Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1240/14/PW
z 16 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2014 r. (data wpływu 16 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia renty dożywotniej do kosztów uzyskania przychodów z najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia renty dożywotniej do kosztów uzyskania przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada tytuł własności do nieruchomości. Nieruchomość ta została zapisana na rzecz Wnioskodawczyni i Jej byłego męża przez jego ojca w roku 2004. W roku 2009 były teść Wnioskodawczyni sądownie uzyskał nakaz zapłaty na jego rzecz kwoty 400 zł miesięcznie tytułem renty dożywotniej. W roku 2014, w związku z rozwodem Wnioskodawczyni, dokonano sądowego podziału majątku, w wyniku którego własność przedmiotowej nieruchomości przypadła wyłącznie Wnioskodawczyni. Tym samym kosztem nierozerwalnie związanym z tą nieruchomością jest comiesięczny wydatek ponoszony przez Wnioskodawczynię w wysokości 400 zł (tytułem renty dożywotniej). Obecnie Wnioskodawczyni planuje wynajęcie nieruchomości (ewentualnie jej części).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy kosztem uzyskania przychodów związanym z wynajęciem części nieruchomości będzie również zapłacona przeze mnie renta dożywotnia ?
2. Czy kosztem uzyskania przychodów w przypadku wynajęcia części nieruchomości jest część renty odpowiadająca udziałowi powierzchni wynajętej w powierzchni użytkowej ogółem ?

Zdaniem Wnioskodawczyni :

Ad. 1) Mając na uwadze treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, Wnioskodawczyni uważa, iż comiesięczny wydatek z tytułu dożywotniej renty, przyznanie której wynikało tylko i wyłącznie z przeniesionego prawa własności nieruchomości, stanowi koszt uzyskania przychodów w przypadku uzyskania z tej nieruchomości przychodu. Źródłem uzyskanego przychodu będzie najem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Definicja kosztu uzyskania przychodu wskazuje na konieczność wystąpienia związku poniesionego kosztu z:

• osiągniętym przychodem lub
• zachowaniem źródła przychodów lub
• zabezpieczeniem źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni ten rodzaj ponoszonego wydatku nie znajduje się również wśród enumeratywnie wymienionych w art. 23 ww. ustawy rodzajów kosztów, poniesienie których, pomimo spełnienia jednego z wyżej wymienionych trzech warunków, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Rzeczą bezsporną jest to, że nie jest możliwe uzyskanie przychodu bez konieczności opłacenia wszelkich wydatków związanych z samym faktem posiadania nieruchomości. Chcąc uzyskiwać ewentualne przychody Wnioskodawczyni zobligowana jest do ponoszenia rozmaitych wydatków. Niektóre z nich mają charakter kosztów stałych i do takich wydatków zaliczyć należy m. in. podatek od nieruchomości, czy też wydatek objęty pytaniem, czyli rentę dożywotnią. Skoro więc warunkiem posiadania przez Wnioskodawczynię nieruchomości jest obowiązek opłacania m.in. renty dożywotniej, to jedynym sposobem uzyskania przychodów z najmu jest comiesięczne regulowanie ciężarów dotyczących wynajmowanej nieruchomości, a tym samym spełniony jest warunek związku jego poniesienia z uzyskanym przychodem.

Ad. 2) W przypadku wynajęcia części nieruchomości kosztem uzyskania przychodów będzie część regulowanej renty dożywotniej w wysokości udziału wynajętej nieruchomości w powierzchni ogółem nieruchomości.

Nałożony na Wnioskodawczynię obowiązek comiesięcznego regulowania renty dożywotniej dotyczy całej nieruchomości. Dlatego, w ocenie Wnioskodawczyni, w przypadku uzyskiwania przychodów z najmu jedynie z części nieruchomości jako kosztu uzyskania przychodów o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., nie można uznać całej kwoty zapłaconej renty, lecz jedynie jej część. Logika zaś podpowiada, że jako uzasadnioną część zapłaconej renty dożywotniej związanej z wynajmowaną nieruchomością (w części) należy uznać tą część, która odpowiada udziałowi części wynajętej w powierzchni całej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), źródłem przychodu jest m.in. najem, jako odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu. Zgodnie bowiem z tym przepisem źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej (na zasadach ogólnych) podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto wydatek taki musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Należy podkreślić, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony z kosztów na mocy art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie tego źródła przychodu.

Zwrot „w celu” użyty w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem nieruchomości należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z najmem nieruchomości, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

We wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego Wnioskodawczyni wskazała, że posiada tytuł własności do nieruchomości. Nieruchomość ta została zapisana na rzecz Wnioskodawczyni i Jej byłego męża przez jego ojca w roku 2004. W roku 2009 były teść Wnioskodawczyni sądownie uzyskał nakaz zapłaty na jego rzecz kwoty 400 zł miesięcznie tytułem renty dożywotniej. W roku 2014 w związku z rozwodem Wnioskodawczyni dokonano sądowego podziału majątku, w wyniku którego własność przedmiotowej nieruchomości przypadła wyłącznie Wnioskodawczyni. Zdaniem Wnioskodawczyni, comiesięczny wydatek ponoszony przez Nią tytułem renty dożywotniej w wysokości 400 zł jest kosztem nierozerwalnie związanym z tą nieruchomością. Obecnie Wnioskodawczyni planuje wynajęcie nieruchomości (ewentualnie jej części).

W przedstawionych okolicznościach stanu faktycznego stwierdzić należy, iż oceniając wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię z tytułu renty dożywotniej, nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wypłatą tych świadczeń a uzyskanym przez Wnioskodawczynię przychodem z najmu. Celem zapłaty renty dożywotniej jest bowiem wyłącznie wykonanie przez Wnioskodawczynię zobowiązania zasądzonego przez sąd na rzecz Jej byłego teścia (zaspokojenie roszczeń cywilnoprawnych), a nie uzyskanie przychodu z najmu.

Nie można uznać, że należność z tytułu renty dożywotniej jest wydatkiem związanym z posiadaniem nieruchomości o charakterze podobnym do podatku od nieruchomości. Obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 150). Tym samym ustawodawca wyraźnie wiąże opodatkowanie podatkiem od nieruchomości z faktem bycia właścicielem/posiadaczem przedmiotu opodatkowania wymienionego w art. 2 ust. 1 ww. ustawy. Podobnego związku z nieruchomością nie można przypisać wydatkowi z tytułu renty dożywotniej, do którego ponoszenia Wnioskodawczyni obowiązana jest na podstawie orzeczenia sądu. Konieczność zapłaty renty dożywotniej nie wiąże się bowiem posiadaniem nieruchomości. Fakt, że Wnioskodawczyni wypłaca byłemu teściowi, zasądzoną wyrokiem sądu, rentę dożywotnią, nie ma wpływu na uzyskiwanie przychodów z najmu nieruchomości, której Wnioskodawczyni jest właścicielką.

A zatem, mając na uwadze ww. przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię tytułem renty dożywotniej nie mogą stanowić kosztu podatkowego z tytułu najmu nieruchomości, ponieważ świadczenie to samo w sobie nie jest nakierowane na osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania drugiego organ stwierdza, że w obydwu przedstawionych sytuacjach wydatek z tytułu renty dożywotniej nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z najmu. Powyższe rozważania dotyczą zarówno sytuacji, w której przedmiotem najmu jest cała nieruchomość jak i jej część.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.