2018.11.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.673.2018.1.RS
z 5 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku dnia 31 sierpnia 2018 r. (data wpływu 7 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa i pozostałych towarów na cele prywatne pracowników – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług do celów prywatnych pracowników – jest nieprawidłowe,
braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania na cele prywatne pracowników paliwa oraz pozostałych towarów – jest prawidłowe,
opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele prywatne pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa i pozostałych towarów na cele prywatne pracowników, prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług do celów prywatnych pracowników, braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania na cele prywatne pracowników oraz opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele prywatne pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

A. Sp. zo.o. (dalej – Spółka, Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej - VAT) i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zawarł umowę ze spółką (dalej - Sprzedawca), na podstawie której otrzymuje karty paliwowe (dalej - Karty). Karty umożliwiają nabywanie produktów i usług bezgotówkowo za ich okazaniem - zgodnie z opcjami i kategoriami danej Karty według wniosku o jej wydanie - od uczestników systemu kartowego (dalej - Uczestnicy). Wnioskodawca przekazuje nieodpłatnie Karty swoim wybranym pracownikom do wykorzystania na ich prywatne cele.

Nabyte przez Wnioskodawcę Karty uprawniają do zakupu od Uczestników wszystkich paliw, akcesoriów samochodowych dostępnych na stacjach benzynowych, usług myjni oraz umożliwiają uiszczanie opłat za przejazdy drogami, tunelami, promami i mostami. Pracownicy tankując paliwo do swoich prywatnych samochodów oraz nabywając pozostałe towary i usługi na swoje prywatne potrzeby płacą za nie otrzymaną Kartą. Spółka obciążana jest z tego tytułu wartością paliwa zatankowanego z użyciem Kart oraz innych towarów i usług zakupionych za pomocą Kart na podstawie faktur wystawianych przez Sprzedawcę. Na fakturach wystawianych na rzecz Spółki wyszczególniona jest wartość poszczególnych towarów i usług nabywanych za pośrednictwem Kart. Spółka nie obciąża pracowników wartością paliwa ani innych towarów i usług nabytych przez nich z użyciem Kart.

Szczegółowe informacje dotyczące sposobu użytkowania Kart oraz uprawnień i obowiązków z nimi związanych zawarte zostały w Zasadach i Warunkach Ogólnych dla Kart wydanych przez Sprzedawcę (dalej - Zasady). Z Zasad wynika, m. in., że:

w przypadku korzystania z Kart poza granicami kraju Sprzedawca lub odpowiedni członek grupy Sprzedawcy dostarcza produkty i usługi oraz wystawia faktury za takie korzystanie z Karty. Z kolei produkty i usługi dostarczane na terytorium kraju są dostarczane i fakturowane przez Sprzedawcę,
tam, gdzie jest to wymagane i dozwolone podatkowo sprzedaż produktów odbywa się w imieniu i na rachunek Sprzedawcy i nie podlega ogólnym zasadom i warunkom sprzedaży dla danego miejsca sprzedaży. Tam, gdzie nie jest to wymagane ani dozwolone podatkowo, ogólne warunki sprzedaży danego miejsca sprzedaży będą obowiązywać,
Karty nie są kartami płatniczymi - płatność dokonywana jest po otrzymaniu faktury przez klienta,
jeśli posiadacz Karty zatwierdzi dostawę produktów, wówczas Sprzedawca, tam gdzie jest to podatkowo dozwolone, natychmiast przeniesie na klienta tytuł własności tych produktów, zanim zostaną one dostarczone do posiadacza Karty,
Sprzedawca ustala cenę, za jaką paliwo jest sprzedawane klientom indywidualnym albo na podstawie ceny detalicznej albo ceny z listy dostępnej na stronie internetowej Sprzedawcy oraz wszelkich rabatów lub innych warunków, które są stosowane w momencie sprzedaży lub na podstawie ich połączenia. Użycie Karty oznacza nieodwołalną zgodę na zapłatę ustalonych cen,
Sprzedawca jest upoważniony do unieważnienia Kart czasowo lub na stałe m. in. w przypadku podejrzenia nieuprawnionego wykorzystania Karty,
okaziciel Karty w miejscu uczestniczącym w systemie kartowym uznawany jest za osobę upoważnioną do nabywania produktów i usług w imieniu i na rachunek klienta zgodnie z Zasadami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT z wystawianych przez Sprzedawcę faktur, które dokumentują nabycie przez pracowników za pomocą Kart, paliwa do ich prywatnych samochodów oraz pozostałych towarów i usług na ich prywatne potrzeby?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczać VAT w związku z nieodpłatnym przekazaniem pracownikom Spółki paliwa oraz pozostałych towarów oraz w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług, które zostały nabyte za pomocą Kart na prywatne potrzeby tych pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy:

nie przysługuje prawo do odliczenia VAT z wystawianych przez Sprzedawcę faktur w odniesieniu do pozycji, które dokumentują nabycie przez pracowników za pomocą Kart paliwa do ich prywatnych samochodów oraz pozostałych towarów na ich prywatne potrzeby.
przysługuje prawo do odliczenia VAT z wystawianych przez Sprzedawcę faktur w odniesieniu do pozycji, które dokumentują nabycie przez pracowników za pomocą Kart usług na ich prywatne potrzeby.

nie ma obowiązku naliczania VAT w związku z nieodpłatnym przekazaniem pracownikom paliwa oraz pozostałych towarów, które zostały nabyte za pomocą Kart, na prywatne potrzeby tych pracowników.
ma obowiązek naliczać VAT w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników, które zostały nabyte za pomocą Kart na prywatne potrzeby tych pracowników.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo przedstawia swoje stanowisko.

Możliwość zakwalifikowania transakcji z udziałem Kart jako transakcji łańcuchowych w rozumieniu ustawy o VAT.

Transakcje łańcuchowe na gruncie ustawy o VAT - uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Ponadto, zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT „W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się. że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.”

Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Jednocześnie, z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT wynika, że „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.”

Przytoczone powyżej przepisy ustawy o VAT odnoszą się do kwestii opodatkowania transakcji łańcuchowych, tj. transakcji, w których uczestniczą więcej niż dwa podmioty, przy czym towar jest wydawany (bądź usługa jest świadczona) przez pierwszego dostawcę (usługodawcę) bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy, a podmioty pośrednie w ogóle nie wchodzą w posiadanie przedmiotu dostawy. W ramach tego typu transakcji przyjmuje zatem dla celów VAT swoistą fikcję prawną, zgodnie z którą każdy z podmiotów biorących udział w łańcuchu wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług), a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury VAT w odniesieniu do zrealizowanej przez siebie dostawy towarów (świadczenia usługi), mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz.

Zdaniem Spółki, aby zaklasyfikować dane transakcje jako transakcje (dostawy) łańcuchowe, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, niezbędne jest, aby towar został wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośrednie w łańcuchu w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie przeniesienie (tj. uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W opinii Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy kolejny podmiot w łańcuchu m. in. ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, zostaje obciążony ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do wadliwego towaru, to w takim przypadku należy stwierdzić, że podmiot ten posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W efekcie, w związku z faktem, że podmiot ten będzie miał wpływ na ww. istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel - a zatem jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa będzie dokonana (tj. uznana za dokonaną) przez ten podmiot.

Należy zauważyć również, że art. 7 ust. 8 ustawy o VAT posługuje się stwierdzeniem „(...) uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.” Uznaje się zatem, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się, że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin „uznaje się” oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy zawarta byłaby klauzula, że ww. podmiot, przykładowo, pobiera od następnego uczestnika łańcucha opłaty za wydanie oraz obsługę karty paliwowej, przy czym jednocześnie nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towarów oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady, to zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku należałoby przyjąć, że nie jest on podmiotem, który można określić jako dostawcę, zaś transakcja pomiędzy tym podmiotem i nabywcą nie nosiłaby znamion dostawy towarów, bowiem podmiot ten nie dysponowałby towarem jak właściciel - a zatem nie mógłby przekazać tego prawa (tj. odsprzedać towaru na rzecz nabywców).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, jeżeli z treści umowy wynika, że podmiot, dla którego wydano karty paliwowe ma prawo do kształtowania istotnych elementów związanych z dostawą towarów i świadczeniem usług, tj. w szczególności:

jest uprawniony do określenia listy towarów i usług, które mogą zostać nabyte za pośrednictwem kart paliwowych,
ma możliwość określenia warunków nabycia poszczególnych produktów,
jest obciążony ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych - np. w stosunku do wadliwego towaru,
w przypadkach zagubienia karty paliwowej przez użytkownika karty lub w przypadku jej kradzieży, ma możliwość samodzielnego blokowania przedmiotowych kart,

to należy uznać, że faktycznie nabywa on prawo do rozporządzania paliwem i innymi towarami jak właściciel oraz bierze udział w świadczeniu usług.

Transakcje realizowane z udziałem Kart jako transakcje łańcuchowe w rozumieniu ustawy o VAT

Zdaniem Spółki, stan faktyczny opisany we wniosku w pełni odpowiada modelowi transakcji łańcuchowych określonemu w art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Mimo, że towary wydawane są pracownikom Spółki bezpośrednio przez Uczestników, to na gruncie przytoczonych regulacji ustawy o VAT, należy stwierdzić, że pracownicy nabywają je od Spółki, która uprzednio nabyła je od Sprzedawcy. W konsekwencji, to Sprzedawca - a nie pracownicy Spółki - nabywa towary i usługi od Uczestników. O czynnym udziale Sprzedawcy jako uczestnika transakcji łańcuchowej świadczą również zapisy przedstawionych w stanie faktycznym Zasad. Z Zasad wynika bowiem, m. in., że:

Karty oferowane przez Sprzedawcę umożliwiają bezgotówkowe nabywanie produktów i usług na określonych stacjach paliw. Jednocześnie Karty nie są kartami płatniczymi - płatność dokonywana jest po otrzymaniu faktury przez Wnioskodawcę.
produkty i usługi na terenie Polski są dostarczane i fakturowane przez Sprzedawcę.
Sprzedawca ustala cenę, za jaką paliwo jest sprzedawane klientom oraz jest upoważniony do unieważnienia Kart czasowo lub na stałe m. in. w przypadku podejrzenia nieuprawnionego ich wykorzystania.
okaziciel Karty w miejscu uczestniczącym w systemie kartowym uznawany jest za osobę upoważnioną do nabywania produktów i usług w imieniu i na rachunek Spółki.

W opinii Wnioskodawcy, z powyższego jednoznacznie wynika, że Sprzedawca rzeczywiście przenosi prawo dysponowania jak właściciel towarami nabywanymi za pośrednictwem Kart na Spółkę oraz bierze udział w świadczeniu usług nabywanych za pośrednictwem tych Kart. Ponadto, Uczestnik bez okazania przez pracownika Spółki ważnej Karty wydanej przez Sprzedawcę nie będzie uprawniony do wydania paliwa (ani żadnych innych towarów lub usług) pracownikowi. A zatem bez umowy łączącej Sprzedawcę ze Spółką, pracownicy Wnioskodawcy nie mieliby możliwości dokonywania zakupów u Uczestników za pomocą Kart.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że w odniesieniu do towarów i usług nabywanych za pomocą Kart - zgodnie z regulacjami określonymi w art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy o VAT - Sprzedawca, jako drugi podmiot w łańcuchu, powinien być traktowany zarówno jako ich nabywca jak i dostawca. W rezultacie, Sprzedawca ma obowiązek udokumentowania ww. transakcji sprzedaży za pomocą faktur oraz rozliczenia VAT z tego tytułu.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, w tym m. in.:

w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.156.2017.1.IZ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. 3063-ILPP2-2.4512.137.2016.1.Akr, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2016 r.. sygn. IPPP1/45I2-235/16-4/MK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2016 r., sygn. IBPP3/4512-883/l5/ASz, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,
w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-64/15/KO, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,
w interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2015 r., sygn. IL.PP2/45I2-I-269/15-2/M, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
w interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2015 r., sygn. IPPP1/4512-754/15-2/A, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

II. Prawo do odliczenia VAT z wystawianych przez Sprzedawcę faktur dokumentujących nabycie towarów i usług przez Spółkę.

Uwagi ogólne.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.”

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące przesłanki:

prawo do odliczenia realizuje podatnik VAT, oraz
nabywane towary i usługi, w związku z którymi został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednocześnie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie bezpośredniego lub pośredniego związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. takich, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych z VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Związek bezpośredni z czynnościami opodatkowanymi VAT występuje wówczas, gdy nabywane towary bądź usługi służą dalszej odprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast związek pośredni nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi VAT istnieje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania danego podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Określone zakupy mają związek pośredni z działalnością opodatkowaną VAT, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Związek ten występuje wówczas, gdy zakup ten nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, prowadzi do generowania przez podmiot obrotów.

W konsekwencji, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, jest wykonywanie czynności opodatkowanych. Zatem w momencie nabycia towarów lub usług obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane.

Brak prawa do odliczenia VAT z wysławianych przez Sprzedawcę faktur dokumentujących nabycie towarów przez Spółkę.

Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, już w momencie zawarcia umowy ze Sprzedawcą podjął decyzję o nieodpłatnym przekazaniu prawa do dysponowania Kartami swoim pracownikom. W efekcie, już w tym momencie Spółka ma wiedzę, że towary i usługi nabywane za pomocą Kart nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Pracownicy wykorzystują bowiem Karty do nabywania towarów do swoich prywatnych samochodów oraz na swoje prywatne potrzeby, a nie do zadań służbowych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia VAT z faktur wystawianych przez Sprzedawcę w odniesieniu do pozycji, które dokumentują nabycie towarów przez Spółkę.

Prawo do odliczenia VAT z wystawianych przez Sprzedawcę faktur dokumentujących nabycie „towarów” przez Spółkę.

Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym jest czynnym podatnikiem VAT i udostępniając swoim pracownikom nieodpłatnie usługi działa w charakterze podatnika. Spełniona jest zatem podmiotowa przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, usługi zakupione za pomocą Kart Wnioskodawca nabywa celem ich nieodpłatnego przekazania pracownikom. Jak Spółka wskazuje w dalszej części wniosku, czynność nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste pracowników spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że nabywane przez niego usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem usług za pomocą Kart (tj. usługi myjni oraz opłaty za przejazdy drogami, tunelami, promami i mostami), w celu ich przekazania pracownikom, w pełnej wysokości.

III. Obowiązek naliczenia VAT w związku z nieodpłatnym przekazaniem pracownikom Spółki towarów oraz w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług, które zostały nabyte za pomocą Kart.

Brak obowiązku naliczania VAT w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Spółkę paliwa oraz pozostałych towarów, które zostały nabyte za pomocą Kart, na prywatne potrzeby pracowników.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższego, opodatkowaniu VAT podlega, co do zasady, każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do podatnika, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, że nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do towarów nabywanych za pomocą Kart, to w konsekwencji nieodpłatne przekazanie tych towarów pracownikom nie stanowi dostawy towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Czynność ta nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym nie będzie on zobowiązany do naliczania VAT należnego w związku z nieodpłatnym przekazaniem na rzecz swoich pracowników towarów, które zostały nabyte za pomocą Kart.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m. in. w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP4/443-328/14-4/EWW, w której organ interpretacyjny stwierdził, że: „Jak już wskazano powyżej, w przedmiotowej sprawie Spółce nie przysługuje nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa od stacji benzynowych, a tym samym nieodpłatne przekazanie tego paliwa przedstawicielom handlowym nie stanowi/nie będzie stanowiło dostawy towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czyli czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Obowiązek naliczania VAT w związku z nieodpłatnym świadczeniem przez Spółkę usług na rzecz pracowników, które zostały nabyte za pomocą Kart, na prywatne potrzeby tych pracowników.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną, w świetle której po łącznym spełnieniu określonych przesłanek nieodpłatne świadczenie usług będzie traktowane jak odpłatne świadczenie usług. Przesłanki, o których mowa, są następujące:

świadczenie ma charakter nieodpłatny,
beneficjentem świadczenia jest pracownik, w tym były pracownik, wspólnik, udziałowiec, akcjonariusz, członek spółdzielni i jego domownicy, członek organów stanowiących osób prawnych, członek stowarzyszenia),
usługi świadczone są na cele osobiste beneficjenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez niego nieodpłatnie na rzecz pracowników, które zostały uprzednio nabyte od Sprzedawcy, stanowią usługi, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Usługi te nie są bowiem usługami związanymi z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, a służą wyłącznie celom prywatnym jego pracowników. A zatem spełnione są warunki pozwalające na uznanie usług świadczonych przez Spółkę na rzecz pracowników w sposób nieodpłatny za usługi świadczone odpłatnie w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, że jest zobowiązany do naliczenia VAT w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług, które są nabywane za pomocą Kart, na rzecz swoich pracowników.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych:

prawidłowe - w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa i pozostałych towarów na cele prywatne pracowników,
nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług na cele prywatne pracowników,
prawidłowe - w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania na cele prywatne pracowników paliwa oraz pozostałych towarów,
nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele prywatne pracowników.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek dokonywanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Bezpośredni związek dokonywanych zakupów z działalnością występuje wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub gdy towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy lub do wyświadczenia usług. Bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast pośredni związek nabywanych towarów i usług z działalnością ma miejsce, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami a powstaniem obrotu.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W ust. 2 powołanego artykułu wskazano, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także przekazania lub zużycie towarów oraz wszelkie inne darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyżej regulacji wynika, że nieodpłatne użycie towarów należących do przedsiębiorstwa lub nieodpłatne świadczenie usług staje się odpłatnym świadczeniem, jeżeli będzie przeznaczone do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a ponadto w przypadku nieodpłatnego użycia towarów podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Analiza przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Spółce nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw i pozostałych towarów wykorzystywanych przez jej pracowników na prywatne potrzeby, gdyż ww. wydatki nie mają/nie będą miały ani bezpośredniego ani pośredniego związku z działalnością gospodarczą Spółki, a tym samym z jej czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji nie został/nie zostanie spełniony jeden z warunków, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy dających prawo do odliczenia.

Zatem stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Także z powyższej przyczyny – wbrew stanowisku Spółki – ww. prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje/nie będzie przysługiwać w odniesieniu od usług, które Spółka nabędzie/zamierza nabyć na potrzeby prywatne pracowników.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Skoro w odniesieniu do nabywanych/planowanych nabyć ww. paliw oraz pozostałych towarów – jak stwierdzono wyżej – Spółce nie przysługiwało/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie są/nie będą spełnione przesłanki z art. 7 ust. 2 ustawy i tym samym Spółka nie ma/nie będzie miała obowiązku naliczenia podatku z tytułu nieodpłatnej dostawy paliwa i pozostałych towarów.

W związku z powyższym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste pracowników należy zauważyć, że skoro – jak stwierdzono wyżej – nabywane/planowane nabycia usług nie mają/nie będą miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, a więc nie przysługuje/nie będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, to czynności te nie mogą/nie będą mogły podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń, a w przypadku zdarzeń przyszłych stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin