2018.10.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.458.2018.2.MK
z 31 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności Naniesień (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz prawa do rezygnacji ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności Naniesień (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz prawa do rezygnacji ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca należy do wiodących przetwórców szkła i producentów szyb zespolonych w Polsce. Oprócz standardowej obróbki szkła, w tym wiercenia otworów, Spółka zajmuje się także produkcją szkła hartowanego, laminowanego, emaliowanego, z sitodrukiem oraz szyb do przeszkleń strukturalnych. Oferuje także przeszklenia elewacyjne, szyby zespolone jedno i dwukomorowe z wykorzystaniem szkła niskoemisyjnego, szyby kuloodporne i ognioochronne, a także wiele innych.

Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na którą składają się działki o nr 3/8, 3/9 i 3/10 o powierzchni odpowiednio: 0,5488 ha, 0,2964 ha, 0,3491 ha, („Nieruchomość”). Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych budynków Spółka nabyła na drodze przejęcia spółki A Sp. z o.o. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.; – „KSH”), przez przeniesienie całości majątku spółki A Sp. z o.o. (w tym Nieruchomości) na rzecz Wnioskodawcy (Akt Notarialny z dnia 27 czerwca 2012 r., , Uchwała z dnia 27 czerwca 2012 r. o połączeniu B Sp. z o.o. z A Sp. z o.o.; „Akt notarialny”). Zgodnie z art. 493 § 2 KSH przejęcie A Sp. z o.o. nastąpiło z dniem wpisania przejęcia do rejestru właściwego według siedziby Spółki, tj. 31 sierpnia 2012 r.

Dla Nieruchomości jest prowadzona w Sądzie Rejonowym księga wieczysta.

W związku z tym, że Nieruchomość została nabyta w drodze przejęcia spółki w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH, transakcja ta nie podlegała na mocy art. 6 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT.

Na Nieruchomości usadowione są obiekty budowlane (Naniesienia):

Hurtownia szkła,
Wiata,
Hala produkcyjna,
Nawierzchnia drogowa,
Budynek portierni.

Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie Naniesień o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej Naniesień.

Nieruchomość wraz z Naniesieniami od momentu nabycia użytkowania wieczystego jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podkreśla, iż do momentu złożenia niniejszego wniosku (Wniosek), w stosunku do żadnego z Naniesień:

nie zostało wydane pozwolenie na dokonanie rozbiórki;
nie zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe;
nie są planowane, do momentu dokonania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości, prace rozbiórkowe.

Wnioskodawcy nie są również znane plany potencjalnego nabywcy Nieruchomości, dotyczące rozbiórki Naniesień.

Spółka planuje zbyć prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości wraz z prawem własności Naniesień na rzecz strony trzeciej, przy czym zarówno Spółka, jak i potencjalny nabywca, są czynnymi podatnikami VAT. W związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości, Spółka powzięła wątpliwość jakiej stawce VAT powinna podlegać dostawa wieczystego użytkowania Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, należy dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności Naniesień) uznać za dostawę, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie z pkt 1, czy prawidłowe będzie zastosowanie do planowanej dostawy użytkowania wieczystego zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?
W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie z pkt 1, czy Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, opisana wyżej planowana transakcja dostawy Nieruchomości, tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu z Naniesieniami, będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie z pkt 1, w świetle opisanego stanu faktycznego, planowana dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Ad. 3.

W ocenie Spółki, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie w pkt 1, Wnioskodawca będzie miał prawo zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, za dostawę towarów uważa się również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów. Tym samym, zbycie prawa użytkowania wieczystego, opisanego w stanie faktycznym gruntu, będzie stanowiło dostawę towarów, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Na podstawie art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z przywołanego przepisu wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu stawką VAT, właściwą dla budynków, budowli lub ich części znajdujących się na tym gruncie.

Zgodnie z art. 29a ust. 9 ustawy o VAT, przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków i budowli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 4 lipca 2017 r. (I SA/Gd 555/17) uznał, iż:

„umowa przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego, niezawierająca postanowień o przeniesieniu także prawa własności budynków, jest nieważna (art. 58 i k.c., zob. też cyt. wyżej SN). Zatem umowa „sprzedaży prawa użytkowania wieczystego”, na podstawie której użytkownik wieczysty „sprzedaje prawo użytkowania wieczystego”, niezawierająca postanowień o przeniesieniu własności znajdujących się na tych działkach budynków, nie może stanowić podstawy wpisu w księdze wieczystej wynikającego z niej prawa wieczystego użytkowania jedynie w odniesieniu do samego gruntu. W kontekście powyższego, przez dostawę towarów należy rozumieć nie tylko oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, ale również (...) zbycie tego prawa. Zatem zasadne jest rozumienie przepisu art. 29 ust. 8 ustawy o VAT w ten sposób, że grunt jako towar przyjmuje stawkę podatku obowiązującą dla budynku, bez względu na to czy sprzedaż dotyczy prawa własności tego gruntu, czy też prawa użytkowania wieczystego”.

W powołanym wyroku sąd administracyjny stanął na stanowisku, iż przepis art. 29 ust. 9 ustawy o VAT, dotyczy czynności ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, a nie transakcji jego sprzedaży. Zatem niezasadne byłoby zastosowanie tego przepisu i uznanie, iż dla transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami posadowionymi na gruncie, należy stosować osobną stawkę VAT dla budynków oraz osobną dla prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej wydanej dnia 6 października 2017 r., sygnatura: 0111-KDIB3-2.4012.374.2017.2.MGO, w której stwierdził, iż:

„(...) sprzedaż prawa użytkowania wieczystego (...) również będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT”.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, stawka podatku zastosowana do dostawy Naniesień (lub zwolnienie od opodatkowania), będzie miała zastosowanie również do dostawy użytkowania wieczystego gruntu. Tym samym, nie znajdzie zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 29 ust. 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: (a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, (b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W kontekście przywołanego powyżej przepisu, Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą kwestii, czy planowana sprzedaż Nieruchomości, na której posadowione są budynki oraz budowle, będzie stanowić dostawę w ramach pierwszego zasiedlenia, z uwagi na fakt, że nabył Nieruchomość w drodze czynności nieopodatkowanej VAT.

Ustawa o VAT zawiera definicję legalną pojęcia pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 14, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Przede wszystkim, powyższa definicja wymaga, aby nastąpiło oddanie do użytkowania. W ocenie Spółki, w świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z dnia 14 maja 2015 r. (I FSK 382/14), należy to rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”.

Ponadto, jak podkreślił NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (I FSK 1545/13), zgodnie ze słownikiem Słownik Języka Polskiego PWN użytkować znaczy m.in.:

korzystać z czegoś, np. z budynku, lokalu,
korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek (http://sip.pwn.pl).

Powyższa definicja wymaga ponadto, aby oddanie nieruchomości do użytkowania odbyło się w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, co podkreślił także NSA w przywołanym wyroku stanowiąc, że „(...) już sama analiza przepisów ustawy o VAT, pozwala uznać, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż aktualnie prowadzone są prace legislacyjne nad projektem z dnia 13 lutego 2018 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw („Projekt ustawy”). Zgodnie z art. 1 Projektu ustawy, pierwsze zasiedlenie zostanie zdefiniowane jako „oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne, budynków, budowli lub ich części”.

Planowane zmiany mają być wprowadzone w celu dostosowania obowiązującego stanu prawnego do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”). Przykładowo, TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection Sp. z o.o., orzekł: „Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia. Dostosowując przepisy do ww. orzeczenia TSUE odstąpiono w art. 2 pkt 14 od warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie budynków, budowli lub ich części następuje w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Ponadto doprecyzowano, że pierwsze zasiedlenie poza oddaniem do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, obejmuje również rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne tych budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, które spełnia warunki określone w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy.

Mimo, iż na moment składania Wniosku proces legislacyjny projektu ustawy nie został jeszcze zakończony, w ocenie Wnioskodawcy, należy wziąć pod uwagę zamierzenia ustawodawcy, jako zgodne z przyjętą linią orzeczniczą polskich sądów administracyjnych oraz TSUE.

Tym samym, w ocenie Spółki, poprzez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć również korzystanie z obiektu na cele prowadzonej działalności gospodarczej, nawet jeżeli nie został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności opodatkowanej. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym doszło do pierwszego zasiedlenia, od którego upłynęło więcej niż dwa lata, bowiem własność Naniesień została nabyta przez Wnioskodawcę z momentem nabycia prawa użytkowania wieczystego (w drodze przejęcia A Sp. z o.o. przez Wnioskodawcę) i od tego momentu są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, planowana dostawa Nieruchomości spełnia, zdaniem Wnioskodawcy, warunki do zastosowania zwolnienia z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z powyższym przepisem, warunkiem sine qua non dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania VAT, jest brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca podkreśla, iż nabył Nieruchomość w drodze transakcji przejęcia spółki w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH (połączenie przez przejęcie), zgodnie z którym połączenie spółek może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej (tu: A Sp. z o.o.) na inną spółkę, przejmującą (tu: Wnioskodawca) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie przez przejęcie). Transakcja ta, na mocy art. 6 ustawy o VAT, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, spełniony został warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a), tj. w stosunku do Nieruchomości oraz Naniesień nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka nie ponosiła również wydatków na ulepszenie Naniesień, które przekraczały 30% wartości początkowej tych obiektów, a w konsekwencji spełnia również warunek do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uzyskania negatywnej odpowiedzi na pytanie zadane w pkt 1 Wniosku, planowana dostawa Nieruchomości będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zakresie dostawy gruntu oraz Naniesień.

Ad. 3.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, a dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części: (…):

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno on, jak i potencjalny kupujący są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jednocześnie, Wnioskodawca potwierdza, że on jak i nabywca Nieruchomości złożą przed dniem dokonania dostawy właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy Nieruchomości, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT. Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o podatku VAT będzie zawierało wszystkie wymagane tym przepisem elementy.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony, na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, do rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowania planowanej dostawy Nieruchomości podatkiem VAT 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Dostawa towarów oraz świadczenie usług mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt zabudowany spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu traktowane są jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (pkt 41 ww. wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r.).

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Na mocy art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis wskazany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na którą składają się działki o nr 3/8, 3/9 i 3/10 („Nieruchomość”). Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości wraz z prawem własności posadowionych budynków Spółka nabyła na drodze przejęcia spółki A na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 KSH, przez przeniesienie całości majątku spółki A (w tym Nieruchomości) na rzecz Wnioskodawcy („Akt notarialny”). Zgodnie z art. 493 § 2 KSH przejęcie A nastąpiło z dniem wpisania przejęcia do rejestru właściwego według siedziby Spółki, tj. 31 sierpnia 2012 r. W związku z tym, że Nieruchomość została nabyta w drodze przejęcia spółki w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH, transakcja ta nie podlegała na mocy art. 6 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT.

Na Nieruchomości usadowione są obiekty budowlane (Naniesienia):

hurtownia szkła,
wiata,
hala produkcyjna,
nawierzchnia drogowa,
budynek portierni.

Wszystkie Naniesienia zostały nabyte przez Wnioskodawcę wraz z nabyciem prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości. Od momentu nabycia prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości, Wnioskodawca nie wykonywał żadnych naniesień na Nieruchomości. Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie Naniesień o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej Naniesień. Nieruchomość wraz z Naniesieniami od momentu nabycia użytkowania wieczystego jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, iż do momentu złożenia niniejszego wniosku (Wniosek), w stosunku do żadnego z Naniesień:

nie zostało wydane pozwolenie na dokonanie rozbiórki;
nie zostały rozpoczęte prace rozbiórkowe;
nie są planowane do momentu dokonania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości prace rozbiórkowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności Naniesień) należy uznać za dostawę, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, w celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem Naniesień (hurtownia szkła, wiata, hala produkcyjna, nawierzchnia drogowa oraz budynek portierni), posadowionych na działkach nr 3/8, 3/9 oraz 3/10, nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informację zawartą w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz orzecznictwem TSUE należy stwierdzić, że planowana dostawa obiektów budowlanych opisanych wyżej, nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z opisu sprawy, Nieruchomość wraz z Naniesieniami od momentu nabycia użytkowania wieczystego, tj. od dnia 31 sierpnia 2012 r., jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie Naniesień o wartości wyższej niż 30%. Ponadto od pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji powyższego spełnione zostaną warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dostawa gruntu – w niniejszej sprawie prawa użytkowania wieczystego – będzie opodatkowana według takiej stawki podatku, jaką opodatkowana będzie dostawa budowli i budynku na nim posadowionych. Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie, zbycie gruntu, na którym usytuowane są przedmiotowe obiekty również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku. Podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku będą przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym bezprzedmiotowe stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy Wnioskodawca będzie miał prawo rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 10 ustawy.

Wskazać należy, iż podatnicy mają możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Jak wynika z powyższego rozstrzygnięcia planowana dostawa Naniesień będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy oraz jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca i potencjalny nabywca są czynnymi podatnikami VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT i wybrać opodatkowanie planowanej dostawy na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, pod warunkiem, że przed dniem dokonania planowanej dostawy, strony transakcji złożą zgodne oświadczenie, spełniające warunki z art. 43 ust. 11 ustawy.

W przypadku rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT i wyboru opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy w zw. z art. 43 ust. 11 ustawy planowana dostawa wszystkich Naniesień będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Podsumowując:

w świetle przedstawionego stanu faktycznego, dostawę Nieruchomości (tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności Naniesień) należy uznać za dostawę, która korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy;
Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i wybrać opodatkowanie planowanej dostawy, po złożeniu oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy oraz spełnieniu warunków przewidzianych w art. 43 ust. 11 ustawy.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji udzielenia odpowiedzi negatywnej na pierwsze pytanie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin