2015.02.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1043/14/MU
z 18 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty składek z tytułu wykupu polis ubezpieczeniowych dla osób poręczających kredyt - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty składek z tytułu wykupu polis ubezpieczeniowych dla osób poręczających kredyt.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała umowę o kredyt inwestycyjny zabezpieczony hipoteką nieruchomości, cesją z polisy ubezpieczenia tej nieruchomości, oświadczeniem Spółki o poddaniu się egzekucji, umową poręczenia wraz z oświadczeniem poręczyciela o poddaniu się egzekucji przez poręczyciela, oświadczeniem właściciela nieruchomości o poddaniu się egzekucji oraz cesjami z produktów inwestycyjnych jakimi były polisy ubezpieczenia wystawione przez TU na Życie XXX na poręczających kredyt wspólników Spółki, którzy są posiadaczami łącznie 100% kapitału Spółki.

Kredyt został przeznaczony m.in. na zakup środków trwałych oraz maszyn i środków transportu niezbędnych do poprawienia możliwości produkcyjnych Spółki. Szczegółowy wykaz zakupów z pozyskanych środków w określonym w umowie terminie został przekazany do banku. Poniesione w związku z tym wydatki zabezpieczały przyszłe źródła przychodów Spółki poprzez zwiększenie mocy produkcyjnych, ich jakość i poprawiały efektywność produkcji oraz wspierały działania wizerunkowe i marketingowe mające zasadniczy wpływ na możliwość kontraktacji oraz poprawę oceny Spółki w oczach dotychczasowych i przyszłych zleceniodawców oraz dostawców.

Jednym z warunków w umowie kredytowej (pkt VI Warunki do uruchomienia kredytu ppkty s i t: przedłożenie w Banku kopii deklaracji przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym xxxxxxxxx xxxxxxxxx w TU na Życie XXX) było wykupienie polisy ubezpieczeniowej w TU na Życie XXX (cel inwestycyjny) dla osób poręczających kredyt, a będących jednocześnie wspólnikami Spółki i posiadającymi 100% kapitału Spółki. Jednorazowa składka obejmująca cały dziesięcioletni okres kredytu wyniosła 18 544 zł za każdego z dwóch poręczycieli będących jednocześnie jedynymi udziałowcami Spółki. Składki te zostały potrącone jednorazowo z kwoty kredytu przez bank przed udostępnieniem środków z kredytu. Tym samym zobowiązaną do opłacenia całościowych składek była Spółka. Jednym z zabezpieczeń, a tym samym warunkiem uruchomienia kredytu było podpisanie cesji z obu polis na rzecz banku udzielającego kredytu. W związku z powyższym płatnikiem wyżej opisanych składek była Spółka, która kredyt otrzymała i go obsługiwała. Po spłacie kredytu, co nastąpiło po roku, Spółka zwróciła się do banku oraz Towarzystwa Ubezpieczeniowego o zwrot proporcjonalnie należnego wg spółki niewykorzystanego ubezpieczenia. Po długotrwałej korespondencji Spółka otrzymała informację z TU, że na konto banku udzielającego kredytu przekazano z każdej polisy po 774 zł 64 gr, a bank otrzymane kwoty zaksięgował na poczet należnych rat. W związku z powyższym środki pierwotnie pobrane z kwoty przyznanego kredytu w wysokości 18 544 zł od każdego ze wspólników, a następnie w wysokości 774 zł 64 gr odpowiednio dla każdej z dwóch polis były przekazywane na linii bank, TU oraz Spółka i nigdy nie trafiły do ubezpieczonych wspólników, którzy polisy scedowali na bank udzielający kredytu.

Certyfikaty potwierdzające objęcie ochroną ubezpieczeniową nie zawierają żadnych szczególnych warunków ubezpieczenia. Są jedynie informacją o obowiązkach wynikających z tytułu zawarcia umowy oraz o wysokościach opłat likwidacyjnych w przypadku wcześniejszego wykupu polisy lub jej likwidacji. Likwidacja polis nastąpiła w związku z faktem, że osoby nimi objęte nie zdecydowały się na dodatkowe opłaty miesięczne w kwocie 544 zł od każdej z polis. Gdyby opłaty te były wnoszone wówczas opłacane byłyby przez posiadaczy tych polis i dlatego korespondencja TU w tej sprawie kierowana była do tych osób, a nie do Spółki. Natomiast w związku z tym, że nastąpiło wypowiedzenie tych umów przez TU w związku z brakiem wpłat ze strony osób ubezpieczonych to kwoty wynikające z wykupu polis po potrąceniu opłat likwidacyjnych zasiliły konto kredytu zmniejszając jego wysokość w wyżej opisanej wysokości. Pomimo, że w trakcie korespondencji na temat zasadności takich działań TU powoływało się na zapisy ogólnych warunków ubezpieczenia, to Spółka ani wspólnicy nigdy tych warunków nie otrzymali, a o bezwzględnym warunku podpisania cesji z polis ubezpieczeniowych, które kosztowały prawie 10% wartości kredytu dowiedzieli sie w chwili podpisywania umowy bez możliwości jakichkolwiek negocjacji w tej kwestii. W związku z powyższym koszt ten Spółka uznaje za dodatkową prowizję od przyznanego kredytu.

Beneficjentem polis były osoby poręczające. Polisy były objęte cesją na rzecz banku co wskazuje na to, że były jedynie zabezpieczeniem kredytu a nie stanowiły przysporzenia osobom ubezpieczonym.

Kredyt poręczali jedyni wspólnicy Spółki to jest: Prezes Zarządu oraz Dyrektor Zarządzający - nie mają tego w zakresie obowiązków, ale osoby zarządzające Spółką mają w zakresie obowiązków utrzymanie płynności finansowej. Osoby poręczające - objęte ubezpieczeniem nie odniosły żadnej korzyści z tego faktu (polisy były objęte cesją na bank). Płatnikiem za obie polisy obejmujące jedynie część inwestycyjną była Spółka, a poręczyciele, równocześnie wspólnicy i pracownicy Spółki, których ww. polisy obejmowały nie otrzymali i nie mieli z tego tytułu otrzymać żadnego finansowego przysporzenia ani korzyści finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwoty zapłaconych przez Spółkę jednorazowych składek - za cały okres obowiązywania polis ubezpieczeniowych osób fizycznych z celem inwestycyjnym - stanowią przychód dla osób poręczających kredyt? Czy Spółka powinna potrącić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od zapłaconych składek dotyczących tych osób?

Zdaniem Spółki zapłacone składki nie stanowią przychodu pracowników, osób będących poręczycielami kredytu, tym samym Spółka nie miała obowiązku potrącenia zaliczki na podatek dochodowy gdyż:

koszty zapłaconych składek zostały zapisane jako warunek przy podpisaniu umowy o kredyt inwestycyjny czyli niejako wymuszone przez bank,
polisa przestała działać po braku kolejnych wpłat przez ubezpieczonych, a bank odmówił zwrotu wyżej wymienionych składek - w tym momencie zapłacone wcześniej składki na ubezpieczenie osób fizycznych stały się wyłącznie prowizją od uzyskanego kredytu.
całkowite koszty związane z opłaceniem składek poniosła Spółka.

Art. 11 ust. 1 ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednak w tym przypadku celem zawarcia ubezpieczenia było jedynie umożliwienie pozyskania środków z kredytu inwestycyjnego (warunek banku do zawarcia umowy kredytowej), a nie korzyść dla pracownika z tytułu posiadania polisy. Jednocześnie zdarzenia dotyczące polis po uzyskaniu kredytu ukazują brak jakiegokolwiek przysporzenia dla osób ubezpieczonych - brak kontynuacji polisy poprzez nieopłacanie składek doprowadził do wygaśnięcia polis, po rozliczeniu polisy przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe odmowa zwrotu całości składek poza kwotą 774,64 za każdego ubezpieczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje bowiem nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za przychody z kapitałów pieniężnych, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d) ww. ustawy, uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce lub spółdzielni, w tym również wartość dokonanych na rzecz wspólników spółek, nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, określoną według zasad wynikających z art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

W myśl art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Stosownie do art. 30a ust. 7 ww. ustawy dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

Na mocy art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała umowę o kredyt inwestycyjny zabezpieczony hipoteką nieruchomości, cesją z polisy ubezpieczenia tej nieruchomości, oświadczeniem Spółki o poddaniu się egzekucji, umową poręczenia wraz z oświadczeniem poręczyciela o poddaniu się egzekucji przez poręczyciela, oświadczeniem właściciela nieruchomości o poddaniu sie egzekucji oraz cesjami z produktów inwestycyjnych jakimi były polisy ubezpieczenia wystawione przez TU na Życie XXX wystawione na poręczających kredyt wspólników Spółki, którzy są posiadaczami łącznie 100% kapitału Spółki.

Jednym z warunków w umowie kredytowej (pkt VI Warunki do uruchomienia kredytu ppkty s i t: przedłożenie w Banku kopii deklaracji przystąpienia do grupowego ubezpieczenia na życie i dożycie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym Równowaga Kredytowa w TU na Życie XXX) było wykupienie polisy ubezpieczeniowej w TU na Życie XXX (cel inwestycyjny) dla osób poręczających kredyt, a będących jednocześnie wspólnikami Spółki i posiadającymi 100% kapitału Spółki. Jednorazowa składka obejmująca cały dziesięcioletni okres kredytu wyniosła 18 544 zł za każdego z dwóch poręczycieli będących jednocześnie jedynymi udziałowcami Spółki. Składki te zostały potrącone jednorazowo z kwoty kredytu przez bank przed udostępnieniem środków z kredytu. Tym samym zobowiązaną do opłacenia całościowych składek była Spółka. Jednym z zabezpieczeń, a tym samym warunkiem uruchomienia kredytu było podpisanie cesji z obu polis na rzecz banku udzielającego kredytu. W związku z powyższym płatnikiem wyżej opisanych składek była Spółka, która kredyt otrzymała i go obsługiwała. Po spłacie kredytu, co nastąpiło po roku, Spółka zwróciła się do banku oraz Towarzystwa Ubezpieczeniowego o zwrot proporcjonalnie należnego wg spółki niewykorzystanego ubezpieczenia. Po długotrwałej korespondencji Spółka otrzymała informację z TU, że na konto banku udzielającego kredytu przekazano z każdej polisy po 774 zł 64 gr, a bank otrzymane kwoty zaksięgował na poczet należnych rat. W związku z powyższym środki pierwotnie pobrane z kwoty przyznanego kredytu w wysokości 18 544 zł od każdego ze wspólników, a następnie w wysokości 774 zł 64 gr odpowiednio dla każdej z dwóch polis były przekazywane na linii bank, TU oraz Spółka i nigdy nie trafiły do ubezpieczonych wspólników, którzy polisy scedowali na bank udzielający kredytu.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że niewątpliwie korzyścią majątkową dla osób poręczających kredyt, będących jednocześnie wspólnikami Spółki i posiadającymi 100% kapitału Spółki, jest zyskanie ochrony płynącej z wykupu polisy ubezpieczeniowej w TU na Życie XXX przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Spółka poniosła koszty składek tych polis ubezpieczeniowych. Dzięki takiemu działaniu u poręczycieli – wspólników Spółki doszło do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot poniósł za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie musieli oni uszczuplać swojego majątku, a przecież polisy ubezpieczeniowe, wykupione przez Spółkę w rezultacie zapewniały ochronę tym osobom i nie zmieni tego fakt, że były warunkiem uzyskania kredytu oraz formą jego zabezpieczenia. Zauważyć bowiem należy, że poręczenie kredytu stwarza stosunek prawny między bankiem i poręczycielem, w ramach którego ten ostatni zobowiązuje się względem banku wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby zobowiązania nie wykonał kredytobiorca. Z tej przyczyny składkę ubezpieczeniową ponoszoną przez Spółkę na rzecz ww. osób należy zaliczyć do przychodów tychże osób.

W konsekwencji, zapłacenie przez Spółkę składek tytułem wykupu polis ubezpieczeniowych poręczycieli kredytu stanowi nieodpłatne świadczenia w rozumieniu przepisów art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez osoby objęte tymi polisami.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż kwoty zapłaconych przez Spółkę składek stanowią dla poręczycieli kredytu, będących jednocześnie jedynymi wspólnikami Spółki przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Spółka od kwot zapłaconych składek za te osoby powinna pobrać, zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy nie zaliczkę a zryczałtowany podatek dochodowy.

Końcowo wskazać należy, że – z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności treść pytania, które wyznacza zakres żądania Spółki – niniejsza interpretacja dotyczy obowiązków płatnika w zakresie zapłaconych składek za każdego z poręczycieli, nie rozstrzyga natomiast o tym, czy zapłacone składki stanowią „prowizję od uzyskanego kredytu inwestycyjnego”.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin