Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.707.2018.3.KT
z 3 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 8 listopada 2018 r.) oraz z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania związanego z wywłaszczeniem nieruchomości pod rozbudowę drogi gminnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania związanego z wywłaszczeniem nieruchomości pod rozbudowę drogi gminnej oraz ustalenia podstawy opodatkowania otrzymanego odszkodowania. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 5 listopada 2018 r. oraz z dnia 17 grudnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie przepisów objętych interpretacją oraz uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

… Spółdzielnia Mieszkaniowa w … jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W lipcu 2018 roku Spółdzielnia otrzymała od Gminy … odszkodowanie za grunt o powierzchni 0,0065 ha, który został wywłaszczony pod drogę publiczną.

W 1972 roku nieruchomość obejmująca między innymi przedmiotowy grunt oddana została w użytkowanie wieczyste … Spółdzielni Mieszkaniowej na podstawie umowy o ustanowienie prawa wieczystego użytkowania. W 1973 roku Spółdzielnia wybudowała na tej nieruchomości trzy wielorodzinne budynki mieszkalne wraz z chodnikami dla pieszych.

W 2003 roku dokonano podziału geodezyjnego przedmiotowej nieruchomości polegającego na wydzieleniu trzech działek ewidencyjnych, dla których założono trzy odrębne księgi wieczyste. Na każdej z nowo wydzielonych działek znajdował się wielorodzinny budynek mieszkalny wraz z chodnikami oraz obszarem zieleni. Jedna z nich częściowo przeznaczona w okresie późniejszym pod drogę publiczną oznaczona została ewidencyjnie numerem 603, obręb …, m. … .

W 2006 roku … Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła od Gminy … w drodze umowy prawo własności nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi, w tym m.in. prawo własności gruntu oznaczonego jako działka nr 603. Cenę nieruchomości ustalono na podstawie jej wartości rynkowej z uwzględnieniem 99% bonifikaty. Spółdzielni nie przysługiwało przy tym prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Od 2007 roku na wniosek części mieszkańców wielorodzinnych budynków mieszkalnych … Spółdzielnia Mieszkaniowa zawierała umowy przeniesienia własności lokali wraz z udziałem w prawie własności gruntu. W wyniku tych działań zabudowana nieruchomość gruntowa oznaczona ewidencyjnie jako działka nr 603 stała się przedmiotem współwłasności … Spółdzielni Mieszkaniowej oraz osób fizycznych, którym przysługiwały prawa odrębnej własności lokali.

Na podstawie decyzji Starosty … nr … z dnia 11 grudnia 2017 roku, znak: …, zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Burmistrzowi … zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pn. „…” zabudowana nieruchomość gruntowa oznaczona ewidencyjnie jako działka nr 603 została podzielona na:

1. działkę nr 603/1 o pow. 0,0065 ha – w dniu wydania decyzji zagospodarowaną jako teren zieleni osiedlowej,
2. działkę nr 603/2 o pow. 0,1302 ha – w dniu wydania decyzji zabudowaną wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym wraz z chodnikami oraz zagospodarowaną częściowo jako teren zieleni osiedlowej.
   
   

Na podstawie przywołanej wyżej decyzji część nieruchomości podlegającej podziałowi – oznaczona po podziale jako działka nr 603/1 – przeszła z mocy prawa na własność Gminy … z przeznaczeniem pod rozbudowę drogi publicznej.

Na podstawie decyzji Starosty … z dnia 28 maja 2018 roku, znak: …, ustalono odszkodowanie za nieruchomość gruntową oznaczoną numerem ewidencyjnym 603/1 o pow. 0,0065 ha, która przeszła na własność Gminy … . Wysokość odszkodowania w kwocie 18.309,00 zł została ustalona na podstawie wartości rynkowej nieruchomości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego, przy czym odszkodowanie to:

• w kwocie 14.672,90 zł – zostało przyznane na rzecz … Spółdzielni Mieszkaniowej posiadającej udział w prawie własności nieruchomości wynoszący 8014/10000 części (będącej podatnikiem podatku VAT),
  

• w kwocie 3.636,10 zostało przyznane właścicielom wyodrębnionych lokali posiadającym udziały w prawie własności nieruchomości wynoszące łącznie 1986/10000 części (niebędącym podatnikami podatku VAT).
  
  

Podkreślić przy tym należy, że w operacie szacunkowym sporządzonym na potrzeby ustalenia wysokości odszkodowania zawarto klauzulę wskazującą, że „ustalona wartość nieruchomości nie jest zwiększona o sumę odpowiadającą podatkom i opłatom, w szczególności podatkiem VAT”.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 5 listopada 2018 r. wskazał:

1. Kwota odszkodowania wskazana w decyzji Starosty stanowi jedyne wynagrodzenie należne Spółdzielni za wywłaszczoną nieruchomość gruntową nr 603/1.
2. Spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym oznaczonej jako działka nr 603.
3. Nabycie na własność gruntu oznaczonego jako działka 603 udokumentowane zostało fakturą VAT. Cena nabycia wynosiła 356,96 zł brutto.
4. Wymieniona nieruchomość była wykorzystywana do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.
5. Na działce o numerze 603 znajdował się wielorodzinny budynek mieszkalny wraz z chodnikami oraz obszar zieleni osiedlowej. Całość stanowiła zasoby mieszkaniowe. Wskazać należy, iż pojęcie „zasoby mieszkaniowe” obejmuje nie tylko lokale mieszkalne, ale również pomieszczenia pozostałe i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie m.in. drogi osiedlowe, ulice, chodniki, parkingi i trawniki. Koszty związane z utrzymaniem w należytym stanie nieruchomości to koszty eksploatacji i utrzymania zasobów mieszkaniowych. Pokrywanie kosztów eksploatacji i utrzymania zasobów mieszkaniowych stanowi element opłat za używanie lokali, które wnoszone są do Spółdzielni przez mieszkańców. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które pobierane są opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Z uwagi na powyższe grunt oznaczony jako działka nr 603 był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowany w uzupełnieniu z dnia 17 grudnia 2018 r. wskazał, że nabycie na własność gruntu oznaczonego jako działka 603 udokumentowane zostało fakturą VAT. Cena nabycia wynosiła 356,96 zł brutto. Na przedmiotowej fakturze podana była wartość netto, kwota podatku VAT (stawka 22%) oraz wartość brutto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w podanym stanie faktycznym, od odszkodowania związanego z wywłaszczeniem nieruchomości pod rozbudowę drogi gminnej należny jest podatek VAT, a jeśli tak, to co stanowi w takim przypadku podstawę opodatkowania – kwota odszkodowania ustalona w decyzji starosty, czy kwota odszkodowania pomniejszona o podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności w zamian za wynagrodzenie. Przedmiotem wywłaszczenia jest nieruchomość niezabudowana powstała, na potrzeby rozbudowy drogi gminnej, z podziału nieruchomości zabudowanej budynkiem wielorodzinnym. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony pod rozbudowę drogi.

Z uwagi na powyższe przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości niezabudowanej w zamian za odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Natomiast zgodnie z regulacjami z zakresu ustawy o gospodarce nieruchomościami, określającymi zasady ustalania wartości nieruchomości i wysokość odszkodowania, obrotem z tytułu przeniesienia z mocy prawa własności gruntu w zamian za odszkodowanie jest kwota tego odszkodowania traktowana jako kwota netto. Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami określają sposób kalkulacji wartości nieruchomości bez zapewnienia możliwości realizacji zasady neutralności podatku oraz jego konsumpcyjnego charakteru, to ceny te należy traktować jako ceny netto. Określoną więc wartość odszkodowania należy zatem powiększyć o kwotę podatku od towarów i usług. Tak stanowi wprost art. 29a ust. 1 ustawy o VAT traktujący o tym, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę. Należy więc uznać, że wysokość odszkodowania winna zostać powiększona o należny podatek VAT.

Na podkreślenie zasługuje fakt, iż Spółdzielnia planuje przeznaczyć środki z odszkodowania na fundusz remontowy nieruchomości budynkowej lub zwrócić członkom posiadających spółdzielcze prawa do lokali wg posiadanych przez nich udziałów.

W przypadku gdyby za podstawę opodatkowania uznać kwotę pomniejszoną o kwotę należnego podatku od towarów i usług, wówczas kwota odszkodowania przeznaczona dla członków Spółdzielni posiadających spółdzielcze prawa do lokali byłaby niższa o wartość podatku od kwoty jaką otrzymają bezpośrednio od Gminy właściciele lokali stanowiących odrębną własność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zauważyć należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa). W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną – objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że dostawa towarów i świadczenie usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy czynność dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa do nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Należy zaznaczyć w tym miejscu, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

W opisanym stanie sprawy mamy do czynienia z przeniesieniem własności gruntu poprzez wywłaszczenie na rzecz Gminy … za odszkodowaniem, stanowiącym odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a dla przedmiotowej czynności Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z kolei w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w treści przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe okoliczności oznaczają, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Jak wynika z opisu sprawy na podstawie decyzji Starosty … nr … z dnia 11 grudnia 2017 r., zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pn. „…” zabudowana nieruchomość gruntowa oznaczona ewidencyjnie jako działka nr 603 została podzielona na:

1. działkę nr 603/1 o pow. 0,0065 ha – w dniu wydania decyzji zagospodarowaną jako teren zieleni osiedlowej,
2. działkę nr 603/2 o pow. 0,1302 ha – w dniu wydania decyzji zabudowaną wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym wraz z chodnikami oraz zagospodarowaną częściowo jako teren zieleni osiedlowej.
   
   

Na podstawie ww. decyzji działka nr 603/1 przeszła z mocy prawa na własność Gminy … z przeznaczeniem pod rozbudowę drogi publicznej.

Z powyższego wynika, że działka nr 603/1, decyzją z dnia 11 grudnia 2017 r., została jednocześnie:

1. wydzielona z działki nr 603,
2. przeznaczona pod realizację inwestycji drogowej,
3. przeszła z mocy prawa na własność Gminy.
   
   

Skoro przedmiotem dostawy będzie działka nr 603/1, która została wydzielona z działki nr 603 będącej terenem zabudowanym, to w stosunku do dostawy działki 603/1 nie ma zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jednocześnie dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków, daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT, przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W okolicznościach niniejszej sprawy – jak wskazał Wnioskodawca – Spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oznaczonej jako nr 603 oraz przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w rozpatrywanej sprawie przeniesienie własności nieruchomości nr 603/1 w zamian za odszkodowanie (wywłaszczenie) korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku należnego od uzyskanego odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości pod rozbudowę drogi publicznej.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że przeniesienie własności nieruchomości niezabudowanej w zamian za odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, należało uznać je za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że skoro Wnioskodawca oczekiwał odpowiedzi w kwestii podstawy opodatkowania wyłącznie w sytuacji, gdy z tytułu przedstawionej transakcji wystąpi należny podatek VAT, to w świetle powyższego rozstrzygnięcia niezasadne jest udzielenie odpowiedzi w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Ww. przepisy art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej stosuje się z uwzględnieniem art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.