Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-322/15-2/MS
z 29 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię na naprawę, do dokonania której w ramach gwarancji zobowiązany był deweloper – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię na naprawę, do dokonania której w ramach gwarancji zobowiązany był deweloper.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wnioskuje o interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów poniesionych przez Nią na naprawę, do dokonania której w ramach gwarancji zobowiązany był deweloper. Grupa deweloperska R. S.A. zajmuje się budową i sprzedażą mieszkań. W październiku 2013 r. Wnioskodawczyni odebrała nowe mieszkanie w stanie deweloperskim. W 2014 r. na skutek wystąpienia usterki polegającej na niskiej przyczepności tynku sufitowego deweloper we wszystkich mieszkaniach należących do inwestycji przy ul. K., w której Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie, przeprowadził kontrolę we wszystkich mieszkaniach. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez zespół dewelopera, niską przyczepność tynku, grożącą jego odpadnięciem stwierdzono również w mieszkaniu Wnioskodawczyni. Z uwagi na wysokie ryzyko (zagrożenie życia i zdrowia) przebywania w mieszkaniu konieczne było natychmiastowe usunięcie usterki. Po wizji lokalnej i badaniu próbek tynku sufitowego deweloper uznał konieczność natychmiastowego opuszczenia lokalu lub przeprowadzenia naprawy i usunięcia usterki w ramach gwarancji/rękojmi. Ograniczone siły własne dewelopera i długi okres oczekiwania na naprawę spowodowały, że Wnioskodawczyni zgodziła się na usunięcie usterki we własnym zakresie – co umożliwiło szybkie dokonanie naprawy. W konsekwencji, w ramach uznanej przez dewelopera reklamacji i uwzględnieniu z deweloperem, Wnioskodawczyni przedstawiła zakres prac związanych z naprawą tynków sufitowych oraz kosztorys, który następnie został zaakceptowany przez dewelopera. Deweloper zwrócił koszt dokonania naprawy na podstawie podpisanego porozumienia o zwrocie kosztów, wypłacając ustaloną kwotę ryczałtową na rachunek bankowy. W związku z wypłatą, która nastąpiła w 2014 r. deweloper wystawił informację PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zwrot kosztów poniesionych na naprawę tynków sufitowych w lokalu w ramach gwarancji deweloperskiej stanowi przychód podlegających opodatkowaniu?
2. Czy deweloper słusznie „zwrot kosztów” zakwalifikował jako „odszkodowania”?
3. Czy deweloper słusznie wystawił informację PIT-8C?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

W opinii Wnioskodawczyni otrzymana kwota nie jest „odszkodowaniem”, lecz „zwrotem kosztów” zgodnie z zawartym porozumieniem. Nie stanowi również przychodu, stanowi zwrot poniesionych na naprawę kosztów, a ten nie mieści się w definicji przychodów (zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 577 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który traktuje o instytucji gwarancji, w wypadku, gdy kupujący – Wnioskodawczyni otrzymała od dewelopera – sprzedającego dokument gwarancji, jakim jest umowa sprzedaży mieszkania i gwarancję co do jakości rzeczy sprzedanej, deweloper – gwarant jest zobowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy. Ponieważ stosunek gwarancji ma charakter umowny Wnioskodawczyni i deweloper podpisali porozumienie, w myśl którego Wnioskodawczyni przejęła na siebie ciężar faktycznego usunięcia wady na koszt dewelopera/gwaranta. Rozliczenia kosztów nastąpiło ryczałtowo. W tym przypadku Wnioskodawczyni uważa, że otrzymany od dewelopera zwrot kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię (kupującego mieszkanie) kosztów do których poniesienia zobowiązany był deweloper – gwarant, nie stanowi przychodu, ani „odszkodowania”.

Deweloper w ramach gwarancji zobowiązany był do usunięcia stwierdzonych przez dewelopera (i przez Wnioskodawczynię) usterek w kupionym przez Wnioskodawczynię lokalu, lecz usterek tych nie usunął, natomiast uwzględniając złożoną reklamację zwrócił Wnioskodawczyni zryczałtowaną kwotę w związku z poniesionymi kosztami usunięcia usterki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego, przychodem z innych źródeł jest każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost w majątku danej osoby fizycznej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w październiku 2013 r. Wnioskodawczyni odebrała mieszkanie w stanie deweloperskim. W 2014 r. na skutek wystąpienia usterki polegającej na niskiej przyczepności tynku sufitowego deweloper przeprowadził kontrolę. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez zespół dewelopera, niską przyczepność tynku, grożącą jego odpadnięciem stwierdzono w mieszkaniu Wnioskodawczyni. Z uwagi na wysokie ryzyko przebywania w mieszkaniu konieczne było natychmiastowe usunięcie usterki. Po wizji lokalnej i badaniu próbek tynku sufitowego deweloper uznał konieczność natychmiastowego opuszczenia lokalu lub przeprowadzenia naprawy i usunięcia usterki w ramach gwarancji/ rękojmi. Ograniczone siły własne dewelopera i długi okres oczekiwania na naprawę spowodowały, że Wnioskodawczyni zgodziła się na usunięcie usterki we własnym zakresie. W konsekwencji, w ramach uznanej przez dewelopera reklamacji i uwzględnieniu z deweloperem, Wnioskodawczyni przedstawiła zakres prac związanych z naprawą tynków sufitowych oraz kosztorys, który następnie został zaakceptowany przez dewelopera. Deweloper zwrócił koszt dokonania naprawy na podstawie podpisanego porozumienia o zwrocie kosztów, wypłacając ustaloną kwotę ryczałtową na rachunek bankowy. W związku z wypłatą, która nastąpiła w 2014 r. deweloper wystawił informację PIT-8C.

Analizując, czy otrzymany przez Wnioskodawczynię zwrot kosztów stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy się odwołać do przepisów regulujących instytucję gwarancji.

Instytucję gwarancji regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

W myśl art. 577 § 1 tej ustawy, w wypadku, gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Pamiętać należy, że stosunek gwarancji ma charakter umowny i podlega zasadzie swobody umów. W praktyce dopuszczalne więc jest także takie ukształtowanie gwarancji, w myśl którego kupujący przyjmuje na siebie ciężar faktycznego usuwania wad na koszt i ryzyko gwaranta. Rozliczenie kosztów w takim przypadku może nastąpić na podstawie rachunków lub ryczałtowo. W takiej sytuacji nie sposób uznać, że otrzymany od gwaranta zwrot kosztów poniesionych przez kupującego (kosztów do poniesienia których był zobowiązany gwarant) stanowi dla kupującego przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w sytuacji, gdy deweloper w ramach gwarancji obowiązany był do usunięcia zgłoszonych przez Wnioskodawczynię usterek w nabytym lokalu mieszkalnym, lecz usterek tych nie usunął, natomiast uwzględniając złożoną reklamację zwrócił Wnioskodawczyni poniesione koszty należy stwierdzić, że zwrot kosztów usunięcia usterek nie był odszkodowaniem i nie stanowił przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do opodatkowania otrzymanej od dewelopera kwoty, a deweloper nie był zobligowany do wystawienia informacji PIT- 8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.