Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.536.2018.2.JM
z 18 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2018 r. (data wpływu 21 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem kosztów kursów, szkoleń, studiów podyplomowych, konferencji, seminariów oraz ubezpieczenia Zarządzającym w ramach umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem kosztów kursów, szkoleń, studiów podyplomowych, konferencji, seminariów oraz ubezpieczenia Zarządzającym w ramach umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jak również spółki z grupy kapitałowej (GK), zgodnie z ustawą z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202, dalej: „Ustawa”), podjęły działania mające na celu ukształtowanie i stosowanie w spółkach z GK zasad wynagradzania członków organu zarządzającego i członków organu nadzorczego określonych Ustawą.

Zgodnie z zapisami Ustawy, możliwe było nawiązanie stosunku prawnego z członkami organu zarządzającego na podstawie umowy cywilnoprawnej, bądź też świadczenie usług zarządzania przez członka organu zarządzającego prowadzącego działalność gospodarczą, przy czym zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, Spółka była zobowiązana zawrzeć z członkiem organu zarządzającego umowę o świadczenie usług zarządzania na czas pełnienia funkcji, z obowiązkiem świadczenia osobistego takiego członka, bez względu na to, czy działa on w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, każda ze spółek z grupy kapitałowej zawarła z osobami wchodzącymi w skład Zarządu Wnioskodawcy umowy zlecenia o świadczenie usług w zakresie zarządzania (dalej: „Umowy”), które zastąpiły dotychczas stosowane umowy o pracę.

Obowiązkowe szkolenia dla Zarządzających

Na mocy przedmiotowej Umowy, jak również późniejszego Aneksu do umowy zlecenia o świadczenie usług w zakresie zarządzania, osoby pełniące funkcje zarządcze u Wnioskodawcy w ramach umowy o świadczenie usług zarządzania (dalej: „Zarządzający”) zobowiązane są w szczególności do:

1. uczestnictwa w konferencjach, seminariach i szkoleniach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki wynikających z Umowy,
   
2. uczestnictwa w konferencjach, seminariach i szkoleniach związanych z poznawaniem struktury i zasad skutecznego zarządzania instytucją, z którą łączy go Umowa, niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki wynikających z Umowy,
   
3. uczestnictwa w spotkaniach o charakterze biznesowym związanych z przedmiotem Umowy, o ile jest to konieczne dla realizacji zobowiązań (zadań) umownych;
   
4. odbywania podróży w kraju i za granicą związanych z wykonywaniem obowiązków umownych.
   
   

Zgodnie z treścią zapisów Umowy, Wnioskodawca może ponosić lub refinansować koszty indywidualnych kursów oraz szkoleń, których uczestnikami będą Zarządzający, jednakże łączny koszt wszystkich szkoleń, nie może przekroczyć 15.000,00 zł rocznie. Spółka może ponieść lub refinansować koszty indywidualnego szkolenia Zarządzającego powyżej kwoty 15.000,00 zł wyłącznie za zgodą Rady Nadzorczej. Niewykorzystane w danym roku środki pieniężne przeznaczone na szkolenie nie mogą zaś zostać wykorzystane w kolejnym roku. Szczegółowy zakres szkoleń, w jakich Zarządzający zobowiązani są do udziału, określony został w formie załącznika do Umowy.

Wśród typów kursów oraz szkoleń, w których zobowiązani są brać udział Zarządzający wskazać można, m.in.:

1. kursy języków obcych,
   
2. kursy medialne oraz doszkalające umiejętności wystąpień publicznych, wykorzystywanych dla celów służbowych,
   
3. kursy związane z kwalifikacjami Chartered Financial Analyst (CFA),
4. studia podyplomowe,
   
5. inne szkolenia niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki i wymagane przez Spółkę,
6. konferencje i seminaria,
7. szkolenia i kursy wymagane przez regulatora.
   
   

Ubezpieczenie D&O

Jednocześnie, zgodnie z treścią Umowy oraz regulacjami obowiązującymi w Grupie Kapitałowej, Spółka obejmuje Zarządzających ubezpieczeniem typu D&O, tj. ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej, zapewniającym osobom objętym ubezpieczeniem m.in. niezwłoczną pomoc prawną w przypadku otrzymania roszczenia bądź wystąpienia okoliczności mogących skutkować wniesieniem roszczenia przez potencjalnego poszkodowanego. Władze Spółki realizują swoje zadania zarówno jako organ statutowy Spółki (jako jedność – in gremio) oraz poprzez swoich członków, których stanowią Zarządzający i którzy, w związku z tym faktem, ponoszą szczególną odpowiedzialność, za należyte prowadzenie spraw Spółki.

W aspekcie odpowiedzialności Zarządzających należy mieć na uwadze, że w przypadku hipotetycznego poniesienia szkody przez osobę trzecią obowiązujące przepisy nie wymagają od niej pełnej wiedzy na temat zaistniałych okoliczności, w tym wiedzy o faktycznym sprawcy szkody i pozwalają jej skierować swoje roszczenie do Spółki, jej Zarządu i Rady Nadzorczej jako organów lub do kierowników jednostki, a także do spółek zależnych i ich zarządów i rad nadzorczych, by osoby te wskazały faktycznego sprawcę szkody. Teoretycznie, przy braku możliwości wykazania wymaganych przesłanek ekskulpacyjnych lub egzoneracyjnych, osoby, przeciwko którym skierowano roszczenie, mogą nie uwolnić się od odpowiedzialności za szkody, których nie wyrządziły.

Polisą ubezpieczenia D&O objęci są Zarządzający, jak również inne osób wskazane w polisie oraz Szczególnych Warunkach Ubezpieczenia (SWU), jako tzw. osoby ubezpieczone.

Oprócz kosztów porady prawnej, umowa ubezpieczenia zapewnia pokrycie kosztów udziału w postępowaniach urzędowych, kosztów zastępstwa procesowego oraz gwarantuje wypłatę odszkodowania (zasądzonego prawomocnym wyrokiem lub uzgodnionego w drodze ugody pozasądowej) i możliwych do ubezpieczenia kar i grzywien administracyjnych. Ponadto, Ubezpieczyciel zobowiązany jest do pokrywania m.in. kosztów posiedzeń doradczych konsultantów ds. komunikacji w sytuacjach kryzysowych oraz do refundacji Spółce kosztów kontroli lub inspekcji przeprowadzonej przez organ administracji publicznej, o ile taka refundacja była konieczna i wymagana na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi. Co istotne, zakres ubezpieczenia obejmuje również odpowiedzialność solidarną ubezpieczonych osób fizycznych i spółek, m.in. za zobowiązania publicznoprawne na podstawie artykułu 116 i 116a, w związku z artykułem 107 Ordynacji Podatkowej, a także roszczenia regresowe spółek do osób ubezpieczonych z tytułu kar nakładanych na te spółki z winy osób ubezpieczonych.

Umowa ubezpieczenia obejmuje roszczenia zgłoszone w uzgodnionym okresie ubezpieczenia, niezależnie od tego, kiedy miało miejsce zdarzenie powodujące szkodę. Ochrona obejmowałaby zatem również nieograniczony okres poprzedzający zawarcie umowy (tzw. pełne pokrycie wsteczne albo retroaktywne). Dodatkowo, jeżeli umowa nie zostanie odnowiona, Ubezpieczyciel będzie – przez uzgodniony w umowie okres (tzw. przedłużony okres zgłaszania roszczeń) – odpowiadał jeszcze za roszczenia wniesione po wygaśnięciu okresu ubezpieczenia, o ile wynikałyby one z okoliczności zaistniałych przed wygaśnięciem okresu ubezpieczenia.

Umowa ubezpieczenia nie ogranicza w żaden sposób charakteru podmiotu mogącego wnieść ewentualne roszczenie, jednak statystyki Ubezpieczycieli wskazują, że w większości przypadków takie roszczenie wnosi sam Ubezpieczający, tj. Spółka zawierająca umowę i opłacająca składkę, i to ona pozostaje głównym beneficjentem zawartej umowy. Poprzez zawartą umowę Spółka i jej spółki zależne zwiększą swoje możliwości pokrycia potencjalnych szkód wyrządzonych przez członków swoich organów oraz inne osoby ubezpieczone i nie będą musiały się obawiać o to, że prywatny majątek osób ubezpieczonych może nie wystarczyć na pokrycie potencjalnych szkód wyrządzonych przez te osoby w czasie prowadzenia spraw Spółki lub jej spółek zależnych.

Wskazany w Szczególnych Warunkach Ubezpieczenia (SWU) zakres ubezpieczenia dzieli się na cztery zakresy:

1. Ochrona Osób Ubezpieczonych (tzw. Zakres A),
   
2. Pokrycie Kosztów Spółki zwalniającej z odpowiedzialności Osoby Ubezpieczone (tzw. Zakres B),
   
3. Obrona Spółki w zakresie roszczeń dotyczących obrotu papierami wartościowymi (tzw. Zakres C),
   
4. Obrona Spółki ponoszącej solidarną odpowiedzialność z jedną z Osób Ubezpieczonych (tzw. Zakres D), przy czym Ubezpieczyciel nie dokona podziału składki między te cztery zakresy, pobierając jedną zryczałtowaną składkę łączną, w całości opłacaną przez głównego beneficjenta umowy, tj. Spółkę. Istotnym jest, że Spółka nie ma wiedzy, jak Ubezpieczyciel kalkuluje wysokość zryczałtowanej składki i jak poszczególne Zakresy ubezpieczenia wpływają na jej ostateczną wysokość. Stanowi to tajemnicę handlową Ubezpieczyciela.
   
   

Składka opłacona jest z góry i pozostaje niezmienna w całym okresie trwania umowy ubezpieczenia bez względu na zmiany personalne na stanowiskach zarządczych i menedżerskich lub nadzorczych (tj. pracowników lub osób powołanych do pełnienia funkcji) w Spółce.

Zgodnie z wynegocjowanymi Szczególnymi Warunkami Ubezpieczenia (SWU) wskazany powyżej Zakres A chroni jakąkolwiek osobę fizyczną, która była, jest lub w okresie ubezpieczenia zostanie m.in.:

1. Członkiem Zarządu, Rady Nadzorczej, Komisji Rewizyjnej, Rady Konsultacyjnej, Rady Dyrektorów, Dyrektorem Zarządzającym lub członkiem innego porównywalnego organu wykonawczego lub nadzorczego,
   
2. Osobiście odpowiedzialnym wspólnikiem, osobą powołaną do prowadzenia spraw,
3. Menadżerem tymczasowym,
4. Prokurentem lub pełnomocnikiem o ogólnym zakresie umocowania,
5. Zastępcą osób wymienionych w powyższych punktach,
6. osobą odpowiedzialną za prowadzenie ksiąg rachunkowych w ramach funkcji zarządczych lub nadzorczych,
   
7. Pracownikiem Spółki lub jej spółki zależnej,
   • jeżeli i tak długo, jak są odpowiedzialni zarządzający przedsiębiorstwem, jego funkcją lub jednostką organizacyjną (menedżerowie), lub
   • jeżeli jako faktyczni lub nieoficjalni dyrektorzy lub Członkowie Zarządu wykonują zadania Dyrektorów lub Członków Zarządu, lub
   • jako osoba powołana, odpowiedzialna za zarządzanie ryzykiem zgodności (Compliance Officer), lub jako specjalni dyrektorzy powołani na mocy postanowień prawa lub
     
   • standardów biznesowych w celu zapewnienia przestrzegania przepisów i zasad, np. ochrony danych, przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy, bezpieczeństwa i higieny pracy, lub
   • o tyle, i w takim zakresie, w jakim wniesione zostaną przeciwko nim Roszczenia lub wszczęte zostaną przeciwko nim Postępowania Urzędowe obok innych Osób Ubezpieczonych w rozumieniu niniejszego paragrafu, niezależnie od charakteru zatrudnienia/powołania przez Spółkę.
   
   
   

Ponadto, zgodnie z postanowieniami SWU, ochroną ubezpieczeniową obejmowani są także współmałżonkowie, konkubenci/partnerzy, spadkobiercy, wykonawcy testamentu, reprezentanci prawni (w przypadku ubezwłasnowolnienia) ww. osób w związku z popełnionym przez te ww. osoby błędnym działaniem lub zaniechaniem objętym ochroną ubezpieczeniową.

Mając na uwadze, że opisany powyżej krąg osób ubezpieczonych jest otwarty i elastyczny, Ubezpieczyciel i Spółka, z przyczyn obiektywnych, nie prowadzą ewidencji osób objętych ochroną ubezpieczeniową i w konsekwencji wielkość składki nie jest w żaden sposób uzależniona od hipotetycznej liczby osób mogących być objętych ochroną ubezpieczeniową. Na co wskazywano powyżej, składka jest zryczałtowana i nie podlega zmianom na skutek rozszerzenia lub zawężenia kręgu osób objętych ubezpieczeniem. Wynika to z tego, że nie determinuje to ekspozycji na ryzyko Ubezpieczyciela (ta jest uzależniona od wielkości, działalności i szkodowości Spółki), oraz z tego, że jedynie wybrane grupy osób objętych ubezpieczeniem mogą zostać dookreślone, a liczba pozostałych osób objętych ubezpieczeniem jest niemożliwa do określenia i Ubezpieczyciel nie jest wstanie stwierdzić, czy krąg osób ubezpieczonych faktycznie się zmienia.

Należy także zauważyć, że w momencie zakończenia pracy lub współpracy (pełnienia funkcji) ze Spółką lub z którąś z jej spółek zależnych przez jakąkolwiek osobę ubezpieczoną osoba ta jest nadal objęta ochroną ubezpieczeniową. Uzasadnienie takiej konstrukcji leży w statystykach Ubezpieczycieli, którzy wskazują na istotny udział roszczeń wysuwanych do byłych członków władz spółek w ogólnej liczbie roszczeń pokrywanych z umów ubezpieczenia członków władz spółek.

W związku z przedstawionym w niniejszym wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu opisanych świadczeń, przyznawanych Zarządzającym powinny zostać zaliczone do przychodów Zarządzających, a tym samym, czy powstaną dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto Spółka powzięła wątpliwość, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Zarządzających z tytułu opisanych świadczeń powinny zostać rozpoznane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu opisanych w stanie faktycznym kosztów udziału Zarządzających w:
   1. kursach języków obcych,
      
   2. kursach medialnych oraz doszkalających umiejętności wystąpień publicznych, wykorzystywanych dla celów służbowych,
      
   3. kursach związanych z kwalifikacjami Chartered Financial Analyst (CFA),
      
   4. studiach podyplomowych,
      
   5. innych szkoleniach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki i wymaganych przez Spółkę,
      
   6. konferencjach i seminariach, w tym udział w panelach i wykładach,
      
   7. szkoleniach i kursach wymaganych przez regulatora,
   stanowią dla Zarządzającego przychód z działalności świadczonej osobiście (nieodpłatnego świadczenia), a tym samym, czy powstaną dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
2. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Zarządzających z tytułu opisanych w pytaniu Nr 1 świadczeń powinny zostać rozpoznane przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów?
   
3. Czy w przypadku zawartej przez Spółkę i opisanej w stanie faktycznym umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (polisy ubezpieczenia D&O) zryczałtowana składka ubezpieczeniowa opłacana przez Spółkę stanowi dla Zarządzających objętych ubezpieczeniem przychód podatkowy, od którego Spółka, jako płatnik, byłaby zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych (pyt. Nr 1 i 3). W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pyt. Nr 2) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu opisanych w stanie faktycznym kosztów udziału Zarządzających w:

1. kursach języków obcych,
2. kursach medialnych oraz doszkalających umiejętności wystąpień publicznych, wykorzystywanych dla celów służbowych,
3. kursach związanych z kwalifikacjami Chartered Financial Analyst (CFA),
4. studiach podyplomowych,
5. innych szkoleniach niezbędnych do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki i wymaganych przez Spółkę,
6. konferencjach i seminariach, w tym udział w panelach i wykładach,
7. szkoleniach i kursach wymaganych przez regulatora,

nie stanowią dla Zarządzającego przychodu z działalności świadczonej osobiście (nieodpłatnego świadczenia), a tym samym, nie powstaną dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3:

Zdaniem Spółki, w przypadku opisanej w stanie faktycznym umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (polisy ubezpieczenia D&O) zryczałtowana składka ubezpieczeniowa opłacana przez Spółkę nie stanowi dla Zarządzających objętych ubezpieczeniem przychodu podatkowego i w konsekwencji Spółka, jako płatnik, nie byłaby zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uzasadnienie własnego stanowiska

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: „PIT”) podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródła przychodów zostały natomiast określone w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, gdzie w pkt 2 ustawodawca, jako jedno ze źródeł przychodów, wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów otrzymywanych z działalności wykonywanej osobiście został zawarty w art. 13 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, jak również przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze.

Ogólne pojęcie przychodu zostało natomiast zdefiniowane w art. 11 ustawy o PIT, zgodnie z którym, za przychody uważa się otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają natomiast definicji nieodpłatnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, za nieodpłatne świadczenie można uznać każde działanie bądź zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie, aby prawidłowo ocenić czy powstanie przychód dla osoby otrzymującej dane świadczenie na podstawie ustawy o PIT, należy przytoczyć Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał on z nich w pełni dobrowolnie),
   
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
   
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Warto podkreślić, że tezy przedmiotowego wyroku znajdują również zastosowanie w przypadku zleceniobiorców. Pogląd taki znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2017 r. o sygn. 3063-ILPB1-1.4511.379.2016.l.APR.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, rozważenia wymaga, czy w przedmiotowym stanie faktycznym dochodzi do powstania przychodu dla Zarządzających na podstawie przepisów ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy Zarządzający zostaną zobowiązani, w ramach zawartej Umowy, przez Wnioskodawcę do wzięcia udziału w różnego rodzaju szkoleniach, konferencjach i podobnych wydarzeniach, określonych w treści załącznika do Umowy, których głównym celem jest umożliwienie prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z Umowy, należy uznać, że co do zasady tego typu świadczenie nie stanowi dla Zarządzających przysporzenia majątkowego.

Udział w szkoleniach bądź konferencjach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniających się przepisów prawa, czy też wdrażanych na rynku innowacyjnych rozwiązań.

Mając na uwadze, że w myśl zapisów Umowy udział w szkoleniach, konferencjach oraz innych wydarzeniach o podobnym charakterze jest dla Zarządzających obligatoryjny, w ocenie Wnioskodawcy, nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego. W przypadku zobowiązania do udziału w wyżej wskazanych wydarzeniach w zawartej Umowie, nie sposób mówić o dobrowolności podjęcia decyzji o udziale w nich przez Zarządzających. Co więcej, niewywiązanie się z zapisów znajdujących się w Umowie, tj. nie wzięcie udziału w szkoleniu, może skutkować rozwiązaniem Umowy, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach jest jednym z warunków jej wykonywania.

Należy bowiem zauważyć, że w przedmiotowej kwestii zastosowanie znajduje wcześniej przywołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można było mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia musi dojść do uzyskania korzyści w postaci zwiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której podatnik obowiązkowo odbywa szkolenie czy kurs, które leżą w interesie Spółki i za które sam podatnik nie zapłaciłby – nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na to, że Zarządzający zostali zobowiązani na podstawie umowy o świadczenie usług przez Spółkę do uczestnictwa w szkoleniach, ponieważ mają one wpływ na prawidłową realizację przez nich zadań, a udział w szkoleniach Zarządzających przyczyni się do lepszego wykonywania zadań przez Zarządzającego na rzecz Spółki, tym samym udział w szkoleniach Zarządzającego leży przede wszystkim w interesie Spółki, a zatem w takiej sytuacji nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego, gdyż uczestnictwo w takich szkoleniach jest jednym z warunków wykonywania umowy.

Powyższa argumentacja, w ocenie Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie do wszystkich rodzajów zdarzeń opisanych w pytaniu 1 niniejszego wniosku. Niemniej jednak, poniżej Wnioskodawca pragnie dodatkowo wskazać znaczenie każdego z opisywanych zdarzeń dla lepszego wykonywania obowiązków przez Zarządzających na rzecz Spółki.

1. Kursy języka obcego
   Znajomość języków obcych na odpowiednim poziomie przez Zarządzających jest, zdaniem Wnioskodawcy, niezbędna w celu należytego wypełniania przez nich obowiązków i zadań, które są im przypisane, mając na uwadze charakter działalności Spółki.
   Udział w przedmiotowych kursach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w realiach globalnego rynku kapitałowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych kursach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowego kursu, gdyż jego realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
2. Kursy medialne oraz doszkalające umiejętności wystąpień publicznych, wykorzystywane dla celów służbowych
   Zarządzający reprezentują Spółkę na wszelkiego rodzaju konferencjach, spotkaniach, czy też seminariach, jak również udzielają wywiadów medialnych w imieniu Spółki. Powyższe obowiązki mają charakter wystąpień publicznych. Skuteczne i profesjonalne wystąpienia publiczne są kluczem do zbudowania i utrzymania wartościowego biznesowego wizerunku, co w realny sposób przyczynia się do generowania większych przychodów i rozwoju biznesu W celu odpowiedniego przygotowania Zarządzających do ww. wystąpień Wnioskodawca zobowiązuje Zarządzających do udziału w kursach medialnych.
   Udział w przedmiotowych kursach i szkoleniach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych kursach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowego kursu, jego realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
3. Kursy związane z kwalifikacjami Chartered Financial Analyst (CFA)
   CFA stanowi ceniony, międzynarodowy standard w dziedzinie doradztwa inwestycyjnego, i finansowego, bankowości, zarządzania inwestycjami finansowymi oraz instrumentami pochodnymi, nadawany przez amerykańskie stowarzyszenie CFA Institute. Kwalifikacje te posiada nieliczne grono, a posiadanie tytułu CFA jest niezwykle prestiżowe i wskazuje na najwyższej klasy specjalistów w swojej dziedzinie. Spółka zobowiązuje Zarządzających do pozyskania kwalifikacji CFA w celu zapewnienia swoim reprezentantom najlepszego przygotowania zawodowego.
   Udział w przedmiotowych kursach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych kursach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowego kursu, jego realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
4. Studia podyplomowe
   Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie odpowiedniego wykształcenia wyższego Zarządzającym zapewni Spółce najwyższej rangi reprezentantów oraz osoby decyzyjne jakimi są Zarządzający. W tym celu Spółka zobowiązuje Zarządzających do ukończenia studiów podyplomowych w dziedzinach, z których to wyniesiona wiedza zapewni Wnioskodawcy stały postęp na zmieniającym się rynku.
   Udział w przedmiotowych studiach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych studiach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowych studiów, ich realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
5. Inne szkolenia niezbędne do prawidłowego wykonywania obowiązków przez Zarządzającego na rzecz Spółki i wymagane przez Spółkę
   W świetle nieustannie postępujących oraz innowacyjnych rozwiązań wdrażanych na rynku Wnioskodawca zobowiązuje Zarządzających do podwyższania swoich kwalifikacji zawodowych w celu posiadania jak najlepszych kwalifikacji zawodowych do wykonywania swoich obowiązków zawodowych.
   Udział w przedmiotowych szkoleniach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych szkoleniach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowego szkolenia, jego realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
6. Konferencje i seminaria w tym udział w panelach i wykładach,
   Zarządzający zobowiązani są do uczestnictwa w wydarzeniach o charakterze konferencji oraz seminariów w celu zapewnienia Spółce bieżącej wymiany doświadczeń, poglądów, wiedzy oraz przyjętych rozwiązań, jak również odpowiedniej reprezentacji Spółki oraz jej interesy na rynku.
   Udział w przedmiotowych konferencjach i seminariach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych konferencjach i seminariach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/ przystąpieniu do przedmiotowych konferencji i seminariów, ich realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
7. Szkolenia i kursy wymagane przez regulatora
   Zarządzający zobowiązani są również do odbycia wszelkich obligatoryjnych szkoleń i kursów zawodowych określonych przez organy regulacyjne odrębnymi przepisami. Brak zgodności w tym zakresie może skutkować nałożeniem kar przez regulatora na Spółkę, lub na poszczególne osoby fizyczne.
   W szczególności, wśród wymogów regulacyjnych rynku kapitałowego należy wymienić ustalane na poziomie dyrektyw (np. Dyrektyw AIFMD, MIFID I, MIFID II) oraz rozporządzeń europejskich (np. Rozporządzenie w sprawie ustanowienia ESMA) „Wytyczne dotyczące oceny wiedzy i kompetencji”. Określone przez ESMA wymogi powinny zapewnić, by świadczący odpowiednie usługi posiadali wiedzę i kompetencje niezbędne do spełnienia właściwych wymogów prawnych i regulacyjnych, w tym zgodności z MIFID II oraz standardów etyki biznesu, a właściwe organy i uczestnicy rynku finansowego muszą dołożyć wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych.
   Udział w przedmiotowych szkoleniach i kursach wpływa na poszerzenie wiedzy, kwalifikacji oraz umiejętności Zarządzających, niezbędnych do wykonywania określonych w Umowie usług zarządzania na rzecz Spółki. Powyższe niezbędne jest do prawidłowego wykonywania przez Zarządzających przedmiotu Umowy w świetle m.in. nieustannie zmieniającego się otoczenia rynkowego, a obowiązek udziału Zarządzających w przedmiotowych szkoleniach i kursach wynikać będzie wprost ze stosunku prawnego łączącego Zarządzającego ze Spółką. Zarządzający nie będzie miał swobody w wyborze/przystąpieniu do przedmiotowych szkoleń i kursów, ich realizacja ma na celu interes Spółki, a brak realizacji obowiązku umownego przez Zarządzającego w tym zakresie stanowić może podstawę do wyciągnięcia negatywnych konsekwencji przez Spółkę.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku obligatoryjnego (określonego w umowie, lub w załączniku do umowy, regulaminie, bądź w uchwale rady nadzorczej) udziału Zarządzających w szkoleniach, konferencjach i wydarzeniach o podobnym charakterze, wydatek ponoszony na pokrycie kosztów uczestnictwa Zarządzających w ww. wydarzeniach nie stanowi przysporzenia majątkowego dla Zarządzających, tym samym nie jest przychodem podlegającym opodatkowaniu. W konsekwencji, nie powstaną dla Wnioskodawcy (jako płatnika) obowiązki związane z pobraniem i odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wskazany wyżej pogląd Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w szeregu interpretacji podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0112-KDIL3-1.4011.339.2017.2.KF wydanej w dniu 12 stycznia 2018 r., interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB2-2.4011.286.2017.2.JW wydanej w dniu 5 stycznia 2018 r., interpretacji indywidualnej o sygn. 0112-KDIL3-1.4011.305.2017.2.KF wydanej w dniu 29 grudnia 2017 r., interpretacji indywidualnej o sygn. 0115-KDIT2-2.4011.287.2017.2.MM wydanej w dniu 13 grudnia 2017 r. oraz w interpretacji indywidualnej o sygn. 0115-KDIT2-1. 4011.216.2017.3.MST wydanej w dniu 4 grudnia 2017 r.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, opłacona przez Spółkę zryczałtowana składka ubezpieczeniowa związana jest z objęciem ochroną ubezpieczeniową (polisy ubezpieczenia) szeregu osób, a w tym: samej Spółki oraz jej spółek zależnych, członków organów Spółki oraz spółek zależnych, pracowników i innych osób wskazanych w opisie stanu faktycznego, a w tym: współmałżonków, konkubentów/partnerów, spadkobierców, wykonawców testamentu i reprezentantów prawnych wskazanych powyżej osób.

Ustalenia, czy w sytuacji opłacenia składki przez Spółkę dojdzie do powstania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych dla osób objętych ubezpieczeniem i tym samym obowiązku płatnika związanego z poborem podatku należy dokonać na podstawie definicji przychodu określonej w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. W świetle art. 11 ust. 1 przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Ustalając wartość przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia jako podstawę należy przyjąć cenę zakupu usługi, która jest finansowana przez Spółkę (zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT). Do przepisów art. 11 ustawy o PIT, następuje zaś odwołanie w art. 12 ustawy o PIT, dotyczącym przychodów ze stosunku pracy oraz w art. 13 ustawy o PIT, w którym uregulowano przychody z działalności wykonywanej osobiście, a w tym z tytułu powołania do zarządu lub rady nadzorczej. W konsekwencji z analizy powyższych przepisów należy wysnuć wniosek, że dokonanie opodatkowania ewentualnego przysporzenia, w tym przez płatnika, jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy zostanie ono skwantyfikowane (wyliczone), tj. musi zostać ustalona zgodnie z art. 11 ustawy o PIT, wartość przychodu przypadająca na daną osobę (beneficjenta świadczenia).

Z opisanych powyżej w stanie faktycznym Szczególnych Warunków Ubezpieczenia (SWU) wynika, że dokonanie indywidualizacji świadczenia jest niemożliwe. Jak wskazano w stanie faktycznym krąg osób objętych ubezpieczeniem jest otwarty, a poziom ryzyka generowany przez każdy z podmiotów objętych ubezpieczeniem jest odmienny i może każdorazowo podlegać zmianom bez wpływu na wysokość składki. Ubezpieczonymi są bowiem sama Spółka, spółki zależne od Spółki, członkowie organów Spółki oraz spółek zależnych i inne osoby zarządzające (pracownicy i inne osoby wskazane w opisie stanu faktycznego), a także ich współmałżonkowie, konkubenci/partnerzy, spadkobiercy, wykonawcy testamentu i reprezentanci prawni. Określenie w taki sposób zakresu osób objętych ubezpieczeniem jest możliwe ze względu na przepis art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego. Stanowi on, że ubezpieczający (Spółka) może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek, a ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. W przypadku umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej konieczność taka nie zachodzi, tak więc z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego nie zachodzi obowiązek imiennego wskazywania osób ubezpieczonych.

Składka jest zaś płacona w jednej kwocie rocznie i nie podlega zmianie w ciągu tego okresu, a umowa nie wskazuje i nie będzie wskazywać, na co zwrócono uwagę powyżej, imiennie osób objętych ubezpieczeniem, a jedynie grupy osób nim objętych. Swego rodzaju dookreślenie osób ubezpieczonych (osób prawnych lub osób fizycznych objętych polisą) nastąpić może potencjalnie w sytuacji wniesienia przeciwko nim roszczenia lub wystąpienia innych zdarzeń wskazanych w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia.

Dodatkowo Ubezpieczyciel nie dokonuje podziału kwoty składki na wskazane w stanie faktycznym poszczególne zakresy ochrony, które dotyczą samej Spółki i spółek zależnych (osób prawnych) oraz osób fizycznych objętych umową ubezpieczenia.

W konsekwencji, brak jest więc jakiejkolwiek możliwości określenia przychodu dla osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym Spółka nie może wypełnić funkcji płatnika przewidzianej w ustawie o PIT.

W tym względzie należy wskazać na orzecznictwo NSA, w którym Sąd wskazuje, że brak konkretyzacji przychodu (świadczenia) powoduje brak opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo w wyroku z dnia 26 kwietnia 2013 roku, sygn. akt II FSK 1769/11, NSA stwierdził: „(...) nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika”. Podobne stanowisko NSA zajął w wyroku z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 2735/11.

W powyższej sytuacji zastosowanie znajdzie więc zasada ogólna prawa podatkowego - „impossubilium nulla obligatio est”. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego. W przedmiotowej sytuacji więc, przypadku wykupienia przez Spółkę polisy ubezpieczenia brak będzie przesłanek do opodatkowania osób objętych ubezpieczeniem (osób fizycznych – pracowników lub osób powołanych do pełnienia funkcji zarządczych lub nadzorczych), ze względu na brak możliwości ustalenia podstawy opodatkowania – przysporzenia dla danej osoby, zgodnie z art. 11 w związku z art. 12 i art. 13 ustawy o PIT.

Obowiązywanie zasady „impossubilium nulla obligatio est” w systemie polskiego prawa podatkowego, tj. na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostało także potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, tj. w wyroku z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II FSK 1989/08, oraz w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1531/09.

W tym drugim wyroku NSA wskazał w uzasadnieniu, co następuje: „Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W ocenie Sądu, zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego (zob. wyrok NSA z 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1989/08)”.

Dodatkowo, na potwierdzenie poprawności stanowiska Wnioskodawcy odnośnie braku opodatkowania osób objętych opisaną w stanie faktycznym polisą ubezpieczenia oraz braku konieczności wypełniania obowiązków płatnika przez Spółkę, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w interpretacji indywidualnej z dnia 15 stycznia 2014 r., Nr IPPB2/415-775/13-2/LS dotyczącej analogicznego stanu faktycznego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że brak jest przesłanek dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych osób objętych ubezpieczeniem ze względu na brak możliwości konkretyzacji przychodu (brak możliwości indywidualizacji osób objętych polisą).

Podobne stanowisko zajął ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 525/18.

Podsumowując powyższe oraz mając na względzie przepisy art. 11-13 ustawy o PIT w związku z art. 31 oraz 41 ustawy o PIT, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem, nie ma możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na osoby objęte polisą ubezpieczenia D&O, z uwagi na brak przesłanek do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia na podstawie metod wskazanych w ustawie o PIT, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki związane z wypełnianiem funkcji płatnika w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.