Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-834/16-4/AK
z 3 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 września 2016 r. (data nadania 21 września 2016 r., data wpływu 23 września 2016 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 9 września 2016 r. Nr IPPB4/4511-834/16-2/AK (data nadania 9 września 2016 r., data doręczenia 15 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 września 2016 r. Nr IPPB4/4511-834/16-2/AK (data nadania 9 września 2016 r., data doręczenia 15 września 2016 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 21 września 2016 r. (data nadania 21 września 2016 r., data wpływu 23 września 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 września 1989 roku Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Z tego związku posiada dwójkę dzieci: córkę urodzoną dnia 25 lutego 1990 r. oraz syna urodzonego dnia 22 września 1994 r. W dniu 17 stycznia 2007 r. w wyniku prawomocnego wyroku sądu, został orzeczony rozwód, na mocy którego wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył Wnioskodawczyni, ustalając, że ojcu przysługuje prawo współdecydowania w istotnych sprawach dotyczących nauki, zdrowia i wychowywania dzieci. Na długo przed rozwodem ojciec wyprowadził się z domu, w trakcie trwania rozwodu nie utrzymywał żadnych kontaktów ze swoimi wówczas małoletnimi dziećmi, co potwierdziło badanie w RODK, zlecone przez Sąd. We wnioskach zapisano, że ojciec: „wycofał się z życia małoletnich, nie utrzymuje z nimi kontaktów, wykazuje bierną postawę, a niekiedy zadrażnia wzajemne relacje. Ujawniła się jego mała wrażliwość na życie uczuciowe córki i syna, skupianie się przede wszystkim na własnej osobie”. Mimo, że w wyroku rozwodowym ustalono kontakty ojca z dziećmi, nigdy z tego nie skorzystał. Od roku 2007 do chwili obecnej nie utrzymuje z dziećmi żadnych kontaktów, nie poznaje ich na ulicy, nie widuje się z nimi, nie uczestniczy w ich życiu. Nie ponosi żadnych wydatków związanych z dziećmi. Dzieci nie otrzymały nigdy od niego żadnych upominków urodzinowych, świątecznych itp., nie odwiedzał ich, dzieci nie wyjeżdżały z ojcem na wakacje, nie kupował im wyprawek szkolnych, ani też nie partycypował w kosztach utrzymania dzieci na studiach. Ograniczył się wyłącznie do przelewania na konto alimentów, i to nie zawsze terminowo (miał postępowanie komornicze do wyegzekwowania kwot alimentów). Wydatki miesięczne na dzieci ponoszone przez Wnioskodawczynię przewyższały sumę alimentów przekazywanych przez ojca.

W związku z powyższym oraz brakiem kontaktu z byłym mężem, od orzeczenia rozwodu, tj. od 2007 roku do chwili obecnej, Wnioskodawczyni korzystała ze 100% ulgi prorodzinnej. Były mąż nie wykazywał ulgi prorodzinnej w swoich zeznaniach podatkowych za lata 2007-2012. Za lata 2013-2014 nie złożył w ogóle zeznań podatkowych. W roku 2015 złożył zaległe zeznania podatkowe, również nie wykazując ulgi prorodzinnej. W roku 2016 natomiast złożył korektę zeznań podatkowych za lata 2010-2015 występując o 50% ulgi prorodzinnej.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała, że w okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do pełnoletnich dzieci na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek alimentacyjny, polegający na pokrywaniu w znacznym stopniu kosztów utrzymania oraz całkowity ciężar samodzielnego wychowania dzieci.

W okresie będącym przedmiotem zapytania, w stosunku do Wnioskodawczyni oraz jej pełnoletnich dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (działalność gospodarcza opodatkowana podatkiem liniowym), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym.

Dzieci Wnioskodawczyni po uzyskaniu pełnoletności uczyły się na studiach dziennych państwowych uczelni wyższych.

Wnioskodawczyni uzyskuje dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze stosunku pracy (od 30 lat). Wnioskodawczyni nie posiada żadnych innych źródeł dochodu, nie prowadzi działalności gospodarczej, itp.

Porozumienie pomiędzy Wnioskodawczynią a jej byłym mężem dotyczące wysokości odliczenia ulgi prorodzinnej na dzieci nie zostało zawarte na piśmie. Korzystanie z ulgi prorodzinnej zostało ustalone w drodze tzw. faktów dorozumianych, tj. jedna ze stron swoimi działaniami wyraziła swoją wolę ukształtowania określonej sytuacji (faktycznej lub prawnej), a druga zgadza się aprobując wprost te działania lub nie protestując przeciwko nim. W sprawie będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni, jej były mąż w latach od rozwodu w 2007 r. do 2015 r. nie wykazywał w swoich zeznaniach ulgi prorodzinnej. Wiedział przy tym, że w całości jest ona wykorzystywana przez Wnioskodawczynię. Przez 8 lat aprobował, więc bez zastrzeżeń wolę Wnioskodawczyni do korzystania przez nią z ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości. W dorozumiany sposób wyraził, więc zgodę na takie ukształtowanie prawa do podziału ulgi.

Pełnoletnie dzieci Wnioskodawczyni w okresie będącym przedmiotem zapytania nie pobierały zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego.

Pełnoletnie dzieci Wnioskodawczyni nie wstąpiły w związki małżeńskie.

Syn Wnioskodawczyni od uzyskania pełnoletności do chwili obecnej, czyli we wskazanym we wniosku okresie, nie uzyskał żadnego dochodu. Jest studentem studiów dziennych stacjonarnych. Córka Wnioskodawczyni we wskazanym okresie otrzymywała dochód z tytułu umowy – zlecenia i sama rozliczała podatek dochodowy. Wnioskodawczyni we wskazanym okresie nie rozliczała podatku dochodowego razem z córką i we wskazanym okresie nie korzystała z ulgi prorodzinnej na córkę.

We wskazanym okresie Wnioskodawczyni korzystała wyłącznie z ulgi prorodzinnej na syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wobec opisanego powyżej stanu faktycznego przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania ze 100% ulgi prorodzinnej, czy też w związku z korektą byłego męża za lata 2010-2015 złożoną w 2016 roku będzie musiała Ona dokonać korekty swoich zeznań?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Z przedstawionego stanu faktycznego zdaniem Wnioskodawczyni wynika, że ojciec nie wykonuje władzy rodzicielskiej w stosunku do swoich dzieci w żadnym zakresie. Jej zdaniem, warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci jest wykonywanie władzy rodzicielskiej, a nie samo jej posiadanie.

Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli rodzic pomimo niepozbawienia praw rodzicielskich: nie utrzymuje z dzieckiem kontaktów, nie widuje się z nim, nie odwiedza dziecka, nie ma nawet kontaktów telefonicznych, w żaden inny sposób nie poświęca mu swojego czasu i zainteresowania, należy uznać, że taki rodzic nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi na wychowanie dziecka.

Zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów - wykonywać pieczę to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jej zdaniem, skoro syn, który w chwili obecnej ma 22 lata i jest studentem, nie uzyskuje żadnego dochodu, to samo płacenie alimentów przez ojca bez wykonywania władzy rodzicielskiej w formie o której Wnioskodawczyni pisze powyżej, nie upoważnia ojca do korzystania z ulgi z tytułu wychowywania syna.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wobec zaistniałej sytuacji przysługuje Jej prawo do odliczenia w 100% ulgi prorodzinnej, ponieważ tylko Ona sprawuje opiekę mimo, że ich ojciec nie ma odebranych praw. Wnioskodawczyni ponadto uważa, że jeśli były mąż przez 9 lat od rozwodu, po zakończeniu każdego roku podatkowego nie wnosił zastrzeżeń, co do tego, że to Ona korzystała z ulgi w 100%, przyznawał jej tym samym rację i wyrażał na to zgodę. Niesprawiedliwe i naganne społecznie jest więc jego żądanie w chwili obecnej do skorzystania z tej ulgi, poprzez korektę zeznań podatkowych za lata, jakie ustawodawca dopuszcza przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik miał prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlegała kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowił zaś, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Do osób o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy zalicza się dzieci:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  
  

Stosownie do art. 27f ust. 7 ustawy przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Jednakże ustawą z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278) zmieniono m.in. zasady w zakresie prawa do odliczenia przysługującego, na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi na każde małoletnie dziecko w stosunku do którego wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 3 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnikma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
      
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Natomiast ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z. 2014 r., poz. 1644) zmieniono treść art. 27 ust. 2 i dodano ust. 8-12. Zmiany weszły w życie 1 stycznia 2015 r. i mają zastosowanie do dochodów uzyskanych (poniesionej straty) od 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Art. 27f ust. 2c ustawy, stanowi zaś, że odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Przy czym, jak wynika, z art. 27f ust. 2d ustawy, za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a), nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów;
2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Z przepisu art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie korzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że na długo przed rozwodem ojciec wyprowadził się z domu, w trakcie trwania rozwodu nie utrzymywał żadnych kontaktów ze swoimi wówczas małoletnimi dziećmi, co potwierdziło badanie w RODK, zlecone przez sąd. We wnioskach zapisano, że ojciec: „wycofał się z życia małoletnich, nie utrzymuje z nimi kontaktów, wykazuje bierną postawę, a niekiedy zadrażnia wzajemne relacje. Ujawniła się jego mała wrażliwość na życie uczuciowe córki i syna, skupianie się przede wszystkim na własnej osobie”. Mimo, że w wyroku rozwodowym ustalono kontakty ojca z dziećmi, nigdy z tego nie skorzystał. Od roku 2007 do chwili obecnej nie utrzymuje z dziećmi żadnych kontaktów, nie poznaje ich na ulicy, nie widuje się z nimi, nie uczestniczy w ich życiu. Nie ponosi żadnych wydatków związanych z dziećmi. Dzieci nie otrzymały nigdy od niego żadnych upominków urodzinowych, świątecznych itp., nie odwiedzał ich, dzieci nie wyjeżdżały z ojcem na wakacje, nie kupował im wyprawek szkolnych, ani też nie partycypował w kosztach utrzymania dzieci na studiach. Ograniczył się wyłącznie do przelewania na konto alimentów, i to nie zawsze terminowo (miał postępowanie komornicze do wyegzekwowania kwot alimentów).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 cytowanej ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Jak wynika ze stanu faktycznego, w okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do pełnoletnich dzieci na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek alimentacyjny, polegający na pokrywaniu w znacznym stopniu kosztów utrzymania oraz całkowity ciężar samodzielnego wychowania dzieci. Syn Wnioskodawczyni od uzyskania pełnoletności do chwili obecnej, czyli we wskazanym we wniosku okresie, nie uzyskał żadnego dochodu. Jest studentem studiów dziennych stacjonarnych. Córka Wnioskodawczyni we wskazanym okresie otrzymywała dochód z tytułu umowy – zlecenia i sama rozliczała podatek dochodowy. Wnioskodawczyni we wskazanym okresie nie rozliczała podatku dochodowego razem z córką i we wskazanym okresie nie korzystała z ulgi prorodzinnej na córkę. Pełnoletnie dzieci Wnioskodawczyni w okresie będącym przedmiotem zapytania nie pobierały zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego. Pełnoletnie dzieci Wnioskodawczyni nie wstąpiły w związki małżeńskie.

Wnioskodawczyni zaznaczyła, że w okresie będącym przedmiotem zapytania korzystała wyłącznie z ulgi prorodzinnej na syna.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia ulgi na syna zarówno w okresie, w którym syn Wnioskodawczyni był małoletni, a Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do niego władzę rodzicielską, oraz od momentu ukończenia przez syna pełnoletności, z uwagi na wykonywanie przez Wnioskodawczynię obowiązku alimentacyjnego wobec syna oraz nieuzyskiwania przez Syna żadnych dochodów.

Zważywszy na okoliczność, że Wnioskodawczyni, korzysta z ulgi prorodzinnej tylko na jedno dziecko, tj. pełnoletniego syna, to ograniczeniem do zastosowania tejże ulgi w okresie od 2013 r. jest limit dochodu, o którym mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy, uzyskanego przez Wnioskodawczynię.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w stosunku do małoletniego wówczas syna tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców, oraz po uzyskaniu przez syna pełnoletności na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek alimentacyjny – to wówczas tylko Ona miała możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dzieci, w zeznaniu za lata 2010-2015 r. Odnosząc się do lat 2013 – 2015, dodatkowym warunkiem skorzystania z ulgi prorodzinnej jest nieprzekroczenie przez Wnioskodawczynię dochodu, o którym mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.