Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1071/14/DSZ
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. organu 26 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z położonym na nim garażem murowanym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z położonym na nim garażem murowanym.

We wniosku tym przedstawiony został następujący stan faktyczny.

W dniu 24 marca 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Z uwagi na fakt, iż nie pozostawił po sobie testamentu, po jego zgonie z mocy ustawy Wnioskodawczyni wraz ze swoją matką odziedziczyła m.in.:

1. 1/4 w nieruchomości w postaci mieszkania w bloku,
2. 1/4 w nieruchomości w postaci garażu murowanego wraz z gruntem będącym w wieczystym użytkowaniu.

Prawomocne stwierdzenie nabycia spadku udokumentowane zostało aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 czerwca 2014 r.

W dniu 26 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (druk SD-Z2).

W dniu 22 lipca 2014 r. aktem notarialnym wraz z matką Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży garażu oraz gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu. Jednocześnie zaznacza, iż garaż ten wybudowany został ze środków własnych rodziców, którzy aktem notarialnym z dnia 29 lipca 1993 r. zostali jego właścicielami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do złożenia w terminie do 30 kwietnia 2015 r. deklaracji podatkowej PIT-39?
2. Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązania do zapłaty podatku dochodowego w wysokości 903 zł, co stanowi 19% od kwoty 4750 zł?

Wnioskodawczyni zauważa, że jako podatnik nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Podatek dochodowy od sprzedaży nieruchomości, tj. garażu wraz z gruntem w Jej rozumieniu stanowi natomiast kolejny – drugi podatek, co jest sprzeczne z zasadą jednokrotnego opodatkowania dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 24 marca 2014 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Z uwagi na fakt, iż nie pozostawił po sobie testamentu, po jego zgonie z mocy ustawy Wnioskodawczyni wraz ze swoją matką odziedziczyła m.in.: 1/4 w nieruchomości (mieszkanie w bloku) oraz 1/4 w nieruchomości (garaż murowany wraz z gruntem będącym w wieczystym użytkowaniu). W dniu 22 lipca 2014 r. aktem notarialnym wraz z matką Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży garażu oraz gruntu będącego w wieczystym użytkowaniu.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

W związku z powyższym stwierdzić należy, że udział wynoszący 1/4 w prawie użytkowania wieczystego wraz z położonym na nim garażem murowanym Wnioskodawczyni nabyła z chwilą otwarcia spadku (w chwili śmierci spadkodawcy), tj. w dniu 24 marca 2014 r.

W konsekwencji, dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż ww. udziału stanowi źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wskazano w treści wniosku, nastąpiła w dniu przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano jego nabycia.

W tym miejscu odnieść się należy do twierdzenia Wnioskodawczyni, iż otrzymana przez Nią kwota nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ stanowiłoby to kolejny (po podatku od spadków i darowizn) podatek, co jest sprzeczne z zasadą jednokrotnego opodatkowania dochodów.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z kolei na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Innymi słowy, do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia. Jednakże przepis ten nie znajduje zastosowania, w sytuacji, w której spadkobierca w związku z tym majątkiem w okresie późniejszym uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym tzn. gdy odpłatnie zbywa otrzymane w spadku składniki majątkowe. Zbycie jest bowiem odrębną od nabycia czynnością prawną.

Tym samym, wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie nie dochodzi do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn podlega bowiem nabycie spadku, natomiast odpłatne zbycie udziału w prawie użytkowania wieczystego wraz z położoną na nim nieruchomością nabytymi w spadku opodatkowane jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji podkreślić należy, że podatek, któremu Wnioskodawczyni zgodnie z własnym oświadczeniem „nie podlegała”, jest podatkiem należnym z tytułu nabycia spadku i nie może być w żaden sposób łączony z odpłatnym zbyciem nabytego w drodze spadku udziału w prawie użytkowania wieczystego wraz z położoną na nim nieruchomością. Wnioskodawczyni nie może zatem podnosić, że zobowiązanie Jej do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z położonym na niej garażem murowanym jest formą podwójnego opodatkowania – Wnioskodawczyni podatek dochodowy zapłaci bowiem nie od nabycia, lecz z tytułu późniejszego odpłatnego zbycia, tj. sprzedaży na rzecz osoby trzeciej udziału w prawie użytkowania wieczystego wraz z położonym na nim garażem murowanym, które nabyła uprzednio w spadku.

Potwierdzeniem nieprawidłowości podniesionej przez Wnioskodawczynię argumentacji jest również treść art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jednoznacznie mówi o tym, w jaki sposób ustala się koszty uzyskania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości i praw nabytych w spadku. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że fakt, iż zbywany udział w prawie użytkowania wieczystego wraz z położonym na nim garażem murowanym został nabyty w spadku nie wyłącza obowiązku opodatkowania przychodu z jego odpłatnego zbycia.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Powyższe przepisy jednoznacznie stanowią, że odpłatne zbycie m.in. udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntów wraz z położonym na nim garażem murowanym nabytych w drodze spadku podlega opodatkowaniu, a więc podatnik ma obowiązek z tytułu zawartej umowy sprzedaży rozpoznać przychód, ma też prawo do ustalenia na określonych zasadach kosztów jego uzyskania.

Zauważyć należy, iż w treści omawianej regulacji nie ma mowy o jakichkolwiek zwolnieniach dla spadkobierców. Podlegają oni takim samym rygorom w momencie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z położonym na nim garażem murowanym nabytych w spadku jak osoby, które prawo to otrzymały uprzednio w drodze darowizny, zakupiły, nabyły w drodze zamiany lub w jakikolwiek inny sposób. Ustawodawca zróżnicował jedynie sposób, w jaki osoby te ustalą koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży – odmiennie dla osób, które zbywane prawo nabyły w spadku, a więc nieodpłatnie i odmiennie dla osób, które nabycia zbywanego prawa dokonały odpłatnie.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych;

Natomiast art. 45 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) m.in. z: odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (art. 45 ust. 1a pkt 3 tej ustawy).

Reasumując uznać należy, że Wnioskodawczyni zbyła odpłatnie udział w prawie użytkowania wieczystego wraz z położonym na nim garażem murowanym na podstawie umowy sprzedaży. Z tego tytułu osiągnęła przychód klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni jest zatem zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tej transakcji oraz do złożenia w terminie do 30 kwietnia 2015 r. deklaracji podatkowej PIT-39, o ile uzyskanego przychodu w ustawowym terminie nie wydatkuje na własne cele mieszkaniowe zgodnie z wolą ustawodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek wydania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego – to kompetencji tut. organu nie podlega ustalenie (wyliczenie) wysokości kwoty podatku, który Wnioskodawczyni powinna zapłacić, bądź potwierdzenie poprawności jego obliczenia, bowiem wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu – zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy, względnie organ kontroli skarbowej, w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających. Inaczej mówiąc, interpretacja nie dotyczy oceny przedstawionego we wniosku wyliczenia (obliczenia).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.