2016.08.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-361/16-4/BS
z 16 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa dokonania korekty podatku należnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa dokonania korekty podatku należnego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27 lipca 2016 r., złożonym w dniu 29 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), na wezwanie z dnia 15 lipca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W marcu 2014 roku Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę w przedmiocie wyboru Pana Marka P. (osoba spoza grona wspólników) na Prezesa Zarządu Spółki. Pan Marek P. nigdy nie został jednak wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego jako Prezes Spółki umocowany do jej reprezentacji – postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. Sąd Rejonowy odmówił dokonania zmiany wpisu w KRS, bowiem, jak się okazało, Pan Marek P. był karany za przestępstwa, o których mowa w art. 18 § 2 KSH.

Tymczasem, Pan Marek P., nie będąc de facto umocowanym do reprezentacji Spółki, podjął kroki mające na celu zawarcie w imieniu i na rzecz spółki licznych pozornych umów, w tym umów sprzedaży towarów, będących własnością Spółki.

Jednocześnie wystawione zostały faktury VAT, mające dokumentować rzekomą sprzedaż towarów, w tym 7 faktur wystawionych na rzecz jednego rzekomego nabywcy – D. Sp. z o.o. (2 faktury z dnia 25 kwietnia 2014 r. oraz 5 faktur z dnia 28 kwietnia 2014 r.), przy czym na dwóch fakturach znajduje się adnotacja, że płatność ma nastąpić gotówką, a na pozostałych fakturach został wskazany numer rachunku nieznanego odbiorcy (niebędący numerem rachunku Spółki).

Poza fakturami, których dotyczy niniejszy wniosek o interpretację indywidualną, Pan Marek P. wystawił szereg innych faktur, także do innych kontrahentów. Faktury te zostały przekazane do osoby, która w tamtym okresie zajmowała się prowadzeniem ksiąg rachunkowych Spółki, a w dalszej konsekwencji zostały one uwzględnione w rejestrze VAT sprzedaży za miesiąc kwiecień 2014 r., a co za tym idzie Spółka odprowadziła od, jak się później okazało, rzekomych transakcji, należne podatki, w tym podatek od towarów i usług.

Wobec powzięcia w późniejszym czasie informacji, przez wspólników, co do wadliwych poczynań ze strony Pana P. oraz co do braku możliwości wpisania go do KRSu jako Prezesa Spółki umocowanego do jej reprezentacji, wspólnicy złożyli zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Postępowanie karne jest prowadzone do chwili obecnej.

Jednocześnie wskazać należy, że Spółka nie otrzymała zapłaty kwot, wskazanych na przedmiotowych fakturach, choć towar objęty na tych fakturach, stanowiący własność Spółki, został wydany nabywcy z faktury. „Wyprowadzenie” majątku spółki przez Pana P. i inne osoby wraz z nim współdziałające, skutkowało w późniejszym czasie powstaniem po stronie Spółki stanu niewypłacalności, w rozumieniu ustawy prawo upadłościowe i naprawcze.

Na chwilę obecną w stosunku do Spółki prowadzone jest postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu, a zarząd majątkiem Spółki został powierzony zarządcy sądowemu w osobie Marka R. (występującego w charakterze przedstawiciela Spółki). Docelowo Spółka zamierza żądać zwrotu przedmiotów, ujętych na przedmiotowych fakturach, a stanowiących własność Spółki (umowa sprzedaży jako zawarta z osobą nieumocowaną do reprezentacji Spółki i zaciągania w jej imieniu i na jej rzecz zobowiązań nie wywołuje skutku w postaci przeniesienia prawa własności, wobec czego przedmioty te, w świetle prawa, nadal stanowią własność Spółki).

Wobec powyższego, Wnioskodawca chciałby dokonać korekty wystawionej przez osobę nieuprawnioną i wprowadzonej do obrotu faktury VAT „do zera” – wobec faktu, że nigdy nie doszło do dokonania transakcji objętej fakturą (własność przedmiotów wyszczególnionych na fakturze nie została skutecznie przeniesiona na nabywcę), Spółka nigdy nie otrzymała też zapłaty.

W sytuacji, gdyby dokonanie korekty faktury VAT „do zera” w oparciu o wskazany przepis nie było możliwe, Wnioskodawca chciałby dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego za dostawę towarów, na mocy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług – wobec faktu, że Spółka nie otrzymała zapłaty za towary wskazane na fakturze, a od daty wskazanej na fakturze jako termin płatności minęło więcej niż 150 dni, a jednocześnie nie minęły jeszcze dwa lata od końca roku, w którym zapłata, stosownie do treści faktury, miała nastąpić.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) Wnioskodawca przede wszystkim podkreślił, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia, które już miało miejsce. Doszło bowiem do zawarcia rzekomych umów sprzedaży na rzecz D. sp. z o.o. już w przeszłości, natomiast skierowanie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości ewentualnego dokonania korekty wystawionych na rzecz D. sp. z o.o. faktur VAT – i to właśnie dokonanie korekty faktur Wnioskodawca traktował jako zdarzenie przyszłe.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

Zarządca sądowy Spółki, jako zobowiązany między innymi do sprawowania zarządu majątkiem Spółki, powziął informację co do dokonania rzekomych transakcji sprzedaży przedmiotów, stanowiących własność Spółki, przez osoby nieuprawnione w okresie poprzedzającym ogłoszenie upadłości Spółki. Czynności te, podjęte przez osoby nieumocowane do reprezentacji Spółki, doprowadziły do wydania ruchomości rzekomym nabywcom, a Spółka nigdy nie otrzymała za nie zapłaty.

Do takich transakcji należy zaliczyć dokonanie rzekomej sprzedaży ruchomości, stanowiących własność Spółki na rzecz D. sp. z o.o., objętej fakturami:

fakturą z 25.04.2016 r.;
fakturą z 25.04.2016 r.;
fakturą z 28.04.2016 r.;
fakturą z 28.04.2016 r.;
fakturą z 28.04.2016 r.;
fakturą z 28.04.2016 r.;
fakturą z 28.04.2016 r.

Jak wynika z częściowej dokumentacji Spółki, umowy pomiędzy Spółką, a D. sp. z o.o. miały zostać zawarte, ze strony Spółki, przez Marka P., tytułującego się Prezesem Spółki, podczas gdy Marek P., jak się okazało, nie mógł pełnić funkcji Prezesa Spółki – wobec faktu, że był karany za przestępstwo, o którym mowa w art. 18 § 2 Kodeksu Spółek Handlowych.

Dokonane transakcje, objęte wymienionymi wyżej fakturami VAT, nie wywołały skutku w postaci przeniesienia prawa własności (wobec zawarcia umowy przez osobę nieuprawnioną – na mocy art. 169 Kodeksu Cywilnego), dlatego też należy traktować je jako „rzekome transakcje”, a spółkę D. Sp. z o.o. jako „rzekomego nabywcę”. Podkreślić należy, że stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego, nabywca który nie wykaże się należytą starannością, mającą na celu ustalenie, czy osoba, która zawiera transakcję, jest osobą do tego umocowaną, jest nabywcą w złej wierze. Tożsamość członków zarządu spółki z o.o., umocowanych do reprezentacji spółki, jak i sposób reprezentacji są możliwe do ustalenia przez potencjalnego nabywcę – wobec jawności danych, ujawnionych w KRS. Marek P. nigdy nie był osobą ujawnioną w KRS jako Prezes, czy tez inny członek zarządu Spółki, tym samym nigdy nie był umocowany do jej reprezentacji.

Należy podkreślić, że mimo wydania przedmiotów i utraty ich posiadania przez Spółkę, Spółka nigdy nie otrzymała zapłaty za rzekomo sprzedane ruchomości. Na dwóch z 7 wystawionych na rzecz D. Sp. z o.o. faktur, jako formę płatności wskazano – „gotówka”. Spółka nigdy nie odnotowała wpływów na kwoty objęte tymi fakturami, brak jest także dokumentacji, z której miałaby wynikać wpłata tych należności (jak chociażby dokumentów KP). W odniesieniu do pozostałych 5 z 7 faktur, wystawionych na rzecz tego samego kontrahenta, został wskazany nieznany Spółce numer rachunku bankowego, niebędący nigdy numerem rachunku bankowego Spółki. Wnioskodawca zaznaczył, że organy ścigania podejmują czynności, mające na celu ustalenie tożsamości posiadacza tych rachunków bankowych, jednak według wiedzy wnioskodawcy, póki co tożsamości tej nie ustalono.

Podsumowując, towar objęty wystawionymi na rzecz D. Sp. z o.o. fakturami VAT został firmie faktycznie wydany, przedmioty zostały nabyte od osoby nieuprawnionej, wobec czego nigdy nie doszło do skutecznego przeniesienia własności na D. Sp. z o.o., a wszystkie te przedmioty nadal stanowią własność Spółki.

2 a)

Wnioskodawca wskazał, że według jego wiedzy firma D. Sp. z o.o. w dniu dostawy była podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny i nie znajdowała się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 roku – Prawo Restrukturyzacyjne (Dz. U., poz. 978), postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji.

2 b)

Zarówno Wnioskodawca, jak i D. Sp. z o.o. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni.

Firma D. Sp. z o.o. nie znajduje się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 roku - Prawo Restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978), postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji.

Brak jest Spółce wiedzy na temat posiadania przez firmę D. Sp. z o.o. dokumentów, potwierdzających dokonanie zapłaty należności wynikających z 7 faktur, których dotyczy przedmiotowy wniosek, w sposób wskazany na fakturach. Wnioskodawca podkreślił, że Spółka nigdy nie otrzymała żadnych kwot, mających stanowić zapłatę za rzekomo zakupione i wydane towary. Prawdopodobnie D. Sp. z o.o. dokonała zapłaty za przedmiotowe faktury, ale na rachunki bankowe innych, nieznanych osób, które były wskazane w treści faktury, ale nie należały do Spółki. Ograny ścigania prowadzą czynności, mające na celu wyjaśnienie okoliczności zdarzeń i ustalenie kto był właścicielem rachunków bankowych, wskazanych na fakturach. Postępowanie w tym zakresie prowadzi Prokuratura Rejonowa (kopia zawiadomienia w załączeniu).

Jednocześnie Wnioskodawca ponownie podkreślił, że w przedłożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej użyte zostało określenie „rzekomy nabywca” ze względu na charakter zawartych przez firmę D. Sp z o.o. umów, które zostały zawarte w imieniu Wnioskodawcy (Spółki) przez osobę do tego nieuprawnioną. W ocenie Wnioskodawcy tym samym firma D. Sp. z o.o. nie może być traktowana jako pełnoprawny nabywca, bowiem w odniesieniu do okoliczności sprawy nigdy nie zostało na nią przeniesione prawo własności ruchomości. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, że ruchomości, będące przedmiotem transakcji, zostały wydane firmie D. Sp. z o.o.

Na poparcie swoich twierdzeń Wnioskodawca w załączeniu przedłożył kopię wezwania do wydania ruchomości skierowaną do firmy D. Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatnik, w sytuacji, gdy nie doszło do skutecznego przeniesienia prawa własności, towarów objętych fakturami VAT, wobec zawarcia rzekomych umów przez osobę nieuprawnioną do reprezentacji Spółki, może dokonać korekty przedmiotowych faktur VAT „do zera”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Transakcje sprzedaży przedmiotów, stanowiących własność Spółki, objęte przedmiotowymi fakturami VAT nie wywołały skutku w postaci przeniesienia prawa własności (wobec zawarcia umowy przez osobę nieuprawnioną – na mocy art. 169 Kodeksu Cywilnego).

Podkreślić należy, że stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego, nabywca który nie wykaże się należytą starannością, mającą na celu ustalenie, czy osoba, która zawiera transakcję jest osobą do tego umocowaną, jest nabywcą w złej wierze.

Tożsamość członków zarządu spółki z o.o. umocowanych do reprezentacji spółki, jak i sposób reprezentacji są możliwe do ustalenia przez potencjalnego nabywcę – wobec jawności danych ujawnionych w KRS. Pan Marek P., nigdy nie był osobą ujawnioną w KRS jako Prezes czy tez inny członek zarządu spółki, umocowany do jej reprezentacji.

W tej sytuacji, przedmiotowe faktury, dokumentują, de facto, rzekome transakcje, do których miało dojść z udziałem podatnika. Dodatkowo, w stosunku do osób bezpośrednio zaangażowanych w realizację przedmiotowych umów, prowadzone jest postępowanie karne, mające na celu chociażby ustalenie, czy przedmioty ujęte na fakturach były przedmiotem kradzieży dokonanej na szkodę Spółki.

Stosownie do treści art. 106j ust. 1 p. 3, podatnik może dokonać korekty faktury VAT, w sytuacji, gdy towary zostały zwrócone podatnikowi. W ocenie podatnika, w opisanym faktycznym, w sytuacji, gdy nigdy nie doszło do skutecznego przeniesienia prawa własności, dokonanie korekty faktury VAT „do zera” powinno być tym bardziej zasadne i możliwe do wykonania w oparciu o komentowany przepis.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Analiza powołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, zawiera legalną definicję pojęcia „dostawy towarów”, przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w tym artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Jak wynika z powyższego dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest czymś zupełnie innym niż umowa dostawy zdefiniowana w art. 605 Kodeksu cywilnego.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że powstanie obowiązku podatkowego w regulacjach prawa dotyczących podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione jedynie od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, że opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

Ustawodawca przewidział także możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy). Jednakże przepis ten wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, tzn. dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karanymi (tj. przestępstw i wykroczeń). Powyższy przepis nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia. Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, by nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Za przedmiot dostawy w świetle podatku od towarów i usług mogą być uznane towary – których sprzedaż z punktu widzenia prawa cywilnego uznana byłaby za nielegalną – jeśli istnieje rynek takich samych lub podobnych legalnych towarów. Regulacja tego przepisu ma więc zastosowanie w stosunku do czynności, które z założenia nie mogą być przedmiotem dostawy, tj. np. stręczycielstwo, handel narkotykami czy organami ludzkimi. Tylko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Wspólnocie, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. Wyłączenie od opodatkowania ma zatem charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie TS UE przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m. in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok TS UE z 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok TUES z 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zatem z ogólną zasadą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy o VAT określają wprost ten moment. Dokonanie dostawy towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Zatem w świetle wyżej cytowanego artykułu w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał w momencie wydania towaru nabywcy. A czego konsekwencją było odprowadzenie podatku VAT należnego i rozliczenie tej dostawy w deklaracji podatkowej.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna – art. 29a ust. 14.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W marcu 2014 roku Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę w przedmiocie wyboru Pana Marka P. (osoba spoza grona wspólników) na Prezesa Zarządu Spółki. Pan Marek P., podjął kroki mające na celu zawarcie w imieniu i na rzecz spółki licznych pozornych umów, w tym umów sprzedaży towarów, będących własnością Spółki. Jednocześnie wystawione zostały faktury VAT, mające dokumentować sprzedaż towarów, w tym 7 faktur wystawionych na rzecz jednego rzekomego nabywcy – D. Sp. z o.o. (2 faktury z dnia 25 kwietnia 2014 r. oraz 5 faktur z dnia 28 kwietnia 2014 r.), przy czym na dwóch fakturach znajduje się adnotacja, że płatność ma nastąpić gotówką, a na pozostałych fakturach został wskazany numer rachunku nieznanego odbiorcy (niebędący numerem rachunku Spółki).

Poza fakturami, których dotyczy niniejszy wniosek o interpretacje indywidualną, Pan Marek P. wystawił szereg innych faktur, także do innych kontrahentów. Faktury te zostały zostały uwzględnione w rejestrze VAT sprzedaży za miesiąc kwiecień 2014 r., a Spółka odprowadziła, należne podatki, w tym podatek od towarów i usług.

Spółka nie otrzymała zapłaty kwot, wskazanych na przedmiotowych fakturach, choć towar objęty na tych fakturach, stanowiący własność Spółki, został wydany nabywcy z faktury.

Jednocześnie postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. Sąd Rejonowy odmówił dokonania zmiany wpisu w KRS, ponieważ, jak się okazało, Pan Marek P. był karany za przestępstwa, o których mowa w art. 18 § 2 KSH.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości ewentualnego dokonania korekty wystawionych na rzecz D. Sp. z o.o. faktur VAT.

Z uwagi na okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane powyżej przepisy należy uznać, że w przedmiotowej sprawie doszło w kwietniu 2014 r. do zrealizowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcą towaru. Transakcje udokumentowano fakturami VAT. Towar udokumentowany przedmiotowymi fakturami został wydany nabywcy. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika ponadto, że nabywca otrzymał faktury dokumentujące ww. transakcje – jak wskazał Wnioskodawca w stosunku do osób bezpośrednio zaangażowanych w realizację przedmiotowych umów, prowadzone jest postępowanie karne, mające na celu chociażby ustalenie, czy przedmioty ujęte na fakturach były przedmiotem kradzieży dokonanej na szkodę Spółki. Jak wynika z wniosku po powzięciu w późniejszym czasie informacji przez wspólników, co do wadliwych poczynań ze strony Pana P. oraz co do braku możliwości wpisania go do KRSu jako Prezesa Spółki umocowanego do jej reprezentacji (postanowienie Sadu z dnia 14 maja 2014 r.), wspólnicy złożyli zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.

Niemniej jednak na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sama dostawa faktycznie miała miejsce i zostały wystawione faktury VAT. Na powstanie obowiązku podatkowego nie ma wpływu okoliczność, że w późniejszym okresie okazało się, ze Pan Marek P. nie mógł pełnić funkcji Prezesa Zarządu Spółki.

Nie można w przedmiotowej sprawie przyjąć, że dokonanie dostawy i wystawienie faktur było wynikiem przestępstwa. Dopiero po transakcji sprzedaży okazało się, że działania Pana Marka P. były wadliwe, że był osobą karaną za przestępstwa, o których mowa w art. 18 § 2 KSH i Wspólnicy złożyli zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Zdarzenie gospodarcze jakim jest dostawa towarów jednakże zaistniało i spełnia warunki do uznania ją za sprzedaż w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa ta jak i okoliczności z nią związane nie wypełniają przesłanek do uznania jej za czynność niemogącą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, gdyż transakcja została przeprowadzona w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym dostawa opisana we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, która dokonujący dostawy otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy.

W analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do dokonania korekty podatku należnego, który został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji VAT. Dostawa towaru, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług miała bowiem miejsce, a towar nie został dostawcy zwrócony i tym samym brak podstaw do dokonania korekty podatku należnego. Zatem, wydanie towarów na rzecz nabywcy, przez osobę, która jak się później okazało nie mogła pełnić funkcji Prezesa Zarządu Spółki, powoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu tych dostaw.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszenia podatku VAT w rejestrze sprzedaży za kwiecień 2014 r., ponieważ wystąpiło wydanie towaru stanowiące dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług pomimo, że – jak wskazuje Wnioskodawca – umowa sprzedaży zawarta została, przez osobę do tego nieumocowaną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie prawa dokonania korekty faktury VAT „do zera” (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) natomiast w zakresie prawa do skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego w oparciu o art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) sprawa została rozpatrzona odrębnie.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin