Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-873/16-4/AM
z 6 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 3 sierpnia 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 26 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 22 września 2016 r. Nr IPPB1/4511-873/16-2/AM (data nadania 22 września 2016 r., data doręczenia 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej pod firmą „X ”.
Podatniczka rozlicza się na tzw. „zasadach ogólnych”, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie usług z zakresu terapii wspomagającej rozwój dzieci z zaburzeniami rozwojowymi (według PKD działalność zaszeregowana jest głównie pod symbolem 85.60.Z). Wnioskodawczyni jest terapeutą SI ( integracji sensorycznej) oraz terapeutą korekcyjno - kompensacyjnym.

W ramach świadczonych usług, Wnioskodawczyni prowadzi zajęcia terapeutyczne z dziećmi. Zajęcia, które prowadzi i w których uczestniczy, odbywają się w formie ukierunkowanych zabaw oraz ćwiczeń ruchowych. W trakcie tych zabaw dziecko nabywa konkretne umiejętności rozwojowe. Terapia odbywa się w specjalnie przystosowanym do tego pomieszczeniu, przy użyciu specjalistycznego sprzętu, takiego jak : podwieszane platformy, huśtawki, hamaki, tunele, równoważnie, materiały do stymulacji dotykowej, wzrokowej, smakowej oraz węchowej oraz typowego sprzętu sportowego, np. deskorolki, trampoliny, piłki gimnastyczne czy skakanki.

W charakter terapii integracji sensorycznej wpisany jest aktywny udział terapeuty. Oznacza to, że Wnioskodawczyni bierze czynny udział w zabawach ruchowych, przypominających zajęcia wychowania fizycznego lub gimnastyki korekcyjnej. Do prawidłowego przebiegu zajęć niezbędny jest luźny, niekrępujący ruchów, strój sportowy oraz buty sportowe, przeznaczone dla terapeuty tylko do terapii na sali.

Dla celów prowadzenia ww. zajęć terapeutycznych Wnioskodawczyni nabywa: buty sportowe, koszulki sportowe, spodnie sportowe oraz bluzy sportowe. Ubrania sportowe, niekrępujące ruchów oraz buty sportowe, są niezbędne do prowadzenia terapii, ze względu na jej charakter i są używane tylko co celów wykonywanej działalności.

Wnioskodawczyni w codziennej pracy, wykonuje mnóstwo czynności fizycznych polegających na podnoszeniu, podwieszaniu, popychaniu, przenoszeniu, ciągnięciu, dopinaniu i zdejmowaniu sprzętu. Wnioskodawczyni demonstruje prawidłowy ruch, pomaga dzieciom w przyjmowaniu odpowiednich pozycji ćwiczebnych, koryguje położenie ciała dziecka, miesza żele, pianki sensoryczne, farby wodne oraz fakturowe. Po zakończeniu terapii utylizuje wszelkie płynne i półpłynne substancje. Wnioskodawczyni przez czas trwania terapii monitoruje bezpieczny ruch dziecka, gotowy zareagować na ewentualne zachwianie lub upadek. Luźny, niekrępujący strój pomaga jej w wykonywaniu szybkich, celowych ruchów, także w takich sytuacjach.

Po zakończonych zajęciach sprząta salę i dezynfekuje wszystkie wykorzystywane przedmioty, co jest niezwykle istotne ze względu na zdrowie i higienę przebywających tam dzieci. Wnioskodawczyni porusza się po sali tylko w przeznaczonym do tego celu obuwiu, ponieważ dzieci chodzą w niej wyłącznie w skarpetach lub boso. Wymienione ubrania Wnioskodawczyni używa jedynie przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni prowadzi około 40 godzin terapii tygodniowo. W związku ze stopniem zużywalności odzieży oraz obuwia, użytkowanej podczas terapii, Wnioskodawczyni ponosi znaczące koszty związane z jej zakupem. Wydatki na zakup odzieży sportowej udokumentowane są fakturami wystawionymi na Przedsiębiorcę.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 23 września 2016 r. Nr IPPB1/4511-873/16-2/AM Wnioskodawczyni doprecyzowała zdarzenie przyszłe i wskazała, że odzież, o której mowa we wniosku taka jak: koszulki typu t-shirt, bluzy sportowe oraz spodnie/leginsy sportowe oraz buty sportowe będą opatrzone stałym logo firmy – logo i nazwa firmy zostaną naszyte lub naklejone , w zależności od rodzaju odzieży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 22 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane powyżej wydatki poniesione na zakup odzieży sportowej, w szczególności dresów oraz butów sportowych przeznaczonych do celów prowadzonej terapii mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej wydatki na zakup odzieży sportowej wykorzystywanej w prowadzonej działalności, spełniają przesłankę uznania ich za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztem uzyskania przychodu, w myśl powołanego przepisu, będą więc wydatki, które spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdują się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• są właściwie udokumentowane.
  
  
  

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego wydatki na zakupione ubrania - stroje sportowe są niezbędne do prowadzenia zajęć terapeutycznych, które są podstawowym przedmiotem działalności Podatniczki. Właściwy strój sportowy zapewnia prawidłowe przeprowadzenie terapii zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny dzieci, co za tym idzie umożliwia świadczenia usług, które stanowią podstawowe źródło przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności. Częstotliwość zakupu strojów sportowych przez przedsiębiorcę ma - odzwierciedlenie w liczbie klientów oraz liczbie godzin prowadzonej terapii.

W konsekwencji wydatki na zakup odzieży sportowej mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i są poniesione w celu osiągania przychodów z tej działalności. Jak wskazano, odzież sportowa jest użytkowana wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej w miejscu jej prowadzenia - w pomieszczeniu specjalnie przystosowanym do prowadzenia terapii integracji sensorycznej oraz terapii korekcyjno kompensacyjnej - wydatki te nie mają zatem charakteru osobistego. Jednocześnie wydatki na zakup odzieży służącej prowadzonej działalności nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym. Przedmiotowe koszty są udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawczynię. Wydatki, na zakup opisanej, odzieży sportowej spełniają więc przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Powyższa regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, pod warunkiem, że nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na zakup odzieży sportowej w postaci koszulek typu t-shirt, bluz, spodni/leginsów oraz butów sportowych zaopatrzonych w logo firmy, stanowią wydatki związane z reklamą, czy reprezentacją.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem rozpatrując niniejszą sprawę, należy odnieść się do ich wykładni językowej.

Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
  

• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  
  

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Warszawa 1997, s. 159; zob. też wyrok NSA z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1030/98, Lex nr 46935).

Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, iż reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568).

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ocena ta powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie.

Jednocześnie wskazać należy, że za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.

W opisie sprawy przedstawionym przez Wnioskodawczynię, wskazuje ona, że w związku z prowadzoną działalnością poniesie Ona wydatki na zakup butów sportowych, koszulek sportowych, spodni sportowych oraz bluz sportowych. Zakupiona odzież będzie opatrzona stałym logo firmy – logo i nazwa firmy zostaną naszyte lub naklejone w zależności od rodzaju odzieży.

Zatem w takim stanie rzeczy, jeżeli opisana we wniosku odzież zostanie na stałe zaopatrzona w logo firmy, poprzez co utraci charakter odzieży osobistej, wówczas odzież ta spełniała będzie funkcję reklamową.

Reasumując powyższe, koszty poniesione na zakup odzieży tj. butów sportowych, koszulek sportowych, spodni sportowych oraz bluz sportowych - do prowadzenia zajęć terapeutycznych - zaopatrzonych w logo Wnioskodawczyni, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.