2019.01.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.410.2018.2.MT
z 8 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 2 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2018 r., dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzeń na rzecz Artystów z Francji i Hiszpanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 6 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X. dalej: Wnioskodawca) jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę i posiada osobowość prawną. X. działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 862, z późn. zm.) oraz swojego Statutu. X. jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.

W świetle Statutu Wnioskodawcy do jego zadań należy m.in.:

prowadzenie działalności zgodną ze strategicznymi celami Gminy w zakresie tworzenia zróżnicowanej, oryginalnej, interdyscyplinarnej, kulturotwórczej i konkurencyjnej oferty odpowiadającej najnowszym trendom w kulturze;
kontynuowanie tradycji wywiedzione z programu Y. poprzez tworzenie programów, organizację wydarzeń kulturalnych, zamówienia artystyczne, koprodukcje i produkcje filmowe, działalność w zakresie upowszechniania i digitalizacji, promocji i ochrony dzieł kultury, popularyzację dorobku twórców, a także promocję uniwersalnych wartości humanistycznych;
działalność w kluczowych obszarach kultury, takich jak: sztuka najnowsza, sztuka publiczna, film oraz produkcja filmowa, edukacja audiowizualna i filmowa, literatura i promocja czytelnictwa, media i nowe technologie, działalność wydawnicza i promocyjna, muzyka i produkcja muzyczna, święta publiczne, taniec, teatr, przemysły kreatywne (w szczególności design, media arts, moda, projektowanie graficzne, gastronomia, sztuka publiczna), przemysły kultury, przemysły spotkań, przemysły czasu wolnego;
organizowanie lub współorganizowanie imprez i przedsięwzięć artystycznych i kulturalnych o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;
integrowanie różnorodnych środowisk artystyczno-kulturalnych i podmiotów działających w sektorze kreatywnym poprzez budowanie sieci kontaktów;
badanie poszczególnych sektorów kultury i uczestnictwa w kulturze;
promowanie kultury jako czynnika kluczowego dla zrównoważonego rozwoju Miasta i przyczyniającego się do wzrostu jakości życia w mieście, a także uczestnictwa w kulturze;
wzmacnianie tożsamości kulturalnej Miasta;
wytyczanie długoterminowych strategii rozwoju dla sektora kultury;
poszerzanie kręgu odbiorców, a także zapewnienie równego dostępu do kultury w szczególności dla osób zagrożonych wykluczeniem z kultury i edukacji kulturalnej, a także dla grup niedoreprezentowanych;
rewitalizacja przestrzeni miejskiej i tkanki społecznej poprzez inicjowanie i wspieranie działań o charakterze kulturalnym i prospołecznym;
wspieranie lokalnych artystów, a szczególnie debiutantów w obszarze całego sektora kultury i innowacji;
promowanie wiedzy na temat kultury i sztuki poprzez współtworzenie programów edukacyjnych oraz edukację artystyczną i profesjonalną;
organizowanie lub współorganizowanie konferencji, szkoleń, kongresów, seminariów, warsztatów i spotkań tematycznych, o zasięgu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;
podejmowanie działań na rzecz łączenia kultury z sektorem innowacji i sektorem nowych technologii we współpracy ze środowiskami uniwersyteckimi i jednostkami badawczymi;
wspieranie innowacyjności i kreatywności poprzez łączenie działalności kulturalnej z szeroko rozumianymi sektorami biznesu, turystyki, nowych technologii, przemysłami kreatywnymi, nowymi mediami;
łączenie kultury z przemysłem spotkań;
łączenie i sieciowanie Miasta w ramach krajowych oraz międzynarodowych inicjatyw kulturalnych, federacji i stowarzyszeń z międzynarodowymi projektami strategicznymi dla rozwoju i promocji kultury Miasta;
promowanie różnorodności kulturowej, idei równości, społeczeństwa otwartego, wolności słowa i wypowiedzi artystycznej oraz dostępu do kultury jako prawa podstawowego;
promowanie wydarzeń kulturalnych o charakterze proekologicznym i promujących postawy proekologiczne, w duchu odpowiedzialności za środowisko naturalne oraz w celu nieustannego podnoszenia jakości życia mieszkańców;
współpraca z instytucjami i organizacjami pozarządowymi w Polsce i za granicą w zakresie tworzenia, koprodukcji, upowszechniania, rozwoju, promocji i ochrony kultury oraz dziedzictwa i dorobku kulturalnego Miasta;
promowanie czytelnictwa i koordynacja działań związanych z przyjętym przez Miasto programem Z.;
prowadzenie i zarządzanie siecią informacji miejskiej.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w celu osiągnięcia zysku. Wnioskodawca może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na jego działalność statutową.

Wnioskodawca organizuje w trakcie roku liczne wydarzenia kulturalne takie jak np. koncerty, festiwale czy też spotkania autorskie. W celu realizacji powyższych wydarzeń, zaprasza do Polski m.in. artystów, muzyków, pisarzy oraz wielu innych przedstawicieli zawodów związanych z szeroko pojętą kulturą (dalej: Artyści). Za udział w tych wydarzeniach artyści uzyskują stosowne wynagrodzenie. Podstawą wypłaty wynagrodzenia na rzecz Artysty jest zazwyczaj umowa zlecenie lub umowa o dzieło dotyczące występu Artysty w trakcie wydarzenia organizowanego przez Wnioskodawcę.

Przedstawiana sprawa dotyczy Artystów będących rezydentami podatkowymi odpowiednio Francji lub Hiszpanii. Artyści posiadają i przed wypłatą wynagrodzenia przekazują stosowne certyfikaty potwierdzające rezydencję podatkową odpowiednio Hiszpanii lub Francji.

Dodatkowo, celem potwierdzenia uprawnienia do zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu wynagrodzenia Artystów, Wnioskodawca gromadzi następujące dokumenty:

W przypadku występów w Polsce Artysty będącego rezydentem Hiszpanii:

Wnioskodawca otrzymał od Artysty certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający jego rezydencję dla celów podatkowych w Hiszpanii oraz pisemne oświadczenie dyrektora A., potwierdzające, że wizyta Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej między Polską a Hiszpanią.

A. jest państwową instytucją kultury podległą hiszpańskiemu Ministerstwu Spraw Zagranicznych. Powstał w celu upowszechniania i nauczania języka hiszpańskiego oraz propagowania kultury hiszpańskiej i hiszpańsko-amerykańskiej za granicą.

Do zadań A. należy m.in.:

uczestniczenie w projektach służących upowszechnianiu języka hiszpańskiego;
promowanie kultury hiszpańskiej i hispanoamerykańskiej we współpracy z innymi instytucjami hiszpańskimi i hispanoamerykańskimi oraz we współpracy z instytucjami działającymi w danym państwie.

Zaświadczenie wydane przez A. potwierdza, że organizowane przez Wnioskodawcę wydarzenie odbywa się w ramach współpracy kulturalnej pomiędzy Polską i Hiszpanią.

W przypadku wizyty w Polsce Artysty będącego rezydentem Francji:

Wnioskodawca otrzymał od Artysty certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający jego rezydencję dla celów podatkowych we Francji oraz pisemne oświadczenie B. podpisane przez konsula generalnego Francji, potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej między Polską a Francją.

B. jest francuską instytucją działającą na rzecz współpracy i wymiany kulturalnej pomiędzy Polską i Francją. Placówka podlega ambasadorowi Francji w Polsce. Otrzymuje dofinansowanie od francuskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz wsparcie od jego agendy ds. szerzenia kultury francuskiej za granicą. Oświadczenie jest podpisane przez konsula generalnego Francji.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wskazano ponadto następujące okoliczności:

Wnioskodawca nie jest w posiadaniu oświadczenia Artysty będącego rezydentem podatkowym Francji, że jego usługa kulturalna jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję, o której mowa w art. 17 ust. 3 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5). Wnioskodawca jest w stanie w każdej chwili zwrócić się do Artysty z prośbą o przesłanie stosownego oświadczenia i je uzyskać. Biorąc pod uwagę uzyskane oświadczenie/zaświadczenie od B., zdaniem Biura, nie jest to konieczne do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła w przedstawionym stanie faktycznym.
Wnioskodawca nie jest w posiadaniu oświadczenia Artysty będącego rezydentem podatkowym Hiszpanii, że jego usługa kulturalna jest wykonywana w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską i Hiszpanią, o których mowa w części IV Protokołu z dnia 18 lutego 1982 r. do umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127). Wnioskodawca jest w stanie w każdej chwili zwrócić się do Artysty z prośbą o przesłanie stosownego oświadczenia i je uzyskać. Biorąc pod uwagę uzyskane oświadczenie/zaświadczenie od A., zdaniem Wnioskodawcy, nie jest to konieczne do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uzyskany certyfikat rezydencji Artysty oraz oświadczenie od B. podpisane przez konsula generalnego, potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej, są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce?
Czy uzyskany certyfikat rezydencji Artysty i oświadczenie od A. podpisane przez dyrektora tegoż A., potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce?

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany certyfikat rezydencji Artysty oraz oświadczenie od B. podpisane przez konsula generalnego, potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia, (art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 ustawy – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Przychody te obejmują wynagrodzenie uzyskiwane przez Artystów od X. na podstawie umowy zlecenia, czy umowy o dzieło za występy w Polsce.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Stosownie do treści art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2,4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5, dalej: UPO FR) w artykule 17 ust. 1 stanowi, że bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochody zawodowych artystów, jak na przykład artystów scenicznych, filmowych, radiowych oraz telewizyjnych, jak też muzyków i sportowców z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności, podlegają opodatkowaniu w tym z Umawiających się Państw, w którym wykonują oni te czynności.

Powyższe oznacza, że dochody zawodowych artystów z działalności artystycznej w Polsce mogą być opodatkowane na terytorium Polski.

Jednak dochody z tej działalności wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Państwo, w którym artyści lub sportowcy mają miejsce zamieszkania, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy Artysta – rezydent podatkowy Francji uzyskuje z tytułu występów w Polsce wynagrodzenie z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję mogą być opodatkowane tylko we Francji.

UPO FR nie przewiduje żadnego szczególnego trybu stwierdzania faktu wykonywania m.in. działalności artystycznej w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez dane państwo. Nie przewiduje również dokumentów potwierdzających taki fakt.

Jednocześnie art. 2 ust. 4 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francuskiej o współpracy w dziedzinie kultury i edukacji z dnia 22 listopada 2004 r. nakazuje Stronom, aby podjęły starania na rzecz usprawnienia promocji kultury drugiej Strony na swoim terytorium w szczególności przez popieranie wymiany imprez kulturalnych, takich jak wystawy, przeglądy filmów, festiwale muzyczne oraz taneczne i inne. Wyrazem tych działań jest funkcjonowanie B. (art. 5 ust. 4 umowy).

Powołana umowa wyraźnie wskazuje na zgodną wolę Stron odnośnie popierania wymiany kulturalnej pomiędzy Polska i Francją. Zdaniem Wnioskodawcy stanowi ona generalne wsparcie rządów obu Państw dla wydarzeń kulturalnych z udziałem artystów odpowiednio Francji i Polski.

Z tych przyczyn Wnioskodawca uzyskał stosowne zaświadczenie od instytucji działającej na rzecz współpracy i wymiany kulturalnej pomiędzy Polską i Francją, a więc B.. W opinii Wnioskodawcy jest to najwłaściwszy podmiot do wyrażenia stanowiska, czy działalność Artysty Polsce w ramach wydarzenia organizowanego przez X. wykonywana jest w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję.

Wnioskodawca podkreśla, że sądy w wyrokach oraz organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych uznawały, że nawet samo oświadczenie artysty potwierdzające, że jego występ odbywa się w ramach wymiany kulturalnej między państwami jest wystarczające, aby nie pobierać podatku u źródła.

Przykładowo w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2744/10 sąd orzekł: „Rację ma Skarżący, iż próżno szukać przepisu prawnego, który by precyzował, że stosowanie art. 17 ust. 3 umowy polsko -francuskiej uzależnione jest od uzyskania stosownego zaświadczenia, iż opisany we wniosku koncert odbywa się w ramach wymiany kulturalnej. Trybu takiego nie przewiduje ani umowa polsko-francuska, ani też przepisy krajowe. Przeciwnie z art. 8 Ordynacji podatkowej wynika, że obowiązki płatnika mają charakter instrumentalny (służą realizacji nałożonego na podatnika obowiązku podatkowego), a jego rola sprowadza się do ustalania i odprowadzania należności podatkowych. Płatnik jest więc swego rodzaju pośrednikiem między organem podatkowym a podatnikiem. Przekazuje on mianowicie temu organowi cudze (podatnika) pieniądze niejako w imieniu podatnika. Funkcja płatnika powoduje, że pobór podatku ma miejsce ”u źródła” (...) Powyższe prowadzi do wniosku, że prawidłowe jest stanowisko Skarżącego, iż niepobranie przez niego podatku od wynagrodzenia wypłaconego muzykowi zamieszkałemu na terytorium Francji za koncert wykonany w Polsce uzależnione jest od uzyskania od tegoż podatnika certyfikatu rezydencji oraz złożenia przezeń oświadczenia, że koncert odbył się w ramach wymiany kulturalnej. W rezultacie wymaganie – jak chciałby tego Minister Finansów – zaświadczenia w sytuacji, gdy jego posiadanie nie jest prawnie wymagane narusza wspomniane wyżej przepisy.”.

Podobne stanowisko wynika z prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. III SA/Wa 3220/14: „(…) niepobranie przez niego podatku od wynagrodzenia wypłaconego orkiestrze mającej siedzibę na terytorium Francji za koncert wykonany w Polsce uzależnione jest od uzyskania od tegoż podatnika certyfikatu rezydencji oraz złożenia przezeń oświadczenia, że koncert odbył się w ramach wymiany kulturalnej.”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2014 r., sygn. IPPB4/415-329/10/14-5/S/SP stwierdził: „Zatem wystarczającym dowodem uwzględniającym niepobranie podatku w rozpoznawanym stanie faktycznym jest przedstawienie płatnikowi certyfikatu rezydencji (art. 29 ust. 2 u.p.d.o.f) oraz oświadczenia o wykonywaniu działalności w ramach wymiany kulturowej aprobowanej przez kraj, w którym mieszka. Powyższa teza wynika wprost z gramatycznej wykładni art. 29 ust. 2 u.p.d.o.f, jak też z art. 17 ust. 3 cytowanej umowy. Skoro przepisy umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu, które mają pierwszeństwo przed prawem krajowym, jak też przepisy krajowe nie wymagają urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia to nie można przypisać winy w niepobraniu podatku od podatnika, który złożył oświadczenie o wykonywaniu działalności artystycznej w ramach wymiany kulturowej aprobowanej przez Państwo, w którym ma miejsce zamieszkania.”.

Wnioskodawca podkreśla, że nie ograniczył się do uzyskania oświadczenia Artysty, ale pozyskał zaświadczenie od instytucji powołanej do działania na rzecz współpracy i wymiany kulturalnej pomiędzy Polską i Francją – B. Ranga B. oraz sygnowanie omawianego oświadczenia przez wysokiego francuskiego urzędnika dyplomatycznego stanowi, w opinii Wnioskodawcy, formalne potwierdzenie działalności Artysty w Polsce w ramach wydarzenia organizowanego przez Wnioskodawcę, które to wykonywane jest w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca wyjaśnił, że jego stwierdzenie: „X. nie ograniczył się do oświadczenia Artysty, ale pozyskał zaświadczenie od instytucji powołanej na rzecz współpracy i wymiany kulturalnej pomiędzy Polską i Francją – B.” oznacza, że:

zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji braku uregulowania w polsko-francuskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania sposobu stwierdzania, że spełnione są warunki z art. 17 ust. 3 ww. umowy, możliwe i wystarczające jest stwierdzenie tych okoliczności poprzez uzyskanie oświadczenia czy też zaświadczenia od stosownej instytucji, która zajmuje się wymianą kulturalną aprobowaną przez Francję. Taką instytucją jest, zdaniem Wnioskodawcy, B.;
Wnioskodawca nie zgadza się ze sformułowaniem, że oświadczenie Artysty będącego rezydentem podatkowym Francji, że jego usługa kulturalna jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję, o której mowa w art. 17 ust. 3 polsko -francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie jest wystarczające dla stwierdzenia spełnienia warunków art. 17 ust. 3 tej umowy dla potrzeb X. jako płatnika. W ocenie Wnioskodawcy oświadczenie artysty również jest wystarczające dla spełnienia ww. warunków, lecz Wnioskodawca uważa, że oświadczenie od B. ma wyższy walor dowodowy niż oświadczenie samego artysty w szczególności ze względu na rangę i przedmiot działalności tegoż B.

Tym samym, uzyskany certyfikat rezydencji Artysty oraz oświadczenie od B. podpisane przez konsula generalnego, potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany certyfikat rezydencji Artysty oraz oświadczenie od A., potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce.

W zakresie zasad opodatkowania wynagrodzenia Artysty i reguł poboru podatku na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpowiednie zastosowanie znajdują uwagi przedstawione w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie pytania pierwszego.

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127; dalej: UPO ES) w artykule 17 ust. 1 stanowi, że bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 dochody artystów, na przykład artystów scenicznych, filmowych, radiowych lub telewizyjnych, jak też muzyków i sportowców z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności, mogą podlegać opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym wykonują oni te czynności.

Powyższe oznacza, że dochody zawodowych artystów z działalności artystycznej w Polsce mogą być opodatkowane na terytorium Polski.

Jednocześnie na mocy Protokołu do artykułu 17 UPO ES, dochód pochodzący z tej działalności wykonywanej w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będzie zwolniony spod opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ta działalność jest wykonywana.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy Artysta – rezydent podatkowy Hiszpanii uzyskuje z tytułu występów w Polsce wynagrodzenie z tytułu działalności artystycznej wykonywanej w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską i Hiszpanią, może ono być opodatkowane tylko w Hiszpanii.

UPO ES nie przewiduje żadnego szczególnego trybu stwierdzania faktu wykonywania m.in. działalności artystycznej w ramach uzgodnień kulturalnych. Nie reguluje również typów dokumentów potwierdzających ten fakt.

Jednocześnie art. III umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o współpracy kulturalnej i naukowej z dnia 27 maja 1977 r. wskazuje, że: „Umawiające się Strony będą popierać i ułatwiać uczestnictwo przedstawicieli lub delegacji w międzynarodowych kongresach, festiwalach i konkursach o charakterze kulturalnym, naukowym lub artystycznym, odbywających się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony”.

Jednocześnie zgodnie z art. VIII tejże umowy: „Umawiające się Strony będą współpracować w zakresie ułatwiania przedstawiania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony takich imprez, które umożliwią zapoznanie się z twórczością ich narodów, jak np. wystaw artystycznych, naukowych, wystaw książek, przedstawień teatralnych i imprez muzycznych, wykładów, pokazów filmowych, programów radiowych i telewizyjnych.”.

Należy podkreślić, że wskazana umowa wyraźnie wskazuje na zgodną wolę Stron odnośnie ułatwiania przedstawiania wydarzeń umożliwiających zapoznanie się z twórczością odpowiednio Polski i Hiszpanii. Zdaniem Wnioskodawcy stanowi ona generalne wsparcie rządów obu Państw dla wydarzeń kulturalnych z udziałem artystów odpowiednio Hiszpanii i Polski.

Jednocześnie również wskazana umowa nie przewiduje żadnej formalnej procedury uznawania takich wydarzeń za odbywające się w ramach uzgodnień kulturalnych.

Z tych przyczyn Wnioskodawca uzyskał stosowane zaświadczenie od instytucji, która powstała w celu propagowania kultury hiszpańskiej i hiszpańsko-amerykańskiej we współpracy z polskimi instytucjami, a więc A. W opinii Wnioskodawcy jest to najwłaściwszy podmiot do wyrażenia stanowiska, czy działalność Artysty w Polsce w ramach wydarzenia organizowanego przez Wnioskodawcę wykonywana jest w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Hiszpanią i Polską.

Wnioskodawca podkreśla, że sądy w wyrokach oraz organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych odnoszących się do innych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, lecz o tożsamej lub podobnej treści uznawały, że oświadczenie artysty potwierdzające, że jego występ odbywa się w ramach wymiany kulturalnej między państwami jest wystarczające, aby nie pobierać podatku u źródła.

Przykładowo, w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. III SA/Wa 3805/14 Sąd orzekł: „(…) prawidłowe jest stanowisko Skarżącego, iż niepobranie przez niego podatku od wynagrodzenia wypłaconego muzykowi mającemu miejsce zamieszkania na terytorium Włoch za koncert wykonany w Polsce uzależnione jest od uzyskania od tegoż podatnika certyfikatu rezydencji oraz złożenia przezeń oświadczenia, że koncert odbył się w ramach wymiany kulturalnej. W rezultacie wymaganie – jak chciałby tego Minister Finansów – zaświadczenia w sytuacji, gdy jego posiadanie nie jest prawnie wymagane narusza wspomniane wyżej przepisy.”.

Tożsame wnioski wynikają z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. II FSK 2960/11.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2016 r., nr IPPB4/4511-704/16-2/JM wydanej na gruncie innej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, uznał: „(…) Powyższe prowadzi do wniosku, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że niepobranie przez niego podatku od wynagrodzenia wypłaconego artyście mającego miejsce zamieszkania na terytorium Belgii za koncert wykonany w Polsce uzależnione jest od uzyskania od tegoż podatnika certyfikatu rezydencji oraz złożenia przezeń oświadczenia, że koncert odbył się w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Belgię.”.

Identyczne konkluzje wynikają z szeregu innych interpretacji indywidualnych, m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 stycznia 2017 r. sygn. IPPB4/415-423/14-5/S/JM;
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 kwietnia 2011 r. sygn. IPPB5/423-147/11-3/AJ.

Wnioskodawca podkreśla, że nie ograniczył się do uzyskania oświadczenia Artysty, ale pozyskał zaświadczenie od instytucji powołanej w celu propagowania kultury hiszpańskiej i hiszpańsko -amerykańskiej we współpracy z polskimi instytucjami –A. Ranga A. stanowi, w opinii Wnioskodawcy, formalne potwierdzenie, że działalność Artysty w Polsce w ramach wydarzenia organizowanego przez X. wykonywana jest w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Hiszpanią i Polską.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca wyjaśnił, że jego stwierdzenie: „X. nie ograniczyło się do oświadczenia Artysty, ale pozyskało zaświadczenie od instytucji powołanej w celu propagowania kultury hiszpańskiej i hiszpańsko-amerykańskiej we współpracy z polskimi instytucjami – A.” oznacza, że:

zdaniem Wnioskodawcy – wobec braku uregulowania w polsko-hiszpańskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania sposobu stwierdzania, że spełnione są warunki o których mowa w części IV Protokołu do polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – możliwym i wystarczającym sposobem stwierdzenia tych okoliczności jest uzyskanie oświadczenia/zaświadczenia od stosownej instytucji, która zajmuje się działalnością której dotyczą uzgodnienia kulturalne pomiędzy Polską i Hiszpanią. Taką instytucją jest, zdaniem Wnioskodawcy, A.
Wnioskodawca nie zgadza się z tezą, że oświadczenie Artysty będącego rezydentem podatkowym Hiszpanii, że jego usługa kulturalna jest wykonywana w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską i Hiszpanią, o których mowa w części IV Protokołu do polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie jest wystarczające dla stwierdzenia – dla potrzeb Wnioskodawcy jako płatnika – spełnienia warunków z części IV Protokołu do tej umowy. W ocenie Wnioskodawcy oświadczenie Artysty również jest wystarczające dla spełnienia ww. warunków, lecz Wnioskodawca uważa, że oświadczenie od A. ma wyższy walor dowodowy niż oświadczenie samego Artysty, choćby ze względu na rangę i przedmiot działalności A.

Tym samym, uzyskany certyfikat rezydencji Artysty oraz oświadczenie od A. sygnowane przez dyrektora tegoż A. potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej są wystarczające do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą wynagrodzenia Artysty za występy w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 200, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tj. osoby, które nie posiadają na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych ani nie przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym) są objęte tzw. ograniczonym obowiązkiem podatkowym – podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 2b ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art. 3 ust. 2b pkt 2);
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art. 3 ust. 2b pkt 7). Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 ust. 2d).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza – jako odstępstwa od generalnej zasady samoobliczenia podatku przez podatnika – system poboru podatku (zaliczek na podatek) przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (czyli osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

„Tytuły określone w art. 29”, o których mowa w cytowanym przepisie to m.in. przychody z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 uzyskane na terytorium Polski przez osoby, które nie mają miejsca zamieszkania w Polsce (art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy).

Powołane regulacje art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do których odnosi się art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy dotyczą przychodów z działalności wykonywanej osobiście (tj. źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy). Do tej kategorii ustawodawca zalicza m.in.:

wskazane w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
wskazane w art. 13 pkt 8 lit. a) ww. ustawy przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze).

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca (osoba prawna mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) zawarła umowy z osobami fizycznymi, które nie mają miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (mają miejsce zamieszkania odpowiednio we Francji albo w Hiszpanii). Osoby te są przedstawicielami zawodów związanych z szeroko pojętą kulturą (m.in. artyści, muzycy, pisarze). Przedmiotem umów jest odpłatny występ artysty w trakcie wydarzenia (koncertu, festiwalu, spotkania autorskiego) organizowanego przez Wnioskodawcę. Podstawą wypłaty wynagrodzenia dla artysty jest zwykle umowa zlecenie lub umowa o dzieło dotyczące występu artysty.

Wobec powyższego, przychody uzyskiwane przez artystów w ramach ww. umów mieszczą się w kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej).

Występy artystów odbywają się na terytorium Polski. Oznacza to, że wynagrodzenia wypłacane artystom przez Wnioskodawcę są ich przychodami osiągniętymi na terytorium Polski (art. 3 ust. 2b pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Na gruncie przepisów omawianej ustawy podatkowej, omawiane przychody artystów są więc objęte ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

Jednocześnie, przedmiotowe przychody spełniają warunki uznania ich za przychody „z tytułów określonych w art. 29” (ściślej art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

A zatem, w opisanych okolicznościach faktycznych Wnioskodawca – jako osoba prawna dokonująca wypłat (świadczeń) lub stawiająca do dyspozycji podatników pieniądze lub wartości pieniężne z tytułów określonych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, wynikający z art. 41 ust. 4 tej ustawy. Innymi słowy, ustawa nakłada na Wnioskodawcę obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z opisanym stanem faktycznym.

Przechodząc do kwestii prawidłowego sposobu wykonania przez Wnioskodawcę obowiązków płatnika należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 2 przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, artyści udokumentowali swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych certyfikatami rezydencji – Wnioskodawca:

w przypadku artystów pochodzących z Francji, uzyskał od nich certyfikaty rezydencji potwierdzające ich miejsce zamieszkania we Francji. Wobec tego, dla realizacji obowiązków płatnika związanych z wypłatą (stawianiem do dyspozycji) wynagrodzeń tych osób Wnioskodawca powinien uwzględnić postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5);
w przypadku artystów pochodzących z Hiszpanii, uzyskał od nich certyfikaty rezydencji potwierdzające ich miejsce zamieszkania w Hiszpanii. Wobec tego, dla realizacji obowiązków płatnika związanych z wypłatą (stawianiem do dyspozycji) wynagrodzeń tych osób Wnioskodawca powinien uwzględnić postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. wraz z Protokołem z dnia 18 lutego 1982 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127).

I tak, w przypadku artystów z Francji, stosownie do art. 17 ww. umowy:

Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 (dot. „wolnych zawodów” i pracy najemnej) dochody zawodowych artystów, jak na przykład artystów scenicznych, filmowych, radiowych oraz telewizyjnych, jak też muzyków i sportowców z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności, podlegają opodatkowaniu w tym z Umawiających się Państw, w którym wykonują oni te czynności (art. 17 ust. 1 umowy);
Jeżeli dochody z działalności wykonywanej osobiście przez artystę scenicznego lub sportowca są przyznawane innej osobie niż sam artysta lub sportowiec, mogą być one ze względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym dana działalność artystyczna lub sportowa jest wykonywana (art. 17 ust. 2).
Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochody z rodzajów działalności określonych w ustępie 1 wykonywanej w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Państwo, w którym artyści lub sportowcy mają miejsce zamieszkania, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (art. 17 ust. 3).

A zatem, dochody artysty mającego miejsce zamieszkania we Francji z osobiście wykonywanej na terytorium Polski działalności artystycznej podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Niemniej jednak, jeśli działalność ta jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję, dochody z niej podlegają opodatkowaniu tylko we Francji. W takiej sytuacji polski płatnik – w wyniku uwzględnienia art. 17 ust. 3 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – nie pobiera podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku natomiast artystów z Hiszpanii, stosownie do postanowień polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania:

Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 (dot. „wolnych zawodów” i pracy najemnej) dochody artystów, na przykład artystów scenicznych, filmowych, radiowych lub telewizyjnych, jak też muzyków i sportowców z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności, mogą podlegać opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym wykonują oni te czynności (art. 17 ust. 1 umowy).
Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością takiego artysty lub sportowca nie jest wypłacany temu artyście lub sportowcowi, ale innej osobie, dochód taki może być opodatkowany bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana (art. 17 ust. 2).
Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 dochód pochodzący z działalności określonej w ustępie 1, wykonywanej w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Umawiającymi się Państwami, będzie zwolniony spod opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ta działalność jest wykonywana (punkt IV Protokołu do umowy).

Wobec powyższego, dochody artysty mającego miejsce zamieszkania w Hiszpanii z osobiście wykonywanej na terytorium Polski działalności artystycznej mogą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Niemniej jednak, jeśli działalność ta jest wykonywana w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską a Hiszpanią, dochód z niej jest zwolniony od opodatkowania w Polsce. W takiej sytuacji polski płatnik – w wyniku uwzględnienia punkt IV Protokołu do polsko -hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – nie pobiera podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zastosować postanowienia ww. umów dotyczące braku opodatkowania dochodów Artystów w Polsce (tj. odpowiednio art. 17 ust. 3 polsko-francuskiej umowy o unikaniu opodatkowania albo część IV Protokołu do polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) Wnioskodawca – jako płatnik – musi mieć informację o wykonywaniu działalności artystycznej:

przez Artystę z Francji – „w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję”;
przez Artystę z Hiszpanii – „w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską a Hiszpanią”.

Powołane umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie regulują sposobu ani formy „potwierdzania” ww. okoliczności dla potrzeb stosowania omawianych przepisów, w tym nie ustanawiają instytucji właściwych dla wydawania takich „potwierdzeń”.

Także ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadza obowiązku uzyskania przez płatnika określonego rodzaju dokumentu, który miałby potwierdzać wykonywanie działalności artystycznej „w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję” czy też „w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską a Hiszpanią”, dla celów zastosowania omawianych postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Tym samym nie można stwierdzić, że – w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych – jakiś rodzaj dokumentu jest „konieczny” albo „wystarczający” dla potwierdzenia spełnienia omawianych przesłanek.

Warunkiem zastosowania odpowiednio art. 17 ust. 3 polsko-francuskiej umowy o unikaniu opodatkowania albo części IV Protokołu do polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest wiedza płatnika o spełnieniu okoliczności wskazanych w tych regulacjach. Podstawą dla tej wiedzy może być stosowne oświadczenie samego artysty, oświadczenie/zaświadczenie przedstawiciela Republiki Francuskiej bądź stosownej instytucji, która zajmuje się wymianą kulturalną aprobowaną przez Francję (w przypadku artystów z Francji), oświadczenie/zaświadczenie przedstawiciela Królestwa Hiszpanii lub Rzeczypospolitej Polskiej bądź stosowanej instytucji która zajmuje się działalnością której dotyczą uzgodnienia kulturalne pomiędzy Polską a Hiszpanią (w przypadku artystów z Hiszpanii). Co więcej, wiedza ta może wynikać z oświadczeń lub dokumentów przedstawionych płatnikowi przez artystę, jak również z dokumentów posiadanych przez płatnika jako podmiot organizujący wydarzenia kulturalne w trakcie których występują artyści.

Należy ponownie podkreślić, że posiadanie takich oświadczeń lub innych dokumentów nie jest materialnoprawnym warunkiem braku poboru podatku przez płatnika. Ma jednak znaczenie w przypadku ewentualnej kontroli wykonania obowiązków płatnika. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki (w tym nie pobrał podatku w wyniku uwzględnienia postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

W analizowanym przypadku Wnioskodawca uzyskał od Artystów certyfikaty rezydencji potwierdzające ich miejsce zamieszkania dla celów podatkowych odpowiednio na terytorium Francji i Hiszpanii. Spełniony więc został warunek zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową, określony w art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, Wnioskodawca :

w przypadku artystów z Francji – uzyskał oświadczenie od B. (francuskiej instytucji działającej na rzecz współpracy i wymiany kulturalnej), podpisane przez konsula generalnego Francji, potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Francją a Polską;
w przypadku artystów z Hiszpanii – uzyskał oświadczenie od A.(hiszpańskiej instytucji państwowej, której celem jest m.in. propagowanie kultury Hiszpanii) podpisane przez Dyrektora A., potwierdzające, że usługa kulturalna Artysty jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej pomiędzy Hiszpanią a Polską.

W zaistniałych okolicznościach faktycznych:

Wnioskodawca uzyskał informację pozwalającą uznać, że działalności artystyczna wykonana przez Artystę z Francji w Polsce, za którą Wnioskodawca wypłaca temu Artyście wynagrodzenie była realizowana w warunkach określonych w art. 17 ust. 3 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania („w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję”);
Wnioskodawca uzyskał informację pozwalającą uznać, że działalności artystyczna wykonana przez Artystę z Hiszpanii w Polsce, za którą Wnioskodawca wypłaca temu Artyście wynagrodzenie była realizowana w warunkach określonych w części IV Protokołu do polsko-hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania („w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Polską a Hiszpanią”).

W konsekwencji, w opisanym stanie faktycznym istniały podstawy do niepobierania podatku u źródła przez Wnioskodawcę – stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z ww. postanowieniami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania – w związku z wypłatą wynagrodzeń Artystów z Francji i Hiszpanii za występy w Polsce.

Należy przy tym zastrzec, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena kwestii obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika wynikających z przepisów materialnego prawa podatkowego.

Tutejszy organ nie ocenił stanowiska Zainteresowanego w części, w jakiej dotyczy ono:

uznania B. za „najwłaściwszy podmiot” do wyrażenia stanowiska, czy działalność Artysty z Francji w Polsce w ramach danego wydarzenia jest wykonywana w ramach wymiany kulturalnej aprobowanej przez Francję;
uznania A. za „najwłaściwszy podmiot” do wyrażenia stanowiska, czy działalność Artysty z Hiszpanii w Polsce w ramach danego wydarzenia jest wykonywana w ramach uzgodnień kulturalnych pomiędzy Hiszpanią i Polską.

Kwestie te nie są regulowane przepisami prawa podatkowego, więc nie mogą stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin