Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-626/15-4/IM
z 7 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 26 maja 2015 r.) uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2015 r. (data nadania 7 lipca 2015 r., data wpływu 8 lipca 2015 r.) na wezwanie z dnia 24 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-626/15-2/IM (data nadania 25 czerwca 2015 r., data doręczenia 3 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego stwierdzono, że Wnioskodawca na podstawie testamentu notarialnego nabył w całości spadek po zmarłej ciotce Danucie J. W skład spadku wchodził lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość położony w W. przy ul. O. Poza powołaniem Wnioskodawcy testament zawierał również zapisy na rzecz innych osób. Zapisy te nie były określone kwotowo, a odnosiły się bezpośrednio do wartości odziedziczonego mieszkania. Treści zapisów przybrały formę: "zapisuję kwotę złotych równą 20% wartości lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość położonego w W. przy ul. O.".

Wnioskodawca złożył stosowne zeznanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn i uiścił należny z tytułu spadku podatek na rzecz właściwego organu podatkowego. Następnie celem wykonania zapisów testamentowych Wnioskodawca sprzedał nabytą nieruchomość i wykonał zapisy poprzez przelanie na właściwe rachunki bankowe odpowiednich kwot na rzecz zapisobierców.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego nastąpiła przed upływem 5 lat od dnia nabycia spadku, zatem w warunkach opisanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) (dalej: „UPDOF).

Pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. Nr IPPB4/4511-626/15-2/IM wezwano Wnioskodawcę do uzupełniania wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

1. doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego o następujące informacje:
   
   • proszę podać datę nabycia spadku (datę śmierci spadkodawcy);
     
   • datę sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku.
   
   
   

Wnioskodawca w terminie ustawowym przesłał uzupełnienie informując, że:

1. Data nabycia spadku po Danucie J. – czyli data śmierci spadkodawcy to:
   29 października 2013 roku.
   
2. Data sprzedaży nieruchomości to:
   4 marca 2015 roku (umowa sprzedaży).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze dziedziczenia przed upływem 5 lat od jego nabycia w celu wykonania zawartych w testamencie zapisów, wysokość wykonanych zapisów stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 19 i 22 ust. 1 i 6d UPDOF, tj. czy Wnioskodawca może pomniejszyć przychód z tytułu odpłatnego zbycia dziedziczonego mieszkania o wykonane zapisy?

Zdaniem Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy możliwe jest pomniejszenie przychodu z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości przed upływem 5 lat od dziedziczenia o kwotę odpowiadającą wykonanym zapisom testamentowym.

Po pierwsze zauważyć należy, że wykonanie zapisu uważane jest za dług spadkowy, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn; z drugiej strony zapłacony podatek od spadków i darowizn może zostać zaliczony w koszty uzyskania przychodu, zatem w przypadku nie uznania zapisów za koszt uzyskania przychodów doszłoby do sytuacji w której, korzystniej byłoby zapłacić podatek od większej wartości spadku (niepomniejszonej o zapisy), aby móc następnie zaliczyć ten podatek jako koszt uzyskania przychodu, co stoi w oczywistej sprzeczności z konstytucyjną zasadą racjonalności ustawodawcy.

Po drugie wskazać należy, że zarówno w art. 19 UPDOF jak i art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje jednoznacznie co może zostać zaliczone na poczet kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Z uwagi na okoliczność, że ustawodawca w art. 19 UPDOF odstępuję od definicji "kosztów uzyskania przychodu" na rzecz definicji "kosztów odpłatnego zbycia" należy przyjąć, że pojecie wyrażone w art. 19 jest zatem szersze od definicji wyrażonej w art. 22 ust. 6 UPDOF. Koszty odpłatnego zbycia powinny być analizowane indywidualnie w zależności od charakteru sprawy. W przedmiotowej sprawie doszło do sprzedaży nieruchomości w wyniku wykonania woli testatora, tj. w celu wykonania zapisów. Realizacja długu spadkowego, jakim jest zapis testamentowy, w ocenie Wnioskodawcy stanowi koszt odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia. Powyższa czynność prawna musiała być przeprowadzona, bowiem przez jej realizację miało dojść do wykonania obowiązku spadkowego.

Dodatkowo wskazać należy, że w związku z realizacją zapisów to po stronie zapisobierców dochodzi do przysporzenia majątkowego w postaci aktywów otrzymanych tytułem zapisu i to te podmioty powinny zostać opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn (ewentualnie zwolnieniu na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn). Sam Wnioskodawca natomiast, uzyskał de facto przysporzenie majątkowe jedynie w wysokości przekraczającej wysokość zapisów, albowiem uzyskany w drodze dziedziczenia przychód został automatycznie skonsumowany przez wykonanie zapisów.

W świetle powyższego skoro z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat doszło do faktycznego przysporzenia majątkowego jedynie w części faktycznie przekraczającej wysokość zapisów, to wartość zapisów stanowi koszt uzyskania przychodu z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na podstawie testamentu notarialnego nabył w całości spadek po zmarłej w dniu 29 października 2013 r. ciotce. W skład spadku wchodził lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość położony w W. przy ul. O. Poza powołaniem Wnioskodawcy testament zawierał również zapisy na rzecz innych osób. Zapisy te nie były określone kwotowo, a odnosiły się bezpośrednio do wartości odziedziczonego mieszkania. Treści zapisów przybrały formę:" zapisuję kwotę złotych równą 20% wartości lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość położonego w W. przy ul. O.". Wnioskodawca złożył stosowne zeznanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn i uiścił należny z tytułu spadku podatek na rzecz właściwego organu podatkowego. Następnie celem wykonania zapisów testamentowych Wnioskodawca w dniu 4 marca 2015 r. sprzedał nabytą nieruchomość i wykonał zapisy poprzez przelanie na właściwe rachunki bankowe odpowiednich kwot na rzecz zapisobierców. Sprzedaż lokalu mieszkalnego nastąpiła przed upływem 5 lat od dnia nabycia spadku, zatem w warunkach opisanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył nieruchomość w dniu 29 października 2013 r.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego – powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny – Zapis i polecenie wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego – spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).

W myśl art. 982 Kodeksu cywilnego – spadkodawca może w testamencie włożyć na spadkobiercę lub na zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Niezależnie od powyższej regulacji wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wskazano powyżej nabyty przez Wnioskodawcę spadek był obciążony zapisem. Zapisy te nie były określone kwotowo, a odnosiły się bezpośrednio do wartości odziedziczonego mieszkania. Treści zapisów przybrały formę: "zapisuję kwotę złotych równą 20% wartości lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość położonego w W. przy ul. O.". Celem wykonania zapisów testamentowych Wnioskodawca sprzedał nabytą nieruchomość i wykonał zapisy poprzez przelanie na właściwe rachunki bankowe odpowiednich kwot na rzecz zapisobierców. Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że możliwe jest pomniejszenie przychodu z tytułu zbycia odziedziczonej nieruchomości przed upływem 5 lat od dziedziczenia o kwotę odpowiadającą wykonanym zapisom testamentowym.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, która winna odpowiadać jej wartości rynkowej. Cenę sprzedaży nieruchomości można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Wydatkiem takim nie jest wydatek na dokonanie spłaty zapisobiercy. Wypłacenie spłaty zapisobiercy nie umożliwia dokonania sprzedaży, gdyż sprzedaż nieruchomości jest możliwa wcześniej. Innymi słowy, Wnioskodawca nie wypłaca spłaty zapisobiercy po to, aby móc dokonać sprzedaży nieruchomości, lecz dlatego, że ciąży na nim zobowiązanie ustanowione w testamencie. Wypłaca zapis po to, aby zwolnić się z długu jaki na nim ciąży względem zapisobierców. Stąd spłata nie może być uznana za koszt odpłatnego zbycia, skoro nie będzie poniesiona celem dokonania tego zbycia.

Natomiast w myśl wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób zaliczane są:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Wskazać zatem należy, że przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku. Kosztem tym mogą być jedynie udokumentowane nakłady na ten lokal mieszkalny zwiększające jego wartość i kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na ten lokal.

Stwierdzić zatem należy, że przepisy dotyczące ustalania podstawy opodatkowaniu z tytułu sprzedaży nieruchomości są jednoznaczne i nie pozwalają na pomniejszenie podstawy opodatkowania o zapis testamentowy. Zapis testamentowy w żaden sposób nie mieści się ani w ustawowych kryteriach kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, ani kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Niewątpliwie zapis testamentowy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym. Przyjmując spadek Wnioskodawca przyjął zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca nie był zobowiązany przez testatora do sprzedaży lokalu w celu wykonania zapisu testamentowego. Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji otrzymania spadku, Wnioskodawca mógł spadek odrzucić. Skoro kwota wypłacona w wyniku jego wykonania nie stanowi udokumentowanego nakładu zwiększającego wartość odziedziczonego lokalu, a przywołany przepis nie daje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż w nim wymienione, to brak jest podstaw prawnych, aby wskazany przez Wnioskodawcę wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży. Tym samym, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, koszty jego poniesienia nie będą mieć wpływu na wysokość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości, bez możliwości pomniejszenia jej o kwotę wynikającą z planowanego wykonania zapisu testamentowego.

Żadne długi, które obciążają sprzedającego – a takim długiem wobec zapisobierców jest obowiązek wypłaty zapisu – ani nawet długi, które są zabezpieczone na nieruchomości nie podlegają odliczeniu od przychodu ze sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie płacił podatku od zapisu, tylko od dochodu ze sprzedaży nieruchomości a tego nie kształtuje wypłacony zapis ani żadne inne zobowiązania, którego spłatę musi przejąć podatnik.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.