Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.430.2018.2.AT
z 17 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2018 r. (data wpływu: 29 października 2018 r.), uzupełnionym 9 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem pracownika wraz z rodziną w imprezie sportowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem pracownika wraz z rodziną w imprezie sportowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.430.2018.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka akcyjna posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, dalej: ustawa CIT) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka jako pracodawca zgodnie ze swoją polityką płacowo-kadrową stosuje różne formy motywowania swoich pracowników. Spółka przyznaje określone dodatkowe wynagrodzenia o charakterze premiowym, stosownie do odrębnych regulaminów, może również przyznawać dodatki do wynagrodzenia w oparciu o umotywowaną decyzję uznaniową. Co do zasady, ww. dodatkowa gratyfikacja ma charakter dodatkowego wynagrodzenia w formie pieniężnej, może jednak zdarzyć się, iż taka gratyfikacja przyjmie formę świadczenia niepieniężnego, np. polegającego na sfinansowaniu zdefiniowanych i uzgodnionych kosztów, np. kosztów dedykowanego wyjazdu danego pracownika na imprezę sportową.

Spółka podjęła w przypadku jednego swojego wieloletniego pracownika, którego postrzega jako osobę która wniosła dużą wartość dodaną do organizacji, decyzję o przyznaniu mu dodatkowej gratyfikacji do wynagrodzenia ze stosunku pracy polegającej na sfinansowaniu wyjazdu ww. pracownika do USA na imprezę sportową wraz z 3 członkami rodziny (maraton w X).

W tym celu Spółka zawarła określoną umowę z tour-operatorem profesjonalnie zajmującym się kompleksową organizacją tego typu wyjazdów. Pakiet obejmował zagwarantowanie organizacji wyjazdu na maraton w X dla 4 osób wskazanych przez Spółkę (Pracownika i 3 członków rodziny) składającego się z przelotu, ubezpieczenia, prywatnego transferu do/z hotelu na lotnisko, zakwaterowania, opieki ze strony organizatora przez cały okres trwania pobytu w Stanach Zjednoczonych, uczestnictwa w maratonie osoby zgłoszonej do udziału w nim (gwarantowany pakiet startowy) oraz wynajęcia samochodu osobowego typu VAN.

Przy podejmowaniu decyzji o tego typu gratyfikacji, Spółka brała również pod uwagę aspekt jednoczesnej promocji logo grupy, do której należy Spółka. Spółka w ramach prowadzonej działalności podejmuje bowiem różne formy promocji i reklamy. Formą promocji i reklamy jest działanie w zakresie rozpowszechniania logo Spółki, które niejednokrotnie jest realizowane poprzez zaangażowanie w rożnego typu imprezy, w tym sportowe, w zróżnicowanym zakresie oraz w różnym charakterze. W tym konkretnym przypadku była to decyzja o udziale Pracownika w masowej imprezie sportowej, w której możliwa była promocja logo Spółki. R. USA (kraj, w którym miał miejsce maraton) pozostaje w obszarze zainteresowania Spółki w zakresie sprzedaży swoich wyrobów.

W tym celu Spółka zobowiązała Pracownika do wystąpienia w imprezie sportowej w stroju sportowym opatrzonym logo firmowym. Pracownik wystąpił w takim stroju, co potwierdza dokumentacja (zdjęcia z imprezy, nadające się do opublikowania w branżowej gazetce/ broszurkach/informatorze wydawanym przez Spółkę).

Całość kosztów związanych z wyjazdem Pracownika na ww. imprezę sportową (w tym członków rodziny) zostało rozpoznane jako dodatkowy przychód ze stosunku pracy (wykazany w informacji podatkowej PIT-11).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 2 stycznia 2019 r. wskazano, że:

• Spółka sfinansowała udział pracownika oraz jego rodziny w imprezie sportowej ze środków obrotowych.
• Pracownik nie pełni funkcji członka Zarządu, Rady Nadzorczej Spółki, jest zatrudniony na stanowisku Doradcy Zarządu ds. Inwestycji.
• Przyznana nagroda niepieniężna stanowi formę motywacyjną dla wyróżniającego się pracownika za zaangażowanie w sprawy Spółki wnoszącego dużą wartość dodaną do organizacji. Dodatkowe wynagrodzenie jest zgodnie z obowiązująca polityką płacowo-kadrową.
• Wydatki jakie poniosła Spółka dotyczące członków rodziny pracownika to: przelot, ubezpieczenie, prywatny transfer do/z hotelu na lotnisko, zakwaterowanie, opieka ze strony organizatora przez cały pobyt w Stanach Zjednoczonych, wynajęcie samochodu osobowego typu VAN. Członkowie rodziny pracownika nie są zatrudnieni w Spółce.
• Członkowie rodziny uczestniczyli w charakterze osób towarzyszących. Członkowie rodziny nie brali udziału w maratonie.
• Udział członków rodziny miał charakter motywacyjny dla pracownika i stanowił cześć jego nagrody tj. możliwość wyjazdu do USA na maraton z całą rodziną. Członkowie rodziny należą do pierwszej grupy pokrewieństwa (żona i dzieci).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z uczestnictwem przez Pracownika w Imprezie sportowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1, zaś potrącane są do kosztów uzyskania przychodów na zasadach właściwych dla należności ze stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opisane powyżej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów oraz podlegają potrąceniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadzie pozostałych należności ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...). Definicja ta ma charakter ogólny, co oznacza, że wydatek poniesiony przez Spółkę powinien każdorazowo podlegać indywidualnej analizie w celu ustalenia jego „celowości”. Wyjątkiem są enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów mogą więc być koszty, które mają nie tylko bezpośredni, ale i pośredni związek z prowadzoną działalnością. Istotne jest to, aby celem poniesienia takiego wydatku było osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w efekcie - aby wydatek był racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Tak więc istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty (wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11).

Niewątpliwie, wynagrodzenia gwarantowane Pracownikowi w ramach stosunku pracy stanowią koszt uzyskania przychodów - jako iż - w sposób pośredni - determinuje możliwość uzyskiwania przez Spółkę przychodów podatkowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka czasami stosuje w ramach prowadzonej przez siebie polityki motywacyjnej, dodatkowe wynagrodzenie w formie świadczenia pozapłacowego.

Poza przedmiotem dyskusji jest, iż dodatkowe wynagrodzenie pieniężne stanowiłoby dla Pracownika dodatkowy przychód ze stosunku pracy. Jako iż ww. wynagrodzenie pozapłacowe wynikało z tych samych przesłanek, z jakich Spółka przyznaje dodatkowe wynagrodzenia pieniężne w ramach polityki motywacyjnej), stosownie do powyższego, wartość ww. świadczenia niepieniężnego została rozpoznana jako przychód Pracownika ze stosunku pracy (wartość całkowitych kosztów związanych z wyjazdem na imprezę sportową przypadających zarówno na Pracownika, jak i członków rodziny), została opodatkowana jako dodatkowy przychód Pracownika ze stosunku pracy).

Skoro zatem całość kosztów wyjazdu na imprezę sportową została uznana za przychód ze stosunku pracy, w ocenie Spółki, całość tych kosztów należy uznać jako koszty w zakresie wynagrodzenia (pozapłacowego) dla danego pracownika. Udostępnienie ww. świadczenia pozapłacowego wynikało z realizacji przez Spółkę polityki kadrowej mającej w tym przypadku charakter benefitu (nagrody) w ramach polityki motywacyjnej Spółki. NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 1 lutego 2016 roku, sygn. akt: II FPS 5/15 wskazał, iż premie i nagrody są niewątpliwie przychodami ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Dla tej kategorii należności ustawodawca w u.p.d.o.p. przewidział szczególny sposób ustalania momentu zaliczenia ich do kosztów podatkowych. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p., (...) należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 u.p.d.o.f., stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności zaś fakt, iż omawiany koszt zorganizowania imprezy integracyjnej ma charakter przychodów ze stosunku pracy, zasadne jest uznanie tych kosztów za koszty uzyskania przychodów na zasadach analogicznych dla wynagrodzeń uzyskiwanych w ramach stosunku pracy).

Z uwagi na pozapłacowy charakter ww. dodatkowych świadczeń, nagroda przyznana pracownikowi w formie pokrycia kosztów wyjazdu, pobytu i uczestnictwa w zawodach sportowych, stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki w miesiącu, w którym pracownik uczestniczył w maratonie.

Spółka podkreśla również charakter motywacyjny (pozapłacowy) omawianego świadczenia w części, a jakiej koszty jego sfinansowania dotyczą udziału w wyjeździe członków Pracownika. W ocenie Spółki, bardzo istotne w systemie motywacyjnym jest uwzględnienie rodziny pracownika. Członkowie rodzin to osoby nierzadko mające wpływ na podejmowane przez pracowników decyzje, w tym w szczególności te dotyczące miejsca zatrudnienia czy na pozytywny stosunek wobec pracodawcy. Uwzględnienie w życiu Spółki członków rodzin pracowników, sprawia, że pracownik docenia, że Wnioskodawca promuje wartości rodzinne, co ma w zamierzeniu prowadzić do wzrostu lojalności pracowników (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 7 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-4/16/ESZ).

Powyższy aspekt, tj. aspekt motywacyjny, uzasadnia zaliczenie całości omawianych kosztów do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo należy wskazać, iż głównym celem imprezy turystycznej sfinansowanej dla Pracownika, był udział w masowej imprezie sportowej (maratonie), w której Pracownik uczestniczył w stroju z logo firmowym (rodzina towarzyszyła zaś Pracownikowi w ww. biegu). Mając powyższe na uwadze, można twierdzić, iż koszty poniesione w związku z opisaną imprezą sportową (której celem był start w maratonie), spełniają również kryteria, by uznać je za koszty poniesione na poczet działań o charakterze promocji i reklamy.

Odpowiednie prezentowanie, eksponowanie logo Spółki stanowi formę reklamy firmy, oferowanych przez nią wyrobów. Uczestnictwo bowiem w maratonie przyczyniło się/mogło się przyczynić do rozpowszechniania logo Spółki (znajomość zaś logo ma lub może mieć przełożenie na pozyskanie nowych klientów na oferowane produkty), tym bardziej, iż Spółka jest zainteresowana rynkiem USA. Spółka zaznacza, iż przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do wniosku, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez wielu podatników wydatki związane z umieszczaniem przez nich logo w mediach, na banerach reklamowych, na stadionach obiektach klubów sportowych itd.

Przy czym należy podkreślić, iż znaczenie pojęcia działań promocji i reklamy jest bardzo szerokie. Przykładowo, wg np. wyroku WSA w Gliwicach z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. akt: I SA/Gl 673/11, pojęcie „reklamy” należy rozumieć w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Obecnie działania o charakterze promocji i reklamy - oprócz klasycznej reklamy takiej jak, banery, billboardy, poligrafia (plakaty, ulotki, wizytówki) czy różnego rodzaju gadżety reklamowe z logo firmy - mogą się opierać również na podejmowaniu działań o różnorodnym charakterze, m.in. poprzez popularyzację marki/logo w aktywnościach popierających sportowy styl życia np. poprzez udział pracownika w różnego rodzaju zawodach sportowych, imprezach plenerowych, otwartych szkoleniach spotkaniach, akcjach społecznych, na których eksponowane jest logo Spółki.

Do działań, które przyczyniają się do zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów należy bez wątpienia zaliczyć działania związane z prezentacją logo firmowego w ramach biegu maratońskiego przez Pracownika firmy. Promocja poprzez rozpowszechnienie logo zmierza do polepszenia identyfikacji i znajomości Spółki przez potencjalnych klientów, tym bardziej iż Spółka jest zainteresowana rynkiem USA.

Zatem, w wyniku sfinansowania udziału Pracownika w zawodach sportowych (w maratonie za granicą), Pracownik wystąpił w masowej imprezie sportowej w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy utrwalając i promując przez swoje uczestnictwo wizerunek firmy (logo).

Powyższe stanowisko prezentują również sądy administracyjne np. w wyroku z dnia 27 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, sygn. akt: I SA/Kr 471/12, przedstawił pogląd, że: pracownicy reprezentując Spółkę w branżowym turnieju piłki nożnej, podejmują działania kreujące, utrwalające i promujące wizerunek Spółki wśród podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w tożsamym zakresie lub dziedzinie. Pracownicy spółki uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy a w konsekwencji nie można wykluczyć, iż poprzez takie działanie marketingowo - reklamowe spółki może dojść do zwiększenia przychodów spółki. [...] Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie spółki (ponoszenie kosztów tej imprezy) nakierowane jest działaniem na rzecz pracowników. Zdaniem Sądu w takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną a mianowicie, to pracownicy spółki (...) podejmują działania na rzecz spółki promując w ten sposób jej wizerunek na rynku handlowym.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że koszty organizacji wyjazdu związanego z wyjazdem zagranicznym Pracownika, gdzie celem wyjazdu był udział Pracownika w maratonie w stroju oznaczonym logo Spółki, stanowią dodatkowo koszty noszące znamiona wydatków o charakterze promocji i reklamy.

Reasumując, całość wydatków związanych z wyjazdem pracownika i jego rodziny oraz uczestnictwem Pracownika w zawodach sportowych (maratonie) w stroju z logo stanowi koszt uzyskania przychodów, ponieważ spełnione zostały następujące warunki:

• zostały poniesione przez Spółkę, tj. zostały pokryty z jej zasobów majątkowych,
• zostały faktycznie poniesione (rzeczywiste wydatki), tj. wydatki nie zostały Spółce w jakikolwiek sposób zwrócone,
• mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• zostały właściwie udokumentowane, tj. Spółka posiada faktury, rachunki, zdjęcia potwierdzające uczestnictwo Pracownika w zawodach,
• nie znajdują się w grupie wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, tj. takich, które ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.