Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1168a/14/MW
z 24 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych użyczenia znaku towarowego spółkom osobowym przez wspólnika tych spółek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych użyczenia znaku towarowego spółkom osobowym przez wspólnika tych spółek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółek jawnych, które prowadzą działalność w zakresie sprzedaży obuwia. W chwili obecnej Wnioskodawca planuje nieodpłatnie użyczyć na rzecz tych spółek prawa ochronne do zarejestrowanego znaku towarowego („Znak Towarowy") stanowiącego logo, pod którym spółki te prowadzić będą przedmiotowe sklepy obuwnicze.

Wnioskodawca jest także wspólnikiem spółek cywilnych, które także prowadzą sklepy z wykorzystaniem Znaków Towarowych użyczonych im nieodpłatnie przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, Znak Towarowy będzie wykorzystywany również przez Wnioskodawcę na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej także na prowadzeniu sklepu obuwniczego pod tym znakiem, a jego przewidywany okres używania przekraczać będzie rok.

Wnioskodawca wskazuje, że Znak Towarowy spełnia przesłanki uznania go za prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z póżn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nieodpłatne użyczenie przez Wnioskodawcę Znaku Towarowego na rzecz Spółek Osobowych nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika tych spółek, powstania przychodu do opodatkowania?

W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne użyczenie przez Wnioskodawcę Znaku Towarowego na rzecz Spółek Osobowych nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika tych spółek, powstania przychodu do opodatkowania.

Na uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca przedstawia następujące argumenty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jednocześnie, zgodnie art. 8 ust. 2 ww. ustawy zasady wyrażone powyżej stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei w świetle art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych podatkowe pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (np. uchwała NSA z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06; mimo że ww. uchwała zapadła w kontekście ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jednak, jak wskazał NSA w wyroku z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt II FSK 1184/07, nie ma żadnych podstaw do odmiennej interpretacji tego pojęcia na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego zasadne jest ustalenie, czy wspólnik spółki osobowej faktycznie otrzyma jakiekolwiek przysporzenie w sytuacji, gdy bezpłatnie użyczy swojego składnika majątkowego na rzecz „swojej” spółki. W tym celu należy ustalić prawno-podatkową relację między wspólnikiem a spółką osobową tego wspólnika.

Wnioskodawca wskazuje, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spółki osobowe zasadniczo nie mają podmiotowości podatkowej. Stosownie do przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlegają bowiem dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku tej spółki. Powyższe oznacza, że spółki osobowe (w tym spółka jawna) są podatkowo transparentne, co oznacza, że dochód podatkowy nie jest ustalany na poziomie spółki, ale od razu u jej wspólników.

W tym kontekście w ocenie Wnioskodawcy bezzasadne byłoby przyjęcie, że po stronie wspólnika, który bezpłatnie świadczy usługi, np. użycza nieodpłatnie swojego składnika majątkowego, na rzecz transparentnej podatkowo spółki osobowej, dochodzi do przysporzenia, a tym samym do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu u tego wspólnika.

Jak jednoznacznie wynika z przedstawionej wyżej praktyki orzeczniczej sądów administracyjnych warunkiem powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń jest uzyskanie korzyści kosztem „innego podmiotu”. Tymczasem, jeżeli podatnik wykonuje świadczenie na podstawie umowy zawartej ze spółką osobową, będąc jej wspólnikiem, to na gruncie podatków dochodowych kieruje te świadczenia do wspólników tej spółki, w tym do samego siebie (spółka osobowa jest transparentna podatkowo). W takiej sytuacji nie można jednak uznać, że podatnik dokonując nieodpłatnego przysporzenia na rzecz spółki, otrzymał świadczenie od innego podmiotu – ze względu na transparenty charakter spółki osobowej otrzymał to świadczenie od samego siebie. Skoro zatem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wspólnik nie otrzymuje świadczenia kosztem innego podmiotu, to niewątpliwie nie można mówić o powstaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w praktyce organów podatkowych w analogicznych w stosunku do zaprezentowanego w tym wniosku stanach faktycznych.

Po pierwsze, zdaniem Wnioskodawcy, na szczególną uwagę zasługują interpretacje w kwestii skutków podatkowych udzielenia spółce osobowej nieoprocentowanej pożyczki przez wspólnika tej spółki.

Wnioskodawca zwraca uwagę na ugruntowane stanowisko Ministra Finansów w tym zakresie. Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2002 r., nr PB4/AK-031-23/02 (opublikowana w Biuletynie Skarbowym nr 3 z 2002 r.). W przedmiotowej interpretacji Minister Finansów wskazał wprost, że:

„(...) jeżeli wspólnik spółki osobowej wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie dla siebie samego w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki osobowej stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli więc takie świadczenia są odpłatne, to u takiego wspólnika przychody równe są jego kosztom, jeżeli zaś wspomniane świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód, ani koszt. Jednocześnie, w takim przypadku, nie będzie można mówić o uzyskaniu ani przez spółkę osobową, ani przez tego wspólnika przychodu z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik – w sensie podatkowym – świadczył samemu sobie. Nie wyklucza to faktu, że tego rodzaju świadczenie może stanowić przychód pozostałych wspólników takiej spółki.

Jeżeli wspólnik spółki osobowej, będący osobą fizyczną, wykonuje pracę na rzecz tej spółki, to w sensie podatkowym również działa bezpośrednio w celu osiągnięcia własnego przychodu. W takim więc przypadku, gdy praca wykonywana jest nieodpłatnie, także nie można mówić o uzyskiwaniu przez tego wspólnika przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy również przy tym dodać, iż stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika”.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższa teza została zaakceptowana w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przykładowo przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach: z dnia 6 sierpnia 2012 r. nr ILPB1/415-492/12-4/AG, z dnia 4 stycznia 2013 r. nr ILPB1/415-980/12-4/AMN lub z dnia 28 maja 2013 r. nr ILPB2/415-198/13-2/JK;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach: z dnia 2 sierpnia 2013 r. nr IPPB3/423-266/13-5/PK1 lub z dnia 5 grudnia 2012 r. nr IPPB1/415-1003/13-4/EC;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 11 lutego 2014 r. nr IBPBI/1/415-1129/13/BK.

Jeśli zatem podatnik udzielający nieodpłatnej pożyczki na rzecz spółki osobowej, w której jest wspólnikiem i której przychody i koszty podlegają określeniu proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku tej spółki, nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przychodu, to również w przypadku nieodpłatnego użyczenia znaku towarowego taki przychód nie powstanie.

Po drugie, zdaniem Wnioskodawcy, podobną argumentację prezentował Minister Finansów w odniesieniu do nieodpłatnego użyczenia nieruchomości na rzecz spółek osobowych.

W tym miejscu na uwagę zasługuje interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 czerwca 2009 r. nr IPPB1/415-186/09-3/AG, w której organ wskazał, że:

„(...) w takiej części, w jakiej wnioskodawca ma prawo do udziału w nieruchomości oraz odpowiednio prawo do udziału w zyskach spółki komandytowej, będzie świadczył na rzecz samego siebie. Mając na uwadze, że zawieranie umów z samym sobą nie jest prawnie dopuszczalne, wnioskodawca nie będzie ustalał przychodu z działalności gospodarczej z tytułu nieodpłatnie uzyskanego świadczenia w postaci prawa do użytkowania swojego udziału w nieruchomości”.

Wnioskodawca zauważa także, że podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 czerwca 2014 r. nr ILPB1/415-333/14-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, przywołanie powyższych interpretacji jest zasadne w niniejszej sprawie. Nie można bowiem twierdzić, że nieodpłatne użyczenie rzeczy (nieruchomości) nie stanowi przychodu u wspólnika użyczającego „swojej” spółce nieruchomość i jednocześnie przyjmować, że użyczenie wartości niematerialnej i prawnej (znaku towarowego) rodzi odmienne skutki podatkowe.

Po trzecie, zdaniem Wnioskodawcy, analogiczny pogląd prezentowany jest przez organy podatkowe w przypadku darowizny znaku towarowego przez wspólnika na rzecz spółki osobowej.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2013 r. nr IBPBI/1/415-771/13/AB dotyczącej nieodpłatnego przekazania znaku towarowego do spółki jawnej organ podatkowy zaakceptował w pełni stanowisko podatnika, który argumentował, że „Co do zasady, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami podatkowymi są m.in. świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć niewątpliwie otrzymanie rzeczy, bądź prawa w formie darowizny. Aby jednak nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania, musi być otrzymane przez podatnika”.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę ww. stanowisko odnoszące się do darowizny znaku towarowego, można przyjąć, że również w przypadku nieodpłatnego użyczenia znaku towarowego przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. W obu przypadkach mamy bowiem do czynienia z brakiem odpłatności i tym samym przedmiotem transakcji.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne użyczenie przez Wnioskodawcę Znaku Towarowego na rzecz Spółek Osobowych nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika tej spółki powstania przychodu do opodatkowania. Wnioskodawca nie uzyska przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tutejszego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.