Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1094.2016.2.EC
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 7 grudnia 2016 r. (data nadania 8 grudnia 2016 r., data wpływu 12 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 30 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB1.4511.1094.2016.1.EC (data nadania 30 listopada 2016 r., data doręczenia 1 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej nieruchomości otrzymanej w wyniku likwidacji spółki jawnej - jest nieprawidłowe,
• skutków podatkowych otrzymania w wyniku likwidacji spółki jawnej składnika majątku w postaci nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości otrzymanej w wyniku likwidacji spółki jawnej oraz skutków podatkowych otrzymania w wyniku likwidacji spółki jawnej składnika majątku w postaci nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Spółka jest właścicielem nieruchomości, która jako środek trwały jest przedmiotem odpisów amortyzacyjnych. Wspólnicy planują zakończyć działalność gospodarczą prowadzoną przez spółkę jawną, rozwiązując spółkę, a następnie dzieląc jej majątek stosownie do postanowień umowy spółki, w tym również przekazując w naturze składniki majątku na rzecz wspólników.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB1.4511.1094.2016.1.EC Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego oraz uiścił brakującą opłatę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• Wnioskodawca rozważa amortyzowanie nieruchomości po planowanej likwidacji spółki jawnej oraz otrzymaniem nieruchomości w wyniku podziału majątku tejże spółki.
• Wnioskodawca planuje prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej (w formie indywidualnej, a nie spółki), w której to działalności wykorzystywał będzie nieruchomość uzyskując przychody z tytułu jej najmu.
• Wnioskodawca nie wyklucza jednak możliwości, że po przeprowadzeniu likwidacji spółki nieruchomość zostanie sprzedana. Niemniej przedmiotowy wniosek dotyczy sytuacji rozpoczęcia prowadzenia przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej i wykorzystania przedmiotowej nieruchomości w tym celu.
• Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, to będzie się to odbywało w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy istnieje możliwość amortyzowania nieruchomości, otrzymanej przez wspólnika w wyniku podziału majątku zlikwidowanej spółki jawnej, bez uwzględnienia dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych przez zlikwidowaną spółkę jawną?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca - Czy wartość początkową nieruchomości na potrzeby jej amortyzacji należy ocenić według wartości rynkowej z dnia nabycia nieruchomości przez wnioskodawcę w wyniku podziału majątku likwidowanej spółki jawnej?
3. Czy otrzymana przez wnioskodawcę nieruchomość w wyniku podziału majątku likwidowanej spółki jawnej stanowić będzie przychód wnioskodawcy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca to znaczy istnieje możliwość amortyzowania nieruchomości, bez uwzględnienia dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych przez zlikwidowaną spółkę jawną.

Podstawą stanowiska wnioskodawcy jest art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., na podstawie którego nabycie przez wnioskodawcę nieruchomości w wyniku podziału majątku pozostałego po likwidacji spółki oznacza nabycie nieruchomości w „inny nieodpłatny sposób”, o którym mowa w w/w przepisie.

Podkreślić należy, że nie dochodzi do zaistnienia jakiekolwiek zdarzenia, określonego w art. 22g ust. 12 u.p.d.o.f., a które stanowi podstawę do kontynuowania amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanej uprzednio przez spółkę jawną, albowiem wnioskodawca nie zmienił formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki niebędącej osobą prawną. Spółka jawna ma zostać rozwiązana, a tym samym zakończy się jej byt prawny. Nie dojdzie tym samym do przerwy w wykonywaniu działalności gospodarczej, ponieważ nie zostanie zachowana tożsamość podmiotu, który podjąć ma działalność gospodarczą z wykorzystaniem nieruchomości. W konsekwencji brak jest podstaw do uznania, że wnioskodawca będzie zobowiązany do kontynuowania amortyzacji nieruchomości, dokonywanej uprzednio przez spółkę jawną, która zostanie rozwiązana.

Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca zdaniem wnioskodawcy będzie on zobowiązany do oceny wartości rynkowej nieruchomości z dnia nabycia nieruchomości w wyniku podziału majątku likwidowanej spółki tj. z chwilą przeniesienia własności nieruchomości na wnioskodawcę.

Za takim stanowiskiem przemawia treść art. 22g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. Wartość nieruchomości powinna zostać ustalona w sposób określony w art. 22g ust. 16 u.p.d.o.f. oraz w art. 19 stosowanym odpowiednio tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Odnośnie pytania nr 3 w ocenie wnioskodawcy w sytuacji otrzymania przez niego nieruchomości tytułem podziału majątku zlikwidowanej spółki jawnej, nie dojdzie do wygenerowania przychodu. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na 82 § 2 k.s.h., zgodnie z którym pozostały majątek spółki jawnej dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. za źródło przychodów uważa się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Jednocześnie zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b u.p.d.o.f. do w/w przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Ponadto z opodatkowania przychodów w działalności gospodarczej wyłączone zostały środki pieniężne otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki (art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f.).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że otrzymanie przez wnioskodawcę środków pieniężnych oraz innych składników majątku w wyniku podziału majątku likwidowanej spółki jawnej, nie będzie generowało przychodu. Przychód po stronie wnioskodawcy powstanie jednakże w sytuacji odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji spółki jawnej składników majątkowych w okresie sześciu lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej nieruchomości otrzymanej w wyniku likwidacji spółki jawnej - jest nieprawidłowe,
• skutków podatkowych otrzymania w wyniku likwidacji spółki jawnej składnika majątku w postaci nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 ww. ustawy, spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 58 ww. ustawy, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Zgodnie z art. 67 § 1 omawianej ustawy, w przypadkach określonych w art. 58 tejże ustawy, należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Ponieważ spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki – osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust.1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 tej ustawy działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przepis art. 5a pkt 26 ww. ustawy stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osoba prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną - w myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy – przychody wspólnika z udziału w takiej spółce określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Do przychodów z działalności gospodarczej - co do zasady - należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osoba prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
   
   

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

- jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

W przypadku gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej, podatnik otrzyma określone składniki majątku, na moment otrzymania nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten, powstanie dopiero w momencie, ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku wystąpienia ze spółki składników majątku z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w wyniku likwidacji spółki jawnej Wnioskodawca może otrzymać składniki majątku o charakterze niepieniężnym (np. nieruchomość).

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) likwidacja spółki jawnej jest dla wspólnika tej spółki podatkowo neutralna, co oznacza, że nabycie z tytułu likwidacji nieruchomości, na moment tej likwidacji nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W rezultacie, w przypadku likwidacji opisanej we wniosku spółki jawnej Wnioskodawca, na moment tej likwidacji, nie uzyska przychodu z tytułu otrzymania nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku gdy w wyniku likwidacji spółki osobowej, Wnioskodawca otrzyma określone składniki majątku (nieruchomość), na moment likwidacji spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika również, że Wnioskodawca otrzymaną w wyniku likwidacji spółki jawnej nieruchomość zamierza wykorzystywać w prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. W związku z czym wątpliwość Wnioskodawcy budzi możliwość amortyzowania ww. nieruchomości w jednoosobowej działalności gospodarczej i ustalenie wartości początkowej nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy czym, stosownie do art. 22c ustawy o PDOF, amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

‒ zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt l-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej składników majątku trwałego, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o PDOF, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast zgodnie z treścią art. 22g ust. 14c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 (art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z przytoczoną zasadą wyrażoną w treści art. 22h ust. 3c ww. ustawy, w przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej będzie on wykorzystywał nieruchomość, którą otrzymał w związku z likwidacją spółki jawnej, której był wspólnikiem.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej, będzie mógł przyjąć otrzymaną po likwidacji spółki jawnej nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca, przyjmując do swojej działalności gospodarczej środek trwały (nieruchomość), którą otrzymał w związku z likwidacją Spółki osobowej, której był wspólnikiem, zobowiązany będzie ustalić wartość początkową nieruchomości na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 14c w związku z ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez spółkę jawną i kontynuować stosowaną przez tą spółkę metodę amortyzacji przedmiotowego środka trwałego. Przy dokonywaniu amortyzacji ww. środka trwałego powinna również uwzględnić dokonane już przez Spółkę odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.