2016.03.01 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1334/15-4/KC
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 10 lutego 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ustalania wysokości zobowiązania podatkowego na podstawie danych szacunkowych a następnie ich korygowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ustalania wysokości zobowiązania podatkowego na podstawie danych szacunkowych a następnie ich korygowania. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 10 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1334/15-2/KC (skutecznie doręczone w dniu 15 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Stowarzyszenie (dalej: Wnioskodawca lub Stowarzyszenie) działa w formie stowarzyszenia, które posiada osobowość prawną. Statutowym zadaniem Stowarzyszenia jest zbiorowe zarządzanie i ochrona praw autorskich i praw pokrewnych powierzonych Wnioskodawcy przez autorów i producentów utworów audiowizualnych lub wideogramów (dalej: Uprawnieni). Stowarzyszenie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Stowarzyszenie posiada status organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (dalej: OZZ) w rozumieniu art. 104 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90 poz. 631 ze zm., dalej: upapp). Wnioskodawca działa w oparciu o treść wskazanej ustawy i w zakresie określonym w - zezwoleniu Ministra Kultury i Sztuki z 29 maja 1995 r. (decyzja), zmienionym decyzją Ministra Kultury z 28 lutego 2003 r. (decyzja).

W ramach zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi Stowarzyszenie pobiera wynagrodzenie należne Uprawnionym za korzystanie z praw do eksploatacji utworów audiowizualnych lub wideogramów, m.in. z tytułu reemisji kablowej i satelitarnej utworów, nadawania utworów w telewizji lub poprzez inne środki publicznego udostępniania utworów - zwane dalej Usługami. W zakresie zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi Stowarzyszenie działa w oparciu o konstrukcję powierniczą, tj. Wnioskodawca występuje w imieniu własnym lecz na rzecz Uprawnionych. Wynagrodzenie za Usługi otrzymane od podmiotów wykorzystujących przedmiotowe prawa (dalej: Użytkownicy) jest wypłacane Uprawnionym po potrąceniu kosztów związanych z wykonywaniem zbiorowego zarządzania prawami, tj. kosztów zainkasowania i wypłaty wynagrodzeń oraz kosztów związanych z realizacją pozostałych zadań statutowych Stowarzyszenia.

W większości przypadków w umowach zawartych przez Wnioskodawcę z Użytkownikami dotyczących korzystania z praw do utworów wynagrodzenie z tytułu Usług rozliczane jest za ustalone okresy rozliczeniowe (np. miesięczne, kwartalne, półroczne). Specyfika działalności Stowarzyszenia przejawia się m.in. tym, że wysokość wynagrodzenia pobieranego od Użytkowników, co do zasady, może zostać ustalona dopiero na podstawie informacji dostarczonej Stowarzyszeniu przez Użytkowników o zakresie wykorzystania określonego prawa oraz o wysokości uzyskanych wpływów związanych z wykorzystaniem tego prawa. To bowiem sposób i zakres wykorzystania danego prawa oraz poziom osiągniętych przez Użytkownika wpływów stanowi podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia należnego od Użytkownika. To zaś sprawia, że Stowarzyszenie ustalając wysokość wynagrodzenia należnego od określonego Użytkownika opiera się na danych otrzymanych od tego Użytkownika.

Tym samym określenie kwoty wynagrodzenia należnego za dany okres rozliczeniowy następuje na podstawie raportów (lub innych zestawień dla uproszczenia nazywanych dalej raportami) przekazywanych Wnioskodawcy przez Użytkowników (np. operatorów telewizji kablowej i satelitarnej oraz nadawców telewizyjnych) w zależności od uzyskanych przez nich wpływów. Raporty te przekazywane są Wnioskodawcy przez Użytkowników czasem z dużym opóźnieniem - nie zawsze w ciągu kolejnego miesiąca po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Co więcej, w niektórych sytuacjach (np. rozliczeń z operatorami telewizji kablowej), sami kontrahenci Stowarzyszenia (Użytkownicy) pozyskują wymagane dane dotyczące łącznych wpływów uzyskanych przez nich z wykorzystaniem praw autorskich w danym okresie rozliczeniowym w terminie późniejszym niż ostatni dzień tego okresu, co uniemożliwia im wcześniejsze przekazywanie Wnioskodawcy informacji niezbędnych do określenia należnego mu wynagrodzenia.

Ponadto, niektórzy Użytkownicy nie przekazują Wnioskodawcy raportów o kwotach wynagrodzenia należnego Stowarzyszeniu, lecz wpłacają Stowarzyszeniu kwoty wynagrodzenia należnego za dany okres rozliczeniowy, względnie najpierw dokonują wpłaty a potem przekazują stosowny raport. Zdarzają się również sytuacje, gdy kwoty wpłacone przez Użytkowników różnią się od kwot wskazanych przez nich wcześniej w raportach.

Co jednak szczególnie istotne to fakt, że Wnioskodawca nie ma żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany okres, skoro podstawą do określenia wynagrodzenia są wpływy Użytkownika z określonej działalności, których to wpływów Wnioskodawca samodzielnie nie może ustalić.

Stowarzyszenie podkreśla również, że powiązanie wynagrodzenia płaconego przez Użytkowników z uzyskiwanymi przez nich wpływami z działalności opierającej się na korzystaniu z praw autorskich wynika bezpośrednio z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 110 upapp wysokość wynagrodzeń dochodzonych w zakresie zbiorowego zarządzania przez organizacje zbiorowego zarządzania powinna uwzględniać wysokość wpływów osiąganych z korzystania z utworów i przedmiotów praw pokrewnych, a także charakter i zakres korzystania z tych utworów i przedmiotów praw pokrewnych.

Taki sposób określenia wynagrodzenia ma na celu ochronę interesów twórców, a zatem realizację celu, do którego Stowarzyszenie zostało powołane.

W związku z wątpliwościami dotyczącymi zasad ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w stosunku do opisanych wyżej Usług, Stowarzyszenie wystąpiło do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, w którym to wniosku, Stowarzyszenie przedstawiło stanowisko, że obowiązek podatkowy należy rozpoznać dopiero w chwili otrzymania raportów od Użytkowników, pozwalających na określenie należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia. W odpowiedzi na wniosek Stowarzyszenia Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2014 r. sygn. IPPP1/443-55/14-2/EK (dalej: Interpretacja) uznał stanowisko Stowarzyszenia za nieprawidłowe i stwierdził, że obowiązek podatkowy powstanie w tej sytuacji na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, tj. w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. Organ podatkowy stwierdził w Interpretacji, że „Skoro zatem strony umowy ustaliły płatność za Usługę w okresach rozliczeniowych a Wnioskodawca jest zobowiązany do określonego zachowania (zarządzania i ochrony ww. prawami) przez czas trwania Usługi to obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy powstanie zgodnie z dyspozycją ww. art. 19a ust 3 ustawy”.

Chociaż Wnioskodawca nie zgadza się ze stanowiskiem zaprezentowanym w Interpretacji i zaskarżył Interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a następnie wniósł skargę kasacyjną od niekorzystnego wyroku sądu pierwszej instancji, jednak, kierując się ostrożnością, do czasu rozstrzygnięcia sprawy w postępowaniu sądowo administracyjnym zamierza stosować się do Interpretacji.

Ze względu na wskazaną powyżej okoliczność, że raporty od Użytkowników, na podstawie których ustalane jest wynagrodzenie należne Stowarzyszeniu za Usługi wykonane w danym okresie rozliczeniowym są często przekazywane z opóźnieniem, a samodzielne ustalenie kwoty wynagrodzenia przez Wnioskodawcę nie jest możliwe w takich sytuacjach, Wnioskodawca rozważa ustalenie sposobu rozliczania podatku VAT z tytułu świadczenia Usług, który pozwalałby na zastosowanie się do stanowiska zaprezentowanego w Interpretacji. Celem Stowarzyszenia jest ustalenie takiej metodologii rozliczania Usług w deklaracjach i rejestrach VAT, która pozwoli na uniknięcie powstania zaległości podatkowych lub ograniczenie ich skali poprzez ustalenie kwoty zobowiązania podatkowego w podatku VAT w wysokości jak najbardziej zbliżonej do wielkości rzeczywistej, która znana będzie dopiero po otrzymaniu od Użytkowników raportów dotyczących Usług wykonanych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym.

Dlatego też, przyjmując za Interpretacją, że w stosunku do Usług obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu rozliczeniowego, Wnioskodawca zamierza ustalać zobowiązanie podatkowe w podatku VAT w części na podstawie danych szacunkowych - opartych np. na średniej wysokości kwoty wynagrodzenia należnego od danego Użytkownika za ostatnie cztery okresy rozliczeniowe (w zależności od umowy np. miesięczne, kwartalne). Oszacowane w ten sposób kwoty zostałyby przyjęte za podstawę do kalkulacji zobowiązania podatkowego, które zostanie wykazane w deklaracji VAT. Stowarzyszenie nie planuje wystawiać faktur na rzecz Użytkowników opiewających na szacowane kwoty wynagrodzenia za Usługi, lecz wykazywać je jedynie na podstawie dokumentów wewnętrznych w rejestrach i deklaracjach VAT w celu skalkulowania kwoty zobowiązania w podatku VAT.

Zdaniem Stowarzyszenia, powyższa metoda pozwoli na oszacowanie należnego zobowiązania w podatku VAT za dany okres rozliczeniowy w wysokości możliwie bliskiej wartości rzeczywistej. Dopiero po uzyskaniu raportów od Użytkowników Wnioskodawca będzie miał możliwość określenia rzeczywistej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku VAT, co znajdzie odzwierciedlenie w skorygowanych deklaracjach podatkowych. Po uzyskaniu raportów Stowarzyszenie wystawi faktury na rzecz Użytkowników i na tej podstawie przygotuje korekty deklaracji VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 18 lutego 2016 r. stanowiącym uzupełnienie do złożonego wniosku):

Czy przedstawiona przez Stowarzyszenie metodologia ustalania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku VAT za dany okres rozliczeniowy w oparciu o dane szacunkowe (jako jedyne dostępne zarówno w chwili powstania obowiązku podatkowego jak i w dniu upływu terminu złożenia deklaracji rozliczeniowej oraz zapłaty podatku), a następnie korygowania go po uzyskaniu raportów lub otrzymaniu zapłaty, nie jest niezgodna z przepisami art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3, art. 29a ust. 1 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona przez Wnioskodawcę metodologia ustalania zobowiązania podatkowego w podatku VAT w oparciu o dane szacunkowe - np. średnią wysokość wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od danego Użytkownika za cztery ostatnie okresy rozliczeniowe (np. miesięczne, kwartalne, półroczne), jest dopuszczalna z punktu widzenia ustawy o VAT. Ściśle rzecz ujmując ustawa o VAT w żadnej regulacji nie uniemożliwia zastosowania powyższej metodologii - zwłaszcza zważywszy na to, że jedyną alternatywą dla takiego szacunku jest pozostawanie przez Stowarzyszenie w stanie nieustającej zaległości podatkowej (skoro obowiązek podatkowy powstaje w którym Stowarzyszenie nie zna i nie może znać podstawy opodatkowania to oczekiwanie na raporty, które umożliwia ustalenie prawidłowej podstawy opodatkowania sprawi, że Stowarzyszenie nie będzie w stanie rozliczyć kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy). Powyższa metodologia pozwoli na określenie kwot zobowiązania podatkowego w wartości jak najbardziej zbliżonej do rzeczywistej przy zastosowaniu się do stanowiska zaprezentowanego w Interpretacji w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę Usług, a następnie po uzyskaniu raportów od Użytkowników spowoduje skorygowanie rozliczeń VAT do wysokości zobowiązania podatkowego rzeczywiście należnego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Z kolei z ustępu 3 art. 19a wynika, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Przepis ten przewiduje także, że usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Dodatkowo, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy o VAT).

W przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego, z uwagi na określone w umowach z Użytkownikami okresy rozliczeniowe, obowiązek podatkowy będzie powstawał zgodnie z art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy o VAT, tj. w ostatnim dniu ustalonego w umowie okresu rozliczeniowego. Jednakże, jak wskazało Stowarzyszenie, mogą wystąpić sytuacje, gdy Wnioskodawca nie będzie miał możliwości ustalenia podstawy opodatkowania i podatku VAT należnego w terminie niezbędnym do prawidłowego rozpoznania obowiązku podatkowego, z uwagi na brak odpowiednich danych od Użytkowników. W takiej sytuacji Stowarzyszenie planuje zastosować rozwiązanie podlegające na szacowaniu wysokości zobowiązania podatkowego w podatku VAT.

Jednym z podstawowych obowiązków podatnika VAT z zakresu rozliczenia tego podatku jest złożenie deklaracji oraz zapłata podatku za właściwe okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku podatników, którzy korzystają z miesięcznego rozliczania podatku VAT, występuje obowiązek składania deklaracji podatkowych w urzędzie skarbowym za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (art. 99 ust. 1 ustawy o VAT). Ponadto, podatnicy mają obowiązek obliczania i wpłacania na rachunek urzędu skarbowego podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, co powinno nastąpić bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego (art. 103 ust. 1 ustawy o VAT).

Ze złożeniem przez podatnika deklaracji VAT wiąże się istotne domniemanie prawne określone w art. 99 ust. 12 ustawy o VAT. Przepis ten wskazuje, że zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu i skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości. Przepis ten oznacza więc, że zobowiązanie podatkowe (zwrot różnicy podatku, zwrot podatku naliczonego) zadeklarowane przez podatnika jest uznawane za odpowiadające stanowi rzeczywistemu, dopóki ewentualnie nie zostanie określone przez organ podatkowy w innej wysokości.

Zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w zacytowanych wyżej przepisach, zostało zdefiniowane w art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) [dalej: Ordynacja podatkowa]. Przepis ten stanowi, że zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. W opinii Wnioskodawcy, z art. 5 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że w chwili gdy powstanie zobowiązanie podatkowe, podatnik ma obowiązek wpłacenia podatku na rzecz organu podatkowego, w określonej wysokości oraz we wskazanym terminie i miejscu. W związku z powstaniem zobowiązania podatkowego musi także zostać ustalona wysokość podatku do zapłacenia. Z drugiej jednak strony, zaniżenie kwoty zobowiązania podatkowego do zapłaty albo też brak jego zapłaty, wiąże się z negatywnymi skutkami dla podatnika, w szczególności w postaci odsetek od zaległości podatkowych.

Należy również zwrócić uwagę na to, że deklaracje VAT odnoszą się do konkretnego, zamkniętego już okresu rozliczeniowego. Są one sporządzane przez podatnika po upływie okresu rozliczanego, w terminie do 25. dnia następnego miesiąca. Zasadniczo więc podatnik powinien mieć możliwość uwzględnienia w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy kwot podstawy opodatkowania i podatku VAT w odniesieniu do czynności, co do których kwota należna nie jest od razu znana, lecz może być ustalona w terminie późniejszym po upływie terminu, w którym powstaje obowiązek podatkowy dla danej czynności. Niemniej jednak, nie można wykluczyć sytuacji, w których rzeczywiste kwoty wynagrodzenia należnego z tytułu czynności, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstał w danym okresie rozliczeniowym, będą znane dopiero po upływie terminu do złożenia deklaracji za ten miesiąc. Z sytuacją taką mamy do czynienia właśnie w przypadku Usług Wnioskodawcy opisanych powyżej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w przypadku Usług podstawą określenia należnego od Użytkowników wynagrodzenia za Usługi świadczone w danym okresie rozliczeniowym jest sposób wykorzystania przez Użytkownika danych praw i zakres tego wykorzystania. Typową podstawą kalkulacji samego wynagrodzenia jest wysokość wpływów, które Użytkownik uzyskał w danym okresie rozliczeniowym z działalności, przy której wykorzystywał owe prawa. Jednakże w praktyce niektórzy Użytkownicy niejednokrotnie przekazują stosowne raporty będące podstawą do ustalenia wynagrodzenia po wielu tygodniach a nawet miesiącach od zakończenia okresu, którego raporty dotyczą. Niekiedy jest to spowodowane koniecznością zebrania przez Użytkowników niezbędnych danych dopiero po upływie okresu rozliczeniowego. Zdarzają się także sytuacje, w których Użytkownicy w ogóle przedmiotowej informacji nie przekazują.

Przyjęty system poboru wynagrodzenia należnego Stowarzyszeniu od Użytkowników opiera się na zasadzie samodzielnego ujawniania przez Użytkowników skali korzystania z utworów audiowizualnych lub wideogramów i wnoszeniu przez nich z tego tytułu zapłaty kalkulowanej według ustalonych zasad w zależności od wielkości wpływów uzyskiwanych przez Użytkowników w danym okresie rozliczeniowym. Ze względu na specyfikę opisanego systemu, Wnioskodawca nie ma (i nie może mieć) wiedzy na temat tego, w jakim zakresie dany użytkownik korzystał z utworów audiowizualnych lub wideogramów, a zatem jaka jest kwota należnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca nie ma zatem możliwości prawidłowego wykazania kwoty zobowiązania podatkowego w podatku VAT za dany okres rozliczeniowy, uwzględniając zasady rozpoznawania obowiązku podatkowego wskazane w Interpretacji, zgodnie z którą w stosunku do Usług obowiązek podatkowy powstaje z upływem każdego okresu rozliczeniowego.

Zatem bez współpracy ze strony Użytkowników Wnioskodawca nie będzie miał możliwości prawidłowego wykazania kwoty zobowiązania podatkowego w podatku VAT za dany okres rozliczeniowy.

Niemniej jednak, z ostrożności Wnioskodawca zamierza zastosować się do Interpretacji i jednocześnie wyeliminować lub ograniczyć kwoty ewentualnych zaległości podatkowych wynikających z opóźnień w przekazywaniu przez Użytkowników raportów, na podstawie których - ustalane jest wynagrodzenie należne Stowarzyszeniu za Usługi wykonane w danym okresie rozliczeniowym.

Ze względu na opisane trudności w ustaleniu rzeczywistych kwot zobowiązania podatkowego w podatku VAT za dany okres rozliczeniowy, Stowarzyszenie zamierza ustalać je na podstawie danych szacunkowych - np. uśrednionych kwot wynagrodzenia należnego od Użytkowników za ostatnie cztery okresy rozliczeniowe (np. miesiące, kwartały), w przypadku gdy dany Użytkownik nie przekazał raportu w okresie pozwalającym na wykazanie rzeczywistej kwoty podstawy opodatkowania i podatku należnego, zgodnie z zasadami dotyczącymi obowiązku podatkowego wskazanymi w Interpretacji. Uśrednione kwoty wynagrodzenia należnego od Użytkowników za poprzednie okresy rozliczeniowe zostaną przyjęte za podstawę do określenia zobowiązania podatkowego w podatku VAT. Wnioskodawca dokona powyższej kalkulacji na podstawie dokumentów wewnętrznych bez wystawiania faktur VAT na rzecz Użytkowników. Faktury VAT zostaną wystawione dopiero po uzyskaniu raportów i będą one stanowić podstawę do skorygowania kwot wykazanych pierwotne w rejestrach i deklaracji VAT.

Zdaniem Stowarzyszenia, taki sposób kalkulowania szacunkowej kwoty zobowiązania podatkowego Wnioskodawcy jest dopuszczalny z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT. Nie został on bowiem zabroniony przez regulacje ustawy o VAT. Co więcej, sposób ten jest jedyną możliwością praktycznego zastosowania się do Interpretacji. Jak Wnioskodawca podkreślał - nie ma praktycznej możliwości ustalenia wysokości podstawy opodatkowania w chwili powstania obowiązku podatkowego jeżeli obowiązek ten ma powstawać w momencie określonym w Interpretacji. Nie jest też praktycznie możliwe zapewnienie aby wysokość podstawy opodatkowania była w pełni znana w dniu, w którym upływa termin na złożenie deklaracji rozliczeniowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy zgodnie z Interpretacją. Tym samym proponowana metoda rozliczenia pozwoli na uniknięcie lub ograniczenie sytuacji powstania zaległości podatkowej, gdyż przyjęcie np. uśrednionej wysokości wynagrodzenia jako podstawy kalkulacji podatku należnego z tytułu świadczonych Usług pozwoli na określenie wysokości zobowiązania podatkowego w wysokości możliwie najbardziej zbliżonej do wysokości rzeczywistej (w wielu przypadkach zawyżonej). Z wykazaniem zawyżonej kwoty zobowiązania podatkowego nie wiążą się negatywne skutki dla podatnika - w szczególności brak jest konieczności zapłaty odsetek od zaległości podatkowych. Co więcej, deklaracja VAT zawierająca szacowaną kwotę zobowiązania podatkowego (podatku VAT do zapłaty) powinna zostać przyjęta przez organ podatkowy i uznana za wykazującą to zobowiązanie zgodnie z zaistniałym stanem faktycznym na podstawie domniemania z art. 99 ust. 12 ustawy o VAT.

Natomiast po uzyskaniu raportów od Użytkowników Wnioskodawca będzie już w stanie określić rzeczywistą wysokość zobowiązania podatkowego. Wówczas Stowarzyszenie wystawi faktury na rzecz Użytkowników i dokona odpowiednich korekt rejestrów i deklaracji VAT.

W opinii Wnioskodawcy, opisana metodologia ustalania zobowiązania podatkowego z tytułu VAT jest dopuszczalna, gdyż nie jest niezgodna z przepisami ustawy o VAT. Co więcej, postępowanie takie świadczy o ostrożności Stowarzyszenia i działaniu w celu zachowania - należytej staranności w rozliczaniu należności publicznoprawnych w sytuacji, gdy nie jest możliwe precyzyjne ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego przy zastosowaniu się do przewidzianych w ustawie o VAT zasad dotyczących powstania obowiązku podatkowego.

Planowany sposób rozliczania podatku VAT powinien także, zdaniem Wnioskodawcy, ograniczyć ryzyko uszczuplenia należności publicznoprawnych. Po skorygowaniu deklaracji, o ile kwota zobowiązania podatkowego została zaniżona, nastąpi uzupełnienie wpłaty wraz z ewentualnymi odsetkami. Umożliwi to jednocześnie ochronę interesów fiskalnych Skarbu Państwa oraz umożliwi Wnioskodawcy realizację nałożonych na niego obowiązków podatkowych wynikających zarówno w ustawy o VAT jak i Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca uzupełniając swoje stanowisko w piśmie z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) wskazał ponadto, że w jego opinii, przedstawiona metodologia rozliczania podatku VAT, opierająca się na ustalaniu zobowiązania podatkowego w podatku VAT w oparciu o dane szacunkowe - np. średnią wysokość wynagrodzenia należnego Stowarzyszeniu od danego Użytkownika za ostatnie cztery okresy rozliczeniowe (w zależności od umowy np. miesięczne, kwartalne), nie jest niezgodna a przez to jest dopuszczalna z punktu widzenia art. 99 ust. 1 i ust. 12 oraz art. 103 ust. 1 ustawy o VAT w świetle art. 19a ust. 1 w zw. z ust. 3 oraz art. 29a ust. 1 tej ustawy.

Wynika to w szczególności z tego, że obowiązek podatkowy dla usług będących przedmiotem Wniosku powstaje z końcem ustalonego z Użytkownikami okresu rozliczeniowego - co zostało wskazane przez Ministra Finansów w wydanej dla Stowarzyszenia interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2014 r. sygn. IPPP1/443-55/14-2/EK. Jednocześnie jednak, jak obszernie zostało to wyjaśnione we Wniosku, Stowarzyszenie ani w chwili powstania obowiązku podatkowego ani z chwilą upływu terminu do złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług, jak i terminu zapłaty podatku, nie dysponuje, albowiem nie jest w stanie dysponować, kompletną informacją na temat wysokości kwoty podatku należnego za dany okres. Wynika to z tego, że aby ustalić podstawę opodatkowania Stowarzyszenie musi pozyskać stosowne informacje od Użytkowników. Jednocześnie Stowarzyszenie nie ma wystarczających instrumentów prawnych aby sprawić, że Użytkownicy przekażą przedmiotowe informacje w stosownym terminie.

Tym samym, jeżeli dochodzi do powstania obowiązku podatkowego w związku ze świadczeniem usługi a jednocześnie nie można (w chwili powstania tego obowiązku ale także przed upływem terminów, o których mowa powyżej) określić podstawy opodatkowania przedmiotowego świadczenia, to sprawia to, że albo zobowiązanie podatkowe w ogóle nie powstaje albo też powstaje w związku z powstaniem obowiązku podatkowego.

Jeżeli zobowiązanie powstaje w związku z powstaniem obowiązku podatkowego, to powinno zostać ujęte w rozliczeniu za miesiąc (lub kwartał w przypadku podatników rozliczających się kwartalnie) w rozliczeniu składanym za ten miesiąc (kwartał).

W przypadku, o którym mowa we Wniosku oznacza to w praktyce, że podatnik może:

albo poczekać na dane dotyczące wysokości podstawy opodatkowania a w konsekwencji podatku należnego, co jednak powodować będzie w sposób trwały i systemowy konieczność złożenia rozliczenia po upływie terminu, o którym mowa w art. 99 ust. 1 i 12 ustawy o VAT oraz zapłatę podatku po terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 1 tej ustawy, a w konsekwencji systemowe powstawanie zaległości podatkowych i konieczność zapłaty stosownych odsetek
albo też złożyć rozliczenie w terminie ustalając wysokość podatku należnego a w konsekwencji - zobowiązania podatkowego w oparciu o szacunki oparte np. na wysokości obrotów i podatku należnego za poprzednie okresy, przyjmując jako zasadę konieczność dokonania korekty po ostatecznym ustaleniu wysokości podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego za dany okres.

W ocenie Stowarzyszenia, zważywszy na powyższe i biorąc pod uwagę przede wszystkim należytą ostrożność, formułą właściwszą jest ta określona w punkcie (ii) powyżej, czyli złożenie rozliczenia w terminie przy ustaleniu wysokości podatku należnego w oparciu o szacunki oparte np. na wysokości obrotów i podatku należnego za poprzednie okresy, a następnie dokonanie korekty tego rozliczenia in plus lub in minus.

Stowarzyszenie uważa, że taka formuła nie narusza ani art. 99 ust. 1 i 12 ani art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem może zostać zastosowana. Ta formuła bowiem pozwoli na określenie kwot zobowiązania podatkowego w terminie i w wartości jak najbardziej zbliżonej do rzeczywistości, a następnie po uzyskaniu raportów od Dystrybutorów lub otrzymaniu zapłaty, Stowarzyszenie dokona korekty rozliczenia VAT do wysokości zobowiązania podatkowego rzeczywiście należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Według art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Na podstawie art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Natomiast według art. 21 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego przepisu, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W art. 19a ust. 3 ustawy wskazano, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast stosownie do treści art. 99 ust. 12 zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi je w innej wysokości.

Według art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca działa w formie stowarzyszenia, którego statutowym zadaniem jest zbiorowe zarządzanie i ochrona praw autorskich i praw pokrewnych powierzonych Wnioskodawcy przez autorów i producentów utworów audiowizualnych lub wideogramów (dalej: Uprawnieni). Jest również podatnikiem VAT.

W ramach zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie należne Uprawnionym za korzystanie z praw do eksploatacji utworów audiowizualnych lub wideogramów, m.in. z tytułu reemisji kablowej i satelitarnej utworów, nadawania utworów w telewizji lub poprzez inne środki publicznego udostępniania utworów. W zakresie zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi działa w oparciu o konstrukcję powierniczą, tj. Wnioskodawca występuje w imieniu własnym lecz na rzecz Uprawnionych. Wynagrodzenie za Usługi otrzymane od podmiotów wykorzystujących przedmiotowe prawa (dalej: Użytkownicy) jest wypłacane Uprawnionym po potrąceniu kosztów związanych z wykonywaniem zbiorowego zarządzania prawami, tj. kosztów zainkasowania i wypłaty wynagrodzeń oraz kosztów związanych z realizacją pozostałych zadań statutowych Stowarzyszenia.

W większości przypadków w umowach zawartych przez Wnioskodawcę z Użytkownikami dotyczących korzystania z praw do utworów wynagrodzenie z tytułu Usług rozliczane jest za ustalone okresy rozliczeniowe (np. miesięczne, kwartalne, półroczne). Specyfika działalności Stowarzyszenia przejawia się m.in. tym, że wysokość wynagrodzenia pobieranego od Użytkowników, co do zasady, może zostać ustalona dopiero na podstawie informacji dostarczonej Wnioskodawcy przez Użytkowników o zakresie wykorzystania określonego prawa oraz o wysokości uzyskanych wpływów związanych z wykorzystaniem tego prawa. To bowiem sposób i zakres wykorzystania danego prawa oraz poziom osiągniętych przez Użytkownika wpływów stanowi podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia należnego od Użytkownika. Wnioskodawca ustalając wysokość wynagrodzenia należnego od określonego Użytkownika opiera się na danych otrzymanych od tego Użytkownika.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy oznacza to, że wysokość należnego mu wynagrodzenia za Usługi nie jest znana z upływem umownego okresu rozliczeniowego, ale dopiero w chwili otrzymania przez niego raportu (lub płatności) od Użytkownika. Zatem Wnioskodawca nie ma żadnej możliwości samodzielnego ustalenia wysokości należnego wynagrodzenia za dany okres, skoro podstawą do określenia wynagrodzenia są wpływy Użytkownika z określonej działalności, których to wpływów Wnioskodawca samodzielnie nie może ustalić.

Ze względu na wskazaną powyżej okoliczność, Wnioskodawca rozważa ustalenie sposobu rozliczania podatku VAT z tytułu świadczenia Usług, który pozwalałby na zastosowanie się do obowiązku podatkowego, tj. do art. 19a ust. 3 ustawy. Wnioskodawca zamierza ustalać zobowiązanie podatkowe w podatku VAT w części na podstawie danych szacunkowych - opartych np. na średniej wysokości kwoty wynagrodzenia należnego od danego Użytkownika za ostatnie cztery okresy rozliczeniowe (w zależności od umowy np. miesięczne, kwartalne). Oszacowane w ten sposób kwoty zostałyby przyjęte za podstawę do kalkulacji zobowiązania podatkowego, które zostanie wykazane w deklaracji VAT. Stowarzyszenie nie planuje wystawiać faktur na rzecz Użytkowników opiewających na szacowane kwoty wynagrodzenia za Usługi, lecz wykazywać je jedynie na podstawie dokumentów wewnętrznych w rejestrach i deklaracjach VAT w celu skalkulowania kwoty zobowiązania w podatku VAT.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawidłowość ustalania zobowiązania podatkowego z tytułu podatku VAT za dany okres rozliczeniowy na podstawie danych szacunkowych, a następnie korygowania go po uzyskaniu raportów lub otrzymaniu zapłaty.

Z konstrukcji przepisów prawa podatkowego wynika, że zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zobowiązanie podatkowe powstaje m.in. z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. Zatem podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyżej wskazany przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi. Oznacza to, że podatek staje się wymagalny i za ten okres powinien być rozliczony. Natomiast w odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, o których mowa w ust. 2 powołanego artykułu obowiązek podatkowy – w przypadku wykonania usługi częściowej – powstaje właśnie w tej części. Poza tym, należy zwrócić uwagę, że dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma znaczenia chwila wystawienia faktury.

Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Należy jednak wskazać, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter.

Uwzględniając cytowane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, zgadzając się ze stanowiskiem Wnioskodawcy że dla usług wykonywanych w ramach zarządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi, gdzie w zawartych z Użytkownikami przedmiotowych praw umowach określone są okresy rozliczeniowe, np. miesięczne czy kwartalne, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z przepisem szczególnym, tj. art. 19a ust. 3 ustawy, w którym usługi ciągłe, wykonywane zwykle przez pewien czas rozliczane są w następujących po sobie i ustalonych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca podkreśla, że ze względu na ograniczenia wynikające z niemożności ustalenia prawidłowej kwoty zobowiązania podatkowego, zamierza ustalać te dane na podstawie szacunków, tj. uśrednionych kwot wynagrodzenia należnego od Użytkowników za ostatnie cztery okresy rozliczeniowe. Następnie, po otrzymaniu właściwych danych od Użytkowników, dokona korekty pierwotnie wykazanych kwot podatku.

Jak już wskazano, o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju świadczeń. Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

To Wnioskodawca zobowiązany jest w omawianych okolicznościach do ustanowienia takiego systemu dochodzenia i określania wysokości należnych kwot z tytułu zarządzania prawa autorskimi, który pozwoliłby realizować obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z ustawowymi terminami i w sposób pozwalający na właściwe określenie podstawy opodatkowania i podatku należnego, a w konsekwencji również zobowiązania podatkowego.

Nie można zatem zgodzić się, że przedstawiony przez Stronę sposób kalkulowania kwoty zobowiązania podatkowego, który jest ustalony na podstawie danych szacunkowych, a następnie korygowanie go po uzyskaniu raportów lub otrzymaniu zapłaty jest dopuszczalny z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT, gdyż taki tryb postępowania nie wynika wprost z przepisów podatkowych w zakresie podatku VAT.

Jak już wcześniej wskazano, według art. 29a ustawy, podstawą opodatkowania (z zastrzeżeniem przepisów szczególnych), jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (...). Treść tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że podstawa opodatkowania musi być wartością skonkretyzowaną, gdyż wartość ta wpływa jednocześnie na wartość zobowiązania podatkowego, którą Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić. Dlatego to Strony zawieranej umowy, powinny dokonać zapisów umowy w taki sposób, aby podmiot odpowiedzialny za ustalenie kwoty podatku należnego i wyliczenie kwoty zobowiązania podatkowego był w stanie w odpowiednich terminach i we właściwej wysokości to zobowiązanie uregulować.

Podsumowując stwierdzić należy, że z przepisów ustawy o VAT nie wynika, aby przedstawiona przez Wnioskodawcę metodologia ustalenia zobowiązania podatkowego z tytułu VAT za dany okres rozliczeniowy w oparciu o szacunkowe ustalenie podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, a następnie korygowania go po uzyskaniu raportów lub otrzymaniu zapłaty była właściwa dla określenia prawidłowej kwoty podatku należnego i zobowiązania podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin