INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa Powiatowego, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. M – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj M.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Starosta w imieniu Skarbu Państwa dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych użytkownikom wieczystym. Zainteresowany zwraca się o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazanej wyżej czynności.

Fabryka decyzją Wojewody z dnia 27 kwietnia 1992 r. nabyła z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 1410/11 o powierzchni 1,4596 ha zapisanej w księdze wieczystej. Prawo użytkowania wieczystego tej działki wraz z innymi działkami na podstawie umowy notarialnej z dnia 19 listopada 1993 r. Fabryka sprzedała na rzecz Miasta i Gminy. Miasto i Gmina prawo użytkowania wieczystego tej działki zbyła aktem notarialnym z dnia 23 grudnia 1997 r. na rzecz Sp. z o.o.. Spółka ta w roku 2006 podzieliła działkę ewidencyjną nr 1410/11 na działki 1410/18 i 1410/19 a następnie aktem notarialnym z dnia 30 sierpnia 2006 r. zbyła prawo użytkowania wieczystego działki 1410/18 na rzecz M.

Użytkownicy wieczyści działki 1410/18, tj. M. zwrócili się z wnioskiem z dnia 27 czerwca 2007 r. do Starosty o sprzedanie im na własność tej działki. Starosta, w trybie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, po uzyskaniu wyceny i zgody Wojewody aktem notarialnym z dnia 19 grudnia 2007 r. sprzedał użytkownikom wieczystym M. działkę nr 1410/18 na własność pobierając kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy prawem własności a prawem użytkowania wieczystego wraz z 22% podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Powiat, dokonując sprzedaży użytkownikowi wieczystemu, powinien naliczyć podatek VAT w wysokości 22% od kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy prawem własności nieruchomości a prawem użytkowania wieczystego...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego M. dnia 19 grudnia 2007 r. podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Użytkowanie wieczyste dla danej działki zostało ustanowione 5 grudnia 1990 r. dla Fabryki, a następnie w roku 1993 sprzedane na rzecz Miasta i Gminy, a w roku 1997 na rzecz Sp. z o.o. M. stali się użytkownikami wieczystymi 30 sierpnia 2006 r. nabywając prawo użytkowania wieczystego od Sp. z o.o. Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego dla tej nieruchomości nastąpiło 5 grudnia 1990 r. Jednak M. użytkownikami wieczystymi stali się dopiero 30 sierpnia 2006 r., a sprzedaż nastąpiła w roku 2007. Zgodnie z obowiązującymi w roku 2007 przepisami sprzedaż wieczystego użytkowania stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

Z powyższego wynika, że zabudowania znajdujące się na nieruchomości gruntowej oddanej w wieczyste użytkowanie stanowią odrębny przedmiot własności.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Fabryka nabyła z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 1410/11. Prawo użytkowania wieczystego tej działki wraz z innymi działkami na podstawie umowy notarialnej z dnia 19 listopada 1993 r. Fabryka sprzedała na rzecz Miasta i Gminy. Miasto i Gmina prawo użytkowania wieczystego tej działki zbyła aktem notarialnym z dnia 2 grudnia 1997 r. na rzecz Sp. z o.o. Spółka ta w roku 2006 podzieliła działkę ewidencyjną nr 1410/11 na działki 1410/18 i 1410/19 a następnie aktem notarialnym z dnia 30 sierpnia 2006 r. zbyła prawo użytkowania wieczystego działki 1410/18 na rzecz M.

Użytkownicy wieczyści działki 1410/18, tj. M. zwrócili się z wnioskiem z dnia 27 czerwca 2007 r. do Starosty o sprzedanie im na własność tej działki. Starosta, w trybie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, po uzyskaniu wyceny i zgody Wojewody aktem notarialnym z dnia 19 grudnia 2007 r. sprzedał użytkownikom wieczystym M. działkę nr 1410/18 na własność pobierając kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy prawem własności a prawem użytkowania wieczystego wraz z 22% podatkiem VAT.

Uwzględniając datę dokonania oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości wątpliwości budzi fakt, czy sprzedaż prawa własności gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak gdyby był jej właścicielem, z chwilą ustanowienia tego prawa użytkowania wieczystego.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na jego rzecz prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc w roku 1990. Przy czym do dnia 1 maja 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowych nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnego użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na „władztwo rzeczy”, które użytkownik wieczysty już uzyskał na podstawie czynności z roku 1990 i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste na rzecz użytkownika wieczystego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i pozostaje poza zakresem ustawy. Skutkiem powyższego Wnioskodawca nie jest zobligowany do naliczenia podatku VAT do kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy prawem własności nieruchomości a prawem użytkowania wieczystego.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej - opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. M.

Rozstrzygnięcie w zakresie:

• opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. K., zostało zawarte w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-1309/11-2/MK z dnia 5 stycznia 2012 r.,
• - opodatkowania dostawy prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, tj. Sp. z o.o. S.K.A., zostały zawarte w interpretacji ILPP1/443-1309/11-3/MK z dnia 5 stycznia 2012 r.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.