Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.652.2018.1.JG1
z 23 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powiernictwa (po stronie powiernika).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca zawarł z osobą fizyczną także podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: Powierzający) umowy powiernicze. Na mocy ww. umów Wnioskodawca, jako powiernik, objął bądź nabył, w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego, akcje (dalej: Akcje) spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce. Koszty objęcia/nabycia Akcji pokrył Powierzający, który przekazał w tym celu Wnioskodawcy środki pieniężne.

Zgodnie z umowami powierniczymi, w okresie trwania umów Wnioskodawca w zakresie wykonywania praw i obowiązków z Akcji, w szczególności wykonywania prawa głosu z Akcji, zobowiązany jest konsultować się i stosować się do dyspozycji i wskazań Powierzającego. Ponadto, zgodnie z umowami powierniczymi, w czasie trwania umów Wnioskodawca w celu zabezpieczenia praw Powierzającego zobowiązuje się do niedokonywania, bez uprzedniej pisemnej zgody Powierzającego, obciążania lub zbywania Akcji pod jakimkolwiek tytułem, ustanawiania zastawu na Akcjach, sprzedaży, zamiany lub umorzenia Akcji, zawierania umów przelewu wierzytelności, których przedmiotem są Akcje lub wynikające z nich prawa, umów przenoszących prawo do wierzytelności z tytułu dywidendy, ustanawiania prawa użytkowania lub innych czynności faktycznych i prawnych dysponowania Akcjami.

Zgodnie z treścią umów powierniczych, wszelkie pożytki, w szczególności dywidendy, lub ciężary związane z Akcjami przypadają Powierzającemu lub jego obciążają, a Wnioskodawca jest zobowiązany przekazać Powierzającemu, niezwłocznie na jego żądanie, dywidendy z Akcji pobrane przez Wnioskodawcę.

W trakcie trwania umów powierniczych Spółka wypłacała dywidendę z Akcji. Otrzymana przez Wnioskodawcę od Spółki dywidenda z Akcji została przez Wnioskodawcę, zgodnie z postanowieniami umów powierniczych, przekazana Powierzającemu. Spółka będzie wypłacała dywidendę z Akcji także w przyszłości.

Zgodnie z treścią umów powierniczych, Wnioskodawca w przyszłości, w wykonaniu umów powierniczych, w zależności od dyspozycji Powierzającego, przeniesie nieodpłatnie Akcje na Powierzającego albo zbędzie Akcje na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego, na warunkach określonych przez Powierzającego. W przypadku zbycia Akcji na rzecz osoby trzeciej, Wnioskodawca przekaże Powierzającemu środki finansowe uzyskane od tej osoby trzeciej tytułem nabycia Akcji.

Umowy powiernicze przewidują wynagrodzenie dla Wnioskodawcy z tytułu wykonywania czynności powierniczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na objęcie lub nabycie Akcji, w imieniu Wnioskodawcy, ale na rzecz Powierzającego, spowodowało powstanie po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy objęcie bądź nabycie Akcji przez Wnioskodawcę działającego w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego, spowodowało powstanie po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę od Spółki dywidendy z Akcji, którą to dywidendę Wnioskodawca przekazuje Powierzającemu, powoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy nieodpłatne przeniesienie Akcji przez Wnioskodawcę na Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
5. Czy zbycie Akcji przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, jeżeli Wnioskodawca przekaże Powierzającemu środki finansowe uzyskane od tej osoby trzeciej tytułem nabycia Akcji, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. pytanie nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na objęcie lub nabycie Akcji, w imieniu Wnioskodawcy, ale na rzecz Powierzającego, nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. pytanie nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, objęcie bądź nabycie Akcji przez Wnioskodawcę działającego w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego, nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. pytanie nr 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Wnioskodawcę od Spółki dywidendy z Akcji, którą to dywidendę Wnioskodawca przekazuje Powierzającemu, nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. pytanie nr 4:

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przeniesienie Akcji przez Wnioskodawcę na Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ad. pytanie nr 5:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie Akcji przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, jeżeli Wnioskodawca przekaże Powierzającemu środki finansowe uzyskane od tej osoby trzeciej tytułem nabycia Akcji, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazują organy podatkowe w licznych interpretacjach indywidualnych, powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353(1) Kodeksu cywilnego, zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do konstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze, jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie; od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 Kodeksu cywilnego).
  
  

Powszechnie uznaje się, że przychodem podatkowym może być jedynie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, bezwarunkowym i definitywnym. A więc przez przychód w rozumieniu Ustawy PIT należy rozumieć takie przysporzenie, które nie podlega zwrotowi (jest ostateczne i nieodwołalne) i którym podatnik może rozporządzać jak właściciel (przysporzenie powinno faktycznie powiększać majątek podatnika).

Natomiast żadne z przysporzeń majątkowych występujących po stronie powiernika w związku z zawarciem i realizacją umów powierniczych nie ma charakteru definitywnego, a zatem nie stanowi przychodu w rozumieniu Ustawy PIT.

Tym samym otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na objęcie lub nabycie Akcji, w imieniu Wnioskodawcy, ale na rzecz Powierzającego, nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: z dnia 24 października 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.517.2018.1.JG1; z dnia 8 sierpnia 2018 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.246 2018.1 KP; z dnia 18 lipca 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.201.2018.2.MN.

Podobnie, objęcie bądź nabycie Akcji przez Wnioskodawcę, działającego w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego, nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W wyniku objęcia bądź nabycia Akcji przez Wnioskodawcę nie doszło bowiem do faktycznego powiększenia majątku Wnioskodawcy; Wnioskodawca jest zobowiązany, w wykonaniu umów powierniczych, w zależności od dyspozycji Powierzającego, przenieść nieodpłatnie Akcje na Powierzającego albo zbyć Akcje na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego.

Stanowisko takie potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo, z dnia 24 października 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.517.2018.1.JG1; z dnia 30 kwietnia 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.46.2018.2. MT

Również wszelkie pożytki, w szczególności dywidendy, lub ciężary związane z Akcjami przypadają Powierzającemu. Zatem otrzymanie przez Wnioskodawcę od Spółki dywidendy z Akcji, którą to dywidendę Wnioskodawca przekazuje Powierzającemu, nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo: z dnia 24 października 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.517.2018.1.JG1; z dnia 8 sierpnia 2018 r„ nr 0112-KDIL3-3.4011.246.2018.1.KP; z dnia 18 lipca 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.203.2018.2.MST; z dnia 30 kwietnia 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.46.2018.2.MT; z dnia 11 sierpnia 2018 r., nr 0111-KDIB2-3.4010.81.2017.2.AB. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych przychód z tytułu otrzymania dywidendy należy przypisać Powierzającemu, co potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lipca 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.203.2018.2.MST. Ponadto, w ww. interpretacji indywidualnej zwrócono uwagę, że podatek od otrzymanej dywidendy pobiera spółka już w momencie wypłaty, a więc powiernik otrzyma środki po opodatkowaniu ich zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Zatem samo przekazanie dywidendy przez powiernika powierzającemu jest neutralne podatkowo. Tym samym przekazanie przez Wnioskodawcę Powierzającemu dywidendy otrzymanej od Spółki jest neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy i nie wiąże się z żadnymi obowiązkami podatkowymi po stronie Wnioskodawcy. Nieodpłatne przeniesienie przez powiernika na powierzającego własności rzeczy lub prawa majątkowego w wykonaniu umowy powiernictwa, która ze swej istoty polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej, jest neutralne podatkowo dla powierzającego i nie wywołuje po jego stronie skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie przez powiernika na rzecz powierzającego własności rzeczy lub prawa majątkowego jest immamentną cechą łączącego strony stosunku prawnego, a nie niezależnym, samoistnym świadczeniem, które skutkowałoby przysporzeniem majątkowym.

A zatem nieodpłatne przeniesienie Akcji przez Wnioskodawcę na Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei z samej istoty powiernictwa wynika obowiązek powiernika przekazania powierzającemu wszystkiego, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał. Zatem zbycie Akcji przez Wnioskodawcę na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego, w wykonaniu umów powierniczych, jeżeli Wnioskodawca przekaże Powierzającemu środki finansowe uzyskane od tej osoby trzeciej tytułem nabycia Akcji, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. A zatem to Powierzający powinien wykazać i opodatkować dochód uzyskany z tytułu tej transakcji. Stanowisko takie potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo z dnia 24 października 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.517.2018.1.JG1; z dnia 10 września 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.362.2018.1.KS; z dnia 7 listopada 2017 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.256.2017.1.MG; z dnia 9 stycznia 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.336.2017.1.KP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 11 ust. 1 tejże ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast brzmienie art. 11 ust. 1 ustawy od 1 stycznia 2019 r. stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zauważyć należy, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia, w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie, którymi może rozporządzać jak właściciel).

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym również:

1. dywidendy z akcji złożonych przez członków pracowniczych funduszy emerytalnych na rachunkach ilościowych,
2. oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach,
3. podział majątku likwidowanej osoby prawnej lub spółki,
4. wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b;
   
   

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Stosownie natomiast do treści art. 30b ust. 1 tejże ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca objął bądź nabył, w imieniu własnym, ale na rzecz Powierzającego, akcje spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce. Koszty objęcia/nabycia Akcji pokrył Powierzający, który przekazał w tym celu Wnioskodawcy środki pieniężne. Zgodnie z treścią umów powierniczych, wszelkie pożytki, w szczególności dywidendy, lub ciężary związane z Akcjami przypadają Powierzającemu lub jego obciążają, a Wnioskodawca jest zobowiązany przekazać Powierzającemu, niezwłocznie na jego żądanie, dywidendy z Akcji pobrane przez Wnioskodawcę. W trakcie trwania umów powierniczych Spółka wypłacała dywidendę z Akcji. Otrzymana przez Wnioskodawcę od Spółki dywidenda z Akcji została przez Wnioskodawcę, zgodnie z postanowieniami umów powierniczych, przekazana Powierzającemu. Spółka będzie wypłacała dywidendę z Akcji także w przyszłości. Ponadto, zgodnie z treścią umów powierniczych, Wnioskodawca w przyszłości, w wykonaniu umów powierniczych, w zależności od dyspozycji Powierzającego, przeniesie nieodpłatnie Akcje na Powierzającego albo zbędzie Akcje na rzecz osoby trzeciej wskazanej przez Powierzającego, na warunkach określonych przez Powierzającego. W przypadku zbycia Akcji na rzecz osoby trzeciej, Wnioskodawca przekaże Powierzającemu środki finansowe uzyskane od tej osoby trzeciej tytułem nabycia Akcji.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana – mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w przepisie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z ww. przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z treści art. 734 i art. 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
  

• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz innej osoby, aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
  

• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego. Dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym,
  

• w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią, cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 Kodeksu cywilnego),
  

• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia, powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 Kodeksu cywilnego).
  
  
  

Jak wskazano na wstępie, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Tak więc w celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw otrzymania przez podatnika kwoty należnej. Jest to tym bardziej istotne, jeśli zważyć, że w niektórych przypadkach kwoty otrzymane nie są kwotami należnymi. Dotyczyć to może w szczególności tych umów, w których podatnik występuje jako szeroko rozumiany pośrednik (przedstawiciel, pełnomocnik, zastępca pośredni itp.). W przypadkach, gdy podatnik działa na rzecz kogoś innego, kwotami należnymi nie są kwoty otrzymane od osoby, która jest drugą stroną umowy zawieranej i wykonywanej przez pośrednika, lecz wynagrodzenie wypłacane podatnikowi przez osobę, na rzecz której działa. Przychodem jest wówczas prowizja (lub inaczej: określone wynagrodzenie), a nie kwoty otrzymywane z tytułu czynności dokonywanej przez podatnika (działającego na rzecz innej osoby).

Uwzględniając powyższe, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wykonywanie czynności powiernictwa, zgodnie z treścią umów zawartych przez Wnioskodawcę z Powierzającym, nie powoduje/nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego skutkującego powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem otrzymanie przez Wnioskodawcę od Powierzającego środków pieniężnych na objęcie lub nabycie akcji, samo objęcie i nabycie akcji, a także otrzymanie dywidendy jest neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy. Również nieodpłatne przeniesienie Akcji na Powierzającego lub zbycie akcji na rzecz osoby trzeciej nie generuje po stronie Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.