Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-663/14/JK
z 13 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2014 r. (wpływ 17 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą żelu zapachowego do fajek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą żelu zapachowego do fajek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza produkować żel zapachowy do fajek wodnych. Produkt ten będzie składał się z następujących składników: woda, gliceryna, aromat, barwniki, substancja żelująca, substancja konserwująca. Produkt nie będzie zawierał tytoniu ani nikotyny. Żel będzie podgrzewany przez rozgrzany węgiel drzewny, oddzielony od żelu folią aluminiową. Po osiągnięciu wysokiej temperatury żelu, gliceryna będzie przechodzić w stan lotny. Produkt będzie pakowany szczelnie w pojemnik z tworzywa sztucznego. Na opakowaniu będzie widniała informacja o składzie produktu, producencie i dacie ważności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisany żel zapachowy przeznaczony do fajek wodnych - po osiągnięciu wysokiej temperatury żelu zawarta w produkcie gliceryna będzie przechodzić w stan lotny emitujący zapach - niezawierający nikotyny ani tytoniu może być zaliczany do wyrobów tytoniowych (tytoniu do palenia), w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Zainteresowanego, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym opisany wyrób - żel zapachowy przeznaczony do fajek wodnych - po osiągnięciu wysokiej temperatury żelu, gliceryna przechodząca w stan lotny, emitująca zapach - niezawierający nikotyny ani tytoniu nie może być zaliczany do wyrobów tytoniowych (tytoniu do palenia) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwana dalej ustawą, reguluje opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą” wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1). Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku Nr 1 do ustawy. W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN. Do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się - w myśl art. 98 ust 1 ustawy bez względu na kod CN: papierosy; tytoń do palenia i cygara i cygaretki.

Zgodnie z art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
   
2. odpady tytoniowe oddane do sprzedaż, detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami w rozumieniu ust 3 i 4, a nadające się do palenia.

Zgodnie zaś z ust. 8 tego artykułu, za tytoń do palenia uznaje się produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust 2, 3 lub 5 ustawy i traktowane są wtedy jako papierosy i tytoń do palenia. Tytoniem do palenia, będzie więc nie tylko tytoń, ale również każdy inny produkt spełniający kryteria ustalone m.in. w art. 98 ust 2,3 lub 5 ustawy. Jedynie dla celów medycznych (wyroby są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych) prawodawca wskazał, iż nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu.

Przepis art. 98 ust. 5 ustawy, wymaga aby wyrób nadawał się do palenia. Ustawa nie definiuje pojęcia nadawania się do palenia. Zatem w tej kwestii odwołać należy się do językowego znaczenia tego pojęcia. Z Małego Słownika J. polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 465 wynika, że nadawać się - nadać się to być odpowiednim, stosowanym do czegoś lub na coś. Palić - str. 593 tegoż słownika - to w szczególności używać tytoniu (opium itd.) przez wciąganie (wdychanie) dymu z żarzącego się papierosa, fajki, cygara. Zatem, nadający się do palenia to taki wyrób, który w papierosie, fajce lub cygarze poprzez jego żarzenie się wywołuje dym nadający się do wdychania. Ponieważ przedmiotowy produkt nie podlega żarzeniu, ani paleniu, lecz jedynie podgrzaniu przy pomocy węgla drzewnego, oddzielonego od żelu folią aluminiową, produkt ten przechodzi w stan lotny, możliwy do wdychania, w związku z czym nie podlega uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym. W składzie żelu główną substancją jest woda, żel nie ma w swym składzie substancji roślinnych, które nadają się do żarzenia (palenia), a jedynie substancje płynne (99%), które w wysokiej temperaturze przechodzą w stan lotny, podobnie jak substancje zawarte w płynach do e-papierosów. Zasadniczą różnicą w procesie wywołującym wzrost temperatury substancji, która następnie jest wdychana, czyli żelem w fajce wodnej, a płynem w e-papierosie, jest element wywołujący ten wzrost temperatury. W e-papierosie zastosowano grzałkę, natomiast w fajce wodnej stosuje się węgiel drzewny, oddzielony od żelu folią aluminiową. Podobnie w kominkach zapachowych do odwaniania pomieszczeń stosuje się substancje (olejki) podgrzewane świeczką przez żaroodporne naczynie, a które są wdychane. Za brakiem możliwości zakwalifikowania niniejszego żelu jako tytoniu do palenia przemawiają również przepisy rozporządzenia Nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej. Sekcja IV obejmuje: gotowe artykuły spożywcze napoje bezalkoholowe, alkoholowe i ocet: tytoń i przemysłowe namiastki tytoniu. W uwagach do podpozycji wskazano, że w podpozycji 2403 11 wyrażenie tytoń do fajek wodnych oznacza tytoń przeznaczony do palenia w fajkach wodnych, który składa się z mieszaniny tytoniu i gliceryny, nawet zawierającej olejki i ekstrakty aromatyczne, melasę lub cukier i nawet aromatyzowany owocami. Jednak produkty niezawierające tytoniu, przeznaczone do palenia w fajkach wodnych, są wyłączone z niniejszej pod pozycji. Tym bardziej więc żel zapachowy przeznaczony do fajek wodnych, musi być wyłączony spod pojęcia „tytoniu do palenia”, skoro tytoniu tego w ogóle nie zawiera, a ponadto nie zawiera innych substancji nadających się do palenia. Zgodnie z decyzją na 52 posiedzeniu światowej Organizacji Ceł w Brukseli, pkt 6 na posiedzeniu (załącznik 1) (World Customs Organization, Rue du Marche, 30, B-1210 Brussels, Belgium) z sierpnia 2013 r. produkty, które nie podlegają procesowi spalania, a są wykorzystywane w fajce wodnej są wyłączone z nomenklatury 2403 (Pozostały przetworzony tytoń i przetworzone namiastki tytoniu; tytoń „homogenizowany” lub „odtworzony”; ekstrakty i esencje, z tytoniu). Produkty takie podlegają nomenklaturze 3824 90 (... produkty chemiczne i preparaty przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych - włączając te składające się z mieszanin produktów naturalnych - gdzie indziej niewymienione ani niewłączone).

Podsumowując, powyższy wyrób nie będzie kwalifikował się jako tytoń do palenia ze względu na to, że nie ma w swoim składzie tytoniu ani substancji innej niż tytoń, którą można by palić, przypalać, żarzyć. Jak wskazano powyżej, przedmiotowy żel można porównać do płynów do e-papierosów czy też olejków do kominków, w których wzrost temperatury substancji nie jest wywołany bezpośrednim kontaktem z ogniem. Produkt w wyniku podgrzania będzie parował.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W pozycji 42 załącznika nr 1 do ustawy zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano, że wyrobami akcyzowymi są papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki bez względu na kod CN. Natomiast w pozycji 45 wskazano, że bez względu na kod CN wyrobem akcyzowym jest susz tytoniowy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;
2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;
3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;
4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;
5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot, o którym mowa w art. 13 ust. 3;
6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.

Zgodnie z ust. 2 cyt. artykułu, za papierosy uznaje się:

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.

Z kolei w myśl ust. 4 cyt. artykułu, za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy przynajmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 milimetry

• jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Natomiast w myśl ust. 5 cyt. artykułu, za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki − art. 98 ust. 7 ustawy.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych − art. 98 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, produkcją wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest ich wytwarzanie, przetwarzanie, a także pakowanie.

Produkcją papierosów jest również ich wytwarzanie, także przez konsumenta, przy użyciu maszyny do wytwarzania papierosów − art. 99 ust. 1a ustawy.

Za susz tytoniowy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym − art. 99a ust. 1a ustawy.

Mając na uwadze opis zawarty we wniosku, przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym opisany wyrób − żel zapachowy przeznaczony do fajek wodnych − nie może być zaliczany do wyrobów tytoniowych (tytoniu do palenia) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższe wynika z faktu, że żel zapachowy do fajek wodnych, nie wypełnia dyspozycji art. 98 ust. 1 ustawy, zatem nie jest wyrobem tytoniowym. Nie jest on bowiem wyrobem zrolowanym wyprodukowanym w sposób określony przepisie art. 98 ust. 2 i ust. 4 ustawy.

Nie spełnia on również dyspozycji z przepisu art. 98 ust. 5, 7 i 8 ustawy, gdyż jak jednoznacznie podkreśla Wnioskodawca ww. produkt (żel zapachowy), który będzie składał się z: wody, gliceryny, aromatu, barwnika, substancji żelującej, substancji konserwującej – nie będzie spalany, lecz będzie podgrzewany i po osiągnięciu wysokiej temperatury będzie przechodził w stan lotny.

Ponadto w świetle art. 99a ust. 1 ustawy, za susz tytoniowy uznaje się suchy tytoń niebędący jeszcze wyrobem tytoniowym. Zauważyć należy, że określenia „susz tytoniowy” i „suchy tytoń” przyjęto na potrzeby ustawy dla potrzeb wyraźnego rozróżnienia pewnego etapu przerobu tytoniu. Nie jest to już tytoń na etapie uprawy, ale jeszcze nie stał się wyrobem tytoniowym. Powyższe wyklucza uznanie żelu zapachowego do fajek wodnych za susz tytoniowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.