Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-294c/14/AW
z 11 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym, uzupełnionym pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 14 sierpnia 2014 r. Nr ITPB3/423-294/14-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

I. Stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy z Towarzystwem Budownictwa Społecznego (TBS), zgodnie z którą do dnia 11 sierpnia 2014 r. dzierżawi nieruchomość składającą się z działki gruntu o powierzchni 0,1354 ha zabudowaną budynkiem jednokondygnacyjnym z poddaszem nieużytkowym, podpiwniczonym, o powierzchni zabudowy 564 m². Używana nieruchomość wybudowana była przed 1939 r. i w chwili przejęcia była nieużytkowana. zdewastowana i kwalifikowała się do kapitalnego remontu.

Spółka w wynajętej nieruchomości przeprowadziła Inwestycję polegającą na przebudowie, nadbudowie oraz zmianie sposobu użytkowania istniejącego budynku (biblioteki garnizonowej) na budynek usługowy z gabinetami lekarskimi i diagnostycznymi oraz pomieszczeniami biurowymi. Po zakończeniu inwestycji powierzchnia budynku to 2127 m². Spółka uzyskała niezbędne zezwolenia na prowadzone prace zarówno od właściciela nieruchomości (odpowiednie zapisy w umowie dzierżawy) jak i od Starosty (decyzje ...,...,...).

Do chwili obecnej nakłady na rozbudowę obiektu wyniosły 8 460 510 zł 49 gr (słownie: osiem milionów czterysta sześćdziesiąt tysięcy pięćset dziesięć 49/100). Spółka otrzymała zezwolenia na użytkowanie:

• piwnicy, parteru oraz 1 piętra budynku usługowego z gabinetami lekarskimi i diagnostycznymi oraz pomieszczeniami biurowymi w dniu 28 sierpnia 2013 r.,
  
• piętra II i III budynku usługowego z gabinetami lekarskimi i diagnostycznymi oraz pomieszczeniami biurowymi w dniu 9 kwietnia 2014 r.

Tym samym zakończona została inwestycja w obcym środku trwałym.

II. Zdarzenie przyszłe.

Zgodne z podpisaną umową dzierżawy Spółce nie służy prawo do zwrotu wyłożonych nakładów w sytuacji rozwiązania umowy. Jednocześnie dnia 21 lipca 2011 r. Spółka zawarła z TBS umowę w formie aktu notarialnego z przyrzeczeniem sprzedaży wynajętej nieruchomości nie wcześniej niż po 31 lipca 2014 r., lecz nie później niż w terminie do dnia 11 sierpnia 2014 r. Ustalona umownie cena sprzedaży w wysokości 691 000 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt jeden tysięcy) została przez Spółkę zapłacona zgodnie z umową. Cena sprzedaży, co w sposób oczywisty wynika z wysokości ustalonej kwoty, nie obejmuje nakładów na przebudowę i rozbudowę nieruchomości poniesionych przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ustalona stawka amortyzacji w wysokości 10% w skali roku dla zakończonej inwestycji w obcym środku w związku z zakończeniem prac przebudowy, nadbudowy i oraz zmianie sposobu użytkowania istniejącego budynku (biblioteki garnizonowej) na budynek usługowy z gabinetami lekarskimi i diagnostycznymi oraz pomieszczeniami biurowymi jest prawidłowa?
2. Czy odpisy amortyzacyjne w wysokości 10% od opisanej inwestycji w obcy środek trwały będą mogły być kontynuowane po zawarciu umowy kupna nieruchomości?
3. Czy zakupiona nieruchomość będzie mogła być objęta stawką amortyzacji w wysokości 10%?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku numerem 3. W pozostałym zakresie zostaną Spółce wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3 – nabywana przez Spółkę nieruchomość wybudowana została przed 1939 r. Budynek jest budynkiem niemieszkalnym, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 ustawy) wynosi 2,5%. W związku z zapisem art. 16j ust. l pkt 4 Spółka może ustalić indywidualną stawkę amortyzacji w oparciu o okres amortyzacji 10 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Jak stanowi bowiem art. 15 ust. 6 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,


• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy,
  
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
  
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,


• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  

Ponadto, stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest amortyzacja z wykorzystaniem stawek indywidualnych. Co do zasady, metoda ta odnosi się do używanych lub ulepszonych środków trwałych.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z powyższej regulacji wynika, że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres ich amortyzacji wynosi 40 lat. W przypadku nabycia takiego budynku, stosując amortyzację na podstawie stawek ustalonych indywidualnie, pomniejsza się okres tej amortyzacji (40 lat) o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania go do używania po raz pierwszy do dnia wprowadzenia do stosownej ewidencji, prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji realizowanej przez podatnika nie może być krótszy niż 10 lat.

Ponadto, należy dodać, że w odniesieniu do budynków (lokali), o których mowa w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania regulacje art. 16j ust. 2 i 3 definiujące, co należy rozumieć pod pojęciem „środki trwałe używane” i „środki trwałe ulepszone”.

Tym samym, ustawodawca nie ustalił okresu, który uprawnia do uznania budynku (lokalu) za używany. Wskazał jedynie, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Zatem, w odniesieniu do środków trwałych wskazanych w omawianym przepisie, minimalny okres używania wynosi co najmniej 1 rok.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) należy stwierdzić, że w odniesieniu do opisanej we wniosku nieruchomości – skoro jest sklasyfikowana jako budynek niemieszkalny, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2.5% oraz upłynęło 40 lat od dnia oddania go do używania (poprzedni właściciel używał nieruchomość od co najmniej 1939 r.), to Spółka będzie uprawniona do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej określonej w przepisie art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. przyjęcie 10-letniego okresu amortyzacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.