Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.813.2018.2.MWJ
z 14 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele noclegowo-mieszkalne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele mieszkalno-użytkowe,
  

• możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele noclegowo-mieszkalne.
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz uiszczenia brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Osoby fizyczne (małżeństwo) planują zawrzeć umowę najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem (na cel mieszkalny lub mieszany: mieszkalno-użytkowy). Osoby planujące wynajem prowadzą działalność w formie spółki cywilnej, gdzie oboje figurują jako wspólnicy. Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przeważająca działalność spółki cywilnej jest sklasyfikowana pod kodem PKD: 6820Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Umowa najmu nie będzie zawarta w ramach prowadzonej działalności. Umowa najmu będzie zawarta z osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Ww. umowa dotyczyć będzie wynajmu nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem. Przedmiot umowy najmu wchodzi w skład majątku prywatnego małżonków, nie jest składnikiem majątku spółki cywilnej i nie jest w żaden sposób związany z prowadzoną przez spółkę cywilną działalnością.

Przedmiot umowy najmu wykorzystywany będzie przez Najemcę jako centrum konferencyjno-szkoleniowo-noclegowe dla kontrahentów, pracowników kontrahentów i klientów Najemcy (cel mieszany) lub tylko i wyłącznie na cel mieszkalny - noclegowy dla klientów Najemcy na czas trwania naprawy pojazdów (Najemca prowadzi działalność usługową w zakresie naprawy pojazdów klientów przyjezdnych z terenu całej Europy) (cel mieszkalny).

W piśmie z dnia 14 grudnia 2018 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Osoby fizyczne planujące zawrzeć umowę najmu nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem z osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością to małżeństwo, nie posiadające rozdzielności majątkowej.
2. Wnioskodawca i małżonka - małżeństwo nie są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług i nie planują zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług prywatnego najmu nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem.

Czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest jedynie spółka cywilna, w której małżeństwo są wspólnikami.

1. Wnioskodawca wraz z małżonką nie świadczą i nie będą świadczyli usług, które podlegają wyłączeniu ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz.1221 z późn. zm.).
2. Wnioskodawca planuje rozpocząć najem prywatny nieruchomości zabudowanej domem rodzinnym wraz z przyległym terenem w roku 2019. Kwota dochodów z tytułu najmu prywatnego nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem nie przekroczy kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Nieruchomość zabudowana, o której mowa we wniosku jest sklasyfikowana na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie PKOB w sekcji 1 ( Budynki), dziale 11 (Budynki mieszkalne), grupie 111 (Budynki mieszkalne jednorodzinne), klasie 1110 ( Budynki mieszkalne jednorodzinne).
4. Na pytanie o treści: „Czy nieruchomość zabudowana domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem, którą Wnioskodawca zamierza wynajmować, to nieruchomość o charakterze mieszkalnym?”, Wnioskodawca wskazał:

Dotyczy pytania nr 1 wniosku: Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem jako centrum Konferencyjno-szkoleniowo-noclegowe dla kontrahentów (cel mieszany).

Dotyczy pytania nr 2 wniosku: Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem wyłącznie na cel mieszkalny - noclegi dla klientów Najemcy na czas trwania naprawy pojazdów.

1. Dotyczy pytania nr 1 wniosku: Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem jako centrum Konferencyjno-szkoleniowo-noclegowe dla kontrahentów (cel mieszany). Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem jako najem prywatny, na własny rachunek (forma opodatkowania - ryczałt).

Dotyczy pytania nr 2 wniosku: Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem wyłącznie na cel mieszkalny - noclegi dla klientów Najemcy na czas trwania naprawy pojazdów. Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem jako najem prywatny, na własny rachunek (forma opodatkowania - ryczałt).

1. Dotyczy pytania nr 1 wniosku: Symbol dla świadczenia polegającego na wynajmie nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem wynikający z PKWiU z 2008 r. to: 6820120. (68.20.12.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi).
2. Dotyczy pytania nr 2 wniosku: Symbol dla świadczenia polegającego na wynajmie nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem wynikający z PKWiU z 2008 r. to: 6820110 (68.20.11.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(oznaczone we wniosku jako pytanie nr 2)

Czy wyżej wymieniona sytuacja podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu z podatku od towarów i usług bez limitu dochodów (dotyczy wynajmu na cel noclegowy - mieszkalny)?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, iż dochody uzyskane z wynajmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem na cele mieszkalne (noclegowe) powinny być przedmiotowo zwolnione z podatku od towarów i usług bez limitu dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele noclegowo-mieszkalne - jest nieprawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są m.in. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Ponadto, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką (małżeństwo - nie posiadające rozdzielności majątkowej) planują zawrzeć umowę najmu nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym wraz z przyległym terenem z osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z poźn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego, w świetle którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, wynajmujący świadczy na rzecz najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku wykorzystania nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej dla świadczenia usług najmu na cele noclegowo-mieszkalne wskazać należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 146aa ust. 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Na mocy art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienia od podatku od towarów i usług, w tym również zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkalne, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 ustawy. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem, przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
  

• charakter mieszkalny nieruchomości,
  

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Zaznaczyć należy, że cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby będącej najemcą lokalu mieszkalnego.

W przypadku, kiedy najemcą nie jest podróżny (turysta), biznesmen, kuracjusz ani osoba przebywająca służbowo na danym terenie (rejonie), a cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany z jego stałym interesem życiowym, wówczas w takim przypadku podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają wynajmować Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nieruchomość zabudowaną wraz z przyległym terenem z przeznaczeniem na noclegi dla klientów ww. Najemcy na czas trwania naprawy pojazdów. Najemca prowadzi działalność usługową w zakresie naprawy pojazdów klientów przyjezdnych z terenu całej Europy. Symbol dla świadczenia polegającego na wynajmie nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem wynikający z PKWiU z 2008 r. to: 68.20.11.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.

Wskazać należy, że powyższe okoliczności świadczą, że w niniejszej sprawie celem najmu przedmiotowej nieruchomości nie będzie cel mieszkaniowy, bowiem nieruchomość ta będzie wynajmowana z przeznaczeniem na noclegi dla klientów Najemcy przyjezdnych w celu naprawy pojazdów, zatem cel najmu nie będzie związany z zamieszkaniem osób korzystających z lokalu – ich stałym interesem życiowym lecz będzie związany z ich chwilowym pobytem, tj. na czas naprawy pojazdów.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie nie będzie spełniony cel mieszkaniowy dla świadczonych usług wynajmu przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym, świadczona przez Wnioskodawcę usługa najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej, sklasyfikowana przez Wnioskodawcę według PKWiU 68.20.11.0 (Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi), nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele noclegowo-mieszkalne, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla małżonki Wnioskodawcy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele noclegowo-mieszkalne. Natomiast, w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług najmu nieruchomości zabudowanej wraz z przyległym terenem będącej we współwłasności małżeńskiej na cele mieszkalno-użytkowe zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.