych korektach deklaracji cały podatek należny i cały podatek naliczony od wszystkich swoich jednostek i zakładów budżetowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.