INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011r. (data wpływu do Organu 24 sierpnia 2011r.), uzupełnionym w dniu 10 listopada 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu pochodzącego z działalności innej niż lecznicza w sytuacji gdy Wnioskodawca pozostanie zakładem leczniczym w rozumieniu art. 39 pkt 2 ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu pochodzącego z działalności innej niż lecznicza w sytuacji gdy Wnioskodawca pozostanie zakładem leczniczym w rozumieniu art. 39 pkt 2 ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 października 2011r. znak: IBPBI/2/423-1055/11/PP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 10 listopada 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca do niedawna był Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej, utworzonym przez kościelną osobę prawną, prowadzącym działalność charytatywno - opiekuńczą zgodnie z art. 38 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego (Dz. U. z dnia 23 maja 1989r. Nr 29, poz. l54 ze zm.) w formie zakładu leczniczego - art. 39 pkt 2 tejże ustawy, który nie jest przedsiębiorcą, nie posiada osobowości prawnej i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Z uwagi na zmianę przepisów prawa i wejście w życie od dnia 1 lipca 2011r. przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011r., Nr 112, poz. 654 dalej „ustawa o działalności leczniczej”), która to ustawa zastąpiła m.in. dotychczas obowiązującą ustawę z dnia 30 sierpnia 1991r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007r. Nr 14, poz. 89 ze zm.) przestały funkcjonować niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej i Wnioskodawca stoi przed podjęciem decyzji o wyborze formy podmiotu leczniczego.

Należy zaznaczyć, że Zakład jest wyodrębnionym organizacyjnie, majątkowo i finansowo podmiotem w zakresie wykonywanej działalności leczniczej o czym świadczy:

• Wnioskodawca tj. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy do 1 lipca 2011r. był NZOZ utworzonym przez kościelną osobę prawną. Dnia 29 czerwca 1993r. na mocy dekretu Zakład został wpisany do rejestru zakładów opieki zdrowotnej Wojewody;
• Wnioskodawca nie jest właścicielem nieruchomości na której znajduje się Zakład Opiekuńczo-Leczniczy. Zakład korzysta z nieruchomości na podstawie Umowy użyczenia z 20 lutego 2003r.;
• Wnioskodawca posiada odrębny niż Kongregacja NIP;
• Wnioskodawca legitymuje się numerem REGON;
• Dyrektor Wnioskodawcy działa w oparciu o udzieloną nominację z dnia 1 września 2003r. oraz pełnomocnictwo z dnia 6 października 2003r.;
• Wnioskodawca posiada obowiązkowe ubezpieczenie OC - podmiotu udzielającego świadczenie opieki zdrowotnej;
• Wnioskodawca posiada statut Zakładu z dnia 17 września 2004r., który określa cel Zakładu tj. objecie opieką kobiety przewlekle chore i kobiety niepełnosprawne, niewymagające hospitalizacji, które ze względu na stan zdrowia i sytuację rodzinną nie mogą przebywać w środowisku domowym. Do zadań Zakładu należy: leczenie i działalność opiekuńcza, pielęgnacja i opieka nad niepełnosprawnymi, rehabilitacja w zakresie ruchu, prowadzenie terapii zajęciowej, prowadzenie działań profilaktycznych;
• Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej zgodnie z par. 6 pkt 6 Statutu. Wnioskodawca prowadzi działalność leczniczą w oparciu o umowę zawartą z Narodowym Funduszem Zdrowia;
• Wnioskodawca:
  1. jest pracodawcą dla pracowników;
  2. jest niezależny finansowo od Kongregacji i samodzielnie prowadzi księgi rachunkowe stosując ustawę o rachunkowości;
  3. posiada samodzielność finansową tzn. uzyskuje przychody z własnych środków pokrywa koszty swojej działalności oraz nabywa majątek ruchomy używany do prowadzenia Zakładu; d. posiada konta bankowe oraz kasę;
  4. sporządza samodzielnie sprawozdanie finansowe;
  5. samodzielnie ponosi odpowiedzialność przed takimi instytucjami jak: ZUS, US, PIP.
  
  

Nowa ustawa z dnia 1 lipca 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011r. Nr 112, poz. 654) m.in. likwiduje Niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej oraz pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż lecznicza pod warunkiem, że działalność ta nie jest uciążliwa dla pacjentów lub przebiegu leczenia (art. 13 pkt 2 tejże ustawy).

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu 10 listopada 2011r.) dodatkowo wyjaśniono:

1. Wnioskodawca tj. Zakład Opiekuńczo-Leczniczy jest jednostką organizacyjną działającą w ramach kościelnych osób prawnych, które ją powołały na podstawie przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 1989r. nieposiadającą osobowości prawnej. Dnia 29 września 1993r. na mocy dekretu Zakład został wpisany do rejestru zakładów opieki zdrowotnej Wojewody.
2. Wnioskodawca jest kościelną jednostką organizacyjną o której mowa w art. 12 w/w ustawy tzn. „Kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały”. Jednakże Wnioskodawca pomimo wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego oraz posiadania odrębnego numeru identyfikacji podatkowej niż organ powołujący go do życia nadal podtrzymuje, że jest płatnikiem w zakresie odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast nie jest podatnikiem ani płatnikiem w zakresie odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych z uwagi na fakt, że nie prowadzi statutowej działalności gospodarczej i nie posiada obowiązku składania zeznań CIT-2 i CIT-8 dla kościelnych osób prawnych.Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z Ustawą z dn. 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 1993r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) - w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a stanowi: „Wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ordynacji podatkowej”. Przepis ten dotyczy szeroko pojętej działalności społecznej kościelnych osób prawnych w dziedzinie oświaty, wychowania, opieki, pomocy społecznej itp., jeżeli ta działalność jest prowadzona jako nie gospodarcza, to znaczy nie jest obliczona na osiąganie zysków. Nadto, należy zaznaczyć, że Wnioskodawca prowadzi działalność mającą charakter społecznie użyteczny zgodnie z art. 3 ust. 1 i 3 oraz art. 4 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z 2011r. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887).
3. Wnioskodawca zwraca się o interpretację w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu w oparciu o ustawy którym podlega i w oparciu o które prowadzi działalność tj.:
   • Ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego w RP,
   • Ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
   Ponadto, Wnioskodawca planuje dokonać zmiany w Statucie i dodatkowo przywołać przepis ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie w zakresie prowadzenia działalności pożytku publicznego w zakresie ochrony i promocji zdrowia oraz działalności na rzecz osób niepełnosprawnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pozostanie przez Wnioskodawcę zakładem leczniczym w rozumieniu art. 39 pkt 2 ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego (Dz. U. z 1989r. Nr 29, poz. l54 ze zm.) przy oparciu się na dotychczasowym charakterze działalności charytatywno-opiekuńczej polegającej na niegospodarczej działalności statutowej z jednoczesnym skorzystaniem z zapisu art. 13 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej i rozszerzeniu działalności statutowej o inną działalność gospodarczą niż lecznicza polegającą na otworzeniu warsztatu terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych oraz gabinetu rehabilitacyjnego i promowaniu zdrowia, a także oddaniu do odpłatnej dyspozycji 4 łóżek leczniczych, (dochody z tej innej działalności przeznaczone będą na niegospodarcze cele statutowe oraz cele: kultu religijnego, charytatywno-opiekuńcze, inwestycje sakralne i promocję zdrowia) będzie rodziło konsekwencje podatkowe w świetle ustawy o stosunkach Państwa do Kościoła Katolickiego...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako kościelna osoba prawna, prowadzi niegospodarczą działalność leczniczą w oparciu o przepisy art. 39 i 40 ustawy o stosunkach Państwa do kościoła Katolickiego, które określają co jest lub może być przedmiotem działalności charytatywno-opiekuńczej Kościoła oraz wskazuje źródła jej finansowania.

Z uwagi na fakt, że zapis art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 1 lipca 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011r., Nr 112, poz. 654) pozwala obok niegospodarczej działalności statutowej na prowadzenie działalności innej niż lecznicza, Wnioskodawca rozważa skorzystanie z tego zapisu ustawy i zamierza rozpocząć inną działalność. Dochody uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej Wnioskodawcy są zwolnione z opodatkowania, zaś dochody, które Wnioskodawca planuje uzyskać z rozpoczęcia innej działalności niż lecznicza zgodnie z art. 55 ustawy o stosunkach Państwa do kościoła Katolickiego są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym wyłącznie na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U Nr 112 poz. 654), podmiotami leczniczymi są kościoły, kościelne osoby prawne lub związki wyznaniowe w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Przy czym na mocy art. 205 ww. ustawy, z dniem wejścia w życie ustawy niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych (ustawa weszła w życie z dniem 1 lipca 2011 r.). Art. 2 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi, iż przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą.

Zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm., zwanej dalej „uspdk”), majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2 – 6.

Jak wynika z art. 55 ust. 2 uspdk, kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

Z kolei w myśl art. 55 ust. 3 uspdk, dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Zakres podmiotowy zwolnienia przewidzianego w ww. unormowaniach obejmuje kościelne osoby prawne oraz spółki, których udziałowcami są wyłącznie kościelne osoby prawne. Oznacza to, że inne jednostki organizacyjne nie mogą skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania swoich dochodów na podstawie art. 55 uspdk.

Uspdk w art. 6 - 9 ustanawia zamknięty katalog kościelnych osób prawnych. Tylko podmioty wymienione w tych przepisach mogą uzyskać status kościelnej osoby prawnej. Wnioskodawca będący zakładem opiekuńczo – leczniczym nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w art. 6 – 9 uspdk. Nie może zostać uznany zatem za kościelną osobę prawną.

Zgodnie z art. 12 uspdk, kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nie posiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Wnioskodawca jest zatem jednostką organizacyjną działającą w ramach kościelnej osoby prawnej, która ją powołała. Oznacza to, że nie może skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania przewidzianego w art. 55 uspdk. W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż dochody Wnioskodawcy, który nie jest odrębnym podmiotem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w rzeczywistości będą stanowiły dochody kościelnej osoby prawnej, która Go powołała. Kościelna osoba prawna może natomiast skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania wynikającego z art. 55 uspdk. Jednakże powyższa kwestia jako nieobjęta zakresem wniosku, nie była przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż to dochody Wnioskodawcy będą mogły korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.