Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.387.2018.2.MC
z 11 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2018 r. (data wpływu 13 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu udokumentowania kosztów uczestnictwa (partycypacji) w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej oraz kosztu utrzymania lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r. ) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu udokumentowania kosztów uczestnictwa (partycypacji) w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej oraz kosztu utrzymania lokalu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem wydzielonych lokali na nieruchomości, i z tego tytułu wynika jego członkostwo we Wspólnocie Mieszkaniowej. Zarząd nieruchomością wspólną – częściami wspólnymi w budynkach oraz działką (…) nie został powierzony zarządcy profesjonalnemu. Sposób sprawowania zarządu określił sąd w postanowieniu, a następnie w obecności notariusza właściciele dokonali zmiany postanowienia sądu i wybrali z własnego grona 3-osobowy Zarząd Nieruchomością Wspólną, który następnie został ujawniony w K.W. prowadzonej dla nieruchomości. Ten 3-osobowy Zarząd władny jest do sprawowania zarządu nieruchomością wspólną. Poza tymi uprawnieniami nie doszło do zawarcia żadnej dodatkowej umowy pomiędzy tym zarządem a podatnikiem o świadczenie usług związanych z administrowaniem wydzielonych lokali podatnika.

Z ustawy o własności lokali – art. 15 u.wl. wynika zbiorowy obowiązek wszystkich właścicieli do partycypowania w kosztach wspólnych w proporcjach wg udziału w nieruchomości wspólnej poprzez dokonywanie wpłat zaliczek na poczet kosztów zarządu nieruchomością wspólną, na które to koszty składają się wydatki i opłaty na cele wymienione w art. 14 u.wl.

Z tej samej ustawy – art. 13 ust. 1 – wynika indywidualny obowiązek ponoszenia poza wspólnotą wydatków bezpośrednio związanych z utrzymaniem wydzielonych lokali przez ich właścicieli.

Wnioskodawca wynajmuje lokale, uzyskuje przychody z tego tytułu, które podlegają rozliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym PIT. Kosztami uzyskania tych przychodów są między innymi koszty związane z utrzymaniem lokali, takie jak prąd, woda, ogrzewanie i wywóz śmieci. Jednak niektóre media, takie jak woda i gaz do ogrzewania są współdzielone pomiędzy wielu właścicieli lokali z uwagi na to, że nie ma indywidualnych liczników dla każdego z lokali. Jest kilka liczników wody na całej nieruchomości i kilka liczników gazu, ale nie wszystkie są indywidualnymi licznikami dla danego lokalu.

Lokale Wnioskodawcy generują koszty wody i gazu służące do ogrzewania, ale nie posiadają indywidualnych liczników. Mamy tutaj do czynienia z przypadkiem, gdy faktura od dostawcy jest jedna zbiorcza wg wskazań głównego licznika, a naliczone na tej fakturze sumaryczne koszty dotyczą po części kilku odrębnych podatkowo właścicieli i na dodatek nie są oni wszyscy z imienia i nazwiska wymienieni na tej fakturze jako odbiorcy. Innymi słowy na takiej fakturze zbiorczej tylko jakaś część kwoty odpowiada kosztom wygenerowanym w lokalach Wnioskodawcy. Taka faktura wymaga współdzielenia pomiędzy wszystkich, którzy koszt zbiorczy łącznie wygenerowali. Podział na poszczególne lokale nie stanowi problemu, ponieważ każdy lokal został wyposażony w podlicznik wody, więc wiadomo dokładnie, ile wody w danym lokalu zostało zużyte. Jeśli chodzi o gaz do ogrzewania, to wprawdzie nie ma indywidualnych liczników ciepła wytworzonego z tego gazu ani nie ma tzw. podzielników ciepła na kaloryferach w poszczególnych lokalach, ale z ustawy Prawo energetyczne wynika, że w przypadku braku takich urządzeń pomiarowych, proporcje podziału wynikają wg powierzchni lub kubatury poszczególnych lokali zasilanych z tego źródła. Dodatkowo właściciele przyjęli regulamin podziału kosztów ogrzewania gazowego, więc sposób współdzielenia zbiorczo zafakturowanego kosztu nie wywołuje żadnych dwuznaczności.

Pismem z 18 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że nie korzysta z rozliczenia najmu w formie ryczałtowej (8%). Rozlicza swój podatek z tytułu najmu na zasadach ogólnych, uwzględniając uzyskane przychody i poniesione koszty. Przychody i koszty wykazywane są w PIT-36 w poz. 6. Jako osoba fizyczna Wnioskodawca w tym zakresie nie prowadzi ksiąg podatkowych, natomiast przychody i koszty ewidencjonuje w postaci zestawień rocznych, a dokumenty źródłowe (faktury, rachunki, umowy, dowody zapłat) przechowuje przez okres 5 lat zgodnie z przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co dla celów podatkowych stanowi udokumentowanie kosztów uczestnictwa (partycypacji) w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej polegającego na wpłaceniu zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w art. 15 u.wl.?
2. Co dla celów podatkowych stanowi udokumentowanie kosztu utrzymania lokalu:
   1. gdy faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy w całości lokalu Wnioskodawcy,
   2. gdy zbiorcza faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy kilku odrębnych lokali – w tym po części kosztu wygenerowanego w lokalach Wnioskodawcy?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy udokumentowanie kosztu uczestnictwa (partycypacji) w utrzymaniu nieruchomości wspólnej polegającego na wpłaceniu zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną polega na tym, aby Wnioskodawca jako podatnik wylegitymował się następującymi dokumentami:

• uchwałą, z której wynika stawka zaliczki za metr kwadratowy lokalu w danym okresie,
• dokumentem, z którego wynika powierzchnia lokalu Wnioskodawcy (np. dane z K.W. lokalu),
• dowodem na to, że Wnioskodawca wpłacił na rzecz zarządu nieruchomością wspólną należność z art. 15 u.wl. w kwocie stanowiącej iloczyn stawki zaliczki z uchwały i metrów kwadratowych lokalu Wnioskodawcy.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy udokumentowanie poniesionych kosztów utrzymania lokalu Wnioskodawcy polega na:

1. gdy faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy w całości kosztu wygenerowanego w lokalu Wnioskodawcy – Wnioskodawca powinien wylegitymować się następującymi dokumentami:
   • oryginałem faktury lub rachunku od dostawcy,
   • dowodem na to, że dokonał zapłaty za w/w fakturę lub rachunek na konto bankowe dostawcy wskazane na fakturze (ew. dowodem wpłaty gotówkowej lub przekazu pocztowego);
2. gdy faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy kilku odrębnych lokali, których właściciele są odrębnymi podatnikami i gdy tylko jakaś część kosztu z tej faktury została wygenerowana w lokalu Wnioskodawcy, to w takiej sytuacji Wnioskodawca powinien wylegitymować się:
   • oryginałem lub uwierzytelnioną kopią zbiorczej faktury lub rachunku od dostawcy,
   • wskazaniem podstawy podziału zbiorczo rozliczonego kosztu przez dostawcę wg podlicznika (w przypadku wody) lub wg proporcji wynikającej z prawa energetycznego w przypadku ogrzewania gazowego (wg art. 45a ust. 8 i ew. uzupełniająco regulaminem podziału kosztów ogrzewania gazowego),
   • dowodem na to, że Wnioskodawca wpłacił część kwoty zbiorczej (w wysokości odpowiedniej do wygenerowanego w lokalu Wnioskodawcy kosztu) na konto bankowe dostawcy wskazane na fakturze (lub alternatywnie dowód wpłaty gotówkowej).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki – wydatek powinien:

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności, nie mogą być równocześnie wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia danego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki na media oraz zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną są bezsprzecznie związane z uzyskiwaniem przychodów z najmu i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych. O ile zatem wydatki te są prawidłowo udokumentowane, stanowią (co do zasady) koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: źródłem przychodów jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z zacytowanego przepisu wynika, że do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych zobowiązane są podmioty prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Obowiązku takiego nie mają natomiast osoby fizyczne uzyskujące przychody z najmu prywatnego opodatkowanego na zasadach ogólnych.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2018 r., poz. 716): właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zgodnie z art. 14 powołanej ustawy: na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem wydzielonych lokali na nieruchomości i z tego tytułu wynika jego członkostwo we Wspólnocie Mieszkaniowej. Wnioskodawca wynajmuje lokale oraz uzyskuje z tego tytułu przychody, które są kwalifikowane do przychodów z najmu prywatnego opodatkowanego na zasadach ogólnych. Kosztami uzyskania tych przychodów są między innymi koszty związane z utrzymaniem lokali, takie jak prąd, woda, ogrzewanie i wywóz śmieci. Jednak niektóre media, takie jak woda i gaz do ogrzewania są współdzielone pomiędzy wielu właścicieli lokali z uwagi na to, że nie ma indywidualnych liczników dla każdego z lokali. Jest kilka liczników wody na całej nieruchomości i kilka liczników gazu, ale nie wszystkie są indywidualnymi licznikami dla danego lokalu. Lokale Wnioskodawcy generują koszty wody i gazu służące do ogrzewania, ale nie posiadają indywidualnych liczników. Faktura od dostawcy jest jedna zbiorcza wg wskazań głównego licznika, a naliczone na tej fakturze sumaryczne koszty dotyczą po części kilku odrębnych podatkowo właścicieli i nie są oni wszyscy z imienia i nazwiska wymienieni na tej fakturze jako odbiorcy. Innymi słowy na takiej fakturze zbiorczej tylko jakaś część kwoty odpowiada kosztom wygenerowanym w lokalach Wnioskodawcy. Taka faktura wymaga współdzielenia pomiędzy wszystkich, którzy koszt zbiorczy łącznie wygenerowali. Podział na poszczególne lokale nie stanowi problemu, ponieważ każdy lokal został wyposażony w podlicznik wody, więc wiadomo dokładnie, ile wody w danym lokalu zostało zużyte. Jeśli chodzi o gaz do ogrzewania, to wprawdzie nie ma indywidualnych liczników ciepła wytworzonego z tego gazu ani nie ma tzw. podzielników ciepła na kaloryferach w poszczególnych lokalach, ale z ustawy Prawo energetyczne wynika, że w przypadku braku takich urządzeń pomiarowych, proporcje podziału wynikają wg powierzchni lub kubatury poszczególnych lokali zasilanych z tego źródła. Dodatkowo właściciele przyjęli regulamin podziału kosztów ogrzewania gazowego.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności to, że Wnioskodawca zajmuje się najmem prywatnym opodatkowanym na zasadach ogólnych, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych, niemniej jednak powinien posiadać dowody (dokumenty) stwierdzające dokonanie operacji gospodarczych.

Zgodnie bowiem z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.): jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W odniesieniu do kwestii dokumentowania wskazanych we wniosku wydatków należy stwierdzić, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek spełnia przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wiąże się z dysponowaniem przez podatnika stosownymi informacjami w ww. zakresie. W tym celu Wnioskodawca powinien dysponować dowodami, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało przede wszystkim to, na jaki cel został poniesiony dany wydatek, kto i kiedy go poniósł oraz na czyją rzecz, a także jaka jest jego kwota.

Podstawą udokumentowania operacji gospodarczych związanych z poniesieniem wydatków w postaci zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną powinny być dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa wyżej.

Oznacza to, że zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną mogą być dokumentowane na podstawie wskazanych przez Wnioskodawcę dokumentów, tj.:

• uchwały, z której wynika stawka zaliczki za metr kwadratowy lokalu w danym okresie,
• dokumentu, z którego wynika powierzchnia lokalu Wnioskodawcy oraz
• dowodu na to, że Wnioskodawca wpłacił na rzecz zarządu nieruchomością wspólną odpowiednią kwotę należności

ponieważ na ich podstawie jest możliwe zweryfikowanie informacji dotyczących spełnienia warunków wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei koszty utrzymania lokalu, które w całości dotyczą lokalu Wnioskodawcy, powinny być udokumentowane fakturą bądź rachunkiem od dostawcy.

W przypadku natomiast kosztów utrzymania lokalu, w sytuacji gdy zbiorcza faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy kilku odrębnych lokali – w tym częściowo kosztów wygenerowanych w lokalach Wnioskodawcy, Wnioskodawca powinien dysponować oryginałem lub uwierzytelnioną kopią zbiorczej faktury lub rachunku od dostawcy oraz dokumentami, z których wynika podział kosztów wody i ogrzewania gazowego na poszczególne lokale. Na tej podstawie Wnioskodawca powinien ustalić wysokość wydatków związanych z opłatami za wodę i gaz do ogrzewania, w części przypadającej na jego lokale.

Ponadto Wnioskodawca powinien posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie zapłaty ww. wydatków dotyczących utrzymania lokalu, np. potwierdzenie przelewu bankowego (również internetowego), dowód wpłaty lub przekaz pocztowy.

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty mogą stanowić dokumenty właściwe dla ujęcia wskazanych we wniosku wydatków w ciężar kosztów podatkowych.

Reasumując – koszty uczestnictwa (partycypacji) w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej w postaci zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o których mowa w art. 15 ustawy o własności lokali, mogą być udokumentowane wskazanymi przez Wnioskodawcę dokumentami, tj. uchwałą, z której wynika stawka zaliczki za metr kwadratowy lokalu w danym okresie oraz dokumentem, z którego wynika powierzchnia lokalu Wnioskodawcy.

W przypadku natomiast kosztów utrzymania lokalu, które w całości dotyczą lokalu Wnioskodawcy, powinny one być udokumentowane fakturą bądź rachunkiem od dostawcy.

Z kolei w celu udokumentowania kosztów utrzymania lokalu, w sytuacji gdy zbiorcza faktura wystawiona przez dostawcę zewnętrznego dotyczy kilku odrębnych lokali – w tym częściowo kosztów wygenerowanych w lokalach Wnioskodawcy, Wnioskodawca powinien dysponować oryginałem lub uwierzytelnioną kopią zbiorczej faktury lub rachunku od dostawcy oraz dokumentami, z których wynika podział kosztów wody i ogrzewania gazowego na poszczególne lokale. Na tej podstawie Wnioskodawca powinien ustalić wysokość wydatków związanych z opłatami za wodę i gaz do ogrzewania, w części przypadającej na jego lokale.

Jednocześnie należy wskazać, że Wnioskodawca powinien posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie zapłaty ww. wydatków, np. potwierdzenie przelewu bankowego (również internetowego), dowód wpłaty bądź przekaz pocztowy.

Ponadto należy zaznaczyć, że w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie prowadzi postępowania dowodowego, nie dokonuje ustaleń okoliczności faktycznych sprawy, ale ogranicza się do oceny subsumcji przedstawionych przez wnioskodawcę okoliczności faktycznych pod określony przepis prawa podatkowego. Organ interpretacyjny nie ma zatem uprawnienia do oceny prawidłowości prowadzonej dokumentacji. Obowiązek ten spoczywa na organie podatkowym, prowadzącym postępowanie dowodowe, który na podstawie zebranego materiału ocenia, czy dana okoliczność została odpowiednio udowodniona.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.