INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.08.2011 r. (data wpływu 13.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłat serwisowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od opłat serwisowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. świadczy od 01.07.2011 r. usługi Agencyjne w zakresie organizowania i prowadzenia sprzedaży towarów służących wyeksponowaniu wszelkich towarów w punktach ich sprzedaży poprzez oferowanie sprzedaży elementów wyposażenia regałów sklepowych oraz systemów takiej sprzedaży. W celu wykonywania swojej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę. Do zadań części pracowników należy nawiązywanie kontaktów handlowych, podtrzymywanie współpracy z obecnymi kontrahentami oraz inne czynności, które wiążą się z wieloma wyjazdami pracowników poza obręb siedziby Spółki. Spółka zapewnia więc tym pracownikom podstawowe narzędzie ich pracy jakim jest samochód służbowy.

Dla tego celu Spółka zawarła umowy leasingu samochodów osobowych (bądź zrównanych z nimi na gruncie przepisów o podatku VAT) oraz dodatkowo, umowy na świadczenie kompleksowej usługi serwisowej, zawierającej również ubezpieczenie, które dotyczy leasingowanych samochodów osobowych. Umowa dodatkowa, zawarta równolegle obok umowy leasingu, obejmuje opcje: serwisowania, assistance, likwidacji szkód, ubezpieczenia, opon, pojazdu zastępczego.

Za leasing samochodów, Spółka otrzymuje co miesiąc fakturę VAT, na której odrębnie wykazane jest obciążenie:

1. z tytułu opłaty związanej z umową leasingu: „rata leasingowa”,
2. z tytułu opłaty związanej z umową na świadczenie usług: „serwis + pozostałe usługi”,
   
   

Spółka traktuje umowę dodatkową odrębnie, ale uznaje ją za element mający wpływ na określenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT uwzględnianej przy ograniczaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka mimo, iż traktuje umowę kompleksowej obsługi serwisowej jako umowę odrębną, to na potrzeby określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT, uwzględnia obciążenie z tego tytułu przy ograniczeniu prawa do odliczenia podatku naliczonego. Określając możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z otrzymanych faktur sumuje cały podatek VAT wynikający z opłaty leasingowej oraz umowy dodatkowej i odlicza 60% tej wartości (do wysokości 6.000 zł dla każdego pojazdu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie czy postępuje słusznie, czy wręcz przeciwnie - umowę na świadczenie kompleksowej usługi serwisowej można potraktować jako całkowicie odrębną umowę w stosunku do umowy leasingu samochodów, a tym samym nie stosować do niej rygorów określonych w art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 227, poz. 1652) w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego dotyczy nabywania samochodów osobowych używania tych samochodów oraz paliwa do nich i części składowych zużytych do wytworzenia samochodów osobowych, w przypadku gdy produkcja bądź handel tymi samochodami nie stanowi przedmiotu działalności podatnika, bądź oddawanie do odpłatnego używania.

Według Spółki umowy przez nią zawarte są umowami całkowicie odrębnymi, a zawarcie umowy leasingowej nie warunkowało zawarcia umowy serwisowej i brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że mamy do czynienia z jedną umową.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 08.11.2010 r. - sygn. akt 1 FPS 3/10 została wydana w związku z kwestią ubezpieczenia przedmiotu leasingu jest oparta na art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr.54, poz. 535 z późn. zm.) - co nie oznacza wcale, że odnosi się do innych świadczeń/umów dotyczących umowy leasingu a raczej do jej przedmiotu i umów związanych z umową leasingu.

Z uwagi na fakt powyższej Uchwały Sądu Administracyjnego, Spółka postanowiła na potrzeby przepisów ustawy o VAT traktować obie umowy łącznie, tzn. dla każdego leasingowanego pojazdu sumować podatek naliczony VAT wynikający z obciążenia za opłatę leasingową i umowę serwisową i do tak wyliczonej wartości stosować ograniczenie wynikające z art. 86a pkt 8 ustawy o VAT (odliczenie 60% wartości, nie wiecej niż 6.000 zł.).

Do wniosku Spółka dołącza też kopie zawartych umów:

• umowa generalna leasingu
• umowa generalna świadczenia usług dodatkowych.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczalnej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86. ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy zawiera katalog pojazdów samochodowych, których powyższe ograniczenia o których mowa w art. 3 ust. 1 nie dotyczą. Pojazdy te muszą jednak spełniać określone wymagania, o których mowa w kolejnych przepisach ustawy. W myśl art. 3 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ponadto ograniczeniom, w przypadkach określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka świadczy usługi Agencyjne w zakresie organizowania i prowadzenia sprzedaży towarów służących wyeksponowaniu wszelkich towarów w punktach ich sprzedaży poprzez oferowanie sprzedaży elementów wyposażenia regałów sklepowych oraz systemów takiej sprzedaży. W celu wykonywania swojej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę. Spółka zapewnia pracownikom podstawowe narzędzie ich pracy jakim jest samochód służbowy. Dla tego celu Spółka zawarła umowy leasingu samochodów osobowych (bądź zrównanych z nimi na gruncie przepisów o podatku VAT) oraz dodatkowo, umowy na świadczenie kompleksowej usługi serwisowej, zawierającej również ubezpieczenie, które dotyczy leasingowanych samochodów osobowych. Umowa dodatkowa, zawarta równolegle obok umowy leasingu, obejmuje opcje: serwisowania, assistance, likwidacji szkód, ubezpieczenia, opon, pojazdu zastępczego.

Za leasing samochodów, Spółka otrzymuje co miesiąc fakturę VAT, na której odrębnie wykazane jest obciążenie:

1. z tytułu opłaty związanej z umową leasingu: „rata leasingowa”,
2. z tytułu opłaty związanej z umową na świadczenie usług: „serwis + pozostałe usługi”,
   
   

Spółka traktuje umowę dodatkową odrębnie. Spółka mimo, iż traktuje umowę kompleksowej obsługi serwisowej jako umowę odrębną, to na potrzeby określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT, uwzględnia obciążenie z tego tytułu przy ograniczeniu prawa do odliczenia podatku naliczonego. Określając możliwość odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z otrzymanych faktur sumuje cały podatek VAT wynikający z opłaty leasingowej oraz umowy dodatkowej i odlicza 60% tej wartości (do wysokości 6.000 zł dla każdego pojazdu).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy umowę na świadczenie kompleksowej usługi serwisowej można potraktować jako całkowicie odrębną umowę w stosunku do umowy leasingu samochodów, a tym samym nie stosować do niej rygorów określonych w art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 227, poz. 1652) w zakresie możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz brzmienie wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż stosownie do art. 3 ust. 6 cyt. ustawy zmieniającej ustawę o VAT, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy leasingu, najmu. W drugiej kolejności ustawodawca wskazuje na „inne płatności wynikające z zawartej umowy”. Jednak ustawodawca wskazał na „inne płatności” co potwierdza, że jego intencją jest aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie najmu, leasingu.

Natomiast w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami tj. umową najmu pojazdów i umową o świadczenie dodatkowych usług. Decyzją stron transakcji, było oddzielne uregulowanie kwestii leasingu pojazdów i dodatkowych usług – tj. kompleksowych usług serwisowych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie nabywa od leasingodawcy jednej usługi, lecz leasingodawca zapewnia Wnioskodawcy dwa odrębne świadczenia, tj. leasing samochodów osobowych (bądź zrównanych z nimi na gruncie przepisów o podatku VAT) oraz usługi związane ze świadczeniem kompleksowej usługi serwisowej tychże pojazdów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż umowy zawarte przez Spółkę są umowami całkowicie odrębnymi, a zawarcie umowy leasingowej nie warunkowało zawarcia umowy serwisowej i brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że mamy do czynienia z jedną umową uznać należało za prawidłowe. W konsekwencji powyższego, zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nie będzie miało zastosowania do usług świadczonych na podstawie odrębnej umowy o świadczenie kompleksowej usługi serwisowej, o której mowa we wniosku.

W rezultacie przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób określania możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z otrzymanych faktur, polegający na sumowaniu całego podatku VAT wynikającego z opłaty leasingowej oraz umowy dodatkowej i odliczania 60% tej wartości (do wysokości 6.000 zł dla każdego pojazdu) jest niewłaściwy. Podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup kompleksowych usług serwisowych samochodów w odniesieniu do tych samochodów podlega bowiem odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w zakresie w jakim są one wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednakże Wnioskodawca winien mieć na uwadze ograniczenia wynikające z przepisu art. 88 tej ustawy.

Dodatkowo, tutejszy Organ informuje, iż w przedmiotowym temacie od dnia 1 stycznia 2013 r. zastosowanie będzie miał art. 89a ustawy o VAT w brzmieniu nadanym przez art. 1 ust. 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.