Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.485.2018.1.SG
z 16 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), uzupełnionym 26 listopada 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Wyrobów są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Wyrobów są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) zajmuje się produkcją zamienników do urządzeń maszynowni statków, specjalizując się w urządzeniach do oczyszczania paliwa, oleju oraz filtracji. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na obszarze specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”), na podstawie zezwolenia z 19 grudnia 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

Zakres uzyskanego przez Spółkę zezwolenia obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2008 (dalej: „PKWiU 2008”):

• 22.19 - pozostałe wyroby z gumy,
• 22.21 - płyty, arkusze, rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych,
• 22.29 - pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych,
• 25.21 - grzejniki i kotły centralnego ogrzewania,
• 25.30.1 - wytwornice pary i ich części,
• 25.50.1 - usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali,
• 25.6 - usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale; usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
• 25.73 - narzędzia,
• 25.93 - wyroby z drutu, łańcuchy i sprężyny,
• 25.94 - elementy złączne, śruby i wkręty,
• 26.11.3 - elektroniczne układy scalone,
• 26.30 -sprzęt telekomunikacyjny,
• 28.12 - sprzęt i wyposażenie do napędu hydraulicznego i pneumatycznego,
• 28.13 - pozostałe pompy i sprężarki,
• 28.14 - pozostałe kurki i zawory,
• 28.15 - łożyska, koła zębate, przekładnie zębate i elementy napędowe,
• 28.25 - przemysłowe urządzenia chłodnicze i wentylacyjne,
• 28.29 - pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia gdzie indzie nie sklasyfikowane,
• 38.11.55 - odpady z tworzyw sztucznych,
• 38.11.58 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
• 38.22.2. - surowce wtórne metalowe.
  
  

Część wyrobów Spółki objętych zakresem PKWiU 2008 określonym w zezwoleniu (dalej: „Wyroby”) jest wytwarzana z zastosowaniem:

1. komponentów wytwarzanych i obrabianych w zakładzie produkcyjnym Spółki,
2. komponentów, których obróbkę Spółka zleca kooperantom prowadzącym działalność poza SSE,
3. komponentów nabywanych od innych podmiotów,
4. komponentów pochodzących z urządzeń nabytych a następnie rozebranych w zakładzie Spółki na terenie SSE.
   
   

Komponenty wytwarzane i obrabiane w zakładzie produkcyjnym Spółki podlegają procesom takim jak np. toczenie i gratowanie, które jest realizowane za pomocą urządzeń stanowiących wyposażenie zakładu produkcyjnego Spółki na terenie SSE.

Komponenty wymienione w lit. b) wyliczenia powyżej, są wykonywane z pomocą zewnętrznych kooperantów. Pomoc zewnętrznych kooperantów jest dla Spółki konieczna, ponieważ samodzielna realizacja części czynności wymagających wyspecjalizowanego sprzętu i personelu byłaby dla Spółki nieopłacalna (Spółka oddaje Wyroby do obróbki podmiotom, które specjalizują się w wykonywaniu tego rodzaju czynności).

W praktyce, występują sytuacje, w których komponenty używane do produkcji Wyrobów są obrabiane zarówno w zakładzie Spółki na terenie SSE, jak i u zewnętrznych kontrahentów (w stosunku do procesów, których Spółka nie jest w stanie przeprowadzić samodzielnie).

Komponenty wymienione w lit. c) stanowią części nabywane od innych podmiotów, które nie podlegają obróbce w zakładzie produkcyjnym Spółki, ani u jej zewnętrznych kooperantów. W większości przypadków, części te mają uniwersalne przeznaczenie, tj. mogą być użyte do wielu różnych zastosowań (np. uszczelki i nakrętki). Spółka nabywa części od podmiotów spoza SSE, ponieważ z uwagi na ich różnorodność, wdrożenie ich samodzielnej produkcji wiązałoby się z nieproporcjonalnym nakładem kosztów. Nabywanie części Wyrobów od podmiotów zewnętrznych, które specjalizują się w produkcji części o szerokim przeznaczeniu umożliwia efektywne i oszczędne wytwarzanie Wyrobów. Ponadto, specjalizacja podmiotów wytwarzających części składowe przekłada się na odpowiednią jakość Wyrobów Wnioskodawcy.

Z uwagi na fakt, że działalność produkcyjna Spółki skoncentrowana jest w dużej mierze na wytwarzaniu zamienników, części zamiennych i zestawów naprawczych do okrętów, Spółka używa także komponentów opisanych w lit. d), czyli komponentów pochodzących z urządzeń nabytych od podmiotów spoza SSE, a następnie rozebranych w zakładzie Spółki na terenie SSE. Komponenty te stają się następnie częścią składową Wyrobu. Stosowanie tych części znajduje swoje uzasadnienie w odniesieni do części, których nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie byłoby niemożliwe lub nieopłacalne. W wielu przypadkach części te są trudno dostępne na rynku, przez co łatwiej jest je nabyć jako składnik innego, gotowego produktu. W odniesieniu do tej kategorii części, w skład gotowego Wyrobu wchodzą pojedyncze komponenty pochodzące z rozbiórki nabytych urządzeń. Innymi słowy, Wyroby nie zawierają kompletnych urządzeń nabytych od innych podmiotów, lecz jedynie konkretne części, połączone z komponentami opisanymi w lit. a), b) i c).

Wyroby są projektowane przez dział badawczo-rozwojowy Spółki. Wyroby Spółki nie są projektowane przez kooperantów ani inne podmioty zewnętrzne - decyzje o ostatecznej formie i wytwarzaniu każdego Wyrobu Spółka podejmuje samodzielnie. Spółka sprawuje kontrolę nad całym procesem oraz odpowiada za końcową jakość Wyrobu. Jednocześnie, Wyroby opisane w niniejszym wniosku nie obejmują towarów handlowych, które są przez Spółkę jedynie konfekcjonowane. W konsekwencji, zasadnicza wartość dodana Wyrobu powstaje na terenie SSE (Spółka pełni kluczową rolę w procesie produkcyjnym na każdym jego etapie).

Poniżej, Spółka prezentuje dwa przykładowe Wyroby objęte zdarzeniem przyszłym opisanym we wniosku:

Blok cierny

Proces produkcyjny bloku ciernego obejmuje:

• obróbkę mechaniczną wykonywaną przez Spółkę na surowcu nabytym od podmiotu zewnętrznego,
• przekazanie zewnętrznemu kontrahentowi w celu dodania okładziny,
• powrót do zakładu Spółki oraz kontrola jakości dokonywana przez Spółkę.

Surowiec (odlew metalowy) został wykonany na podstawie projektów i instrukcji sporządzonych przez Spółkę.

Zawór

Proces produkcyjny zaworu obejmuje:

• wytworzenie przez Spółkę obudowy zaworu,
• złożenie w zakładzie Spółki obudowy zaworu z częściami nabytymi od podmiotów zewnętrznych (śruba, podkładka, gniazdo zaworu, prowadnica, sprężyna, membrana i wkręt),
• przeprowadzenie testów złożonego zaworu zgodnie z instrukcją,
• kontrolę jakości dokonywaną przez Spółkę.

Ten Wyrób składa się zatem zarówno z komponentów nabytych jak i wytworzonych przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Wyrobów są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży Wyrobów są objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 650, 1162 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm., dalej: „Ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE. W myśl art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT zwolnienie strefowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Kluczowe w analizowanej sprawie jest ustalenie znaczenia art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z ust. 4 Ustawy o CIT. Opierając się na językowym znaczeniu tych przepisów należy dojść do wniosku, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia strefowego. Kluczowymi czynnikami, które decydują o zakwalifikowaniu przychodu jako przychodu objętego zwolnieniem strefowym są:

• prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej na terenie SSE,
• prowadzenie przez podatnika działalności na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE,
• związek uzyskiwanych przychodów z działalnością prowadzoną na terenie SSE na podstawie zezwolenia strefowego.
  
  

Jednocześnie, z brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT nie wynika, że wszystkie czynności produkcyjne dotyczące wyrobów wytwarzanych na terenie SSE oraz wszystkie materiały użyte do wytworzenia tych wyrobów powinny być wytworzone lub wykonane na terenie SSE.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT, zwolnienie strefowe przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. Oznacza to, że dochody z działalności gospodarczej prowadzonej poza terenem SSE nie podlegają zwolnieniu strefowemu. W świetle powyższego, istotne jest zatem ustalenie znaczenia pojęcia „działalność gospodarcza prowadzona na terenie SSE”.

Ustawa o CIT nie definiuje działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), działalność gospodarcza to m.in działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646). Zgodnie z tą ustawą, działalność gospodarcza to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

W innym aspekcie, pojęcie działalności gospodarczej obejmuje całokształt działalności przedsiębiorcy polegający na przystosowaniu zasobów i sił przyrody z zamiarem wytworzenia nowych dóbr lub przekształceniem już istniejących, ich podziale i konsumpcji (M. Zdyb, M. Sieradzka, Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Komentarz, LEX 2013). W konsekwencji, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE należy odnosić do koncentracji aktywności gospodarczych przedsiębiorcy na terenie SSE. Jednocześnie, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE nie oznacza, że wszystkie części, z których składają się Wyroby produkowane przez przedsiębiorcę powinny być wytworzone na terenie SSE.

Działalność Spółki w zakresie dotyczącym Wyrobów stanowi bez wątpienia działalność gospodarczą prowadzoną na terenie SSE. Przemawiają za tym następujące okoliczności:

• zasadnicza i kluczowa część procesu produkcyjnego odbywa się w zakładzie Spółki na terenie SSE. Zewnętrzni kooperanci zajmują się jedynie częściową obróbką części, które następnie wchodzą w skład Wyrobów. Spółka korzysta z usług zewnętrznych kooperantów, ponieważ nie jest w stanie sama wykonać tego rodzaju obróbki na terenie SSE (lub obróbka wykonana przez Spółkę byłaby nieopłacalna). Jest to także istotne z punktu widzenia jakości Wyrobów,
• części nabywane od zewnętrznych kontrahentów stanowią zazwyczaj części o szerokim zastosowaniu, zatem dopiero po wmontowaniu ich przez Spółkę do półproduktu powstaje określony Wyrób (innymi słowy, Wyrób nabywa tożsamość dopiero w momencie wytworzenia go przez Spółkę). Na ten aspekt jako decydujący za uznanie działalności za prowadzoną na terenie SSE wypowiedział się np. WSA w Lublinie w wyroku z 20 marca 2018 r, sygn. akt I SA/Lu 170/18. W wyroku tym sąd wskazał, że pomimo faktu, że mufy są wytwarzane przez podatnika na bazie gotowych rur nabywanych spoza SSE, to przed ich obróbką dokonaną przez podatnika rury te mają szerokie zastosowanie. Dopiero prace zrealizowane przez podatnika na terenie SSE pozwalają zakwalifikować przetworzone rury jako mufy o ścisłym zastosowaniu,
• w odniesieniu do komponentów pochodzących z urządzeń nabywanych przez Spółkę, Spółka samodzielnie wybiera i pozyskuje w drodze demontażu konkretne części, które będą wykorzystane w Wyrobach. W konsekwencji, Wyroby nie są oparte o kompletny produkt pochodzący spoza SSE, lecz o samodzielnie pozyskane komponenty (proces pozyskania tych komponentów ma miejsce na terenie SSE),
• Spółka opracowuje projekt wykonania Wyrobu w oparciu o know-how, który został wypracowany na terenie SSE. Co więcej Spółka podczas całego procesu produkcyjnego i po jego zakończeniu odpowiada za jakość wytwarzanych przez siebie Wyrobów. Okoliczność ta wskazuje na fakt, że Wyroby wytwarzane przez Spółkę na terenie SSE są jej własnymi produktami i nie jest możliwe stwierdzenie, że stanowią one produkt innego przedsiębiorcy, wytworzony poza SSE.
  
  

Z uwagi na powyższe, komponenty Wyrobów, które są wytwarzane, nabywane lub pozyskiwane w drodze demontażu przez Spółkę nie stanowią Wyrobów, lecz stają się nimi dopiero po przeprowadzeniu przez Spółkę montażu. W odniesieniu do Wyrobów, Spółka pełni rolę producenta i podejmuje istotne decyzje o kształcie Wyrobu. Wytwórcy części składowych nabywanych przez Spółkę wytwarzają jedynie elementy, które mogą stać się częściami różnych gotowych produktów.

Ponadto, zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, obecne brzmienie przepisów nie daje podstaw do rozstrzygania o strefowym charakterze Wyrobu na podstawie udziału kosztów części nabywanych spoza SSE w koszcie wytworzenia Wyrobu (tak np. wyrok NSA z 18 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 1300/16). Ponadto, w przywołanym powyżej wyroku NSA wskazał, że funkcją przyjętego przez ustawodawcę brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 34 w zw. z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT jest zapobieganie sytuacjom, w których zwolnieniu strefowemu podlegałaby działalność podlegająca jedynie na konfekcjonowaniu produktów wytworzonych przez innych przedsiębiorców. W sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym, taka sytuacja nie ma miejsca, ponieważ Wyroby są projektowane i wytwarzane na terenie SSE, zatem główna wartość dodana Wyrobów powstaje na terenie SSE.

Nie budzi zatem wątpliwości, że przychody z tytułu sprzedaży Wyrobów stanowią przychody uzyskane z działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE. Na prawidłowość stanowiska, zgodnie z którym nabywanie części spoza SSE nie wpływa na możliwość korzystania przez podatnika ze zwolnienia z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE wskazywały rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów administracyjnych, w tym:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 czerwca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.118.2018.l.MS, w której Dyrektor uznał za prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym, przychody ze sprzedaży napojów bezalkoholowych, których 75% kosztów produkcji stanowią półprodukty i opakowania nabyte spoza SSE są objęte zwolnieniem strefowym,
• wyrok WSA w Łodzi z 21 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 1324/14, w którym to stwierdził, że Nabycie towarów i usług czy nawet zlecenie części procesu produkcyjnego podmiotom zewnętrznym nie wyklucza możliwości zastosowania ulgi podatkowej wynikającej z prowadzenia działalności na terenie SSE,
• wyrok NSA z 26 kwietnia 2017 r. sygn. akt: II FSK 1440/16, w którym wypowiedział się, że Spełnienie warunku zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy nie może odbywać się wyłącznie poprzez wskazywane przez organ podatkowy kryterium geograficzne. (...) korzystanie ze zwolnienia wymaga każdorazowo oceny, jaki charakter miały tzw. „zewnętrzne” materiały czy usługi wykorzystane do zasadniczego procesu produkcyjnego wyrobów gotowych wskazanych w zezwoleniu.
  
  

Spółka zdaje sobie sprawę, że interpretacje indywidualne i wyroki nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa i nie są wiążące w sprawie przedstawionej przez Spółkę. Podkreślenia jednak wymaga, że wydanie interpretacji ewidentnie sprzecznej z zapadłym już rozstrzygnięciem byłoby naruszeniem zasady obowiązku działania Organu w sposób budzący zaufanie, chociażby poprzez nierówne traktowanie podatników wobec prawa (zasada ta ma zastosowanie do interpretacji podatkowych poprzez art. 14h w zw. z art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Niezależnie od powyższego, uznanie, że udział zewnętrznych dostawców i kooperantów w procesie produkcji wyłącza możliwość korzystania ze zwolnienia strefowego przez Spółkę, stałoby w sprzeczności z celami ustanowienia SSE, określonymi w art. 3 Ustawy o SSE, tj. w szczególności z:

1. rozwojem nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystaniem w gospodarce narodowej,
2. zwiększeniem konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług,
3. zagospodarowaniem istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej,
4. tworzeniem nowych miejsc pracy.
   
   

Art. 3 Ustawy o SSE stanowi zatem, że celem ustanowienia SSE jest wkomponowanie w gospodarczy krajobraz regionu przedsiębiorców stymulujących jego rozwój, a nie utworzenie wyodrębnionego obszaru autarkii gospodarczej.

Wskazane powyżej rozumienie przepisów o celach ustanowienia SSE ma potwierdzenie w szczegółowych regulacjach rozporządzeń regulujących funkcjonowanie SSE:

• w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 31 sierpnia 2009 r. w sprawie ustalenia planu rozwoju specjalnej strefy ekonomicznej K.P.T. (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2037) określono cele ustanowienia SSE i sposób, w jaki cele te mają zostać osiągnięte. Zgodnie z ust. 2 pkt 7 załącznika do ww. rozporządzenia wskazano, że jednym z celów ustanowienia SSE jest rozwój współpracy z instytucjami zajmującymi się promocją regionalnej oferty inwestycyjnej mającej m.in. na celu stymulowanie kooperacji firm działających w regionie,
• w § 11 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 15 listopada 2004 r. w sprawie przetargów i rokowań oraz kryteriów oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie SSE (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2033 z późn. zm.) wskazano, że ocena zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte na terenie SSE powinna opierać się na m.in. ocenie udziału w powiązaniach gospodarczych, w tym kooperacyjnych, z przedsiębiorcami działającymi na terenie kraju.
  
  

Powyższe oznacza, że przedsiębiorca ubiegający się o zezwolenie strefowe jest wręcz zobowiązany wykazać, że w ramach planowanej działalności na terenie SSE będzie nabywał materiały i usługi od przedsiębiorstw z regionu, ponieważ jest to jednym z celów ustanowienia SSE na terenie Polski.

Co więcej, Wnioskodawca pragnie wskazać, że produkcja na skalę przemysłową bez udziału zewnętrznych dostawców i kooperantów byłaby w praktyce niemożliwa lub nieopłacalna, ponieważ Spółka nie byłaby w stanie wyprodukować w całości samodzielnie produktu końcowego (ewentualnie, cena lub jakość wytworzonego produktu nie byłyby konkurencyjne). Jednocześnie, uzależnianie stosowania zwolnienia strefowego od wartości materiałów nabytych spoza strefy dyskryminowałaby przedsiębiorców, których specyfika działalności wymaga pracy na kosztownych materiałach lub półproduktach.

Sądy administracyjne wielokrotnie wskazywały na konieczność uwzględnienia współpracy W szczególności, problem ten został uwypuklony w:

• wyroku NSA z 10 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1766/13, w myśl którego (...) Analizując powyższe normy przede wszystkim dostrzec należy zestawienie celów ustanowienia specjalnych stref ekonomicznych. Nie ulega wątpliwości, że ich tworzenie ma stanowić impuls do rozwoju regionalnego, ma przede wszystkim zachęcić potencjalnych inwestorów - przedsiębiorców - do przenoszenia miejsc prowadzenia całości działalności z innych państw lub miejsc w kraju. Z takimi działaniami związane są istniejące korzyści podatkowe. Skoro działalność podmiotów położonych na terenie SSE powinna przyczyniać się do tworzenia dodatkowych miejsc pracy na rynku regionalnym, to będzie to możliwe m.in. dzięki nabywaniu przez podmioty strefowe towarów i usług od lokalnych podmiotów działających poza terenem SSE,
• wyroku WSA we Wrocławiu z 2 grudnia 2016 r., sygn. akt: I SA/Wr 1097/16, zgodnie z którym (...) W ocenie Sądu organ podatkowy nie ma racji, skoro bowiem działalność podmiotów położonych na terenie strefy powinna przyczyniać się do tworzenia dodatkowych miejsc pracy na rynku regionalnym, to będzie to możliwe m.in. dzięki nabywaniu przez podmioty strefowe towarów i usług od lokalnych podmiotów działających poza terenem strefy,
• wyroku WSA w Lublinie z 20 marca 2018 r. sygn. akt: I SA/Lu 170/18, według którego (...) analizując procesy produkcyjne, w obecnych realiach życia gospodarczego można zaobserwować ich wysoką specjalizację, co powoduje, że niezbędne staje się korzystanie z towarów i usług dostarczanych przez inne podmioty. (...) Wykładnia przepisów dotyczących zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, sprowadzająca się do twierdzenia, że ustawodawca pozbawił przedsiębiorców strefowych możliwości korzystania z niego w zakresie własnej działalności z materiałów i usług wykonywanych poza strefą, jest (...) nie do zaakceptowania.
  
  

Na koniec, Spółka pragnie wskazać, że posiada już interpretacje indywidualne, odnoszące się do analogicznego zagadnienia prawnego (uznanie przychodów ze sprzedaży produktów za przychody podlegające zwolnieniu z CIT), ale dotyczące innych kategorii produktów, tj.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.288.2018.2.SG, w której Dyrektor potwierdził, iż przychody ze sprzedaży wyrobów, których część procesu produkcyjnego odbywa się u kooperantów spoza SSE, podlegają zwolnieniu z CIT,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.289.2018.2.MG, w której Dyrektor stwierdził, iż przychody ze sprzedaży wyrobów ręcznie montowanych w zakładzie Spółki z części nabytych od podmiotów spoza KPT nie podlegają zwolnieniu z CIT.
  
  

W drugiej z przywołanych interpretacji, uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Dyrektor stwierdził, iż Choć niewątpliwie zgodzić należy się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym produkcja na skalę przemysłową bez udziału zewnętrznych dostawców i kooperantów byłaby w praktyce niemożliwa lub nieopłacalna, ponieważ Spółka nie byłaby w stanie wyprodukować w całości samodzielnie produktu końcowego, to jednak zakup półfabrykatów niezbędnych do całkowitego wyprodukowania wyrobu gotowego od zewnętrznych podmiotów, niewymagających już żadnej obróbki a wymagających jedynie połączenia, w opinii tut. Organu, stanowi niewątpliwie przesłankę do uznania, że zasadnicza część procesu produkcyjnego nie jest wykonywana w SSE.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wyroby będą zawierały zarówno komponenty, które zostały wytworzone w zakładzie Spółki na terenie SSE (w tym części obrabiane częściowo przez zewnętrznych kooperantów) jak i części nabyte przez Spółkę od innych podmiotów. Te różne rodzaje komponentów zostaną złożone w Wyrób zaprojektowany przez Spółkę. Zatem, zdarzenie przyszłe opisane w niniejszym wniosku nie obejmuje sytuacji, w których dochodzi jedynie do „połączenia półfabrykatów niewymagających żadnej obróbki”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych oraz interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.