Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-99/15/RS
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Fundacja od maja 1994 r. prowadzi działalność statutową, nie prowadzi działalności gospodarczej. Przeważającym rodzajem działalności określonym w zaświadczeniu REGON jest działalność pozostałych organizacji członkowskich, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 9499Z). Fundacja jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże za 2014 r. powyżej 98% przychodów podlegających opodatkowaniu VAT stanowią przychody z działalności pożyczkowej, tj. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, które zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług (VAT). Tylko niecałe 2% stanowią przychody opodatkowane z pozostałej działalności Fundacji.

W ramach działalności statutowej Fundacja prowadzi między innymi działalność funduszy pożyczkowych, które powstały w oparciu o otrzymane środki z Budżetu Państwa i Unii Europejskiej, tj. udziela pożyczek przedsiębiorcom (mikro, małym i średnim) na rozpoczęcie działalności gospodarczej, rozwój istniejących firm itp.

W ramach działalności pożyczkowej obowiązują regulaminy w zakresie warunków ubiegania się o pożyczkę, procedur otrzymania i spłaty pożyczek oraz egzekucji niespłacanych pożyczek.

Fundacja celem wyegzekwowania swoich należności od dłużników D. Ł. i jej córki M. Ł., którzy nie spłacili wierzytelności z tytułu pożyczki udzielonej D. Ł., wszczęła postępowanie egzekucyjne z nieruchomości, położonej w miejscowości A. przy ul. K, stanowiącej zabezpieczenie hipoteczne. Po dwóch bezskutecznych licytacjach komorniczych, Fundacja, jako wierzyciel hipoteczny, skorzystała z prawa przejęcia nieruchomości na własność. Sąd Rejonowy w miejscowości A. postanowieniem z dnia 30 października 2012 r., które stało się prawomocne w dniu 18 grudnia 2012 r. (sygn. akt ...) przysądził na rzecz Fundacji własność co do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr 60 położonego w miejscowości A. przy ul. K. dla którego prowadzona jest w IV Wydziale Ksiąg Wieczystych księga wieczysta. Czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilno-prawnych, który został uiszczony przez Fundację w należnej kwocie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Pierwszymi właścicielami przedmiotowego lokalu mieszkalnego byli małżonkowie P. i D. Ł., którzy nabyli go od Spółdzielni Mieszkaniowej (na podstawie decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego - nr .../.. z dnia 12 lipca 1994 r.) na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Powyższe było poprzedzone zawarciem, pomiędzy P. i D. Ł. a Spółdzielnią Mieszkaniową, umowy o budowę ww. lokalu. W dniu 12 października 2000 r. dla przedmiotowego lokalu została założona księga wieczysta nr ... . Następnie na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w miejscowości A. I Wydział Cywilny z dnia 31 stycznia 2006 r. (sygn. akt ...) stwierdzającego nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza przez M. Ł. po zmarłym P. Ł. - M. Ł. stała się właścicielem co do 1/2 części przedmiotowego lokalu. Co do pozostałej części właścicielem nadal pozostawała D. Ł.

Do czasu przejęcia przez Fundację przedmiotowego lokalu mieszkalnego zamieszkiwali w nim ww. dłużnicy, korzystając z niego w celu zaspokajania prywatnych potrzeb mieszkaniowych. W czasie tego okresu jak i po przejęciu przedmiotowego lokalu przez Fundację nie dokonywano nań żadnych znaczących ulepszeń (tj. przewyższających 30% jego wartości początkowej), nie był on także przedmiotem najmu, czy też dzierżawy. Ponadto w momencie uzyskania przedmiotowego lokalu Fundacja nie odliczyła podatku naliczonego, gdyż czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT.

Obecnie Fundacja zamierza sprzedać przedmiotowy lokal mieszkalny osobie prywatnej celem uzyskania zwrotu środków pieniężnych zaangażowanych w udzieloną przedsiębiorcy pożyczkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Fundacji, w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego, w związku z planowaną sprzedażą spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w miejscowości A. przy ul. K o powierzchni 69,9 m², nr księgi wieczystej osobie prywatnej -przysługuje zwolnienie z obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r nr 177, poz. 1054, z późń. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nieruchomości położonej w miejscowości A. przy ul. K będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terenie kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z powołanego wyżej art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści ww. przepisu ustawy mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - w myśl art. 2 pkt 14 ww. ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowani lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, czyli m. in. odpłatnej dostawy lub odpłatnej usługi np. ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Na gruncie powyższego wykształciły się dwa nurty. Pierwszy z nich optuje za stanowiskiem, że ujęcie w definicji pierwszego zasiedlenia obejmuje również czynności, które miały miejsce przed wejściem w życie ustawy o VAT, tj. przed 1993 r., pod warunkiem, że z punktu widzenia obecnie obowiązujących przepisów dane czynności stanowiłyby czynności opodatkowane. Powyższe stwierdzenie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2009 r., w której, zdaniem Organu,: „(...) zapis definicji pierwszego zasiedlenia nie związany jest z faktycznym naliczeniem podatku należnego od danej czynności, w związku z tym ma zastosowanie do dostaw dokonanych przed rokiem 1993, czyli przed wejściem w życie przepisów do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym". Pogląd taki został również potwierdzony w doktrynie, przykładowo Jerzy Martini w Komentarzu do VAT wskazuje, że: „(...) pojęcie pierwszego zasiedlenia (a w konsekwencji również możliwość stosowania zwolnienia) należy odnosić również do czynności, które miały miejsce przed wejściem w życie VATu, jak również po wejściu w życie VATu, tj. 1 lipca 1993 r. - tak długo, jak byłyby one klasyfikowane z punktu widzenia obecnie obowiązujących przepisów jako czynności opodatkowane. Bez znaczenia powinien pozostawać fakt, że czynność taka faktycznie nie podlegała opodatkowaniu VAT, gdyż podatek ten w Polsce jeszcze nie obowiązywał.” Podobne stanowisko uwzględniono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2009 r. (sygn.: IPPP3/443-64/08-4/KT) oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2010 r. (sygn.: IPPP1-443-1098/10-2/IGo).

Nie mniej jednak wykształcił się odmienny od wyżej zaprezentowanego pogląd. W interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPP1/443-41/13-3/HW) wskazano, że: „sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu - dotyczy czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonywanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanej pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Zatem nie dotyczy czynności dokonywanych przed dniem 5 lipca 1993 r."

W konsekwencji powyższego, odpowiadając na postawione we wniosku pytanie należy wskazać, że - Fundacji przysługiwać będzie, w przypadku sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego, zwolnienie z obowiązku uiszczenia VAT w oparciu o art. 43. ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Ww. przepis będzie miał zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem nie zachodzą przesłanki wskazane w podpunkcie a) i b) tego przepisu stanowiące o wyłączeniu jego stosowania. Pierwsze zasiedlenie przedmiotowego lokalu mieszkalnego miało miejsce w 1994 r. w ramach oddania go do użytkowania, w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu (tj. ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) po wybudowaniu budynku, w którego skład wchodzi przedmiotowy lokal. Powyższe jest zgodne z obydwoma zaprezentowanymi nurtami oraz miało miejsce w momencie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Ponadto od pierwszego zasiedlenia dokonanego w 1994 r. a planowaną kolejną dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Na marginesie należy również zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli, lub ich części, nie objętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów;

Jak stanowi przepis art. 43 ust. 7 ustawy, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Reasumując, wskazać należy, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ma zastosowanie do dostawy budynków i budowli, nie objętych zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. pkt 10 ustawy. W sytuacji, gdy sprzedaż określonej nieruchomości zabudowanej objęta zostanie zwolnieniem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pkt 10a nie ma zastosowania (a taka sytuacja ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanego przepisu wynika, że aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części, do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Oznacza to, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub zmodernizuje go ponosząc przy tym nakłady na ulepszenie stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (po wybudowaniu lub ulepszeniu) zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu przepisów budowlanych i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych, nie jest to równoznaczne z jego zasiedleniem. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpi bowiem w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce, gdy nowowybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub oddany w dzierżawę, czy najem, gdyż nastąpi wówczas wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie ust. 7a tegoż artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu, w tym zbycie prawa wieczystego użytkowania, korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że do dostawy lokalu mieszkalnego, przejętego przez Fundację w związku z prowadzoną działalnością w zakresie udzielania pożyczek, dojdzie w ramach jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o towarów i usług, gdyż nabycie tego lokalu zarówno przez dłużników (osoby fizyczne) jak i Fundację nie nastąpiło w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (w 1994 r. czynność ta nie podlegała opodatkowaniu a Fundacja nabycia dokonała od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej). Zatem, dostawa ta – wbrew stanowisku Fundacji – nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy. Z uwagi jednak na fakt, że Fundacja nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowego lokalu oraz nie dokonywała jego ulepszeń, czynność jego zbycia korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a powyższego artykułu.

Należy wskazać, że na niniejsze rozstrzygniecie nie mają wpływu powołane przez Fundację interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Należy podkreślić, że interpretacje indywidualne nie stanowią źródła prawa. Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są bowiem zgodnie z art. 87 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) oprócz samej Konstytucji, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia oraz na obszarze działania organów, które je ustanowiły akty prawa miejscowego. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla wydawanych w trybie § 14b Ordynacji podatkowej interpretacji indywidualnych. Ponadto interpretacje są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw i, co do zasady, wiążą strony postępowania w tych konkretnych indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne.

Ponadto należy zwrócić uwagę na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 333/10, w którym wskazał: „Organ wydający interpretację nie ma też obowiązku powielania stanowiska zajętego w innych interpretacjach, nawet dotyczących stosowania tych samych przepisów w takich samych okolicznościach faktycznych. Niejednolitość stanowiska organu wydającego interpretacje w określonej kwestii jest niepożądana, jednak istotnym jest przede wszystkim, aby w konkretnej sprawie wnioskodawca otrzymał stanowisko prawidłowe”.

Podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 7 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 1328/11 stwierdzając, że: „Oczywiście pożądanym jest – stosownie do zasady zaufania do organów (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej), aby rozstrzygnięcia podobnych czy analogicznych sprawach były jednolite. Należy jednak uwzględnić to, że wykładnia operatywna prawa dokonana w danej sprawie nie posiada formalnej mocy prawnej w innych postępowaniach. Nawet więc porównywalny pozytywnie stan faktyczny nie uzasadnia odniesienia go oraz przekazanych na jego podstawie informacji o ocenie możliwości zastosowania i wykładni prawa w relacji do innych podmiotów. Interpretacja indywidualna nie jest prawem ani też źródłem prawa, a z racji zawarcia jej w piśmie administracyjnym, stanowiącym wynik postępowania administracyjnego w indywidualnej sprawie, jest prawnie znacząca tylko dla jej adresata, to jest wnioskodawcy i spełniającej wymogi prawa strony postępowania (zainteresowanego), w którym została wydana”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.