Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.410.2018.2.ŁS
z 16 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 22 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 stycznia 2019 r. (data wpływu 8 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia wspólnie z małżonkiem zeznania podatkowego za rok 2017 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia wspólnie z małżonkiem zeznania podatkowego za rok 2017.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wspólne zeznanie podatkowe z małżonką (PIT-37) złożył drogą elektroniczną dnia 6 lutego 2018 r. Na ekranie komputera nie było żadnego błędu i wniosek został wysłany. Wnioskodawca był na sto procent przekonany, że wszystko wykonał prawidłowo. W dniu 30 kwietnia 2018 r. dokonał przelewu dopłaty do podatku w wysokości 111 zł na konto US z opisem jako przelew podatkowy. Wnioskodawca wykonał tą czynność, gdyż był pewien, że Jego rozliczenie podatku zostało złożone drogą elektroniczną w dniu 6 lutego 2018 r. i było poprawne. W dniu 24 sierpnia 2018 r. otrzymał pismo z US z prośbą o wyjaśnienie przelewu na kwotę 111 zł – czego dotyczy, ponieważ brak jest zeznania podatkowego PIT-37. Wnioskodawca następnie napisał do zarządzającego portalu e-deklaracje i otrzymał odpowiedź, że faktycznie dnia 6 lutego 2018 r. była składana elektronicznie deklaracja, ale na samym końcu wystąpił błąd – źle wpisano dochód za poprzedni rok. Wnioskodawca tego błędu na komputerze nie widział. Wnioskodawca wskazuje, że opisał cały problem do US i został poproszony o złożenie ponownie, tym razem papierowo, deklaracji PIT-37. Wnioskodawca złożył taką deklarację do US w dniu 4 września 2018 r. i kwota do zwrotu była na tym samym poziomie (111 zł) co w lutym 2018 r. deklarował w e-deklaracji. W dniu 28 września 2018 r. zostało do Wnioskodawcy wysłane pismo, że nie może wspólnie rozliczyć się z małżonką bo jest już po ustawowym terminie 30 kwietnia 2018 r. Od kwietnia 2018 r. pieniądze są na koncie (US) w takiej wysokości, jaką wskazano w PIT-37, nigdy nie zostały odesłane. Wnioskodawcy wydaje się, że Jego zobowiązanie zostało zrealizowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca składając zeznanie podatkowe w dniu 4 września 2018 r. był uprawniony do wspólnego wraz z małżonką rozliczenia za 2017 r.?
2. Czy fakt wykonania przelewu w dniu 30 kwietnia 2018 r. z tytułem „Podatek roczny 2017” na kwotę 111 zł nie wypełnia zobowiązań Wnioskodawcy względem organu podatkowego?
3. Czy za błąd systemu komputerowego Wnioskodawca musi być pozbawiony wspólnego rozliczenia się ze swoją małżonką?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien być On uprawniony do złożenia wspólnego zeznania z małżonką, gdyż dnia 30 kwietnia 2018 r. uregulował swoje zobowiązanie podatkowe. Przelew 111 zł odpowiada wspólnemu zeznaniu podatkowemu za 2017 r. Ponadto, fakty dowodzą, że działał On w dobrej wierze i uczciwości. Ukaranie Wnioskodawcy brakiem możliwości wspólnego rozliczenia przez błąd komputerowy jest dla Niego ciężkie do zrozumienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Z kolei w myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 2a komentowanej ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.)

Zgodnie z brzmieniem obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. art. 45 ust. 1 stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W myśl art. 3a § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, deklaracje mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Natomiast ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci (art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 12 § 6 Ordynacji podatkowej termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:

1. wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru;
2. nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1481 oraz z 2018 r. poz. 106 i 138) lub w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub otrzymane przez polską placówkę pocztową operatora wyznaczonego po nadaniu w państwie spoza Unii Europejskiej albo złożone w polskim urzędzie konsularnym;
3. złożone przez żołnierza lub członka załogi statku morskiego w dowództwie jednostki wojskowej lub kapitanowi statku;
4. złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego;
5. złożone przez osobę aresztowaną w administracji aresztu śledczego.

Organ podatkowy, elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji skarbowej lub portal podatkowy potwierdzają, w formie dokumentu elektronicznego, złożenie deklaracji za pomocą środków komunikacji elektronicznej – o czym stanowi art. 3a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto treść art. 3b § 1 ww. ustawy stanowi, że deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej powinna zawierać:

1. dane w ustalonym formacie elektronicznym, zawarte we wzorze deklaracji określonym w odrębnych przepisach;
2. jeden podpis elektroniczny.

Na mocy art. 3b § 2 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:

1. (uchylony);
2. sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
3. rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub podań.

Zgodnie z art. 3b § 3 ww. ustawy wydając rozporządzenie, o którym mowa w § 2, minister właściwy do spraw finansów publicznych powinien uwzględnić:

1. potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w deklaracjach i podaniach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem;
2. limity wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku wynikających z deklaracji i rodzaj podatku, którego dotyczy deklaracja, a także wymagania dla poszczególnych rodzajów podpisu elektronicznego, w szczególności dotyczące weryfikacji podpisu i kwalifikowanych elektronicznych znaczników czasu.

Szczegółowe przepisy określające sposób przesyłania deklaracji i podań za pomocą środków komunikacji elektronicznej, rodzaje podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone poszczególne typy deklaracji lub podań zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia z dnia 19 września 2017 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz. U. z 2017 r, poz. 1802 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia deklaracje i podania mogą być przesyłane:

1. za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra, albo
2. przez portal podatkowy, albo
3. przez Platformę Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych.

Struktura logiczna urzędowego poświadczenia odbioru deklaracji lub podania jest udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra (§ 3 rozporządzenia). Natomiast deklaracje i podania mogą być opatrywane innym podpisem elektronicznym zapewniającym autentyczność deklaracji i podań (§ 4 pkt 5 rozporządzenia).

Na mocy § 11 pkt 16 lit. a i c tego rozporządzenia podpisem elektronicznym, o którym mowa w § 4 pkt 5, mogą być opatrywane, odpowiednio, przez podatnika będącego osobą fizyczną, płatnika będącego osobą fizyczną lub podmiot będący osobą fizyczną zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36 i PIT-37).

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia deklaracje i podania, o których mowa w § 6, § 8 i § 11, przesyła się, stosując:

1. reguły kontroli poprawności danych deklaracji i podań,
2. opis sposobu weryfikacji poprawności urzędowego poświadczenia odbioru i integralności deklaracji i podań,
3. specyfikację oprogramowania interfejsowego służącego do złożenia deklaracji i podań

• dostępne na stronie, której adres jest podany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw finansów publicznych prowadzonej przez urząd obsługujący tego ministra.

Natomiast dowód złożenia deklaracji i podań stanowi urzędowe poświadczenie odbioru tworzone i udostępnione nadawcy przez system teleinformatyczny organu administracji skarbowej po uprzednim przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych, autentyczności oraz umocowania do podpisywania tych dokumentów (§ 13 ust. 2 rozporządzenia).

W związku z tym, że elektroniczna skrzynka podawcza systemu teleinformatycznego administracji podatkowej ulokowana jest w systemie e-Deklaracje to należy stwierdzić, że system e-Deklaracje przyjmuje za datę złożenia jedną datę, tj. datę doręczenia dokumentu elektronicznego do systemu teleinformatycznego podmiotu publicznego. Termin do złożenia zeznania podatkowego uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru. Zatem dokumentem potwierdzającym złożenie zeznania w formie dokumentu elektronicznego jest posiadanie urzędowego poświadczenia odbioru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wspólne zeznanie podatkowe z małżonką (PIT-37) złożył drogą elektroniczną dnia 6 lutego 2018 r. Na ekranie komputera nie było żadnego błędu i wniosek został wysłany. Wnioskodawca był na sto procent przekonany, że wszystko wykonał prawidłowo. W dniu 30 kwietnia 2018 r. dokonał przelewu dopłaty do podatku w wysokości 111 zł na konto US z opisem jako przelew podatkowy. Wnioskodawca wykonał tą czynność, gdyż był pewien, że Jego rozliczenie podatku zostało złożone drogą elektroniczną w dniu 6 lutego 2018 r. i było poprawne. W dniu 24 sierpnia 2018 r. otrzymał pismo z US z prośbą o wyjaśnienie przelewu na kwotę 111 zł – czego dotyczy, ponieważ brak jest zeznania podatkowego PIT-37. Wnioskodawca następnie napisał do zarządzającego portalu e-deklaracje i otrzymał odpowiedź, że faktycznie dnia 6 lutego 2018 r. była składana elektronicznie deklaracja, ale na samym końcu wystąpił błąd – źle wpisano dochód za poprzedni rok. Wnioskodawca tego błędu na komputerze nie widział. Wnioskodawca wskazuje, że opisał cały problem do US i został poproszony o złożenie ponownie, tym razem papierowo, deklaracji PIT-37. Wnioskodawca złożył taką deklarację do US w dniu 4 września 2018 r. i kwota do zwrotu była na tym samym poziomie (111 zł) co w lutym 2018 r. deklarował w e-deklaracji. W dniu 28 września 2018 r. zostało do Wnioskodawcy wysłane pismo, że nie może wspólnie rozliczyć się z małżonką bo jest już po ustawowym terminie 30 kwietnia 2018 r. Od kwietnia 2018 r. pieniądze są na koncie (US) w takiej wysokości, jaką wskazano w PIT-37, nigdy nie zostały odesłane. Wnioskodawcy wydaje się, że Jego zobowiązanie zostało zrealizowane.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że możliwość skorzystania za rok 2017 z uprzywilejowanej formy opodatkowania dochodów małżonków została z woli ustawodawcy w sposób wyraźny uzależniona – zgodnie z powołanym powyżej art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od spełnienia ściśle określonych warunków. I tak między innymi wniosek o zastosowanie tej formy należy złożyć w określony sposób, tj. w rocznym zeznaniu podatkowym (zawierającym stosowne oświadczenie) i w określonym terminie. Termin do złożenia zeznania rocznego za 2017 r. upłynął natomiast – w myśl ww. przepisu art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w dniu 30 kwietnia 2018 r. W stanie prawnym obowiązującym w 2017 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości złożenia tego wniosku w innym czasie. Przeciwnie, wprost uniemożliwia złożenie wniosku o preferencyjne rozliczenie po upływie terminu do złożenia zeznania.

Reasumując, Wnioskodawca składając zeznanie podatkowe w dniu 4 września 2018 r. nie był uprawniony do wspólnego wraz z małżonką rozliczenia za 2017 r. bowiem zeznanie złożone zostało po ustawowym terminie umożliwiającym skorzystanie z takiej formy rozliczenia.

Końcowo tutejszy organ pragnie zaznaczyć, że skorzystanie z uprzywilejowanej formy opodatkowania dochodów małżonków jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika, w związku z tym to w jego interesie leży spełnienie wszystkich przesłanek warunkujących tą możliwość. Zatem w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca mógł dochować należytej staranności i upewnić się czy do urzędu skarbowego wpłynęło składane elektronicznie zeznanie (wygenerowało się urzędowe poświadczenie odbioru) bądź też złożyć je w wersji papierowej w siedzibie urzędu w odpowiednim terminie. Ponadto wyjaśnić należy, że samo zapłacenie podatku nie oznacza spełnienia warunku preferencyjnego rozliczenia dochodów małżonków w postaci zachowania terminu do złożenia wniosku o jego zastosowanie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.