INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę na prowadzenie rachunku walutowego z bankiem działającym na polskim rynku. Za pośrednictwem rachunku walutowego Spółka reguluje własne zobowiązania w walucie obcej, jak i otrzymuje zapłaty w obcej walucie od klientów. Spółka reguluje swoje zobowiązania ze środków zgromadzonych na rachunku walutowym. Środki te pochodzą z dwóch źródeł. Pierwszym źródłem są wpływy walutowe na rachunek Spółki od klientów. Drugim źródłem pozyskania waluty obcej jest jej zakup od banku, który prowadzi rachunek walutowy.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych na podstawie art. 15a ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kursami faktycznie zastosowanymi przy wycenie przychodów walutowych (zapłaty od klientów) i rozchodów walutowych (zobowiązania Spółki regulowane za pośrednictwem rachunku walutowego) są kursy kupna i sprzedaży banku, w którym Spółka posiada swój rachunek...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Natomiast koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9b ust. 1 tej ustawy, podatnicy mogą wybrać jedną z dwóch metod ustalania różnic kursowych: podatkową metodę ustalania różnic kursowych zgodnie z art. 15a ww. ustawy lub metodę bilansową, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody podatkowe jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami:

1. w przypadku dodatnich różnic kursowych:
   1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i niższą wartością tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i wyższą wartością tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu i niższą wartością tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
   4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia i niższą wartością tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
   5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania i wyższą wartością tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
2. w przypadku ujemnych różnic kursowych:
   1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i wyższą wartością tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski i niższą wartością tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu i wyższą wartością tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
   4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia i wyższą od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
   5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania i niższą od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczoną według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
   
   

Zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z kolei, przepis art. 15a ust. 5 ww. ustawy wyznacza dolną i górną granicę faktycznie zastosowanego kursu, tzn. nie może być on wyższy lub niższy o 5% wartości średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu. Podatnik może zastosować kurs odbiegający od ww. warunku tylko wówczas, gdy wskaże przyczyny uzasadniające zastosowanie takiego kursu.

Należy nadmienić, że ustawodawca nie zdefiniował faktycznie zastosowanego kursu. Kurs faktycznie zastosowany powinien być utożsamiany z kursem realnym, rzeczywistym, prawdziwym i istniejącym, zgodnie z definicją słownikową słowa „faktyczny”.

W opinii Spółki, wolą ustawodawcy nie było określenie zamkniętego katalogu kursów możliwych do wyceny przychodów i rozchodów walutowych, a określił on jedynie górną i dolną granicę odchylenia kursu faktycznie zastosowanego od kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski. Zdaniem Spółki, nie można traktować na równi kursu faktycznie zastosowanego z kursem faktycznie zrealizowanym, tzn. łączyć go tylko z operacjami, polegającymi na zakupie i sprzedaży walut.

W przypadku Spółki występują dwie sytuacje. Pierwsza sytuacja polega na zakupie waluty od banku, w którym Spółka posiada swój rachunek. W drugiej sytuacji Spółka gromadzi obcą walutę z wpływów dokonywanych przez klientów.

W pierwszej sytuacji, tj. w przypadku zakupu obcej waluty od banku ze środków zgromadzonych na bieżącym rachunku PLN, dochodzi do transakcji zakupu waluty po kursie sprzedaży banku notowanym na dzień przeprowadzenia transakcji.

W drugiej sytuacji, Spółka ze zgromadzonych wpływów walutowych od odbiorców, reguluje własne zobowiązania. W opinii Spółki, do wyceny przychodów i rozchodów walutowych w drugiej sytuacji właściwe jest zastosowanie kursów kupna i sprzedaży banku, w którym Spółka posiada rachunek, gdyż w opinii Spółki, nie służą one tylko do wyceny waluty przy okazji ich kupna bądź sprzedaży, ale także przy dokonywaniu innych operacji bankowych za pośrednictwem rachunku walutowego, w wyniku których powstaje potrzeba ustalenia wartości waluty dla celów podatkowych.

Zdaniem Spółki, kurs bankowy jest kursem realnym, prawdziwym i uzasadnione jest jego stosowanie przy wycenie operacji walutowych dokonywanych za pośrednictwem rachunku bankowego, gdyż po kursach kupna i sprzedaży bank dokonałby wymiany waluty obcej, gdyby Spółka nie korzystała z własnego rachunku bankowego. Potwierdzenie stanowiska Spółki można odnaleźć w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2010 r. sygn. ILPB3/423-220/10-2/EK skierowanej do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:

(...) Przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy. Jeżeli operacje walutowe są dokonywane przez rachunek bankowy uzasadnione jest stosowanie kursu bankowego, jako kursu faktycznie zastosowanego, a zatem, do wyceny wartości wpływu waluty obcej na rachunek walutowy w banku, bądź wypływu tej waluty z rachunku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany (…).

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2010 r. sygn. IPPB5/423-850/09-4/IŚ potwierdza stanowisko Spółki: (...) Na gruncie przepisów podatkowych zostało przyjęte, iż kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w celu ustalenia różnic kursowych. W sensie technicznym faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza miarę wartości pieniądza krajowego w stosunku do waluty obcej. Faktycznie zastosowany kurs waluty nie musi być wyłącznie kursem pieniężnej wymiany, a użycie go przy takich kategoriach podatkowych jak: otrzymanie przychodu, uiszczenie zapłaty, wpływ i wypływ waluty, czy też wycena kredytu (pożyczki), świadczy, iż jest to kurs faktycznie zastosowany do wyceny określonych wartości kształtujących różnice kursowe. W ramach faktycznie zastosowanego kursu walut, w zależności od konkretnej sytuacji – uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, iż w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.